Τον Ιούνιο του 2021, εκλέχτηκα επικεφαλής εκκλησίας. Εκείνη την εποχή, θεώρησα την εκλογή μου αναπάντεχη αφού ήμουν αρκετά νέα συγκριτικά με άλλες επικεφαλής. Κι επειδή η ζωή-είσοδός μου ήταν αρκετά ρηχή, δεν ήξερα αν θα μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το καθήκον. Μα όταν είδα πόσοι αδελφοί και αδελφές με ψήφισαν, ένιωσα ότι είχα την έγκριση όλων και δέχτηκα το καθήκον. Συνέχισα να εφοδιάζομαι ενεργά με τις αλήθεια-αρχές και, όποτε συναντούσα προβλήματα που δεν καταλάβαινα, ζητούσα βοήθεια από άλλους. Έτσι, σταδιακά κατανόησα καλύτερα πώς να κάνω το έργο της εκκλησίας. Μια μέρα, μια αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν μου είπε: «Ο ανώτερος επικεφαλής είπε ότι θες να προοδεύεις και ότι είσαι ικανή να ξεπερνάς ενεργά κάθε δυσκολία. Είναι πολύ καλό αυτό». Χάρηκα πολύ που το άκουσα αυτό και δεν περίμενα να ακούσω τέτοιον έπαινο από την ηγεσία. Σκέφτηκα ότι με θεωρούσαν κάποια που επιδίωκε την αλήθεια κι είχε το βλέμμα ψηλά και αποφάσισα να συνεχίσω να δουλεύω σκληρά. Σύντομα, όμως, άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα στο έργο μου, το ένα μετά το άλλο. Οι επιβλέποντες που είχα επιλέξει δεν έκαναν αληθινό έργο κι εγώ δεν παρακολουθούσα ούτε επέβλεπα συνεχώς το έργο τους, πράγμα που ζημίωνε σοβαρά το έργο. Ο επικεφαλής με κλάδεψε επειδή ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου, είπε ότι ήμουν γραφιάς κι ότι δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας. Ένιωσα τύψεις που ήμουν αμελής, κι ανησύχησα για το τι θα σκεφτόταν ο επικεφαλής για μένα. Ίσως πίστευε ότι δεν είχα ακολουθήσει τις αρχές στην επιλογή του προσωπικού και ίσως να με απάλλασσε από τα καθήκοντά μου επειδή δεν ήμουν κατάλληλη για ηγετικό έργο. Τι θα σκέφτονταν, άραγε, οι αδελφοί και οι αδελφές μου για μένα αν όντως απαλλασσόμουν από τα καθήκοντά μου; Θα έλεγαν, άραγε, ότι κακώς με εξέλεξαν επικεφαλής; Ένιωσα μεγάλη απόγνωση. Σκέφτηκα ότι ο επικεφαλής με αποκάλεσε γραφιά κι ανεύθυνη απέναντι στο καθήκον μου. Δεν ήθελα να μου κολλήσει αυτή η ταμπέλα, και σκέφτηκα ότι αν τα πάω καλά στη συνέχεια, ίσως να αλλάξει άποψη ο επικεφαλής και να με εκτιμήσουν οι αδελφοί κι οι αδελφές μου. Ίσως να έλεγαν ότι μετά το κλάδεμα, δεν παραδόθηκα στην αρνητικότητα, μα συνέχισα να κάνω το καθήκον μου κανονικά, πράγμα που δείχνει ότι επιδιώκω την αλήθεια. Έτσι, θα διατηρούσα τη φήμη μου ως κάποια που θέλει να προοδεύσει και έχει κίνητρο. Έχοντας αυτά κατά νου, προσπάθησα να επιλύσω τα προβλήματα στο έργο μου το συντομότερο δυνατό.

