I

Μέσω της προσφοράς του Ισαάκ από τον Αβραάμ, ο Θεός είδε την ειλικρίνεια και την υποταγή του Αβραάμ και είδε ότι είχε αντέξει τη δοκιμασία του Θεού. Παρόλο που ο Θεός αποδέχτηκε την ειλικρίνεια και την υποταγή του, δεν ήταν ακόμα άξιος να γίνει έμπιστος του Θεού, να γίνει κάποιος που γνώριζε και κατανοούσε τον Θεό, και ήταν γνώστης της διάθεσης του Θεού. Απείχε πολύ απ'το να είναι σε σύμπνοια με τον Θεό και να ακολουθεί το θέλημά Του. Οπότε, στην καρδιά Του, ο Θεός συνέχιζε να νιώθει μοναξιά και ανυπομονησία. Όσο πιο πολλή μοναξιά και ανυπομονησία ένιωθε ο Θεός, τόσο περισσότερο έπρεπε να συνεχίσει τη διαχείρισή Του το συντομότερο δυνατόν και να είναι σε θέση να επιλέξει και να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων το συντομότερο δυνατό για να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του και να εκπληρώσει το θέλημά Του. Αυτή ήταν η διακαής πρόθεση του Θεού και παρέμεινε αναλλοίωτη από την αρχή μέχρι σήμερα.

II

Από τη στιγμή που δημιούργησε τον άνθρωπο στην αρχή, ο Θεός λαχταρούσε απελπισμένα μια ομάδα νικητών, μια ομάδα ανθρώπων που είναι σε θέση να αντιληφθούν, να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τη διάθεσή Του και να πορευτούν μαζί Του. Αυτή η πρόθεση του Θεού έχει μείνει απαράλλακτη. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πρέπει ακόμα να περιμένει Αυτός, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολος μπορεί να είναι ο δρόμος μπροστά, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά μπορεί να είναι οι στόχοι που λαχταρά, ο Θεός δεν έχει αλλάξει ούτε ποτέ εγκαταλείψει τις προσδοκίες Του από τον άνθρωπο.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 2: "Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό", Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