Μια ακτίδα ζεστού φωτός φώτισε το στούντιο ένα χειμωνιάτικο απόγευμα. Η Τζιανγκ Νινγκ, η Γι Τσεν και η Λιου Φέι συζητούσαν ζωηρά το επόμενό τους καινοτόμο έργο ζωγραφικής. Αν και αυτό το έργο ήταν αρκετά δύσκολο, ήταν γεμάτες πίστη. Ιδιαίτερα η Τζιανγκ Νινγκ, είχε βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση και σκεφτόταν: «Έχω καλές βάσεις στη ζωγραφική και αρκετά καλή αντίληψη για τη σύνθεση και τη θεωρία των χρωμάτων. Επιπλέον, είμαι έξυπνη, μαθαίνω και εφαρμόζω τις νέες γνώσεις γρήγορα, και εφόσον έχω περισσότερο χρόνο για μελέτη και εξάσκηση, σίγουρα θα τελειοποιήσω αυτές τις δεξιότητες και θα δημιουργήσω έργα σε αυτό το στιλ». Οι τρεις τους, μετά, άρχισαν να ψάχνουν διάφορα υλικά για να τα μελετήσουν, ανταλλάσσοντας ό,τι έβρισκαν μεταξύ τους. Η επιβλέπουσά τους ερχόταν συχνά να μελετήσει μαζί τους. Αλλά μετά από λίγο, η Τζιανγκ Νινγκ θεώρησε ότι είχε εξοικειωθεί με αυτό το νέο στιλ ζωγραφικής. Η Γι Τσεν και η Λιου Φέι είπαν κι αυτές ότι η Τζιανγκ Νινγκ μάθαινε γρήγορα, ότι τα έργα που παρήγαγε ήταν καλά, και ότι έπρεπε αργότερα να μοιραστεί μαζί τους ό,τι είχε μάθει και αποκομίσει από τη μελέτη της. Η Τζιανγκ Νινγκ χάρηκε που τις άκουσε να την επαινούν, και σκέφτηκε: «Έχω καλύτερες δεξιότητες από τις συνεργάτιδές μου, συχνά εμπνέομαι όταν συζητώ ιδέες ζωγραφικής μαζί τους, και παίζω πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα». Όσο περισσότερο σκεφτόταν έτσι, τόσο πιο πολύ καβαλούσε το καλάμι, και ασυνείδητα, άρχισε να κάνει το καθήκον της με αίσθημα ανωτερότητας.

Ένα πρωί, η Τζιανγκ Νινγκ, η Γι Τσεν και η Λιου Φέι συζητούσαν για μια ζωγραφική σύνθεση. Αφού εξέφρασε τη γνώμη της, η Τζιανγκ Νινγκ άκουσε προσεκτικά τις απόψεις των αδελφών της, αλλά όσο περισσότερο άκουγε, τόσο πιο πολύ συνοφρυωνόταν, και ένα βλέμμα περιφρόνησης εμφανιζόταν στο πρόσωπό της. Σκεφτόταν: «Είμαι πιο χαρισματική ζωγράφος και από τις δυο σας. Όταν μελετάμε νέες τεχνικές, τις μαθαίνω πιο γρήγορα από σας. Επιπλέον, κατανοώ καλύτερα τις αρχές. Πώς θα μπορούσα να παρερμηνεύσω τις πρακτικές εφαρμογές τώρα; Γιατί δεν ακούτε κι οι δύο τη γνώμη μου;» Πριν προλάβει να τελειώσει η Λιου Φέι, η Τζιανγκ Νινγκ τη διέκοψε ανυπόμονα και τη ρώτησε καυστικά: «Λες ότι κάτι δεν πάει καλά με τη σύνθεση. Μπορείς να μου πεις τι ακριβώς; Τι λείπει; Τι αλλαγές πρέπει να γίνουν; Μίλα πιο ξεκάθαρα, δεν καταλαβαίνω πού το πας». Η Λιου Φέι σάστισε για λίγο που τη διέκοψε η Τζιανγκ Νινγκ, κι απάντησε αμήχανα: «Αυτήν τη στιγμή μια ιδέα μού ήρθε απλώς, δεν έχω σκεφτεί ακόμα τις λεπτομέρειες…» Η Τζιανγκ Νινγκ δεν άφησε τη Λιου Φέι να τελειώσει κι επανέλαβε βιαστικά τη γνώμη της, περιμένοντας από τη Λιου Φέι να συμφωνήσει. Η Γι Τσεν και η Λιου Φέι ένιωθαν άβολα, και έπεσε σιωπή στο δωμάτιο. Βλέποντας ότι η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, η Τζιανγκ Νινγκ αισθάνθηκε λίγο ένοχη: «Μήπως ήμουν υπερβολικά αυταρχική και αλαζονική;» Αλλά μετά σκέφτηκε: «Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν συγκρούσεις όταν συζητάμε ζητήματα», και δεν αναλογίστηκε τα προβλήματά της. Αργότερα, η Τζιανγκ Νινγκ έμαθε από την επιβλέπουσα ότι οι απόψεις της ήταν λανθασμένες, και το έργο είχε επηρεαστεί, αλλά και πάλι δεν έκανε αυτοκριτική. Συχνά διαφωνούσε με τις αδελφές της για θέματα που αφορούσαν τα καθήκοντά τους, και η επιβλέπουσα συναναστράφηκε μαζί τους σχετικά με την αρμονική συνεργασία και έδωσε συμβουλές στην Τζιανγκ Νινγκ σχετικά με την αλαζονική της διάθεση, μα εκείνη δεν πήρε τίποτα από όλα αυτά στα σοβαρά. Παρόλο που φανέρωσε μια κάπως αλαζονική διάθεση, θεωρούσε ότι ήταν σε θέση να παίξει κάποιον ρόλο στο καθήκον της. Εφόσον οι απόψεις της ήταν συνήθως σωστές, δεν έγινε και τίποτα αν ήταν λιγάκι αλαζονική. Έτσι, όποτε διαφωνούσε με τις αδελφές της, η Τζιανγκ Νινγκ σχεδόν ποτέ δεν υποχωρούσε. Συνέχεια επαναλάμβανε τις απόψεις της ξανά και ξανά, προσπαθώντας να πείσει τις δύο αδελφές της να την ακούσουν. Μέσα