Από την Κουμπάι, Ιταλία

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Για χάρη της μοίρας σας, οφείλετε να αναζητάτε την έγκριση του Θεού. Δηλαδή, εφόσον αναγνωρίζετε ότι συγκαταλέγεστε μέσα στον οίκο του Θεού, οφείλετε τότε να φέρετε ηρεμία στον Θεό και να Τον ικανοποιείτε σε όλα. Με άλλα λόγια, πρέπει να είστε ηθικοί στις πράξεις σας και να συμμορφώνεστε με την αλήθεια που εμπεριέχεται σ’ αυτές. Αν αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις σου, τότε θα γίνεις το αντικείμενο της απέχθειας και της απόρριψης του Θεού, και κάθε άνθρωπος θα σε απορρίψει. Όταν υποπέσεις σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση, δεν θα μπορείς να συγκαταλέγεσαι στα μέλη του οίκου του Θεού. Αυτό σημαίνει να μη σε εγκρίνει ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Από τον λόγο του Θεού διαπιστώνουμε τι απαιτεί Εκείνος από εμάς: να είμαστε ηθικοί στις πράξεις μας και να ακολουθούμε πιστά την αλήθεια ώστε να κερδίζουμε την αποδοχή Του και να Τον ικανοποιούμε σε όλα τα πράγματα. Δεν το έκανα αυτό πριν, κυρίως επειδή με κυβερνούσαν τα συναισθήματά μου, ζώντας πάντα και ενεργώντας με βάση τα αισθήματά μου. Αν και ποτέ δεν έμοιαζε να κάνω κάτι κακό, οι ενέργειές μου αντιτίθεντο στις αρχές της αλήθειας και αυτό παρεμπόδιζε το έργο της εκκλησίας. Αφού όμως ο Θεός με έκρινε και με παίδευσε με τον λόγο Του, άρχισα να κατανοώ τη φύση και τις συνέπειες του να δρω κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μπόρεσα τότε να προσεγγίζω τα πράγματα με τα σωστά κίνητρα αντί να βασίζομαι στο συναίσθημα και να κάνω πράξη τον λόγο του Θεού.

Τον περασμένο Νοέμβριο, όταν είχα αναλάβει καθήκοντα επικεφαλής της εκκλησίας, έγινε ψηφοφορία σχετικά με το πόσο καλά τα πήγαινε ο επικεφαλής ομάδας σε κάθε τόπο συγκέντρωσης. Από τις απαντήσεις, διαπίστωσα ότι η επικεφαλής ομάδας αδελφή Λι ήταν πάντοτε απρόσεκτη στα καθήκοντά της και ότι αν της υποδείκνυαν κάποιο από τα ελαττώματά της, όχι μόνο αρνιόταν να δεχθεί την αλήθεια, αλλά και επιχειρηματολογούσε. Όταν άλλοι είχαν δυσκολίες, δεν τους βοηθούσε συναναστρεφόμενη πάνω στην αλήθεια, αντιθέτως τους κατηχούσε με απαξιωτικό τρόπο και τους περιόριζε. Αφού τα διάβασα όλα αυτά, κατάλαβα ότι με βάση τις αρχές της επιλογής στον οίκο του Θεού, έπρεπε να αντικατασταθεί. Όμως καταγόμασταν από τον ίδιο τόπο και είχαμε εργαστεί μαζί στα καθήκοντά μας στο παρελθόν. Ήμασταν πάντα κοντά και με είχε φροντίσει πολύ. Εάν την απομάκρυνα, δεν θα σκεφτόταν ότι δεν έχω καρδιά; Λίγα χρόνια πριν την είχαν διώξει από τη θέση της ως επικεφαλής της εκκλησίας και μόλις και μετά βίας είχε καταφέρει να γλιτώσει από την αρνητικότητα. Εάν της αφαιρούσε κανείς μια ακόμη θέση, δεν θα ήταν αυτό ένα ακόμη μεγαλύτερο χτύπημα; Θα ήταν σε θέση να το χειριστεί; Σκέφτηκα ότι ήταν ανάγκη να συναναστραφώ αμέσως μαζί της ώστε να δει πόσο επισφαλής ήταν η κατάστασή της. Σκέφτηκα ότι αν μπορούσε να αλλάξει εγκαίρως την κατάσταση, τότε θα μπορούσε ίσως να κρατήσει τη θέση της. Έτσι, απευθύνθηκα στην αδελφή Λι σε συναναστροφή ως προς τα θέματα που την αφορούσαν, όμως ανακάλυψα ότι δεν είχε καθόλου πραγματική αυτογνωσία. Έδωσα τα πάντα σε αυτήν τη συναναστροφή μαζί της, κι έτσι έδειξε πρόθυμη να αλλάξει, να προβληματιστεί, και τελικά αναστέναξα με ανακούφιση. Σκέφτηκα ότι εάν μπορούσα να πω λίγα καλά λόγια γι’ αυτήν στους συνεργάτες της, ίσως θα μπορούσε να συνεχίσει στα καθήκοντά της.