Αργότερα, ο ανώτερος επικεφαλής ρωτούσε συχνά για το έργο μου, αλλά εγώ δεν λειτουργούσα πια με τόση ευθύτητα όσο πριν. Αντί να αναζητήσω αμέσως τον επικεφαλής όταν αντιμετώπιζα προβλήματα ή δυσκολίες, τώρα φοβόμουν ότι θα ανακαλύψει και κάτι άλλο που δεν είχα κάνει σωστά. Μια φορά, έπρεπε να βρούμε κάποιον για να επιβλέπει το έργο των γενικών υποθέσεων. Η πρώτη μου σκέψη ήταν η αδελφή Κλόε, που ήταν ικανή στη διαχείριση των γενικών υποθέσεων, προστάτευε τα συμφέροντα της εκκλησίας όποτε συνέβαινε το οτιδήποτε κι ήταν πρόθυμη να κοπιάσει για το καθήκον της χωρίς να φοβάται να κουραστεί. Τότε, όμως, θυμήθηκα ότι παλιότερα είχε απαλλαχθεί από τα καθήκοντα της επιβλέπουσας, λόγω της αλαζονικής της διάθεσης και της αδυναμίας της να συνεργαστεί με άλλους. Αν την προήγαγα ξανά και συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο, δεν θα έλεγε ο επικεφαλής ότι δεν διακρίνω τους ανθρώπους και τους βλέπω μόνο επιφανειακά; Δεν ήμουν σίγουρη αν η Κλόε μπορούσε να γίνει ξανά επιβλέπουσα, αλλά φοβόμουν και να ζητήσω καθοδήγηση από τον επικεφαλής, οπότε καθυστέρησε η επιλογή επιβλέποντος. Υπήρχε, επίσης, το θέμα της Χάρλοου, μιας επικεφαλής της εκκλησίας. Έξι αδελφοί και αδελφές μού ανέφεραν ότι ήταν εξαιρετικά αλαζονική κι ότι εκμεταλλευόταν τη θέση της για να μιλά υποτιμητικά και να καταπιέζει τους άλλους. Πήγα στους επικεφαλής των ομάδων και τους επιβλέποντες για να εξετάσω το θέμα. Διαπίστωσα ότι η Χάρλοου ήταν όντως πολύ αλαζονική και της άρεσε να επιπλήττει τους άλλους, μα κάποιοι είπαν ότι το έκανε αυτό επειδή οι αδελφοί κι οι αδελφές παραβίαζαν τις αρχές. Οι αξιολογήσεις τους διέφεραν πολύ και δεν μπορούσα να δω καθαρά τι συνέβαινε. Σκέφτηκα να αναζητήσω καθοδήγηση από τον ανώτερο επικεφαλής, μα σκέφτηκα ότι είχα διακρίνει λάθος πολλούς ανθρώπους, ότι ο επικεφαλής είχε συναναστραφεί μαζί μου πάνω σε πολλές αρχές, και ότι πάλι, μπροστά στο ίδιο πρόβλημα, δεν μπορούσα να διακρίνω ένα άτομο, κι αναρωτήθηκα αν θα σκεφτεί ότι έχω κακό επίπεδο, ότι δεν κατανοώ τις αρχές όσο κι αν συναναστραφώ πάνω τους κι ότι δεν είμαι κατάλληλη για επικεφαλής. Δίστασα. Σκέφτηκα ότι πρέπει να την παρατηρήσω περισσότερο και να την απαλλάξω από τα καθήκοντά της μόνο όταν καταλάβω ακριβώς τι συμβαίνει.

