Από της Γιουτσέν, Κίνα

Τον Μάρτιο του 2023, έκανα καθήκον κηρύγματος στην εκκλησία. Είχα κάποια αποτελέσματα στα καθήκοντά μου, και γι’ αυτό άρχισα να πιστεύω πως είχα καλές εργασιακές ικανότητες και καλό επίπεδο. Στα καθήκοντά μου, ενεργούσα με αλαζονική διάθεση και δεν αναζητούσα τις αλήθεια-αρχές. Αυτό προκάλεσε διατάραξη και αναστάτωση στο έργο, και απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου. Μετά την απαλλαγή μου, ένιωσα πραγματικά αρνητική, και πίστευα ότι είχα διαταράξει και αναστατώσει το έργο της εκκλησίας. Ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε πλέον καμία πιθανότητα να σωθώ. Κάθε μέρα ήταν σωστό μαρτύριο. Μετά από πάνω από δέκα μέρες στοχασμού, η εκκλησία κανόνισε να κάνω κειμενικά καθήκοντα. Έτρεμα μήπως αποκαλυφθώ και απαλλαγώ ξανά, γι’ αυτό ήμουν συνεχώς σε εγρήγορση, φρόντιζα να κάνω τα καθήκοντά μου σύμφωνα με τις αρχές και να μην ενεργώ με βάση την αλαζονική μου διάθεση.

Τρεις μήνες μετά, εκλέχτηκα επικεφαλής στην εκκλησία. Τα μέλη της ανώτερης ηγεσίας με ρώτησαν πώς ένιωθα γι’ αυτό και, παρόλο που ήξερα πως αυτό το καθήκον προερχόταν από τον Θεό και πως δεν μπορούσα να αρνηθώ, ένιωθα μεγάλη αντίσταση. Σκέφτηκα: «Πραγματικά, δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής εκκλησίας. Ένας επικεφαλής είναι υπεύθυνος για το έργο γενικά, και πρέπει να καταλαβαίνει, να κάνει παροτρύνσεις και να ενημερώνεται για όλες τις πτυχές του έργου. Επειδή έχει περισσότερες ευθύνες, τελικά φανερώνει περισσότερες από τις διαφθορές του και αποκαλύπτεται πιο γρήγορα. Αν γίνω επικεφαλής και μετά κάνω τα ίδια που έκανα παλιά, και διαταράξω και αναστατώσω ξανά το έργο λόγω αλαζονικής διάθεσης, αποκαλυφθώ και απαλλαχθώ, κάτι τέτοιο θα ήταν σοβαρό πρόβλημα, και μπορεί μέχρι και να με απέπεμπαν και να με απέκλειαν. Τότε, δεν θα είχα καμία πιθανότητα να ξανακάνω τα καθήκοντά μου. Πώς θα μπορούσα ακόμα να σωθώ;» Μετά το ξανασκέφτηκα και θεώρησα ότι ήταν πιο ασφαλές να κάνω κειμενικά καθήκοντα, οπότε αρνήθηκα, λέγοντας: «Έχω προβλήματα υγείας και ως επικεφαλής θα έχω πάρα πολλές ευθύνες. Αν είμαι συνέχεια τόσο απασχολημένη, το σώμα μου δεν θα μπορέσει να το αντέξει. Καλύτερα να βρείτε κάποιον άλλον». Τελικά, οι επικεφαλής μού ζήτησαν να το ξανασκεφτώ και να απαντήσω αργότερα.