Αργότερα, ενώ συζητούσαμε για το έργο, κάποιοι συνεργάτες είπαν ότι η αδελφή Λι δεν δέχεται ποτέ την αλήθεια και όλοι συμφώνησαν να αντικατασταθεί. Ακούγοντάς το αυτό, ταράχτηκα και σκέφτηκα: «Η αδελφή Λι έχει κάποια προβλήματα, όμως είναι έτοιμη να αλλάξει, δεν μπορείτε λοιπόν να της δώσετε άλλη μια ευκαιρία;» Τότε ακριβώς η αδελφή Ζου είπε: «Η αδελφή Λι βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση εδώ και κάποιο καιρό. Συναναστρέφεται καλά, όμως δεν κάνει πράξη τα όσα λέει. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αλλαγή. Δεν είναι κατάλληλη για αυτήν τη θέση». Έσπευσα να διακόψω: «Η αδελφή Λι δεν αποδέχεται εύκολα την αλήθεια, όμως είναι πραγματικά δραστήρια και υπεύθυνη στα καθήκοντά της. Μόλις πρόσφατα μερικοί αδελφοί και αδελφές ήταν παθητικοί στα καθήκοντά τους και τους έδωσε κίνητρα». Η αδελφή Μπάι απάντησε αμέσως: «Η αδελφή Λι μοιάζει να είναι συνεχώς σε κίνηση και πραγματικά δραστήρια, όμως στην πραγματικότητα τα κάνει όλα για επίδειξη και δεν μπορεί να επιλύσει τα πραγματικά ζητήματα». Όλα όσα έλεγαν ήταν αλήθεια και δεν είχα κάτι να απαντήσω. Μια άλλη επικεφαλής της εκκλησίας, η αδελφή Ζανγκ, είπε τότε: «Είναι αλήθεια ότι η αδελφή Λι δεν είναι κατάλληλη να είναι επικεφαλής ομάδας, όμως δεν έχουμε τον κατάλληλο υποψήφιο για να την αντικαταστήσουμε τώρα. Ας την αφήσουμε στη θέση της μέχρι να βρούμε τον κατάλληλο αντικαταστάτη». Αυτό ακριβώς ήθελα, γι’ αυτό έσπευσα να προσθέσω: «Συμφωνώ. Ας την αντικαταστήσουμε όταν εμφανιστεί κάποιος άλλος». Προς έκπληξή μου, λιγότερο από μια εβδομάδα αργότερα η αδελφή Ζου επανέφερε το ζήτημα αφού τελειώσαμε τη συζήτηση για το έργο της εκκλησίας. Είπε ότι ο αδελφός Τσεν ήταν μια καλή επιλογή και μερικοί άλλοι συνεργάτες συμφώνησαν. Η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Εάν επέλεγαν τον αδελφό Τσεν για επικεφαλής ομάδας, θα αντικαθιστούσαν την αδελφή Λι. Έτσι, είπα κάποια πράγματα σχετικά με τη διαφθορά και τις ελλείψεις του αδελφού Τσεν και δήλωσα ότι δεν ήταν κατάλληλος για τη θέση. Όλοι τότε άρχισαν να κομπιάζουν κι εγώ ένιωσα λίγο ανήσυχη, όμως και πάλι δεν αναζήτησα την αλήθεια.