της, είχε μία και μόνο σκέψη: «Κάνετε κι οι δύο λάθος, και μόνο ό,τι λέω εγώ εναρμονίζεται με τις αρχές». Εξαιτίας της στάσης της, οι δύο αδελφές της δεν ήξεραν πώς να συναναστραφούν. Κάποιες φορές που οι τρεις τους συζητούσαν μια εικόνα μαζί, οι συζητήσεις τους συχνά έφταναν σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να μένει το έργο συνεχώς πίσω. Όταν το είδε αυτό, η Τζιανγκ Νινγκ συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ αλαζονική, κι επέμενε διαρκώς στις δικές της απόψεις, κι έτσι καθυστερούσε το έργο. Σκέφτηκε ότι δεν έπρεπε να κάνει πια έτσι. Ωστόσο, όταν οι αδελφές έκαναν και πάλι προτάσεις, συνέχισε να εμμένει στις δικές της απόψεις, και έκανε τροποποιήσεις σύμφωνα με τις δικές της ιδέες, που σήμαινε ότι έπρεπε να δαπανηθεί περισσότερος χρόνος για περαιτέρω συζητήσεις, οι οποίες καθυστερούσαν το έργο. Στο τέλος, επιβεβαιώθηκε ότι οι προτάσεις των αδελφών ήταν σωστές και ότι η Τζιανγκ Νινγκ τηρούσε κανονισμούς. Με αυτόν τον τρόπο, εργάζονταν χωρίς αποτέλεσμα, και το έργο τους δεν βελτιωνόταν. Επειδή η Τζιανγκ Νινγκ ήταν τόσο αλαζονική, πάντα πεισματάρα, και ανίκανη να ακούσει συμβουλές, τα σκίτσα της συχνά είχαν πολλά προβλήματα και έπρεπε να ξαναγίνουν. Η επιβλέπουσά τους επεσήμανε κυρίως τα προβλήματα της Τζιανγκ Νινγκ, καθοδηγώντας τη να αναλογιστεί γιατί υπήρχαν τόσο πολλά προβλήματα στο έργο, και αν αυτό είχε να κάνει με την αλαζονική της διάθεση. Αλλά η Τζιανγκ Νινγκ δεν μπορούσε να το δεχτεί, και σκεφτόταν: «Ποιος δεν κάνει λάθη στα καθήκοντά του; Κατανοώ καλά τις αρχές και τις τεχνικές, και αυτές οι αποκλίσεις ήταν απλώς στιγμιαίες παραλήψεις. Την επόμενη φορά, θα καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια για να βελτιώσω τις τεχνικές μου και θα είμαι πιο προσεκτική, και τότε θα αποφύγω να κάνω αυτά τα λάθη». Ο Σιάο Γι έμαθε ότι η Τζιανγκ Νινγκ ήταν καλή στο σχέδιο και της έγραφε συχνά, ζητώντας την καθοδήγησή της για τα σκίτσα του. Η Τζιανγκ Νινγκ θεώρησε ότι πραγματικά δεν άξιζε να ασχοληθεί μ’ αυτό, και σκεφτόταν: «Πολλά από τα σκίτσα σου δεν αξίζουν και πολύ. Χρειάζεσαι όντως την καθοδήγησή μου; Επίσης, τώρα που τα σκίτσα έχουν μείνει πολύ πίσω, πού να βρω τον χρόνο να σε καθοδηγήσω». Έτσι αγνόησε τις ερωτήσεις του Σιάο Γι, και όταν ήρθαν τα επόμενα γράμματα από αυτόν, προσποιήθηκε ότι δεν τα είχε δει. Ο Σιάο Γι τελικά σταμάτησε να ρωτάει.

Ένα πρωί, καθώς ψιλόβρεχε έξω, η Τζιανγκ Νινγκ ζωγράφιζε ένα τοπίο κατσουφιασμένη. Η Γι Τσεν και η Λιου Φέι κοίταξαν η μία την άλλη, σηκώθηκαν και κάθισαν δίπλα στην Τζιανγκ Νινγκ. Η Γι Τσεν είπε σιγανά: «Τζιανγκ Νινγκ, μπορούμε να σου μιλήσουμε;» Η Τζιανγκ Νινγκ ήταν χαμένη στις σκέψεις της, αλλά στη συνέχεια απάντησε χαλαρά: «Ναι, φυσικά». Η Γι Τσεν, με ελαφρώς σοβαρή έκφραση, είπε: «Τον τελευταίο καιρό, όταν κάνουμε τα καθήκοντά μας μαζί, νιώθουμε ότι είσαι πολύ αυταρχική, ότι είσαι απόμακρη, και όταν συζητάμε προβλήματα, εάν η γνώμη σου διαφέρει, έχεις την τάση να ρωτάς το καθετί και να ανακρίνεις τους άλλους. Μας περιορίζεις πολύ όταν βρισκόμαστε κοντά σου». Όταν άκουσε τη Γι Τσεν, το πρόσωπο της Τζιανγκ Νινγκ σκοτείνιασε, και δίστασε πριν μιλήσει. Παραδέχτηκε την αλαζονική της διάθεση, αλλά μέσα της, δεν ήθελε να το αποδεχτεί. Σκεφτόταν: «Προσπαθώ να αλλάξω τα πράγματα τώρα τελευταία. Μια αλαζονική διάθεση δεν αλλάζει μέσα σε μια νύχτα. Απλά δώστε μου λίγο χρόνο, εντάξει;» Όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο πιο αδικημένη ένιωθε. Ένιωθε ότι η Γι Τσεν και η Λιου Φέι χρησιμοποιούσαν τη διαφθορά της εναντίον της και ότι τα σχόλιά τους στόχευαν ξεκάθαρα την ίδια. Ήξερε, όμως, κι ότι έπρεπε να υπάρχει λόγος που κλαδευόταν, έτσι συγκρατήθηκε, έσφιξε τα δόντια, και απάντησε: «Θα σκεφτώ όσα είπατε», και δεν είπε τίποτα άλλο. Τα μάτια της Γι Τσεν και της Λιου Φέι πρόδιδαν την ανησυχία και το άγχος τους. Το ψιλόβροχο έξω δεν έδειχνε να σταματά, και η σύντομη συνομιλία των αδελφών τελείωσε εκεί.