Το ίδιο απόγευμα, όταν γύρισα σπίτι μου, ανέβασα πυρετό και έπαθα διάρροια, και συνειδητοποίησα ότι πίσω από αυτά τα πράγματα κρύβονταν οι προθέσεις του Θεού. Σκέφτηκα: «Τόσα χρόνια που πιστεύω στον Θεό, αποδέχομαι και υπακούω σε όποια καθήκοντα κανονίζει η εκκλησία να κάνω. Αν και αντιμετωπίζω προβλήματα υγείας, δεν επηρεάζεται η ικανότητά μου να κάνω τα καθήκοντά μου. Γιατί, λοιπόν, αυτήν τη φορά που με εξέλεξαν επικεφαλής, δεν ήμουν πρόθυμη να υποταχτώ;» Έτσι, προσευχήθηκα και αναζήτησα από τον Θεό. Μετά την προσευχή, έψαξα γρήγορα να βρω να διαβάσω σχετικά λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η οικογένεια ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, τα μέλη της οικογένειάς σου σου λένε πάντα: “Μην είσαι κάποιος που ξεχωρίζει πολύ από το πλήθος, να είσαι μαζεμένος και να δείχνεις λίγη αυτοσυγκράτηση στα λόγια και τις πράξεις σου, το ίδιο και στα ταλέντα σου, στις ικανότητες, στην εξυπνάδα σου κ.λπ. Μην είσαι εσύ αυτός που ξεχωρίζει. Είναι αυτό που λένε τα ρητά: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται» και «Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει». Για να προστατευθείς και να παραμείνεις μακροχρόνια και σταθερά στην ομάδα στην οποία ανήκεις, μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Πρέπει να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να μη φιλοδοξείς να τους ξεπεράσεις όλους. Σκέψου το αλεξικέραυνο. Σε μια καταιγίδα, είναι το πρώτο πράγμα που χτυπιέται, αφού η αστραπή χτυπάει το ψηλότερο σημείο· και όταν ο άνεμος φυσάει με μανία, το ψηλότερο δέντρο δέχεται πρώτο το πλήγμα του και πέφτει· και όταν κάνει κρύο, το ψηλότερο βουνό είναι το πρώτο που παγώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αν ξεχωρίζεις πάντα ανάμεσα στους άλλους και τραβάς την προσοχή, και σε προσέξει το Κόμμα, θα σκεφτεί σοβαρά να σε τιμωρήσει. Μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, μην εμφανίζεσαι μόνος σου. Μείνε μέσα στο πλήθος. Διαφορετικά, αν σχηματιστεί γύρω σας κάποιο κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας, εσύ θα τιμωρηθείς πρώτος, επειδή είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Στην εκκλησία, μην είσαι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Αν είσαι, σε περίπτωση οποιασδήποτε απώλειας ή προβλήματος σχετικά με το έργο στον οίκο του Θεού, ως επικεφαλής ή επόπτης, θα είσαι ο πρώτος που θα μπει στο στόχαστρο. Μην είσαι λοιπόν το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, γιατί το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Μάθε να βάζεις μέσα το κεφάλι σου και να κρύβεσαι στο καβούκι σου σαν τη χελώνα”. Όταν έρχεται η ώρα για την επιλογή επικεφαλής, επειδή θυμάσαι αυτά τα λόγια από τους γονείς σου, αρνείσαι τη θέση και λες: “Αχ, δεν μπορώ να το κάνω! Έχω οικογένεια και παιδιά κι είναι μεγάλη δέσμευση αυτό. Δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής. Καλύτερα να το κάνετε εσείς, μην επιλέξετε εμένα”. Αν, παρ’ όλα αυτά, εκλεγείς ως επικεφαλής, εξακολουθείς να μη θες να γίνεις. “Φοβάμαι ότι πρέπει να παραιτηθώ”, λες. “Γίνετε εσείς επικεφαλής, σας παραχωρώ την ευκαιρία. Σας αφήνω να πάρετε εσείς τη θέση, εγώ κάνω στην άκρη”. Σκέφτεσαι μέσα σου: “Χμ! Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο άσχημα θα πέσεις. Επίσης, είναι μοναχικά στην κορυφή. Θα σε αφήσω να γίνεις εσύ ο επικεφαλής, και αφού επιλεχθείς, θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις θέαμα. Δεν θέλω ποτέ να γίνω επικεφαλής, δεν θέλω να ανέβω στην ιεραρχία, ώστε να μην πέσω από μεγάλο ύψος. Σκέψου το, ο τάδε δεν απομακρύνθηκε από τη θέση του επικεφαλής; Αφότου απομακρύνθηκε, αποβλήθηκε —δεν του δόθηκε καν η ευκαιρία να γίνει συνηθισμένος πιστός. Αυτό αποτελεί το τέλειο παράδειγμα εκείνων των ρητών που λένε: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται» και «Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει». Δίκιο δεν έχω; Δεν τιμωρήθηκε; Πρέπει οι άνθρωποι να μάθουν να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλιώς τι το θέλουν το μυαλό τους; Αν έχεις μυαλό μες στο κεφάλι σου, πρέπει να το βάζεις να δουλέψει για να προστατεύεσαι. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά αυτό το ζήτημα, αλλά έτσι είναι τα πράγματα στην κοινωνία και σε κάθε ομάδα ανθρώπων: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται». Όσο βγάζεις το κεφάλι και ξεχωρίζεις, θα σε εκτιμούν πολύ, μέχρι τη στιγμή που θα πυροβοληθείς. Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι όσοι μπαίνουν στη γραμμή του πυρός, αργά ή γρήγορα θα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει”. Αυτές είναι οι ειλικρινείς διδασκαλίες των γονιών και της οικογένειάς σου, αλλά και η φωνή της εμπειρίας κι η σοφία που έχουν αποκομίσει κατά τη διάρκεια της ζωής τους, και σου την ψιθυρίζουν στο αυτί χωρίς επιφυλάξεις» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι ζουν με φιλοσοφίες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, όπως «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται», «Το ξύλο που εξέχει είναι αυτό που σαπίζει πρώτο», «Όσο πιο ψηλά σκαρφαλώσεις, τόσο πιο δυνατή είναι η πτώση» και «Έχει μοναξιά στην κορυφή». Πιστεύουν ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζει κανείς από το πλήθος ούτε να ενεργεί τολμηρά, και πως αυτό είναι ένα μέσο για να προστατέψει κανείς τον εαυτό του. Ζούσα με βάση αυτές τις απόψεις, και πίστευα ότι αν ήμουν επικεφαλής και αναλάμβανα περισσότερες ευθύνες, θα αποκάλυπτα περισσότερη διαφθορά. Ότι όσο πιο ψηλά σκαρφάλωνα, τόσο πιο δυνατή θα ήταν η πτώση μου. Με αυτό το σκεπτικό, ήθελα να προστατέψω τον εαυτό μου και να είμαι μια απλή πιστή, γιατί πίστευα ότι αυτή ήταν η ασφαλέστερη επιλογή. Επίσης, εφόσον είχα ήδη απαλλαχθεί μία φορά απ’ τα καθήκοντά μου παλιότερα, αν απαλλασσόμουν και πάλι, ίσως να μην είχα καν την ευκαιρία να γίνω μια συνηθισμένη πιστή. Εξαιτίας αυτών των ανόητων και παράλογων απόψεων, όταν εκλέχτηκα επικεφαλής, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι, αν δεν έκανα καλά αυτό το καθήκον, μπορεί να αποκαλυπτόμουν και να αποκλειόμουν, κι έτσι δεν θα μπορούσα να σωθώ και δεν θα μου έμενε καμία καλή έκβαση και κανένας καλός προορισμός. Έτσι, βρήκα δικαιολογίες για να αρνηθώ. Σκέφτηκα τους απίστους, που λειτουργούν με βάση την αρχή να λένε λιγότερα και να ξεχωρίζουν λιγότερο, ώστε να έχουν μια σταθερή ζωή, να προστατέψουν τον εαυτό τους και να εδραιωθούν στην ομάδα. Συνειδητοποίησα ότι η άποψή μου ήταν η ίδια με των απίστων. Όταν είχα να κάνω ένα καθήκον, το έκρινα σύμφωνα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, ζούσα μέσα στην παρανόηση και την επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό, ενώ αρνιόμουν αυτό το καθήκον. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και δόλια!

