Ⅰ

Σ’ όλη του τη ζωή,

ο Πέτρος υπέφερε επώδυνες δοκιμασίες

Ο εξευγενισμός αυτός ήταν η βάση

της ύψιστης αγάπης του για τον Θεό.

Ήταν η πιο σημαντική εμπειρία της ζωής του.

Αγαπούσε τον Θεό επειδή είχε θέληση

και κυρίως είχε πονέσει και εξευγενιστεί.

Τα βάσανα αυτά ήταν οδηγός του στο ν’ αγαπά τον Θεό,

ήταν η πιο έντονη υπενθύμισή του.

Αν οι άνθρωποι δεν βιώσουν τον πόνο

του εξευγενισμού, όταν αγαπούν τον Θεό,

τότε η αγάπη τους παίρνει φυσική τροπή,

υπερνικάται απ’ τις προτιμήσεις τους.

Εάν οι άνθρωποι δεν βιώσουν τον πόνο

του εξευγενισμού, όταν αγαπούν τον Θεό,

η αγάπη τους γεμίζει απ' του Σατανά τις σκέψεις

και δεν ικανοποιούν το θέλημα του Θεού.

Ⅱ

Το να θέλει κανείς ν' αγαπήσει τον Θεό δεν είν' το ίδιο με το να Τον αγαπά αληθινά.

Πρέπει κανείς να θέλει μόνο να Τον αγαπά, να Τον ικανοποιεί,

σα να μην έχει ιδέες ανθρώπινες, σαν όλα να ’ναι για Αυτόν.

Όμως, αυτά δεν θα πάρουν έπαινο και ευλογία απ’ τον Θεό.

Ακόμα κι αν κανείς μάθει όλες τις αλήθειες,

δεν σημαίνει πως στ’ αλήθεια τον Θεό αγαπά.

Αν κι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν καταλάβει

πολλές αλήθειες χωρίς εξευγενισμό,

δεν μπορούν να τις κάνουν πράξη.

Μόνο όταν εξευγενιστούν μπορούν αληθινά να καταλάβουν

το νόημα που έχουν οι αλήθειες αυτές

και να το εκτιμήσουν βαθύτατα, βαθύτατα.

Ⅲ

Τότε θα είναι ικανοί να

κάνουν πράξη την αλήθεια, όπως ο Θεός ζητά.

Τότε θα χαθούν οι ανθρώπινες σκέψεις,

η φύση η σαρκική θα υποχωρήσει.

Και τότε μόνο

θα μειωθούν τα συναισθήματά τους,

τότε οι πράξεις τους θα εκφράζουν αγάπη για τον Θεό.

Η αληθινή αγάπη για τον Θεό

δεν καρποφορεί μέσω της γλώσσας,

ή από κατανόηση, επιθυμίες, αλλά απαιτεί τίμημα.

Απαιτεί ο άνθρωπος να υποφέρει πολύ, για να εξευγενιστεί.

Μόνο τότε η αγάπη του θα είν’ αγνή

και θα ικανοποιεί την καρδιά του Θεού.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο βιώνοντας τον εξευγενισμό μπορεί ο άνθρωπος να κατέχει αληθινή αγάπη