Μια μέρα, ο επικεφαλής ανακάλυψε ζητήματα στη διαδικασία επιλογής επιβλέποντος για το έργο των γενικών υποθέσεων και συναναστράφηκε πάνω στις αρχές διαχείρισης τέτοιων θεμάτων. Είπε: «Το ότι κάποιος απαλλάχθηκε παλιότερα από τα καθήκοντά του δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει επιβλέπων. Όλα εξαρτώνται από το αν μετανόησε. Επιπλέον, η επιλογή επιβλέποντος γενικών υποθέσεων διαφέρει από την επιλογή επικεφαλής εκκλησίας. Εδώ δεν εστιάζουμε στην επιδίωξη της αλήθειας, αλλά στο αν ο άνθρωπος είναι κατάλληλος για να προασπίσει το έργο της εκκλησίας. Επιπλέον, αν οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο αυτός ο άνθρωπος έχει ταλέντο για το συγκεκριμένο καθήκον, μπορεί να ασκηθεί. Αν δεν είσαι σίγουρη, βάλε άλλους αδελφούς κι αδελφές να συνεργαστούν μαζί της». Μετά τη συναναστροφή του, με κλάδεψε επίσης που είχα καθυστερήσει τόσον καιρό χωρίς να αναζητήσω λύσεις, λέγοντας ότι ήμουν πολύ εγωίστρια και δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας. Δεν περίμενα ότι, όσο προσπαθούσα να κρυφτώ και να συγκαλύψω τις καταστάσεις, τόσο περισσότερο θα φανερώνονταν τα προβλήματα. Ασυναίσθητα, είχα αρχίσει να προσέχω περισσότερο τον τόνο και τις εκφράσεις των ανθρώπων. Όταν μου μιλούσε ο επικεφαλής, προσπαθούσα να μαντέψω από τον τόνο της φωνής του αν είχε χειρότερη εντύπωση για μένα, αν αξιολογούσε την καταλληλότητά μου για επικεφαλής κι αν θα σταματούσε να μου δίνει ευθύνες. Προς έκπληξή μου, έναν μήνα αργότερα, ο επικεφαλής μού ανέθεσε την επίβλεψη του έργου βίντεο. Σκέφτηκα: «Αν δεν τα πάω καλά αυτήν τη φορά, μπορεί όντως να με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου. Πρέπει να αδράξω αυτήν την ευκαιρία και να αποδώσω καλά». Ωστόσο, δεν ήμουν εξοικειωμένη με το έργο βίντεο και, όταν προέκυπταν προβλήματα, δεν ήξερα πώς να τα λύσω. Όταν με ρώτησε ο επικεφαλής για την κατάσταση του έργου, αγχώθηκα και φοβήθηκα ότι θα προσέξει κάτι που δεν είχα κάνει σωστά. Οπότε, όταν έδινα αναφορά για το έργο, έλεγα μόνο τα καλά κι όχι τα άσχημα νέα, τόνιζα τα σημεία που είχαμε κάνει πρόοδο κι έλεγα ότι δούλευα σκληρά για να βρω λύσεις για όσα δεν είχαν προχωρήσει. Εκείνη την περίοδο, ένιωθα τεράστια πίεση. Αρκετές φορές, σκέφτηκα να ομολογήσω στον επικεφαλής ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ τη δουλειά, μα φοβόμουν πως αν το έκανα αυτό, θα έχανα μια και καλή το μόνο προσόν που μ’ έσωζε, δηλαδή ότι στα μάτια των άλλων ήθελα να προοδεύω. Πριν καν το καταλάβω, πέρασαν έξι μήνες και το έργο που έπρεπε να γίνει σε έναν μήνα είχε καθυστερήσει μισό χρόνο. Η κατάστασή μου γινόταν όλο και χειρότερη. Όταν έτρωγα και έπινα τα λόγια του Θεού, δεν λάμβανα καθόλου φως και όλο νύσταζα. Ούτε στις προσευχές μου ένιωθα κάποια σύνδεση με τον Θεό. Είχα συνεχώς ένα αίσθημα άγχους και ανησυχίας.