Στην αναζήτησή μου, διάβασα πως τα λόγια του Θεού λένε: «Κάποιοι σκέφτονται: “Όποιος είναι επικεφαλής είναι ανόητος και ανίδεος και βαδίζει προς την καταστροφή, επειδή αν ενεργεί ως επικεφαλής αναπόφευκτα θα αποκαλύψει διαφθορά την οποία βλέπει ο Θεός. Θα αποκαλυπτόταν τόση διαφθορά εάν δεν έκανε αυτό το έργο;” Τι παράλογη ιδέα! Εάν δεν ενεργείς ως επικεφαλής, δεν θα αποκαλύψεις διαφθορά; Αν δεν είσαι επικεφαλής, ακόμη και αν δείχνεις λιγότερη διαφθορά, σημαίνει ότι έχεις σωθεί; Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, όλοι όσοι δεν υπηρετούν ως επικεφαλής θα μπορούν να επιβιώσουν και να σωθούν; Δεν είναι εντελώς γελοία αυτή η δήλωση; Όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής καθοδηγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού να φάει και να πιει τον λόγο του Θεού και να βιώσει το έργο Του. Αυτή η απαίτηση και το πρότυπο είναι υψηλού επιπέδου, επομένως είναι αναπόφευκτο οι επικεφαλής να αποκαλύπτουν κάποιες διεφθαρμένες καταστάσεις όταν ξεκινούν για πρώτη φορά την κατάρτιση. Αυτό είναι φυσιολογικό, και ο Θεός δεν το καταδικάζει. Ο Θεός όχι μόνο δεν το καταδικάζει, αλλά και διαφωτίζει, φωτίζει και καθοδηγεί αυτούς τους ανθρώπους και τους αναθέτει επιπλέον βάρη. Εφόσον μπορούν να υποταχθούν στην καθοδήγηση και το έργο του Θεού, θα προοδεύσουν γρηγορότερα στη ζωή από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, μπορούν να μπουν στο μονοπάτι της τελείωσης από τον Θεό. Αυτό ευλογεί περισσότερο ο Θεός. Κάποιοι δεν μπορούν να το δουν αυτό και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα. Σύμφωνα με την ανθρώπινη κατανόηση, όσο κι αν αλλάξει ένας επικεφαλής, ο Θεός δεν θα νοιαστεί. Θα εξετάσει μόνο πόση διαφθορά αποκαλύπτουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και θα τους καταδικάσει μόνο με βάση αυτό, ενώ όσους δεν είναι επικεφαλής και εργάτες, επειδή αποκαλύπτουν ελάχιστη διαφθορά, ακόμη και αν δεν αλλάξουν, ο Θεός δεν θα τους καταδικάσει. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι βλασφημία κατά του Θεού; Εάν αντιστέκεσαι στον Θεό τόσο σθεναρά μέσα σου, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς να σωθείς. Ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων κυρίως με βάση το αν κατέχουν την αλήθεια και αληθινή μαρτυρία, και αυτό εξαρτάται κυρίως από το αν είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Εάν όντως επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν πραγματικά να μετανοήσουν αφού κριθούν και παιδευθούν επειδή διέπραξαν μια παράβαση, τότε, εφόσον δεν λένε λόγια ή δεν κάνουν πράγματα που βλασφημούν τον Θεό, σίγουρα θα είναι ικανοί να σωθούν. Σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες σας, όλοι οι συνηθισμένοι πιστοί που ακολουθούν τον Θεό μέχρι τέλους μπορούν να σωθούν, ενώ όλοι όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει να αποκλειστούν. Εάν σας ζητούσαν να γίνετε επικεφαλής, θα σκεφτόσασταν ότι δεν θα μπορούσατε να μην το κάνετε, εάν όμως υπηρετούσατε ως επικεφαλής, θα αποκαλύπτατε διαφθορά χωρίς να το θέλετε, και αυτό θα ήταν σαν να στέλνατε τον εαυτό σας στην γκιλοτίνα. Δεν προκαλούνται από τις παρανοήσεις σας για τον Θεό όλα αυτά; Εάν η έκβαση των ανθρώπων καθοριζόταν με βάση τη διαφθορά που αποκαλύπτουν, κανείς δεν θα μπορούσε να σωθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, τι νόημα θα είχε να κάνει ο Θεός το έργο της σωτηρίας; Εάν