1 Η μοναδική στάση που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό του είναι στάση υπακοής, υπακοής άνευ όρων. Δεν χρειάζεται να συζητάς τα πώς και τα γιατί έχει κάνει ο Θεός όσα έχει κάνει· το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να διατηρείς την πίστη σου ότι Εκείνος είναι η αλήθεια και να αναγνωρίζεις πως Εκείνος είναι ο Δημιουργός σου, ο Θεός σου. Αυτό είναι υψηλότερο από όλη την αλήθεια, από όλη την εγκόσμια σοφία, από τη λεγόμενη ηθική, δεοντολογία, γνώση και παιδεία του ανθρώπου, από τη φιλοσοφία ή την παραδοσιακή κουλτούρα, είναι ακόμα υψηλότερο και από τη στοργή, τη συντροφικότητα ή την αποκαλούμενη αγάπη μεταξύ των ανθρώπων· είναι υψηλότερο από οτιδήποτε άλλο ανεξαιρέτως.

2 Ανεξάρτητα από το διάστημα κατά το οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό, από το πόσο μακριά έχει ταξιδέψει, από το πόσο έργο έχει κάνει και πόσα καθήκοντα έχει εκτελέσει, όλη αυτή η περίοδος τον προετοίμαζε για ένα και μόνο πράγμα: να μπορέσεις τελικά να επιτύχεις άνευ όρων, απόλυτη υποταγή στον Θεό. Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σου παρουσιάζονται και έχει διευθετήσει ο Θεός, πρέπει να διατηρείς πάντα στάση υπακοής. Μην ρωτάς το γιατί. Εάν εξετάζεις πάντοτε αν όσα κάνει ο Θεός πληρούν όλες τις προδιαγραφές, κοιτάζοντας αν όσα κάνει Εκείνος είναι αυτά που σου αρέσουν, ή ακόμη αν συμμορφώνονται με όσα πιστεύεις πως είναι αλήθεια, τότε η θέση σου είναι λάθος και αυτό θα σου δημιουργήσει προβλήματα.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος δεύτερο)