Η επικεφαλής μου μού ζήτησε αργότερα να της μιλήσω συνοπτικά όσον αφορά τους επικεφαλής ομάδων, κι όταν έφτασα στην αδελφή Λι δεν μετέφερα με ακρίβεια την αξιολόγηση των αδελφών γι’ αυτήν. Αφού έφυγε, αισθάνθηκα μια αόριστη ανησυχία. Αναρωτήθηκα γιατί μιλούσα για λογαριασμό της αδελφής Λι, πάντοτε ανησυχώντας γι’ αυτήν. Δεν μεροληπτούσα υπέρ της; Τι είδους κίνητρο με έλεγχε; Στη συνέχεια διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Τι είναι, κατά κύριο λόγο, οι συναισθηματισμοί; Είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν θελήσουμε να περιγράψουμε τις πρακτικές πτυχές των συναισθηματισμών με λίγα λόγια, πρόκειται για ευνοιοκρατία και μεροληψία υπέρ της προστασίας ορισμένων ανθρώπων, διατήρηση σαρκικών σχέσεων και έλλειψη δικαιοσύνης· αυτά είναι οι συναισθηματισμοί. Συνεπώς, το να απαλλαχθεί κανείς από τους συναισθηματισμούς του δεν σημαίνει απλώς να μη σκέφτεται πια κάποιον άλλο. Μπορεί, συνήθως, να μη σκέφτεσαι καθόλου τα μέλη της οικογένειάς σου, την πατρίδα σου ή οποιοδήποτε άτομο με το οποίο διατηρείς κάποια σχέση, μα αμέσως μόλις κάποιος ασκήσει κριτική γι’ αυτά, εκρήγνυσαι και είσαι αποφασισμένος να παλέψεις για εκείνα. Νιώθεις απόλυτη υποχρέωση να διορθώσεις αυτό που ειπώθηκε γι’ αυτά· δεν μπορείς να επιτρέψεις να υποστούν μια αδικία που δεν έχει αποκατασταθεί. Νιώθεις την ανάγκη να κάνεις ό,τι μπορείς ώστε να υποστηρίξεις την υπόληψή τους, να κάνεις κάθε λάθος να φαίνεται σωστό και να μην επιτρέψεις σε άλλους να πουν την αλήθεια για εκείνα ή να τα εκθέσουν. Αυτό είναι αδικία και σημαίνει πως είσαι συναισθηματικός» («Ποια είναι η πραγματικότητα της αλήθειας;» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Αν οι άνθρωποι στερούνται σεβασμού για τον Θεό, κι αν ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά τους, δεν μπορούν ποτέ να ενεργήσουν βάσει αρχών, ανεξάρτητα από το τι καθήκοντα εκπληρώνουν ή τι προβλήματα αντιμετωπίζουν. Οι άνθρωποι που ζουν μέσα στις δικές τους προθέσεις και εγωιστικές επιθυμίες είναι ανήμποροι να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Για τον λόγο αυτόν, κάθε φορά που αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, δεν εξετάζουν με κριτικό πνεύμα τις προθέσεις τους και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ως προς τι είναι αυτές εσφαλμένες. Αντίθετα, χρησιμοποιούν πάσης φύσεως δικαιολογίες ώστε να επινοήσουν ψεύδη και δικαιολογίες για τον εαυτό τους. Κάνουν πολύ καλή δουλειά στο να προστατεύουν τα συμφέροντά τους, την υπόληψή τους και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, μα δεν έχουν, στην πραγματικότητα, καθιερώσει καμία σχέση με τον Θεό» («Η στάση που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»).

