I

Αν η γέννηση κάποιου είχε προκαθοριστεί από την προηγούμενη ζωή του, τότε ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος αυτού του πεπρωμένου. Αν η γέννηση κάποιου είναι η αρχή της αποστολής του σ' αυτήν τη ζωή, τότε ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος αυτής της αποστολής. Εφόσον ο Δημιουργός έχει θέσει ένα σταθερό σύνολο συνθηκών για τη γέννηση του καθενός, είναι βέβαιο πως έχει διευθετήσει και ένα σταθερό σύνολο συνθηκών για τον θάνατό του. Με άλλα λόγια, κανείς δεν γεννιέται κατά τύχη, ο θάνατος κανενός δεν είναι ξαφνικός, ενώ τόσο η γέννηση όσο και ο θάνατος συνδέονται απαραίτητα με την προηγούμενη και την παρούσα ζωή κάποιου.

II

Το πώς είναι οι συνθήκες γέννησης και θανάτου ενός ανθρώπου σχετίζονται με τα όσα έχει προκαθορίσει ο Δημιουργός· αυτό είναι το πεπρωμένο ενός ανθρώπου, είναι η μοίρα του. Όλοι θέλουν μια επιφανή γέννηση, μια λαμπρή ζωή και έναν ένδοξο θάνατο, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει το πεπρωμένο του, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την κυριαρχία του Δημιουργού. Αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάθε λογής σχέδια για το μέλλον του, αλλά κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει το πώς γεννήθηκε ή το πώς και το πότε θα αναχωρήσει από τον κόσμο.

III

Παρόλο που όλοι οι άνθρωποι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν την έλευση του θανάτου και να αντισταθούν σ' αυτήν, και πάλι, εν αγνοία τους ο θάνατος πλησιάζει σιωπηλά. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα πεθάνει ούτε γνωρίζει κανείς το πώς, πόσο μάλλον το πού θα συμβεί αυτό. Είναι προφανές πως δεν είναι ο άνθρωπος αυτός που εξουσιάζει τη ζωή και τον θάνατο ούτε και κάποιο ζωντανό ον στον φυσικό κόσμο· μα ο Δημιουργός, ο οποίος έχει μοναδική εξουσία. Η ζωή και ο θάνατος της ανθρωπότητας δεν είναι προϊόν κάποιου νόμου του φυσικού κόσμου, αλλά αποτέλεσμα της κυριαρχίας της εξουσίας του Δημιουργού.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 2: "Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό", Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