όντως ίσχυε αυτό, πού θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να δει τη δίκαιη διάθεσή Του. Επομένως, έχετε παρανοήσει όλοι τις προθέσεις του Θεού, κάτι που δείχνει ότι δεν Τον γνωρίζετε αληθινά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. […] Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, φοβούνται ότι δεν θα έχουν καμία έκβαση. Σκέφτονται συνεχώς το εξής: “Κι αν ο Θεός με αποκαλύψει, με αποκλείσει και με απορρίψει;” Έτσι παρερμηνεύεις τον Θεό· αυτές είναι μόνο οι μονόπλευρες εικασίες σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν αποκαλύπτει τους ανθρώπους, δεν το κάνει απλώς και μόνο για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι αποκαλύπτονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η φύση-ουσία τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να μπορέσουν να μετανοήσουν αληθινά· γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός αποκαλύπτει τους ανθρώπους για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να αποκαλυφθείς από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αποσκοπεί στο να σε κάνει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν τη λύση στην αλήθεια όταν αποκαλύπτουν διαφθορά· γι’ αυτό ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχήσει. Και έτσι, μερικές φορές, αποκαλύπτει τους ανθρώπους, εκθέτει την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, τους κάνει να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει τη ζωή τους να αναπτυχθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες, όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύπτουν, όσες παραβάσεις κι αν έχουν διαπράξει στο παρελθόν, εφόσον επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να αποκτήσουν αυτογνωσία και να καταφέρουν να μετανοήσουν και να αλλάξουν πραγματικά, μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Όσο για κείνους που δεν είναι επικεφαλής, ακόμα κι αν η διαφθορά που αποκαλύπτεται σ’ αυτούς είναι ελάχιστη, αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν αληθινή κατανόηση του εαυτού τους, η διάθεσή τους δεν πρόκειται τελικά να αλλάξει και ούτε είναι δυνατόν να σωθούν. Στην πραγματικότητα, το αν θα σωθούμε ή θα αποκλειστούμε δεν έχει να κάνει με τα καθήκοντα που κάνουμε ούτε με το αν έχουμε χαμηλή ή υψηλή θέση. Το μυστικό έγκειται στην προσωπική μας επιδίωξη, δηλαδή στο αν επιδιώκουμε την αλήθεια και αν αγαπάμε την αλήθεια. Ο οίκος του Θεού δεν αποκλείει τους ανθρώπους με βάση τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους μια δεδομένη στιγμή, αλλά αποφασίζει αυτά τα πράγματα ανάλογα με τη σταθερή συμπεριφορά του ανθρώπου και τη φύση-ουσία του. Όπως ακριβώς οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι που αποπέμπονται ή αποβάλλονται, αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, παραβιάζουν συχνά τις αλήθεια-αρχές στα καθήκοντά τους και διαπράττουν πολλά κακά. Αρνούνται να μετανοήσουν παρά τις πάμπολλες συναναστροφές, και γι’ αυτό ο οίκος του Θεού τούς αποπέμπει και τους αποκλείει. Παλιότερα, είχα απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά μου επειδή είχα εξαιρετικά αλαζονική διάθεση, δεν μπορούσα να ακολουθήσω τις αρχές στα καθήκοντά μου, και διατάρασσα και αναστάτωνα το έργο της εκκλησίας. Ωστόσο, η απαλλαγή μου δεν αποσκοπούσε στο να αποκλειστώ, αλλά να μπορέσω να κάνω αυτοκριτική και να μετανοήσω ειλικρινά μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία. Όταν απέκτησα κάποια κατανόηση του εαυτού μου, η εκκλησία κανόνισε να κάνω κειμενικά καθήκοντα. Συνειδητοποίησα ότι ο Θεός με είχε αποκαλύψει μέσα από αυτό με σκοπό να με αλλάξει και να με εξαγνίσει, όχι να με αποκλείσει. Όταν αντιμετώπιζα καταστάσεις χωρίς να αναζητώ την αλήθεια, δεν μπορούσα να κατανοήσω τη στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους και το φιλόπονο ενδιαφέρον Του. Είχα την παράλογη πεποίθηση ότι εφόσον είχα απαλλαγεί μια φορά από τα καθήκοντά μου, αν έκανα κι άλλο λάθος, θα αποπεμπόμουν και θα αποκλειόμουν. Δεν είχα παρανοήσει τις προθέσεις του Θεού;

Αργότερα, διάβασα πιο πολλά λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως τη φύση-ουσία μου. Ο Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και δεν πιστεύουν ότι η διάθεσή Του είναι δίκαιη και άγια. Όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται μέσα από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και προσεγγίζουν το έργο του Θεού με ανθρώπινες προοπτικές, ανθρώπινες σκέψεις και ανθρώπινο δόλο, χρησιμοποιώντας τη λογική και τον τρόπο σκέψης του Σατανά για να οριοθετήσουν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Προφανώς, οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν αποδέχονται και δεν αναγνωρίζουν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού· αντιθέτως, είναι γεμάτοι με αντιλήψεις, με εναντίωση και με επαναστατικότητα έναντι του Θεού και δεν έχουν το παραμικρό ίχνος αληθινής γνώσης Εκείνου. Ο ορισμός των αντίχριστων για το έργο, τη διάθεση και την αγάπη του Θεού αποτελεί ερωτηματικό —αμφιβολία, είναι γεμάτοι σκεπτικισμό και γεμάτοι άρνηση και δυσφήμιση γι’ αυτήν. Οπότε, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην ταυτότητά Του; Η διάθεση του Θεού αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του· με τέτοια θεώρηση της διάθεσης του Θεού σαν τη δική τους, η κρίση τους για την ταυτότητα του Θεού είναι προφανής —ξεκάθαρη άρνηση. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος έκτο)]. «Πολύ χαίρομαι με όσους δεν είναι καχύποπτοι για τους άλλους και συμπαθώ πολύ αυτούς που δέχονται εύκολα την αλήθεια· δείχνω μεγάλη στοργή σε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, διότι στα μάτια Μου είναι έντιμοι άνθρωποι. Εάν είστε ανειλικρινείς, τότε θα είστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι σχετικά με όλους τους ανθρώπους και όλα τα θέματα, και έτσι η πίστη σας προς Εμένα θα οικοδομηθεί σε θεμέλια καχυποψίας. Δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω ποτέ μια τέτοια πίστη. Αν υπολείπεστε αληθινής πίστης, θα στερηθείτε περισσότερο της αληθινής αγάπης. Και αν είστε επιρρεπείς στο να αμφισβητείτε τον Θεό και να κάνετε εικασίες για Αυτόν ηθελημένα, τότε χωρίς αμφιβολία είστε οι πιο δόλιοι απ’ όλους τους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι αμφισβητούν και αρνούνται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε πιστεύουν στη δίκαιη και άγια διάθεσή Του. Αντ’ αυτού, εξετάζουν το έργο του Θεού μέσα από ανθρώπινες απόψεις και συλλογιστικές, και είναι γεμάτοι αντιλήψεις, καχυποψία, άρνηση και αμφιβολίες απέναντι στον Θεό. Είδα πως η συμπεριφορά μου ήταν η ίδια με ενός αντίχριστου. Πάντοτε ήμουν καχύποπτη απέναντι στον Θεό. Αφού απαλλάχθηκα από το καθήκον του κηρύγματος, δεν επιζήτησα να καταλάβω πώς αντιστεκόμουν και