Αυτό δείχνει το πώς, απέναντι στα προβλήματα, δεν μπορούμε να δράσουμε δίκαια σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Όμως δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους, ευνοώντας και προστατεύοντας εκείνους με τους οποίους συσχετιζόμαστε ή που μας ωφελούν. Ενεργούμε έτσι με βάση το συναίσθημα. Όταν μας κυβερνά το συναίσθημα, είτε στα καθήκοντά μας είτε όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα, σκεφτόμαστε απλώς τα σαρκικά μας αισθήματα και τα προσωπικά μας συμφέροντα χωρίς να κάνουμε πράξη την αλήθεια ή να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Σ’ αυτήν την κατάσταση βρισκόμουν. Δεν ήθελα να αντικαταστήσω την αδελφή Λι επειδή ενεργούσα με βάση τα συναισθήματά μου. Προστάτευα τη σχέση μας και φοβόμουν ότι θα δυσανασχετούσε μαζί μου. Έτσι, όταν οι συνεργάτες θέλησαν να τηρήσουν τις αρχές και να την αντικαταστήσουν, έκανα ό,τι μπορούσα για να την προστατεύσω ώστε να κρατήσει τη θέση της. Όταν έδωσα στην επικεφαλής την αξιολόγησή μου γι’ αυτήν υποβάθμισα τα πράγματα, την κάλυψα από μεροληψία και θόλωσα τα νερά. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, διαπιστώνω ότι όλα τα κίνητρα και οι προθέσεις μου καθοδηγούνταν από το συναίσθημα. Ζούσα μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση της πονηρίας και του δόλου, πρόθυμη να θέσω σε κίνδυνο τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσω μια σχέση, έτοιμη να προσβάλω τον Θεό αντί να προσβάλω ένα άτομο. Δεν είχα κανέναν απολύτως σεβασμό για τον Θεό, ήμουν πολύ εγωίστρια και αξιοκαταφρόνητη! Ένιωσα πολύ ένοχη για όλα αυτά, πήγα λοιπόν αμέσως στην επικεφαλής να της πω την αλήθεια. Μετά, προσευχήθηκα και απευθύνθηκα στον Θεό: «Γιατί με καθοδηγεί πάντοτε το συναίσθημα και αδυνατώ να κάνω πράξη την αλήθεια; Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος;»

Μια μέρα, στις πνευματικές ασκήσεις μου διάβασα τα εξής λόγια από τον Θεό: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε “ιδρύματα υψηλής μόρφωσης”. Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τη ζωή, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). Συνειδητοποίησα τότε ότι το να ενεργείς με βάση το συναίσθημα οφείλεται κυρίως στην παραπλάνηση και τη διαφθορά του Σατανά. Μέσα από τη σχολική εκπαίδευση και τις κοινωνικές επιρροές, ο διάβολος Σατανάς παγιδεύει τους ανθρώπους σε κάθε είδους κοσμικές φιλοσοφίες και νόμους επιβίωσης όπως «Ο ουρανός καταστρέφει όσους δεν φροντίζoυν τον εαυτό τους», «Το αίμα νερό δεν γίνεται» και «Ο άνθρωπος δεν είναι άψυχος· πώς να μην έχει συναισθήματα;» Έχω ζήσει με βάση αυτές τις φιλοσοφίες, θεωρώντας κάτι θετικό την προστασία των οικείων μου, θεωρώντας αγάπη τη συμπόνια και τον οίκτο. Όσον αφορά την αντικατάσταση της αδελφής Λι, σκεφτόμουν συνεχώς ότι είμαστε από το ίδιο μέρος και ότι πάντοτε με φρόντιζε, άρα όταν αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο να αντικατασταθεί πίστευα ότι θα έπρεπε να τη βοηθήσω και να μιλήσω υπέρ της. Νόμιζα ότι αυτό ήταν το σωστό να κάνω. Ήξερα ότι δεν αναλάμβανε πραγματικά τα καθήκοντά της ως επικεφαλής ομάδας, αντιθέτως συχνά κατηχούσε τους άλλους και τους έλεγχε. Η μη αντικατάστασή της θα έβλαπτε τους αδελφούς και τις αδελφές και θα επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Όμως εγώ παραβίασα τις αρχές της αλήθειας και