Ⅰ

Όταν άκουσε ο βασιλιάς της Νινευή

ότι ο Ιεχωβά Θεός θα τους κατέστρεφε,

απ’ τον θρόνο του σηκώθηκε,

τον χιτώνα του έβγαλε,

φόρεσε έναν σάκο και κάθισε σε στάχτες,

είπε πως άνθρωποι και ζώα τούτα θα φορούν,

κανείς δεν θα γευόταν το παραμικρό,

αλλά ενθέρμως θα ικέτευαν τον Θεό.

Ο βασιλιάς κήρυξε πως όλοι

θα άλλαζαν τους πονηρούς τους τρόπους,

τη βία θα απαρνιόνταν.

Ο βασιλιάς της Νινευή μετανόησε τόσο,

κάνοντας ό,τι πρέπει ένας ηγέτης να κάνει.

Δύσκολο οι βασιλιάδες

τις πράξεις του να πετύχουν,

ανήκουστο στην ιστορία.

Να μνημονεύονται αξίζουν,

να τις μιμείται η ανθρωπότητα.

Ⅱ

Απ’ όταν εμφανίστηκε ο άνθρωπος,

οι βασιλιάδες οδηγούν τους υπηκόους τους

να αντιστέκονται ενάντια στον Θεό.

Κανείς δεν τους είπε να ζητούν απ’ τον Θεό

να τους σώσει από τρόπους πονηρούς,

να τους συγχωρέσει, αποφεύγοντας την τιμωρία.

Μα ο βασιλιάς της Νινευή

τούς οδήγησε στον Θεό,

αφήνοντας τη βία και τους πονηρούς τρόπους.

Τον θρόνο του απαρνήθηκε,

έτσι ο Θεός πήρε πίσω την οργή Του,

όλοι μπορούσαν να ζήσουν μακριά

απ’ την καταστροφή.

Ο βασιλιάς της Νινευή μετανόησε τόσο,

κάνοντας ό,τι πρέπει ένας ηγέτης να κάνει.

Δύσκολο οι βασιλιάδες

τις πράξεις του να πετύχουν,

ανήκουστο στην ιστορία.

Να μνημονεύονται αξίζουν,

να τις μιμείται η ανθρωπότητα.

Ⅲ

Τι θαύμα στην ιστορία!

Η πορεία Του βασιλιά θα μείνει ως

αυτή που ο άνθρωπος

θα πρέπει να εξομολογείται,

να μετανοεί ενώπιον του Θεού.

Ο βασιλιάς της Νινευή μετανόησε τόσο,

κάνοντας ό,τι πρέπει ένας ηγέτης να κάνει.

Δύσκολο οι βασιλιάδες

τις πράξεις του να πετύχουν,

ανήκουστο στην ιστορία.

Να μνημονεύονται αξίζουν,

να τις μιμείται η ανθρωπότητα.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