Από τότε, για να μη χαρακτηριστεί αλαζονική από τις αδελφές της, η Τζιανγκ Νινγκ δεν εξέφραζε τις απόψεις της κατά τη διάρκεια των συζητήσεων. Όταν οι άλλες δύο ζητούσαν την άποψή της, παρέμενε πεισματικά σιωπηλή, δημιουργώντας ένα πολύ αμήχανο κλίμα. Ορισμένες αποφάσεις σχετικά με τα σκίτσα ελήφθησαν βιαστικά χωρίς διεξοδική συζήτηση. Ως αποτέλεσμα αυτού, τα σκίτσα έπρεπε να ξανατύχουν επεξεργασίας και τροποποίησης αργότερα. Τόσο η Γι Τσεν όσο και η Λιου Φέι ένιωθαν πολύ περιορισμένες από την αδελφή τους. Λίγες μέρες αργότερα, ήρθε να τις δει η επιβλέπουσά τους και ανακάλυψε ότι η Τζιανγκ Νινγκ δεν είχε αυτογνωσία εδώ και πολύ καιρό, και ότι ήταν παράλογη. Έμπαινε σε κόντρα με τις αδελφές της, διατάρασσε και παρεμπόδιζε το έργο. Η επιβλέπουσα ανέλυσε τη συμπεριφορά της και την απάλλαξε. Λίγο αργότερα, η Τζιανγκ Νινγκ έμαθε ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τής είχαν κάνει αναφορά ότι κατσάδιαζε και ότι περιόριζε τους ανθρώπους. Μια αδελφή είπε μάλιστα: «Τώρα που η Τζιανγκ Νινγκ απαλλάχθηκε, επιτέλους δεν θα χρειάζεται να είμαστε κοντά της, και μπορούμε να αναπνέουμε και πάλι ελεύθερα!» Όταν άκουσε αυτά τα πράγματα, η Τζιανγκ Νινγκ αισθάνθηκε έναν πόνο να διαπερνά την καρδιά της, και τότε συνειδητοποίησε πόσο σοβαρά ήταν τα προβλήματά της. Συνειδητοποίησε ότι όσο έκανε το καθήκον της πρόσφατα, είχε περιορίσει και είχε βλάψει τους άλλους. Ένιωθε ότι ήταν κακός άνθρωπος και είχε έντονα την αίσθηση επικείμενης καταστροφής. Σκεφτόταν: «Ήρθε το τέλος μου αυτήν τη φορά, έχω διαπράξει μεγάλο κακό στο καθήκον μου», και δεν ήξερε πώς να ξεπεράσει αυτήν την κατάσταση. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα και προσευχήθηκε στον Θεό: «Θεέ μου, έχω περιορίσει και βλάψει τους αδελφούς και τις αδελφές μου εξαιτίας της αλαζονικής μου διάθεσης, και παρεμπόδισα το έργο. Έχω αφήσει πίσω μου μόνο κακές πράξεις! Έχω πολλές τύψεις, και μετανιώνω που δεν αναγνώρισα και δεν διόρθωσα την αλαζονική μου διάθεση νωρίτερα. Θεέ μου, δεν ξέρω πώς να ξεπεράσω αυτό που πρόκειται να αντιμετωπίσω. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με!»

Κατά τη διάρκεια του πνευματικού της στοχασμού, η Τζιανγκ Νινγκ θυμήθηκε ένα χωρίο των λόγων του Θεού που είχε διαβάσει παλιά: «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο παράλογοι είναι και όσο πιο παράλογοι είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η τάση τους να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονική διάθεση όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους, αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αν κι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Αισθάνονται διαρκώς ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι επουσιώδες θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον εμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του· ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία και τον έλεγχο στους άλλους. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν έχει καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά ούτε, βέβαια, αγαπά τον Θεό και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη λογική τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, ενώ μάλιστα εκθειάζουν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Όταν διάβασε τα λόγια του Θεού, κατάλαβε ότι η αλαζονική της διάθεση ήταν πολύ σοβαρή. Ανεξάρτητα από το πόσα λάθη ή αποκλίσεις είχε κάνει, δεν είχε θεωρήσει ποτέ ότι είχε κάνει κάτι κακό. Δεν είχε καθόλου στάση αποδοχής ή αναζήτησης της αλήθειας, και επέμενε ότι όλοι έπρεπε να την ακούν και να την υπακούν. Όταν συναντούσε διαφορετικές απόψεις, επέκρινε αλαζονικά τις αδελφές της, λέγοντας ότι έκαναν λάθος για το ένα ή το άλλο, και στη συνέχεια, τους ανάγκαζε να την ακούσουν. Αν δεν πετύχαινε τους στόχους της, γινόταν παρορμητική και ανέκρινε τις αδελφές της με επιθετικό τόνο. Μερικές φορές, τις έκοβε πριν τελειώσουν αυτό που έλεγαν, και χρησιμοποιούσε πιεστικό τόνο για να τις αντικρούσει, και τις έκανε να νιώθουν πολύ περιορισμένες. Αλλά δεν είχε καθόλου αυτογνωσία. Θεωρούσε ότι απλώς ενέμενε στις απόψεις της ή ότι σκεφτόταν διαφορετικά. Όταν μάλιστα διαφωνούσε με άλλους, νόμιζε ότι απλώς έπαιρνε στα σοβαρά τις αρχές, όχι ότι ήταν πεισματάρα. Όταν το αναλογίστηκε αυτό, ήξερε ότι αν ήθελε πραγματικά να πάρει στα σοβαρά τις αρχές, δεν θα επέμενε ότι είχε πάντα δίκιο. Αντ’ αυτού, θα έβαζε στην άκρη τις δικές της απόψεις και θα εξέταζε αν οι προτάσεις των άλλων εναρμονίζονταν με τις αρχές και ωφελούσαν το έργο. Έτσι θα είχε στάση αναζήτησης και αποδοχής της αλήθειας. Ωστόσο, δεν θα έβαζε ποτέ στην άκρη τις δικές της απόψεις, και παρόλο που εκ πρώτης όψεως είχε συζητήσει τα ζητήματα με τις αδελφές, είχε ήδη καταλήξει ότι είχε δίκιο. Δεν είχε την ταπεινότητα να αναζητά διαρκώς. Ήταν πολύ πεισματάρα. Ένιωσε μεγάλη ντροπή. Είχε γεμίσει διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν είχε κατανοήσει την αλήθεια και δεν ενεργούσε σύμφωνα με τις αρχές. Αν και καταλάβαινε κάποια τεχνικά πράγματα, είχε πολλές ελλείψεις, και περιορισμένο σκεπτικό. Βασιζόταν αποκλειστικά στο μυαλό και τις εμπειρίες της, πράγμα που σήμαινε ότι όχι μόνο έκανε το καθήκον της ανεπαρκώς, αλλά προκαλούσε και πολλές αποκλίσεις, βλάπτοντας έτσι το έργο. Έπρεπε να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους, ώστε να καλύψουν ο ένας τις ελλείψεις του άλλου. Εάν δεν κατανοούσε ξεκάθαρα μια αρχή ή δεν μπορούσε να καταλήξει σε συμφωνία, έπρεπε να αναζητήσει καθοδήγηση από την επιβλέπουσα, αντί να αναγκάσει τους άλλους να αποδεχτούν τις προτάσεις της. Ωστόσο, είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της και θεωρούσε ότι όλα όσα είπε ήταν σωστά, σαν να πήγαζαν από την ίδια οι αλήθεια-αρχές. Συνειδητοποίησε τελικά πόσο αλαζονική ήταν, κι ότι δεν είχε τη λογική που θα έπρεπε να έχει ένα άτομο με κανονική ανθρώπινη φύση. Συνειδητοποίησε ότι στην πραγματικότητα, οι προτάσεις που είχαν κάνει άλλοι ήταν συχνά σωστές. Ίσως τους είχε διαφωτίσει και καθοδηγήσει το Άγιο Πνεύμα, και θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να συνειδητοποιήσει τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειές της. Ωστόσο, αδιαφορούσε για τις προτάσεις των αδελφών της και δεν είχε αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή της. Είχε βλάψει μάλιστα και τους γύρω της και παρεμπόδιζε το έργο της εκκλησίας. Συνειδητοποίησε ότι όλα αυτά οφείλονταν στην αλαζονική της φύση, κι ότι, επειδή ζούσε με μια τέτοια αλαζονική διάθεση, δεν περιφρονούσε μόνο τους άλλους, αλλά και την αλήθεια και τον Θεό. Αν δεν διόρθωνε αυτήν την αλαζονική διάθεση, θα δυσκολευόταν να αποδεχτεί την αλήθεια, να εκπληρώσει το καθήκον της, να παραμερίσει τον εαυτό της και να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους. Η Τζιανγκ Νινγκ κατάλαβε τελικά πόσο επικίνδυνο θα ήταν να μην αλλάξει αυτήν την αλαζονική διάθεση!