Μια φορά που ο επικεφαλής μού έκανε περισσότερες ερωτήσεις, ανακάλυψε αυτά τα ζητήματα και με απάλλαξε από τα καθήκοντά μου. Είπε: «Δεν επιδιώκεις την αλήθεια κι είσαι υπερβολικά ματαιόδοξη. Προτιμάς να κάνεις το καθήκον σου μόνη, δεν συμβουλεύεσαι ποτέ τους άλλους ούτε αναζητάς από αυτούς κι ανησυχείς υπερβολικά για τη φήμη και τη θέση σου! Με βάση αυτήν τη συνεχιζόμενη συμπεριφορά σου, δεν μπορείς να παραμείνεις επικεφαλής». Τη στιγμή που απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου, κατάλαβα ότι είχε πέσει πάνω μου η δίκαιη διάθεση του Θεού κι ότι μόνο τον εαυτό μου μπορούσα να κατηγορήσω γι’ αυτό. Λίγο αργότερα, έμαθα ότι η Χάρλοου λειτουργούσε ανεξέλεγκτη στην εκκλησία, δημιουργούσε κλίκες, καταπίεζε και βασάνιζε όσους δεν την ακολουθούσαν. Η εκκλησία ήταν σε αναταραχή, οι άνθρωποι είχαν αποδιοργανωθεί, κι εκείνη τελικά απομονώθηκε λόγω της σατανικής ανθρώπινης φύσης της. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, αναστατώθηκα πολύ. Απέτυχα να δω καθαρά τα ζητήματά της και δεν αναζήτησα έγκαιρα καθοδήγηση κι έτσι άφησα έναν κακό άνθρωπο σε ηγετικό πόστο, βλάπτοντας για πολύ καιρό τους αδελφούς και τις αδελφές και αναστατώνοντας σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Αναλογίστηκα πόσο άσχημα είχα κάνει τα καθήκοντά μου, γέμισα ενοχές και ντρεπόμουν να αντικρίσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όλο αναρωτιόμουν: Πώς κατέληξα έτσι; Γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα. Του ζήτησα να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει, ώστε να αναλογιστώ και να καταλάβω πραγματικά όλα όσα είχα κάνει.

Αργότερα, καθώς διάβαζα κάποια από τα λόγια του Θεού, άρχισα να κατανοώ την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει ατέλειες και αποκλίσεις στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι. Αν, βαθιά μέσα σου, δεν φοβάσαι ότι θα επιβλέψει το έργο σου ο οίκος του Θεού, και είσαι σε θέση να δώσεις πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις και τις διερευνήσεις του Άνωθεν, χωρίς να κρύψεις τίποτα, και να πεις όσα ξέρεις, τότε είτε είναι σωστό είτε λάθος αυτό που θα πεις, ανεξάρτητα από τη διαφθορά που θα αποκαλύψεις —ακόμη κι αν αποκαλύψεις τη διαφθορά ενός αντίχριστου— σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριστείς ως αντίχριστος. Το κλειδί είναι κατά πόσο είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και κατά πόσο είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί η διάθεση αντίχριστου που έχεις. Αν γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ωστόσο δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, αν μάλιστα προσπαθείς ν’ αποκρύψεις τα προβλήματα που προκύπτουν ή να πεις ψέματα γι’ αυτά και να αποφύγεις την ευθύνη, κι αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όταν υποβάλλεσαι σε κλάδεμα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν αντίχριστο. Εφόσον γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου, γιατί δεν τολμάς να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτό; Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: “Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω”; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Ο λόγος του Θεού φανέρωσε την κατάστασή