επαναστατούσα εναντίον του Θεού ούτε αναλογίστηκα πώς είχα διαταράξει και αναστατώσει το έργο της εκκλησίας. Δεν είχα καταλάβει καθόλου τη δίκαιη διάθεση του Θεού, αλλά έβλεπα τον Θεό σαν να ήταν άρχοντας και πίστευα πως, αν κάποιος έκανε μια παράβαση, Εκείνος δεν θα του έδινε την ευκαιρία να μετανοήσει, θα τον απέπεμπε και θα τον απέκλειε. Σκέφτηκα ότι, όταν απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου, οι προθέσεις του Θεού ήταν να με ωθήσει να κάνω αυτοκριτική, να αποκτήσω αυτογνωσία και να αντλήσω ένα δίδαγμα. Η επιλογή μου ως επικεφαλής ήταν άλλη μια ευκαιρία απ’ τον Θεό να εκπαιδευτώ, αλλά και η χάρη και η εξύψωσή Του. Εγώ, όμως, αντί να είμαι ευγνώμων για την αγάπη και τη σωτηρία του Θεού, ήμουν καχύποπτη απέναντί Του, Τον εξαπάτησα και αρνήθηκα το καθήκον μου, θεωρώντας αυτήν την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου και να αποκτήσω την αλήθεια ως ένα τέχνασμα για να αποκαλυφθώ και να αποκλειστώ. Δεν έκανα το άσπρο μαύρο; Δεν διαστρέβλωνα τα γεγονότα; Πραγματικά δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Αν συνέχιζα να ζω με βάση σατανικές πλάνες όπως «Έχει μοναξιά στην κορυφή» και «Όσο πιο ψηλά σκαρφαλώσεις, τόσο πιο δυνατή είναι η πτώση», αμελούσα να αναζητώ τις αλήθεια-αρχές στα καθήκοντά μου, και συνέχιζα διαρκώς να είμαι επιφυλακτική απέναντι στον Θεό και να Τον παρανοώ, στο τέλος πολύ απλά ο Θεός θα με απεχθανόταν, θα με αποκάλυπτε και θα με απέκλειε. Έκανα μια προσευχή μετάνοιας προς τον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πολύ δόλια και μοχθηρή· είμαι διαρκώς καχύποπτη και επιφυλακτική απέναντί Σου. Εσύ, όμως, και πάλι χρησιμοποιείς τα λόγια Σου για να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις, ώστε να καταλάβω τις προθέσεις Σου. Είμαι στ’ αλήθεια ανάξια της σωτηρίας Σου! Θεέ μου! Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω και να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Σου, και να πάψω να επαναστατώ εναντίον Σου και να πληγώνω την καρδιά Σου».

Στη συνέχεια, διάβασα περισσότερα λόγια του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύπτουν όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, εφόσον αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, μπορούν, σιγά σιγά, να περιορίσουν τις φορές που αποκαλύπτουν τέτοιες διαθέσεις και, τελικά, να εκτελέσουν επαρκώς τα καθήκοντά τους. Έτσι πρέπει να βιώνει κανείς το έργο του Θεού. Μόλις αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, να αναζητάς την αλήθεια για να τη διορθώσεις, για να διακρίνεις και να αναλύεις τη σατανική σου διάθεση. Έτσι πρέπει να μάχεσαι ενάντια στη σατανική σου διάθεση· αυτό είναι άκρως απαραίτητο για την εμπειρία της ζωής σου. Καθώς βιώνεις το έργο του Θεού και αλλάζεις τη διάθεσή σου, χρησιμοποιείς τις αλήθειες που κατανοείς για να αναμετρηθείς με τη σατανική σου διάθεση, καταφέρνοντας, τελικά, να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να θριαμβεύσεις επί του Σατανά και έτσι να αλλάξεις διάθεση. Η διαδικασία αλλαγής διάθεσης περιλαμβάνει αναζήτηση και αποδοχή της αλήθειας, προκειμένου να εκτοπιστούν οι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τα λόγια και τα δόγματα, οι φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και οι διάφορες αιρέσεις και πλάνες που προέρχονται από τον Σατανά. Στόχος είναι η σταδιακή αντικατάστασή τους με την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Έτσι