Αργότερα, η Τζιανγκ Νινγκ διάβασε τα λόγια του Θεού: «Το ότι ορίστηκες επικεφαλής απλώς σε εξυψώνει και σου δίνει την ευκαιρία να ασκηθείς, όχι επειδή διαθέτεις περισσότερη πραγματικότητα από τους άλλους ή επειδή είσαι καλύτερός τους. Η αλήθεια είναι ότι είσαι το ίδιο με όλους τους υπόλοιπους. Κανείς σας δεν κατέχει την πραγματικότητα, και κατά κάποιον τρόπο, ίσως να είσαι ακόμη και πιο διεφθαρμένος από τους υπόλοιπους. Γιατί, λοιπόν, να προκαλείς αδικαιολόγητα προβλήματα και αυθαίρετα να κάνεις διαλέξεις, να κατσαδιάζεις και να περιορίζεις τους άλλους; Γιατί να τους αναγκάζεις να σε ακούνε, ακόμα κι όταν κάνεις λάθος; Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι βρίσκεσαι σε λάθος θέση. Δεν εργάζεσαι από τη θέση του ανθρώπου, κάνεις το έργο σου από τη θέση του Θεού, από μια θέση πάνω από τους άλλους. Αν αυτό που λες είναι σωστό και συμφωνεί με την αλήθεια, τότε οι άλλοι μπορούν να σε ακούσουν. Στην περίπτωση αυτήν, είναι αποδεκτό. Όταν, όμως, κάνεις λάθος, γιατί τους αναγκάζεις να σε ακούσουν; Έχεις εξουσία; Είσαι ανώτερος; Είσαι η αλήθεια; […] Κάνουν ό,τι θέλουν και απαιτούν να κάνουν οι άλλοι ό,τι τους λένε οι ίδιοι. Δεν μεγαλοποιούν τον εαυτό τους μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν εξυψώνουν τον εαυτό τους; Δεν είναι αλαζόνες και επηρμένοι; Στο καθήκον τους, κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερο ό,τι προτιμούν οι ίδιοι και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Έτσι, όταν είναι επικεφαλής, δεν ζητούν από τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά απαιτούν να ακούνε όσα λένε οι ίδιοι και να ακολουθούν όσα κάνουν. Δεν είναι σαν να ζητούν από τους ανθρώπους να τους αντιμετωπίζουν και να τους υπακούν ως Θεό; Κατέχουν την αλήθεια; Δεν έχουν την αλήθεια, είναι γεμάτοι με τη διάθεση του Σατανά και είναι δαιμονικοί. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, που ζητούν από τους ανθρώπους να τους υπακούσουν; Δεν μεγαλοποιεί τον εαυτό του ένας τέτοιος άνθρωπος; Δεν εξυψώνει τον εαυτό του; Μπορούν τέτοια άτομα να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού; Μπορούν να τους κάνουν να Τον λατρεύουν; Θέλουν οι άνθρωποι να υπακούν τους ίδιους. Όταν εργάζονται έτσι, άραγε οδηγούν πραγματικά τους ανθρώπους να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες; Κάνουν πραγματικά το έργο που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός; Όχι, προσπαθούν να ιδρύσουν το δικό τους βασίλειο. Θέλουν να γίνουν Θεός, και θέλουν οι άνθρωποι να τους φέρονται και να τους υπακούν σαν Θεό. Δεν είναι αντίχριστοι; Αυτό έκαναν πάντα οι αντίχριστοι: όσο κι αν καθυστερεί το έργο της εκκλησίας, όσο κι αν παρεμποδίζεται ή βλάπτεται η ζωή-είσοδος των εκλεκτών του Θεού, αυτούς πρέπει να τους υπακούνε και να τους ακούνε όλοι. Αυτή δεν είναι άραγε η φύση των δαιμόνων; Δεν είναι η διάθεση του Σατανά; Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι ζωντανοί δαίμονες με ανθρώπινη όψη. Μπορεί να έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά καθετί μέσα τους είναι δαιμονικό. Όλα όσα λένε και κάνουν είναι δαιμονικά. Τίποτα απ’ όσα κάνουν δεν συμφωνεί με την αλήθεια, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν το κάνουν οι άνθρωποι που έχουν λογική· δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, λοιπόν, ότι αυτές είναι οι πράξεις των δαιμόνων, του Σατανά και των αντίχριστων. Πρέπει να μπορέσετε να το διακρίνετε αυτό. Όταν, λοιπόν, ενεργείτε, μιλάτε και αλληλεπιδράτε με τους άλλους —ό,τι κι αν κάνετε στη ζωή σας— πρέπει να έχετε στην καρδιά σας το εξής διάταγμα: “Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό”. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι συγκρατούνται κι έτσι δεν θα φτάσουν στο σημείο να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού. Αυτό το διοικητικό διάταγμα είναι καθοριστικής σημασίας, και πρέπει όλοι σας να σκεφτείτε καλά τι σημαίνει, γιατί το απαιτεί ο Θεός από την ανθρωπότητα και τι επιδιώκει να πετύχει. Σκεφτείτε το προσεκτικά. Μην το αφήσετε απλώς να μπει στο ένα αυτί και να βγει από το άλλο. Αυτό θα σας ωφελήσει πολύ» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί των διοικητικών διαταγμάτων του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας). Ο Θεός εκθέτει ότι αν αναγκάζεις διαρκώς τους άλλους να σ’ ακούν και να σε υπακούν, και προσπαθείς να θέσεις τους άλλους υπό τον έλεγχό σου, τότε εξυψώνεις τον εαυτό σου, δηλαδή βαδίζεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Έτσι