μου. Φοβόμουν τον επικεφαλής που με επέβλεπε και ρωτούσε για το έργο μου, κυρίως επειδή ανησυχούσα για τη φήμη και τη θέση μου. Φοβόμουν ότι ο επικεφαλής θα ανακάλυπτε προβλήματα στο έργο μου και θα με απάλλασσε από τα καθήκοντά μου και φοβόμουν ότι θα χάσω το πόστο μου. Έτσι, όταν αντιμετώπισα αποκλίσεις και προβλήματα στο έργο μου, προσπάθησα όσο μπορούσα να τα κουκουλώσω και, εφόσον μπορούσα να παραμείνω στο πόστο μου, προτιμούσα να καταφεύγω στην απάτη και να καθυστερώ το έργο. Η τόσο μεγάλη αγάπη μου για το πόστο μου αποκάλυψε ότι είχα διάθεση αντίχριστου. Ένιωθα ότι οι αδελφοί, οι αδελφές και ο επικεφαλής είχαν καλή άποψη για μένα, οπότε να αποδίδω καλά από κάθε άποψη για να διατηρήσω το πόστο μου ως επικεφαλής. Ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου και δεν είχα αρχές στην επιλογή ατόμων, με αποτέλεσμα να κλαδευτώ αρκετές φορές. Μετά, άρχισα να κάνω εικασίες σχετικά με το αν ο επικεφαλής θα έλεγε ότι το επίπεδό μου είναι ανεπαρκές και με απάλλασσε από τα καθήκοντά μου, και έτσι χάσω το πόστο μου. Αυτό ήταν που φοβόμουν. Έτσι, άρχισα να υποκρίνομαι και να καλύπτω τον εαυτό μου. Όταν ο επικεφαλής ήθελε να ενημερωθεί για το έργο και έθετε ερωτήσεις, σκεφτόμουν ξανά και ξανά τι θα του απαντήσω, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσω την έκθεση των προβλημάτων. Ανέφερα την πρόοδο στο έργο μου, αλλά έκρυβα τα προβλήματα. Όποτε δεν ήμουν σίγουρη για τους ανθρώπους ή τα ζητήματα που συναντούσα, δεν αναζητούσα καθοδήγηση, αλλά υποκρινόμουν, ώστε να νομίσει ο επικεφαλής ότι μπορούσα να διαχειριστώ και να λύσω πραγματικά προβλήματα. Ακόμα κι όταν κάποιο έργο βάλτωνε και δεν προχωρούσε, εγώ ξανά υποκρινόμουν και δεν αναζητούσα καθοδήγηση, με σκοπό να προστατεύσω τη θέση μου. Τυφλωμένη από την έγνοια μου για φήμη και θέση, έκανα το ένα λάθος μετά το άλλο, με αποτέλεσμα μεγάλο τμήμα του έργου να καθυστερεί και να μην μπορεί να προχωρήσει κανονικά. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού που λένε: «Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: “Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω”; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου». Μπροστά στα όσα φανέρωσαν τα λόγια του Θεού, ένιωσα καταδικασμένη. Ο Θεός μάς διδάσκει να είμαστε ειλικρινείς όταν αναφέρουμε το έργο μας, ανεξαρτήτως προβλημάτων. Ακόμα κι αν χάσουμε τη θέση μας, πρέπει να περιγράφουμε ξεκάθαρα τα ζητήματα, να μην τα κρύβουμε και να αναφέρουμε τα προβλήματα με ειλικρίνεια. Εγώ, ωστόσο, έκανα ακριβώς το αντίθετο. Προτίμησα να πω ψέματα, να υποκριθώ, να εξαπατήσω, να θυσιάσω την ακεραιότητά μου για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου. Τα λόγια του Θεού με έπεισαν απόλυτα. Μου έδειξαν ότι αυτό που πραγματικά επιδίωκα και εκτιμούσα ήταν μόνο η φήμη και η θέση.