αποκτά κανείς την αλήθεια και αλλάζει τη διάθεσή του. Αν θέλεις να μάθεις πόσο έχει αλλάξει η διάθεσή σου, πρέπει να γνωρίζεις με σιγουριά πόσες αλήθειες καταλαβαίνεις, πόσες έχεις κάνει πράξη και πόσες μπορείς να βιώσεις. Πρέπει να διακρίνεις καθαρά πόσες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου έχεις αντικαταστήσει με τις αλήθειες που έχεις κατανοήσει και αποκτήσει και κατά πόσο αυτές οι αλήθειες μπορούν να ελέγχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που βρίσκονται μέσα σου, δηλαδή κατά πόσο αυτές καθοδηγούν τις σκέψεις και τις προθέσεις σου, την καθημερινή ζωή και άσκησή σου. Οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι αν, όποτε σου συμβαίνει κάτι, το πάνω χέρι το έχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου ή αν επικρατούν και σε καθοδηγούν οι αλήθειες που καταλαβαίνεις. Με αυτό το κριτήριο υπολογίζεται το ανάστημά σου και η ζωή-είσοδος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Αυτήν τη στιγμή, να κοπιάζετε απλώς για την αλήθεια, να εστιάζετε στη ζωή-είσοδο και να επιδιώκετε την καλή εκτέλεση του καθήκοντός σας. Αυτό είναι απολύτως σωστό! Όπως κι αν σε χειριστεί ο Θεός στο τέλος, είναι εγγυημένο ότι θα είναι δίκαιο· δεν θα πρέπει να το αμφισβητείς, και δεν χρειάζεται να ανησυχείς. […] Εάν, ενίοτε, ασυνείδητα γίνεσαι ακόλαστος, και ο Θεός σού το επισημαίνει και σε κλαδεύει, και αλλάξεις προς το καλύτερο, ο Θεός δεν θα σου κρατήσει κακία. Αυτή είναι η φυσιολογική διαδικασία μεταμόρφωσης μιας διάθεσης, και η αληθινή σημασία του έργου της σωτηρίας εκδηλώνεται σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό είναι το κλειδί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα τις προθέσεις Του. Το έργο του Θεού είναι να αλλάξει και να καθάρει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Επειδή μας έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, αποκαλύπτουμε διαρκώς διαφθορά στα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, πρέπει να αναζητήσουμε συνειδητά την αλήθεια για να το λύσουμε αυτό, να μετανοήσουμε πραγματικά και να προοδεύουμε σταδιακά στη ζωή-είσοδό μας. Μόνο έτσι μπορούμε τελικά να φτάσουμε στη σωτηρία. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη σωτηρία είναι η ίδια η διεφθαρμένη διάθεση του καθενός, πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με τα καθήκοντα που κάνει. Ακόμα κι αν δεν έκανα καθήκον επικεφαλής, αν δεν απαλλασσόμουν απ’ τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και πάλι τελικά θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν. Ως δημιούργημα, έπρεπε να αποδεχτώ τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, και να υποταχθώ σ’ αυτές, έπρεπε να τα δίνω όλα στα καθήκοντά μου, να μην παρανοώ τον Θεό και να μην είμαι επιφυλακτική απέναντί Του πια! Όταν κατάλαβα τις προθέσεις του Θεού, έπαψα πια να φοβάμαι ότι θα αποκαλυπτόμουν ή θα αποκλειόμουν ως επικεφαλής, κι έτσι έγραψα στην ανώτερη ηγεσία για να αποδεχτώ αυτό το καθήκον.

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, κατανόησα σε κάποιον βαθμό τη δόλια διάθεσή μου που με έκανε καχύποπτη και επιφυλακτική απέναντι στον Θεό, ενώ γνώρισα κάπως και τις παράλογες απόψεις μου. Συνειδητοποίησα ότι όταν ο Θεός αποκαλύπτει ανθρώπους, δεν το κάνει για να τους αποκλείσει, αλλά για να τους εξαγνίσει και να τους σώσει, όπως κι αν ενεργεί. Δόξα τω Θεώ!