I

Σθεναρά αντιστέκομαι στον βρυχηθμό του κακού.

Στη δύσκολη οδό, έχω καρδιά ακλόνητη, δυνατή.

Τ’ αληθινό φως να εμφανίζεται έχω δει, θα ακολουθήσω

Η ανθρωπότητα τόσο σκληρή· πού να χωρέσει ο Θεός;

Τον Σατανά απαρνιέμαι, αποφασισμένος ν’ ακολουθήσω τον αληθινό Θεό

Στη γη του διαβόλου, το μονοπάτι του Θεού δύναμη απαιτεί.

Με καρδιά που αγαπά τον Θεό, θα εκπέμπω φως και ζεστασιά,

μέχρι τέλους πιστός, όντας μάρτυρας εις δόξαν Θεού.

Όπως κι αν με εξευγενίζει,

θα γίνω μάρτυρας γι’ Αυτόν.

Ⅱ

Ο Σατανάς τρέχει ξοπίσω μου, δεν έχει πού να μείνει.

Πίστη και λατρεία είν’ του Παραδείσου ο νόμος, της γης η αρχή.

Με καταπιέζει ο Σατανάς, πιο σίγουρος νιώθω για τον Χριστό.

Τα σχέδιά του φαύλα και ποταπά.

Στον Σατανά δεν θα υποκύψω, να ζω χωρίς αξία.

Θα υπομείνω τον πόνο, τις νύχτες τις ζοφερές.

Θα γίνω μάρτυρας σε νίκη απόλυτη,

ν’ απαλύνω την καρδιά του Θεού, να μ’ επαινέσει.

Με καρδιά που αγαπά τον Θεό, θα εκπέμπω φως και ζεστασιά,

μέχρι τέλους πιστός, όντας μάρτυρας εις δόξαν Θεού.

Όπως κι αν με εξευγενίζει,

θα γίνω μάρτυρας γι’ Αυτόν.

Ⅲ

Η δικαιοσύνη αναδύεται τη νύχτα πριν την αυγή.

Στην οδύνη του θανάτου ο διάβολος υπηρετεί τον Θεό.

Ο Θεός κέρδισε τη δόξα Του, έφτιαξε νικητές.

Δοξάζω τη δικαιοσύνη, τη σοφία Του,

ακόμη περισσότερο, κατανοώντας τη Θεία βούληση,

την οικογένειά Του υπηρετώντας με όποιον τρόπο μπορώ.

Με καρδιά που αγαπά τον Θεό, θα εκπέμπω φως και ζεστασιά,

μέχρι τέλους πιστός, όντας μάρτυρας εις δόξαν Θεού.

Όπως κι αν με εξευγενίζει,

θα γίνω μάρτυρας γι’ Αυτόν.

Γι’ Αυτόν!