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού: «Οι αντίχριστοι είναι εκ φύσεως μοχθηροί· η καρδιά τους δεν είναι ειλικρινής, δεν αγαπάει την αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα. Συχνά ζουν σε σκοτεινές γωνιές· δεν ενεργούν με στάση ειλικρίνειας, δεν μιλάνε με ειλικρίνεια, και η καρδιά τους τόσο απέναντι στους άλλους ανθρώπους όσο και απέναντι στον Θεό είναι μοχθηρή και δόλια. Θέλουν να εξαπατούν όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον Θεό. Δεν δέχονται να τους επιβλέπουν άλλοι, πόσο μάλλον να τους ελέγξει εξονυχιστικά ο Θεός. […] Μόλις αποκτήσει θέση ένας τέτοιος άνθρωπος, αρχίζει να συμπεριφέρεται απέναντι στους άλλους ακόμα πιο ύπουλα. Θέλει να προστατέψει τις φιλοδοξίες του, την υπόληψή του, την εικόνα του και το όνομά του, τη θέση και την αξιοπρέπειά του και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό δεν θέλει να είναι ξεκάθαρος σχετικά με το πώς ενεργεί ή με τι κίνητρα. Ακόμα κι όταν κάνει κάποιο λάθος, όταν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση ή όταν πίσω από τις πράξεις του κρύβονται λάθος κίνητρα και σκοποί, δεν θέλει να εκφραστεί ανοιχτά και να τα μάθουν οι άλλοι, ενώ πολλές φορές δίνει την εντύπωση του αθώου και του τέλειου για να κοροϊδέψει τους αδελφούς και τις αδελφές. Και με τον Άνωθεν και με τον Θεό, μόνο ωραία λόγια λέει και πολλές φορές χρησιμοποιεί τακτικές παραπλάνησης και ψέματα για να διατηρήσει τη σχέση του με τον Άνωθεν. Όταν κάνει αναφορά στον Άνωθεν για το έργο του και όταν μιλάει στον Άνωθεν, δεν λέει ποτέ τίποτα δυσάρεστο, για να μην ανακαλύψει κανείς τα αδύνατα σημεία του. Ποτέ δεν αναφέρει τι έκανε κάτω ούτε κανένα από τα ζητήματα που έχουν παρουσιαστεί στην εκκλησία, τα προβλήματα ή τις ατέλειες στο έργο του ή ό,τι δεν καταλαβαίνει ή δεν μπορεί να διακρίνει. Ποτέ δεν ρωτάει ούτε αναζητά με τον Άνωθεν γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά παρουσιάζει απλώς την εικόνα και την επίφαση ότι είναι ικανός στο έργο του, ότι είναι σε θέση να πάρει πάνω του όλο το έργο του. Δεν αναφέρει στον Άνωθεν κανένα από τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία και, όσο χάος κι αν επικρατεί μέσα σ’ αυτήν, όσο μεγάλες ατέλειες κι αν έχουν παρουσιαστεί στο έργο του, ανεξάρτητα απ’ το τι ακριβώς έχει κάνει κάτω, όλα αυτά τα συγκαλύπτει κατ’ επανάληψη και προσπαθεί να μην επιτρέψει ποτέ στον Άνωθεν να πάρει μυρωδιά και να μάθει το οτιδήποτε γι’ αυτά τα πράγματα. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να μεταθέσει σε μακρινά μέρη ανθρώπους που έχουν σχέση μ’ αυτά τα ζητήματα ή που ξέρουν την αλήθεια γι’ αυτά, με σκοπό να αποκρύψει τι ακριβώς γίνεται. Τι είδους τρόποι άσκησης είναι αυτοί; Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Τέτοιου είδους εκδήλωση οφείλει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Σαφέστατα όχι. Αυτή είναι συμπεριφορά δαίμονα. Οι αντίχριστοι κάνουν τα πάντα για να αποκρύψουν, να κουκουλώσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να επηρεάσει τη θέση ή την υπόληψή τους, αποσιωπώντας αυτά τα πράγματα απ’ τους άλλους ανθρώπους και απ’ τον Θεό. Αυτό αποτελεί εξαπάτηση των άνωθεν και των κάτωθέν τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ενδέκατο). Ο Θεός αναλύει τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων. Όταν πρόκειται για τη θέση και τη φήμη τους, οι αντίχριστοι, παρά τα λάθη ή το όποιο κακό έχουν κάνει, κάνουν τα πάντα για να υποκριθούν, να εξαπατήσουν και να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις στους άλλους. Εξαπατούν τόσο ανωτέρους όσο και υφισταμένους τους, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να λύσουν ή να διορθώσουν κάτι και δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε μετανοούν. Από τότε που κλαδεύτηκα, άρχισα να υποψιάζομαι ότι ο επικεφαλής δεν είχε καλή άποψη για μένα. Στη συνέχεια, είτε μιλούσα, είτε ενεργούσα, είτε έδινα αναφορά για το έργο, κύριο μέλημά μου ήταν να διατηρήσω τη φήμη και τη θέση μου. Όταν δεν μπορούσα να διακρίνω τους ανθρώπους και δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ σωστά τις καταστάσεις, δεν ζητούσα βοήθεια ούτε ανέφερα κάτι στον επικεφαλής. Αντίθετα, αγνοούσα τα ζητήματα και τα άφηνα άλυτα, πράγμα που καθυστερούσε το έργο. Όταν ανέκυπταν δυσκολίες στο έργο των βίντεο και δεν ήξερα πώς να προχωρήσω, και πάλι δεν αναζητούσα καθοδήγηση ούτε ανέφερα με ειλικρίνεια τα προβλήματα ή την πραγματική κατάσταση στον επικεφαλής. Η σκέψη που μου περνούσε κυρίως από το μυαλό ήταν ότι, αν δεν μπορούσα ως επικεφαλής να λύσω αυτά τα προβλήματα, μπορεί να με απάλλασσαν από τα καθήκοντά μου. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικό ήταν το έργο, συνέχιζα να προστατεύω τη φήμη και τη θέση μου, επιστρατεύοντας διάφορα τεχνάσματα για να δείξω ότι ήμουν ικανή να λύνω προβλήματα, κι έτσι το έργο των βίντεο καθυστέρησε ως και έξι μήνες. Στην ουσία, έλεγα ξεδιάντροπα ψέματα και εξαπατούσα τόσο τους ανωτέρους όσο και τους υφισταμένους μου. Είδα ότι η διάθεσή μου ήταν πραγματικά μοχθηρή και δόλια! Αναλογίστηκα τις προηγούμενες εμπειρίες μου από δουλειές εκτός εκκλησίας. Κάθε φορά που ήταν να έρθουν επικεφαλής να επιθεωρήσουν το έργο και να αξιολογήσουν τις εξαιρετικές μονάδες, εμείς μαθαίναμε τι θα επιθεωρούσαν, δουλεύαμε υπερωρίες για να προσθέσουμε ψεύτικο υλικό και να περάσουμε την επιθεώρηση και διαγράφαμε ό,τι είχε χαμηλή απόδοση, ενώ δεν αναφέραμε κανένα πρόβλημα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, συνήθως καταφέρναμε να περάσουμε τις επιθεωρήσεις και λαμβάναμε τον τίτλο «Εξαιρετική Μονάδα». Επηρεασμένοι από αυτήν τη σατανική τάση, οι άνθρωποι δεν μιλούν ούτε πράττουν με ειλικρίνεια· εξαπατούν ο ένας τον άλλον και κάνουν τα πάντα για να πετύχουν τους στόχους τους. Πριν αποδεχτώ το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν μπορούσα να διακρίνω τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Είχα συμμορφωθεί με τις σατανικές τάσεις του κόσμου και ζούσα χωρίς ανθρώπινη ομοιότητα. Τώρα, παρότι είχα αποδεχτεί εδώ και χρόνια το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, παρότι έτρωγα κι έπινα πολύ από τον λόγο του Θεού και είχα κατανοήσει τα βασικά τού να είναι κανείς άνθρωπος, κατέφευγα ακόμα στην απάτη και παρουσίαζα ψεύτικα προσωπεία στα καθήκοντά μου, με σκοπό να διατηρήσω τη φήμη και τη θέση μου. Ανέφερα μόνο τα καλά κι έκρυβα τα άσχημα, και, εν γνώσει μου, διέπραττα ύβρι, εξαπατούσα και εναντιωνόμουν στον Θεό. Όταν το αναλογίστηκα αυτό, με πλημμύρισε ο φόβος. Στο παρελθόν, όταν άκουγα για τη συμπεριφορά των αντίχριστων που εξέθετε ο Θεός, πάντα τους συνέδεα με όσους διέπρατταν πολλά κακά κι ήταν προφανές ότι ήταν αντίχριστοι. Ποτέ δεν ταύτισα στα σοβαρά τον εαυτό μου μ’ αυτά τα λόγια. Τώρα, μέσα από την έκθεση των λόγων του Θεού και την αποκάλυψη των γεγονότων, είδα ότι όντως είχα τη διάθεση και τις συμπεριφορές ενός αντίχριστου. Έσπευσα να προσευχηθώ μέσα μου στον Θεό. Επιθυμούσα να μετανοήσω και να αλλάξω και δεν ήθελα πια να φέρομαι έτσι.

