Ⅰ

Το μακρύ ταξίδι της ανθρώπινης ζωής, γεμάτο ανέμους, βροχή, αλλαγές πολλές.

Τα ατελείωτα χρόνια, τα σκληρά, τα δυστυχή.

Σύννεφα μαύρα φτιάχνουν μια άβυσσο σκοτεινή.

Ο Σατανάς ασκεί επιρροή, είναι τόσο βάναυσος, κυβερνά σαν τύραννος, περιορίζει τις σκέψεις.

Ⅱ

Από τον πειρασμό ο άνθρωπος χάνει την κατεύθυνσή του, κυνηγά τη φήμη, το κέρδος, γεμάτος μώλωπες από την κορυφή ως τα νύχια.

Τόσο πληγωμένος, στραγγισμένος από ανθρώπινη ομοιότητα, κουρασμένος ψυχή τε και σώματι..

Χωρίς πια δύναμη να παλέψει, αποκαρδιωμένος.

Πουθενά δεν έχει να στραφεί, πονάει, είναι μπερδεμένος.

Λαχταρά να βρει έναν αληθινό, αγνό τόπο.

Ψάχνει τόσο έντονα, ταξιδεύει στη γη.

Καρδιά γεμάτη μελαγχολία, προσεύχομαι ειλικρινά, ελπίζοντας ο Κύριος να με σώσει από τη θλίψη.

Ⅲ

Μ’ έναν κρότο, επτά κεραυνοί αντηχούν.

Ο Χριστός των εσχάτων ημερών κατέρχεται στη γη.

Έχω ακούσει τα λόγια του Θεού, έχω έρθει ενώπιόν Του.

Γεύομαι τα λόγια Του, γνωρίζω την αλήθεια.

Τα λόγια Του με θρέφουν, με συντηρούν, με ποτίζουν.

Ένιωσα ο ίδιος την αληθινή αγάπη του Θεού.

Ⅳ

Μέσω δοκιμασιών, πόνου και εξευγενισμού, η ζωή εμπλουτίζεται με συνεχή ανάπτυξη.

Έχοντας κριθεί, αποβάλλω τη διαφθορά και αποκτώ κάθαρση, σωτηρία.

Όχι άλλα δάκρυα και δυστυχία.

Υποκλίνομαι ενώπιον του Θεού, ξεγυμνώνω την καρδιά μου.

Ο Θεός με επέλεξε λόγω της αγάπης Του·

είμαι ευγνώμων για τη σωτηρία Του.

Έχω ξεφύγει απ’ το σκοτάδι, ζω ενώπιόν Του, δίνω στον Θεό την καρδιά μου, ξεπληρώνω την αγάπη Του.