1 Όταν η αστραπή εξέρχεται από την Ανατολή —ακριβώς τη στιγμή που αρχίζω να μιλάω— τη στιγμή που η αστραπή εξέρχεται, ολόκληρα τα ουράνια φωτίζονται και μια μεταμόρφωση λαμβάνει χώρα σε όλα τα άστρα. Είναι θαρρείς και έχει οργανωθεί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Κάτω από την λάμψη αυτής της στήλης φωτός από την Ανατολή, όλοι οι άνθρωποι αποκαλύπτονται στην αρχική τους μορφή, με μάτια θαμπωμένα, με τη σύγχυση να τους εμποδίζει. Ακόμα λιγότερο δε, είναι σε θέση να κρύψουν τα άσχημα χαρακτηριστικά τους. Όλοι οι άνθρωποι είναι συγκλονισμένοι, όλοι περιμένουν, όλοι παρακολουθούν. Με την έλευση του φωτός Μου, όλοι χαίρονται την ημέρα που γεννήθηκαν, και παρομοίως όλοι καταριούνται την ημέρα που γεννήθηκαν. Τα συγκρουόμενα συναισθήματα είναι αδύνατο να εκφραστούν. Τα δάκρυα της αυτοτιμωρίας σχηματίζουν ποτάμια, μεταφέρονται από το ορμητικό ρεύμα, κι εξαφανίζονται δίχως ίχνος από τη μια στιγμή στην άλλη.

2 Για άλλη μια φορά, η ημέρα Μου πλησιάζει το ανθρώπινο γένος, για άλλη μια φορά ξεσηκώνει το ανθρώπινο γένος, δίνοντας στην ανθρωπότητα ένα σημείο από το οποίο θα κάνει μια νέα αρχή. Η καρδιά Μου χτυπά και, ακολουθώντας τον ρυθμό της καρδιάς Μου, τα βουνά αναπηδούν από χαρά, τα νερά χορεύουν με χαρά, και τα κύματα, κρατώντας τον ρυθμό, χτυπούν στους βραχώδεις υφάλους. Είναι δύσκολο να εκφράσω αυτό που έχω στην καρδιά Μου. Θέλω όλα τα ακάθαρτα πράγματα να γίνουν στάχτη κάτω από το βλέμμα Μου, θέλω να χαθούν όλοι οι γιοι της ανυπακοής από τα μάτια Μου, να πάψουν πια να υπάρχουν. Όχι μόνο έχω κάνει μια νέα αρχή στον τόπο κατοικίας του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, έχω επίσης ξεκινήσει νέο έργο στο σύμπαν. Σύντομα τα βασίλεια της γης θα γίνουν η βασιλεία Μου. Σύντομα τα βασίλεια της γης θα παύσουν να υφίστανται για πάντα εξαιτίας της βασιλείας Μου, επειδή έχω ήδη νικήσει, επειδή επέστρεψα θριαμβευτής.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 12