παραβιάζεις τα διοικητικά διατάγματα και προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού. Η Τζιανγκ Νινγκ ξανασκέφτηκε αυτό που είχε αποκαλύψει πρόσφατα, ότι δηλαδή νόμιζε ότι καταλάβαινε τα τεχνικά πράγματα και ότι κατανοούσε καλά τις αρχές, ότι οι απόψεις και οι προτάσεις της ήταν οι πιο σωστές και ότι όλοι οι άλλοι ήταν κατώτεροί της. Όταν οι αδελφές της είχαν διαφορετικές απόψεις, δεν τους έδινε σημασία και τις παραμέριζε. Προσπαθούσε συνεχώς να πείσει τους άλλους να την ακούσουν. Αν δεν μπορούσε να τους πείσει, βασιζόταν μόνο στην παρορμητικότητά της και τους ανέκρινε, και δεν τα παρατούσε παρά μόνο όταν εγκατέλειπαν τις δικές τους ιδέες. Η Τζιανγκ Νινγκ θυμήθηκε τι απαιτεί ο Θεός: «Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό». Ανεξάρτητα από τον τόπο ή το καθήκον, πρέπει να τιμούμε τον Θεό ως μέγα, να αναζητάμε τις προθέσεις Του στα πάντα, και να αναζητάμε τις αλήθεια-αρχές. Ειδικά όταν προκύπτουν διαφωνίες, είναι ακόμη πιο σημαντικό να παραμερίζουμε τον εαυτό μας και να υιοθετούμε οποιαδήποτε άποψη εναρμονίζεται με την αλήθεια. Μόνο αυτή είναι η συμπεριφορά ενός ατόμου με θεοφοβούμενη καρδιά που τιμά τον Θεό ως μέγα. Ωστόσο, η Τζιανγκ Νινγκ ζούσε με τα δηλητήρια του Σατανά, ήταν άκρως επηρμένη και θεωρούσε τον εαυτό της ως τον σπουδαιότερο και τις απόψεις της ως τις αλήθεια-αρχές. Κάθε φορά που άκουγε διαφορετικές προτάσεις, ανεξάρτητα από το ποιος τις έκανε ή αν εναρμονίζονταν με την αλήθεια, εφόσον διέφεραν από τις δικές της απόψεις, τις παραμέριζε και απλώς προσπαθούσε να κάνει τους άλλους να την υπακούσουν. Η αλαζονεία της την είχε κάνει να χάσει τη λογική της. Η Τζιανγκ Νινγκ σκέφτηκε το ΚΚΚ, το οποίο ό,τι κι αν έκανε, δεν επέτρεπε ποτέ σε κανέναν να του αντιταχθεί, και ότι μόλις προέκυπτε μια άλλη γνώμη, χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα για να την πατάξει. Σκεφτόταν ότι η διάθεση που είχε αποκαλύψει στις ενέργειές της ήταν ίδια με αυτή του ΚΚΚ και φοβήθηκε πολύ.

Μια μέρα, η Τζιανγκ Νινγκ διάβασε μερικά από τα λόγια του Θεού. Την έκαναν να αναγνωρίσει ακόμα πιο καθαρά την αλαζονική της διάθεση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η πλέον εμφανής σατανική διάθεση του ανθρώπου είναι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια, και αν οι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν έχουν τρόπο να την καθάρουν. Όλοι έχουν αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση και είναι διαρκώς επηρμένοι. Ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται, τι λένε ή πώς βλέπουν τα πράγματα, πιστεύουν διαρκώς ότι οι δικές τους απόψεις και οι δικές τους στάσεις είναι σωστές και ότι αυτό που λένε οι άλλοι δεν είναι τόσο καλό ή τόσο σωστό όσο αυτό που λένε εκείνοι. Προσκολλώνται συνεχώς στις δικές τους απόψεις και, όποιος κι αν μιλάει, δεν τον ακούνε. Ακόμη κι αν αυτό που λέει κάποιος άλλος είναι σωστό ή συνάδει με την αλήθεια, δεν θα το δεχτούν. Απλώς θα δείχνουν ότι ακούνε, όμως δεν θα υιοθετήσουν πραγματικά την ιδέα, και όταν έλθει η ώρα να δράσουν, θα ενεργήσουν και πάλι με τον δικό τους τρόπο, πιστεύοντας πάντα ότι αυτό που λένε είναι σωστό και λογικό. Είναι πιθανό αυτό που λες να είναι, πράγματι, σωστό και λογικό, ή αυτό που έχεις κάνει να είναι σωστό και άψογο, όμως τι είδους διάθεση αποκάλυψες; Δεν είναι διάθεση αλαζονείας και αυταρέσκειας; Εάν δεν αποτινάξεις αυτήν την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, δεν θα επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός σου; Δεν θα επηρεάσει το πώς κάνεις πράξη την αλήθεια; Εάν δεν διορθώσεις την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεσή σου, δεν θα σου προκαλέσει σοβαρές αναποδιές στο μέλλον; Σίγουρα θα βιώσεις αναποδιές, είναι αναπόφευκτο αυτό. Πείτε Μου κάτι, μπορεί να δει ο Θεός αυτήν τη συμπεριφορά του ανθρώπου; Ο Θεός είναι απόλυτα ικανός να τη δει! Ο Θεός όχι μόνο εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, αλλά παρατηρεί και κάθε λόγο και πράξη τους, ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Τι θα πει ο Θεός όταν δει αυτή σου τη συμπεριφορά; Θα πει: “Είσαι αδιάλλακτος! Είναι κατανοητό να προσκολλάσαι ίσως στις δικές σου ιδέες όταν δεν γνωρίζεις ότι κάνεις λάθος· όταν όμως ξέρεις σαφέστατα ότι κάνεις λάθος και εξακολουθείς να προσκολλάσαι στις ιδέες σου και δεν πρόκειται να μετανοήσεις όσο ζεις, τότε είσαι απλώς ένας πεισματάρης ανόητος και έχεις πρόβλημα. Εάν, ανεξάρτητα από το ποιος κάνει μια