αγνόησα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κάνοντας ό,τι μπορώ για να την προστατεύσω και να την κρατήσω στη θέση της. Εκμεταλλεύτηκα τα καθήκοντά μου για να διατηρήσω τη σχέση μας και χρησιμοποίησα το έργο της εκκλησίας για να αποπληρώσω την καλοσύνη της σε μένα. Εκμεταλλευόμουν την εξουσία και τα καθήκοντά μου για το προσωπικό μου όφελος. Ως επικεφαλής, θα έπρεπε να σκέφτομαι το έργο της εκκλησίας και τη ζωή των αδελφών και να ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας στα καθήκοντά μου. Όμως εγώ έβαζα το συναίσθημα πάνω απ’ όλα, γνώριζα καλά την αλήθεια, αλλά δεν την έκανα πράξη. Δεν έδειχνε αυτό ότι πρόδιδα την αλήθεια και τις αρχές και δεν έπαιρνα στα σοβαρά το έργο της εκκλησίας; Δάγκωνα το χέρι που με τάιζε! Τότε διαπίστωσα ότι οι κοσμικές αυτές φιλοσοφίες είναι πλάνες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει και να εξαπατά τους ανθρώπους. Το να μιλά και να ενεργεί κάποιος έτσι φανερώνει παντελή έλλειψη τιμιότητας και δικαιοσύνης και πραγματικά δεν εμπεριέχει καμία αλήθεια. Είναι ακριβώς η ίδια φιλοσοφία ζωής με των αξιωματούχων του Κομμουνιστικού Κόμματος: «Όταν ένας άνθρωπος ανεβαίνει σε μια ανώτερη θέση, η οικογένεια και οι συγγενείς του μοιράζονται το γόητρό του». Όταν κάποιος γίνει αξιωματούχος, επωφελούνται και οι κοντινοί και μακρινοί συγγενείς του και μπορούν να κάνουν ουσιαστικά τα πάντα ατιμώρητοι. Η κοινωνία που ελέγχεται από το ΚΚΚ είναι πολύ σκοτεινή, πολύ κακή, χωρίς ίχνος τιμιότητας ή δικαιοσύνης. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, όταν δεν ενεργούσα με βάση τις αρχές αλλά ζούσα σύμφωνα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, σε τι διέφερα από έναν αξιωματούχο του ΚΚΚ; Το ότι δεν ήθελα να αντικατασταθεί η αδελφή Λι δεν οφειλόταν σε αληθινή αγάπη ή στη διάθεση να προσφέρω βοήθεια, φοβόμουν απλώς ότι θα έλεγε ότι είμαι ψυχρή και αναίσθητη και δεν θα με έβλεπε πια ξανά με τον ίδιο τρόπο. Δεν σκεφτόμουν καθόλου τη ζωή της. Η αντικατάσταση κάποιου στον οίκο του Θεού γίνεται για να ενθαρρυνθεί η ενδοσκόπηση ώστε να μετανοήσει και να αλλάξει εγκαίρως. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Θεός σώζει και προστατεύει τους ανθρώπους. Απομακρύνθηκα κι εγώ από τα καθήκοντά μου κι όταν πήρα το μάθημά μου από την αποτυχία μου, η εκκλησία κανόνισε κάποιο άλλο κατάλληλο καθήκον για μένα. Μόνο τα προσκόμματα κι η πτώση με έκαναν να αναλογιστώ και να επιτύχω κάποια πραγματική αυτογνωσία. Κατανόησα επίσης περισσότερο το θέλημα του Θεού να σώσει τον άνθρωπο και είδα ότι η αγάπη Του περιέχει τόσο έλεος όσο και δικαιοσύνη. Υπάρχουν αρχές στην αγάπη του Θεού: δεν μας κακομαθαίνει, ούτε μας κάνει όλα τα χατίρια. Όμως η δική μου «αγάπη» για τους άλλους ήταν γεμάτη σατανικές κοσμικές φιλοσοφίες και βασιζόταν σε προσωπικά συμφέροντα. Ήταν στενή και εγωιστική, απεχθής και αηδιαστική για τον Θεό. Έτσι συνειδητοποίησα ότι είναι επιβλαβές για τους άλλους και τον εαυτό μας το να βασιζόμαστε στα συναισθήματά μας κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιό μου όσον αφορά την άσκηση της αλήθειας και την καλή εκτέλεση των καθηκόντων μου. Εάν δεν είχα αποδεχτεί την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, εάν δεν είχα μετανοήσει πραγματικά, θα είχα προσβάλει τη διάθεσή Του και θα με είχε απορρίψει, αντιπαθήσει και εξαλείψει.

