Ⅰ

Ενσαρκώθηκε ο Θεός κι έγιν' άνθρωπος κοινός,

που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού.

Έτσι, ανέλαβε έργο και βάσανα,

που οι κοινοί οι άνθρωποι δεν αντέχουν.

Τα βάσανά Του δείχνουν την αφοσίωσή Του στον άνθρωπο,

την ταπείνωση που υπέστη για του ανθρώπου τη σωτηρία,

και τη λύτρωσή του από τις αμαρτίες, για την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου.

Σημαίνει ότι ο Θεός θα λύτρωνε τον άνθρωπο απ’ τον σταυρό.

Είν' ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα και ζωή,

που τα δημιουργημένα όντα δεν αντέχουν.

Έχοντας αυτό που έχει και είναι, ουσία θεϊκή

μπορεί ν’ αντέξει αυτό το έργο και τα βάσανα.

Κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να πράξει ό,τι Αυτός.

Αυτό είναι το έργο του Θεού,

στην Εποχή της Χάριτος,

η αποκάλυψη της διάθεσής Του.

Ⅱ

Ενσαρκώθηκε ξανά ο Θεός την Εποχή της Βασιλείας,

ακριβώς όπως και την πρώτη φορά.

Ακόμη τον λόγο Του εκφράζει, αυτό που έχει και είναι Αυτός,

πράττει το έργο που πρέπει, ανεπιφύλακτα.

Επίσης, υπομένει και ανέχεται

την ανυπακοή και την άγνοια του ανθρώπου,

πάντα αποκαλύπτοντας τη διάθεσή Του

και συγχρόνως το θέλημά Του.

Από τη δημιουργία του ανθρώπου ως τώρα,

του Θεού το θέλημα και η διάθεση, αυτό που έχει και είναι Αυτός

πάντα είναι ανοιχτά για όλους,

ποτέ δεν ήταν κρυμμένα, εσκεμμένα.

Πραγματικά, ο άνθρωπος δεν νοιάζεται

γι’ αυτό που κάνει ο Θεός, για το θέλημά Του.

Αυτή είναι, λοιπόν, η αιτία που ο άνθρωπος

δεν γνωρίζει πολλά για τον Θεό.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