πρόταση, υιοθετείς πάντοτε μια αρνητική στάση αντίστασης απέναντί της και δεν αποδέχεσαι ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια, και εάν η καρδιά σου είναι εντελώς απρόθυμη, κλειστή και τα απορρίπτει όλα, τότε είσαι πολύ γελοίος, είσαι παράλογος. Είναι πολύ δύσκολο να σε αντιμετωπίσει κανείς!” Από ποια άποψη είναι δύσκολο να σε αντιμετωπίσει κανείς; Είναι δύσκολο επειδή αυτό που επιδεικνύεις δεν είναι μια λανθασμένη προσέγγιση ή μια λανθασμένη συμπεριφορά, αλλά μια αποκάλυψη της διάθεσής σου. Αποκάλυψη ποιας διάθεσης; Της διάθεσης να αποστρέφεσαι την αλήθεια και να τη μισείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). «Αν η στάση σου είναι να επιμένεις πεισματικά, να αρνείσαι την αλήθεια, να απορρίπτεις τις υποδείξεις οποιουδήποτε άλλου, να μην αναζητάς την αλήθεια, να έχεις πίστη μόνο στον εαυτό σου και να κάνεις μόνο ό,τι θέλεις —αν αυτή είναι η στάση σου ό,τι κι αν κάνει ή ζητάει ο Θεός, τότε ποια είναι η αντίδραση του Θεού; Ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, σε βάζει στο περιθώριο. Δεν είσαι πεισματάρης; Δεν είσαι αλαζόνας; Δεν νομίζεις ότι έχεις πάντα δίκιο; Αν δεν έχεις υποταγή, αν δεν αναζητάς ποτέ, αν η καρδιά σου είναι εντελώς κλειστή απέναντι στον Θεό και Του αντιστέκεται εντελώς, τότε ο Θεός δεν σου δίνει σημασία. Γιατί δεν σου δίνει σημασία ο Θεός; Διότι αν η καρδιά σου είναι κλειστή απέναντι στον Θεό, μπορείς να δεχτείς τη διαφώτιση του Θεού; Μπορείς, όταν ο Θεός σε επιπλήττει, να το αισθανθείς; Όταν οι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι, όταν ξεσπάει η σατανική φύση τους και αγριότητά τους, δεν αισθάνονται τίποτα από όσα κάνει ο Θεός, είναι όλα μάταια —επομένως, ο Θεός δεν κάνει άχρηστο έργο. Αν έχεις αυτού του είδους την πεισματικά ανταγωνιστική στάση, το μόνο που κάνει ο Θεός είναι να παραμείνει κρυμμένος από σένα, ο Θεός δεν θα κάνει περιττά πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασε αυτά τα δύο χωρία των λόγων του Θεού, η Τζιανγκ Νινγκ συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ πεισματάρα και εντελώς απρόθυμη να δεχτεί τις προτάσεις των άλλων. Είχε αποκαλύψει μια σατανική διάθεση που αποστρεφόταν την αλήθεια και η οποία προκαλούσε την απέχθεια και το μίσος του Θεού. Τώρα κατάλαβε ότι έπρεπε πρώτα να αποδεχτεί τις διαφορετικές προτάσεις των αδελφών της και στη συνέχεια να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές μαζί τους. Ίσως έβρισκε τις δικές της αδυναμίες, μείωνε τις αποκλίσεις στο έργο της, και ίσως στο τέλος, οι απόψεις της να είχαν αποδειχθεί σωστές. Ωστόσο, καθόλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το κρίσιμο σημείο ήταν να διατηρήσει μια στάση αποδοχής της αλήθειας, την οποία εκτιμά κι ο Θεός. Επιπλέον, η επίτευξη συναίνεσης μέσω της αναζήτησης αρχών ωφελεί και το έργο. Η Τζιανγκ Νινγκ κατάλαβε τελικά ότι κάθε φορά που οι αδελφές της είχαν διαφορετικές απόψεις ή γνώμες, αυτό περιείχε την πρόθεση του Θεού, πράγμα που την ώθησε να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές. Όταν οι αδελφές της εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις, ο σκοπός ήταν να συζητήσουν και να αναζητήσουν μαζί, να ελαχιστοποιήσουν τις αποκλίσεις όσο το δυνατόν περισσότερο, και αυτό γινόταν για να διαφυλαχθεί το έργο της εκκλησίας. Κατάλαβε ότι έπρεπε να αποδεχτεί και να υπακούσει αυτά τα πράγματα. Όμως, ποτέ δεν είχε πάρει στα σοβαρά τις υπενθυμίσεις των αδελφών της, και ακόμα και όταν είχαν διαφορετικές απόψεις, νόμιζε απλώς ότι δεν κατανοούσαν τις αρχές ή τις τεχνικές, και τις ανάγκαζε να αποδεχτούν τη δική της άποψη. Αυτό όχι μόνο είχε κάνει τις αδελφές της να νιώθουν περιορισμένες, αλλά είχε επίσης βλάψει σε μεγάλο βαθμό το έργο. Αν και εξωτερικά φαινόταν ότι η Τζιανγκ Νινγκ δεν αποδεχόταν τις προτάσεις των άλλων και διαφωνούσε μαζί τους, στην πραγματικότητα, αποκάλυπτε μια διάθεση αποστροφής προς την αλήθεια, και εχθρότητα και αντίσταση προς τα θετικά πράγματα. Η Τζιανγκ Νινγκ συνειδητοποίησε ότι ο Θεός σιχαινόταν αυτήν τη στάση απέναντι στην αλήθεια, ότι δεν θα μπορούσε να κερδίσει το έργο του Αγίου Πνεύματος κάνοντας το καθήκον της έτσι, και ότι δεν μπορούσε καν να καταλάβει την κατάστασή της. Είχε, ως έναν βαθμό, γίνει απαθής. Αν δεν την απάλλασσαν, δεν θα είχε αφυπνιστεί και δεν θα ήταν σε θέση να αναζητήσει την αλήθεια και να διορθώσει την αλαζονική της διάθεση. Όταν συνειδητοποίησε αυτά τα πράγματα, η Τζιανγκ Νινγκ ένιωσε ευγνωμοσύνη για τον Θεό που την έσωσε εγκαίρως.