Αργότερα, διάβασα ένα ακόμη απόσπασμα του λόγου του Θεού: «Εάν θέλεις να έχεις μια κανονική σχέση με τον Θεό, τότε η καρδιά σου πρέπει να στραφεί στον Θεό. Έχοντας αυτό ως βάση, θα έχεις μια κανονική σχέση και με τους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχεις κανονική σχέση με τον Θεό, τότε ανεξάρτητα από το τι κάνεις για να διατηρήσεις τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά εργάζεσαι ή πόση ενέργεια καταβάλλεις, όλα θα σχετίζονται απλώς με μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή. Διατηρείς τη θέση σου μεταξύ των ανθρώπων μέσα από μια ανθρώπινη προοπτική και μια ανθρώπινη φιλοσοφία, έτσι ώστε να σε επαινούν οι άνθρωποι, αλλά δεν ακολουθείς τον λόγο του Θεού για να δημιουργήσεις κανονικές σχέσεις με τους ανθρώπους. Εάν δεν εστιάζεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, αλλά διατηρείς μια κανονική σχέση με τον Θεό, αν είσαι πρόθυμος να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό και να μάθεις να Τον υπακούς, τότε, φυσικά, οι σχέσεις σου με όλους τους ανθρώπους θα γίνουν κανονικές. Με αυτόν τον τρόπο, οι σχέσεις αυτές δεν εδραιώνονται στη σάρκα, αλλά πάνω στην αγάπη του Θεού. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου σαρκικές αλληλεπιδράσεις, αλλά στο πνεύμα υπάρχει συναναστροφή, αμοιβαία αγάπη, αμοιβαία παρηγοριά και φροντίδα του ενός για τον άλλο. Όλα αυτά γίνονται βάσει μιας καρδιάς που ικανοποιεί τον Θεό. Αυτές οι σχέσεις δεν διατηρούνται στηριζόμενες σε μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή, αλλά διαμορφώνονται πολύ φυσικά κουβαλώντας ένα φορτίο για τον Θεό. Δεν απαιτούν ανθρωπογενή προσπάθεια. Πρέπει μόνο να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές του λόγου του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική).

Όταν διάβασα τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι οι σχέσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές βασίζονται κυρίως στην αγάπη του Θεού. Δεν διατηρούνται από τις κοσμικές φιλοσοφίες του Σατανά. Το κλειδί είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ειδικά όσον αφορά το έργο του οίκου του Θεού, όταν βλέπουμε κάποιους να επιτελούν το καθήκον τους ενάντια στις αρχές της αλήθειας, πρέπει να συναναστρεφόμαστε ως προς την αλήθεια για να τους βοηθήσουμε και να τους υποστηρίξουμε. Εάν και πάλι δεν μετανοούν μετά από μια σειρά συναναστροφές, τότε πρέπει να κλαδευτούν και να αντιμετωπιστούν όταν είναι απαραίτητο. Ακόμη και με την οικογένεια και τους φίλους μας, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στα συναισθήματά μας ή να ακολουθούμε κοσμικές φιλοσοφίες. Πρέπει να πράττουμε με βάση τις αρχές του λόγου του Θεού: συναναστροφή όπου είναι απαραίτητο και αντικατάστασή τους εάν δεν φέρνει αποτέλεσμα. Πρέπει να στηρίζουμε το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μόνο αυτό συνάδει με το θέλημα του Θεού. Το συζήτησα αργότερα με μερικούς συναδέλφους κι αντικατέστησα την αδελφή Λι βασισμένη στις αρχές της αλήθειας. Συναναστράφηκα επίσης για να αναλύσω λεπτομερώς τις επιδόσεις της υπό το πρίσμα του λόγου του Θεού και προήγαγα τον αδελφό Τσεν σε επικεφαλής ομάδας. Μόνο τότε αισθάνθηκα άνετη την καρδιά μου. Μετά από λίγο, διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού στην αδελφή Λι και τη ρώτησα πώς τα πήγαινε. Είπε: «Δόξα τω Θεώ! Όλα όσα κάνει είναι καλά. Στην αρχή ένιωθα αρνητικά και υπέφερα, όμως με την ανάγνωση του λόγου του Θεού και την προσευχή κατάλαβα ότι ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο για να με αλλάξει κι ότι εάν δεν με είχαν αντικαταστήσει και δεν μου είχαν επισημάνει τα προβλήματά μου, δεν θα γνώριζα τον εαυτό μου, ούτε θα άλλαζα και θα μετανοούσα όπως συμβαίνει τώρα». Ακούγοντάς το αυτό, αισθάνθηκα πόσο γλυκό είναι να απαρνείσαι τη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Βίωσα επίσης το ότι μόνο η άσκηση της αλήθειας και η συμμόρφωση με τις αρχές συνάδει με το θέλημα του Θεού. Αυτός είναι ο μόνος αξιοπρεπής τρόπος. Η μεταμόρφωση αυτή κατέστη δυνατή μόνο με την κρίση και την παίδευση του Θεού.