Αργότερα, η Τζιανγκ Νινγκ αναλογίστηκε γιατί ήταν πάντα τόσο αλαζονική. Μια μέρα, διάβασε ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Όσο μορφωμένος κι αν είσαι, ό,τι βραβεία κι αν έχεις κερδίσει και ό,τι κι αν έχεις πετύχει, και όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου και ο βαθμός σου, πρέπει να εγκαταλείψεις όλα αυτά τα πράγματα, πρέπει να ξεκαβαλήσεις το καλάμι —όλα αυτά δεν μετράνε καθόλου. Στον οίκο του Θεού, όσο σπουδαία κι αν είναι αυτά τα ένδοξα πράγματα, δεν μπορούν να είναι ανώτερα από την αλήθεια, διότι αυτά τα επιφανειακά πράγματα δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να πάρουν τη θέση της. Πρέπει να καταλάβεις καλά αυτό το ζήτημα. Αν λες “Είμαι ιδιαίτερα χαρισματικός, έχω πολύ κοφτερό μυαλό, έχω γρήγορα αντανακλαστικά, μαθαίνω γρήγορα και έχω πάρα πολύ καλή μνήμη, άρα είμαι κατάλληλος να πάρω την τελική απόφαση”, αν αυτά τα πράγματα τα χρησιμοποιείς πάντοτε ως κεφάλαιο, τα θεωρείς πολύτιμα και θετικά, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν όλα αυτά καταλαμβάνουν την καρδιά σου, αν έχουν ριζώσει εκεί μέσα, τότε θα σου είναι δύσκολο να αποδεχτείς την αλήθεια —και οι συνέπειες αυτού τρομάζουν και μόνο στη σκέψη τους. Έτσι, πρέπει πρώτα να αφήσεις και να αρνηθείς εκείνα τα πράγματα που αγαπάς, που μοιάζουν ωραία, που σου είναι πολύτιμα. Εκείνα τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια· αντίθετα, μπορούν να σε εμποδίσουν από το να εισέλθεις στην αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Η Τζιανγκ Νινγκ είδε ότι ο Θεός λέει ότι όποια χαρίσματα κι αν έχει ένα άτομο, αυτά δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει σωστά τα καθήκοντά του αν απλώς βασίζεται στα χαρίσματά του και δεν αναζητά την αλήθεια. Εάν κάποιος δίνει υπερβολική σημασία στα χαρίσματά του, αυτό μπορεί στην πραγματικότητα να τον εμποδίσει να αναζητήσει και να αποδεχτεί την αλήθεια. Η Τζιανγκ Νινγκ είχε δει ότι τα προβλήματά της πήγαζαν από την υπερβολική σημασία που έδινε στην ευφυΐα, στα χαρίσματα και στις τεχνικές δεξιότητες. Κάθε φορά που είχε ένα νέο καθήκον, μάθαινε γρήγορα τις επαγγελματικές και τεχνικές πτυχές και θεωρούσε τον εαυτό της έξυπνο και καλύτερο από τους άλλους. Από εκεί πήγαζε το αίσθημα ανωτερότητας που είχε στο καθήκον της. Όπως όταν αυτή και οι αδελφές της δοκίμασαν ένα νέο στιλ ζωγραφικής. Στην αρχή, όλοι το έβρισκαν δύσκολο, αλλά η Τζιανγκ Νινγκ το κατέκτησε γρήγορα και δημιούργησε μια σειρά έργων, με αποτέλεσμα να νιώθει ανώτερη από τις αδελφές της, να τις περιφρονεί καθόλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους και να θεωρεί ότι οι απόψεις και οι προτάσεις τους δεν είχαν καμία αξία. Στο τέλος, δεν ήθελε καθόλου να συνεργαστεί μαζί τους. Αυτή η αποτυχία έκανε την Τζιανγκ Νινγκ να συνειδητοποιήσει ότι το κοφτερό μυαλό της θα μπορούσε μόνο να τη βοηθήσει να μάθει μια επαγγελματική ή τεχνική δεξιότητα καλύτερα και πιο γρήγορα, αλλά στον οίκο του Θεού, κάθε καθήκον αφορά την αλήθεια και την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό. Το να είναι κανείς σε θέση να κάνει το καθήκον του καλά δεν εξαρτάται από το αν έχει κοφτερό μυαλό ή χαρίσματα, ούτε εξαρτάται από επαγγελματικές ή τεχνικές δεξιότητες. Το σημαντικό είναι αν ένα άτομο μπορεί να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές, και να ενεργήσει σύμφωνα με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτά τα πράγματα είναι τα πιο σημαντικά. Η Τζιανγκ Νινγκ θυμήθηκε την εποχή που ξεκίνησε να μαθαίνει νέες δεξιότητες. Ήξερε ότι καταλάβαινε ελάχιστα, οπότε έκανε το καθήκον της με καρδιά ταπεινή και αναζητούσε. Ήταν σε θέση να αποδεχτεί και να αναζητήσει τις απόψεις των άλλων, και στην πορεία, είχε καταφέρει να κερδίσει το έργο του Αγίου Πνεύματος, και στο καθήκον της είχε κερδίσει κάποια αποτελέσματα. Αλλά στη συνέχεια, νόμιζε ότι είχε μάθει τα πάντα, γινόταν όλο και πιο αλαζονική και περιφρονούσε τους πάντες. Αυτή η στάση της αηδίασε τον Θεό, και η ίδια δεν ήταν σε θέση να κερδίσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Είχε επίσης πολλές αποκλίσεις στο καθήκον της. Συνειδητοποίησε, τελικά, ότι ένα άτομο μπορεί να κάνει καλά ένα καθήκον άσχετα με την ευφυΐα και τα χαρίσματά του, και ότι τα χαρίσματα είναι απλώς ένα εργαλείο για να κάνουν οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους. Ακόμα κι αν ένα άτομο δεν έχει χαρίσματα, αν μπορεί να επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας και στην αρμονική συνεργασία με τους άλλους, το καθήκον του θα αποφέρει κάποια αποτελέσματα. Η Τζιανγκ Νινγκ περιφρονούσε διαρκώς τις δύο αδελφές με τις οποίες είχε συνεργαστεί, αλλά τώρα έβλεπε ότι αν και δεν είχαν σπουδαία χαρίσματα, ήταν και οι δύο σε θέση να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές με βάση τις προτάσεις των άλλων. Αυτή η στάση αποδοχής και αναζήτησης της αλήθειας ήταν πολύ καλύτερη από τη δική της στάση. Τελικά είδε καθαρά ότι για να εκπληρώσει κανείς ένα καθήκον καλά το πιο σημαντικό είναι να αναζητά και να αποδέχεται την αλήθεια, να έχει θεοφοβούμενη καρδιά και να μην έχει πείσμα.

Η Τζιανγκ Νινγκ αναζήτησε περαιτέρω πώς ακριβώς έπρεπε να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους στο καθήκον της. Μια μέρα, διάβασε ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Όταν κάτι σας συμβαίνει, δεν πρέπει να είστε αυτάρεσκοι. Πρέπει να γαληνεύετε ενώπιον του Θεού και να αντλείτε διδάγματα. Πρέπει να μπορείτε να απελευθερώνεστε από τον εαυτό σας για να μάθετε περισσότερα. Εάν σκέφτεσαι: “Είμαι πιο ειδικός σε αυτό από εσάς, άρα θα πρέπει εγώ να είμαι υπεύθυνος και εσείς όλοι να με ακούτε!” —τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Είναι μια σατανική, διεφθαρμένη διάθεση και δεν ανήκει στη σφαίρα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. […] Ποιος είναι, λοιπόν, ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς και δράσης; Πώς μπορείς να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Πρέπει να ρίχνεις τις ιδέες σου στο τραπέζι για να βλέπουν όλοι αν υπάρχουν προβλήματα με αυτές. Εάν κάποιος κάνει μια πρόταση, πρέπει αρχικά να την αποδέχεσαι και μετά να τους αφήνεις όλους να επιβεβαιώσουν το σωστό μονοπάτι άσκησης. Εάν δεν έχει κανείς αντιρρήσεις, μπορείς στη συνέχεια να καθορίσεις τον καταλληλότερο τρόπο δράσης και να ενεργήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εάν αποκαλυφθεί κάποιο πρόβλημα, τότε πρέπει να ζητήσεις τη γνώμη όλων, και όλοι μαζί θα πρέπει να αναζητήσετε την αλήθεια και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτήν, και με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσετε τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Όταν φωτιστούν οι καρδιές σας και έχετε ένα καλύτερο μονοπάτι, τα αποτελέσματα που θα επιτύχετε θα είναι καλύτερα από πριν. Δεν είναι αυτό καθοδήγηση από τον Θεό; Είναι θαυμάσιο πράγμα! Εάν μπορείς να αποφύγεις το να είσαι αυτάρεσκος, εάν μπορείς να αφήσεις στην άκρη τις φαντασιοκοπίες και τις ιδέες σου, κι εάν μπορείς να ακούς τις σωστές απόψεις των άλλων, θα μπορέσεις να αποκτήσεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Η καρδιά σου θα φωτιστεί και θα μπορέσεις να βρεις το σωστό μονοπάτι. Θα έχεις έναν δρόμο να προχωρήσεις και, όταν τον κάνεις πράξη, σίγουρα θα συνάδει με την αλήθεια. Μέσα από αυτήν την άσκηση και την εμπειρία θα μάθεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και, ταυτόχρονα, θα μάθεις κάτι νέο για τον συγκεκριμένο τομέα εργασίας. Δεν είναι καλό αυτό; Μέσα από αυτό θα συνειδητοποιήσεις ότι, όταν σου συμβαίνουν διάφορα, δεν θα πρέπει να είσαι αυτάρεσκος και θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια, και ότι εάν είσαι αυτάρεσκος και δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, όλοι θα σε αντιπαθούν και ο Θεός σίγουρα θα σε αποστρέφεται. Δεν είναι ένα μάθημα αυτό; Εάν επιδιώκεις πάντα κατ’ αυτόν τον τρόπο και κάνεις πράξη την αλήθεια, θα συνεχίσεις να ακονίζεις τις επαγγελματικές δεξιότητες που χρησιμοποιείς στο καθήκον σου, θα έχεις όλο και καλύτερα αποτελέσματα στο καθήκον σου και ο Θεός θα σε διαφωτίζει και θα σε ευλογεί, ενώ θα σου δώσει την ευκαιρία να κερδίσεις ακόμη περισσότερα. Επιπλέον, θα έχεις ένα μονοπάτι για την άσκηση της αλήθειας και, γνωρίζοντας πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα κατανοήσεις σταδιακά τις αρχές. Όταν ξέρεις ποιες ενέργειες θα οδηγήσουν στη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, ποιες θα οδηγήσουν στην απέχθεια και την απόρριψή Του και ποιες θα οδηγήσουν στην έγκριση και τις ευλογίες Του, θα έχεις ένα μονοπάτι προς τα εμπρός» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβε τελικά τις αρχές της αρμονικής συνεργασίας. Στο καθήκον, εάν άλλοι κάνουν διαφορετικές προτάσεις, ανεξάρτητα από το αν κατανοούν επαγγελματικά θέματα ή όχι, πρέπει κανείς να έχει στάση αποδοχής και αναζήτησης της αλήθειας, και να αποδέχεται τις προτάσεις τους, χωρίς να τους ακολουθεί τυφλά. Στη συνέχεια, πρέπει να εξετάσει τι λένε οι αρχές και να χρησιμοποιήσει τις αλήθεια-αρχές για να αποφασίσει πώς να συνεχίσει. Αργότερα, η Τζιανγκ Νινγκ στάθηκε τυχερή και επέστρεψε στο καθήκον της. Ήταν τόσο ευγνώμων στον Θεό και ήθελε να δουλέψει αρμονικά με τους άλλους αυτήν τη φορά.

Μια μέρα, η Σιάο Γιου έλεγξε το σκίτσο της και επεσήμανε διάφορα ζητήματα στο έργο της. Όταν το άκουσε αυτό, η Τζιανγκ Νινγκ θεώρησε ότι η αδελφή της δεν είχε καταλάβει τις προθέσεις της, και είχε επίσης συμβουλευτεί κάποια καλά έργα, οπότε το έργο της μάλλον ήταν εντάξει. Όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο περισσότερο ένιωθε ότι η Σιάο Γιου ήταν πολύ σχολαστική και ακολουθούσε τυφλά τους κανονισμούς, οπότε επανέλαβε την ιδέα της άλλη μια φορά. Αλλά αφού την ξαναείπε, η Σιάο Γου είπε: «Κατάλαβα την ιδέα σου, αλλά όντως πιστεύω ότι υπάρχουν προβλήματα με το συγκεκριμένο έργο. Δες αν υπάρχει πιο κατάλληλη λύση». Όταν άκουσε τη Σιάο Γιου, η Τζιανγκ Νινγκ ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι τόνιζε την άποψή της ξανά και ξανά μόνο και μόνο για να αποδείξει στην αδελφή της ότι έχει δίκιο. Δεν εξέτασε σοβαρά την πρόταση της αδελφής της και απλώς σκέφτηκε ότι είχε δίκιο. Δεν συνέχιζε να είναι πεισματάρα και να μην αποδέχεται καθόλου τις προτάσεις των άλλων; Η Τζιανγκ Νινγκ αισθάνθηκε λίγες τύψεις και συνειδητοποίησε ότι αποκάλυπτε ξανά διεφθαρμένη διάθεση. Σκέφτηκε την εξής αρχή άσκησης: Όταν έρχεται αντιμέτωπη με διαφορετικές απόψεις πρέπει πρώτα να παραμερίζει τον εαυτό της, να εξετζσει προσεκτικά αν οι απόψεις των άλλων είναι σωστές, και αν εναρμονίζονται με τις αρχές. Όταν ηρέμησε κι εξέτασε τα πράγματα, διαπίστωσε ότι υπήρχαν πράγματι κάποια ζητήματα στο έργο της. Στη συνέχεια, η Τζιανγκ Νινγκ αναζήτησε την επιβλέπουσά της για τα σημεία για τα οποία δεν ήταν σίγουρη. Η επιβλέπουσά της συναναστράφηκε τις σχετικές αρχές μαζί της, και απέκτησε ένα πιο καθαρό μονοπάτι για να κάνει τις διορθώσεις της. Μετά από αυτό, χάρηκε πολύ. Ευτυχώς που δεν ήταν πεισματάρα αυτήν τη φορά, καθώς αυτό θα προκαλούσε αποκλίσεις. Αυτό την έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική είναι η στάση αποδοχής της αλήθειας κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, και ότι ανεξάρτητα από το πόσο σωστός ή σίγουρος νιώθει κάποιος, όταν οι άλλοι έχουν διαφορετικές απόψεις, πρέπει πρώτα να παραμερίζει τις δικές του απόψεις, να εξετάζει τα πράγματα και να αναζητά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολύ πιθανό ο Θεός να χρησιμοποιεί τους άλλους για να αποκαλύψει τα προβλήματα κάποιου. Η Τζιανγκ Νινγκ διαπίστωσε ότι η στάση αποδοχής της αλήθειας μπορεί να βοηθήσει κάποιον να αποφύγει πολλές αποκλίσεις. Στην πορεία του καθήκοντός της, η Τζιανγκ Νινγκ αποδέχτηκε συνειδητά τις προτάσεις των άλλων, και θεώρησε ότι κέρδισε πολλά και ότι ήταν σε θέση να συνεργάζεται αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές της. Η καρδιά της γέμισε ευγνωμοσύνη για τον Θεό!