Αργότερα, διάβασα μερικά χωρία των λόγων του Θεού, που με έκαναν να κατανοήσω παραπάνω τα ζητήματά μου και να βρω ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποιοι άνθρωποι προάγονται και καλλιεργούνται από την εκκλησία, κι έτσι έχουν μια καλή ευκαιρία να εκπαιδευτούν. Αυτό είναι καλό. Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός τούς έχει ανυψώσει και τους έχει δώσει χάρη. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να κάνουν το καθήκον τους; Η πρώτη αρχή που θα πρέπει να τηρούν είναι να κατανοούν την αλήθεια —όταν δεν κατανοούν την αλήθεια, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια, και αν ακόμα δεν κατανοούν μετά την αναζήτηση από μόνοι τους, μπορούν να βρουν κάποιον που κατανοεί την αλήθεια για να συναναστραφούν και να αναζητήσουν μαζί του, πράγμα που θα οδηγήσει σε ταχύτερη και πιο έγκαιρη επίλυση του προβλήματος. Αν επικεντρωθείς μόνο στο να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο διαβάζοντας τα λόγια του Θεού μόνος σου και στο να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο μελετώντας αυτά τα λόγια, προκειμένου να επιτύχεις την κατανόηση της αλήθειας και να λύσεις το πρόβλημα, αυτό αργεί πολύ· όπως λέει και το ρητό: “Οι αργές λύσεις δεν αντιμετωπίζουν τις επείγουσες ανάγκες”. Αν, όταν πρόκειται για την αλήθεια, θέλεις να κάνεις γρήγορη πρόοδο, τότε πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους, να κάνεις περισσότερες ερωτήσεις και να αναζητάς περισσότερο. Μόνο τότε θα αναπτυχθεί γρήγορα η ζωή σου και θα είσαι σε θέση να λύνεις τα προβλήματα άμεσα, χωρίς καμία καθυστέρηση σε κανένα από τα δύο. Επειδή μόλις προήχθης και είσαι ακόμα υπό επιτήρηση, και δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια ούτε κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα—επειδή σου λείπει ακόμα αυτό το ανάστημα— μην νομίζεις ότι η προαγωγή σου σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα· δεν ισχύει. Απλώς επειδή έχεις αίσθηση φορτίου απέναντι στο έργο και διαθέτεις το επίπεδο ενός επικεφαλής, επιλέγεσαι για προαγωγή και καλλιέργεια. Θα πρέπει να έχεις αυτήν τη λογική. Αν, αφού προαχθείς και γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, αρχίσεις να εδραιώνεις τη θέση σου και πιστέψεις ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα —και αν, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές, προσποιείσαι ότι καταλαβαίνεις και ότι είσαι πνευματικός— τότε αυτή είναι ανόητη συμπεριφορά, και είναι η ίδια συμπεριφορά με των υποκριτών Φαρισαίων. Πρέπει να μιλάς και να ενεργείς με ειλικρίνεια. Όταν δεν καταλαβαίνεις, μπορείς να ρωτάς τους άλλους ή να αναζητάς συναναστροφή από τον Άνωθεν —δεν υπάρχει καμία ντροπή σε όλα αυτά. Ακόμα κι αν δεν το ζητήσεις, ο Άνωθεν και πάλι θα γνωρίζει το πραγματικό σου ανάστημα και θα ξέρει ότι απουσιάζει από μέσα σου η αλήθεια-πραγματικότητα. Η αναζήτηση και η συναναστροφή είναι αυτό που πρέπει να κάνεις· αυτή είναι η λογική που θα πρέπει να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση, και η αρχή που θα πρέπει να τηρείται από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι. Αν νομίζεις ότι από τη στιγμή που γίνεσαι επικεφαλής, είναι ντροπιαστικό να μην κατανοείς τις αρχές ή να κάνεις συνεχώς ερωτήσεις σε άλλους ανθρώπους ή στον Άνωθεν, και αν φοβάσαι ότι οι άλλοι θα σε περιφρονήσουν, και κατά συνέπεια στη συνέχεια παίζεις θέατρο, προσποιούμενος ότι καταλαβαίνεις τα πάντα, ότι ξέρεις τα πάντα, ότι έχεις εργασιακή ικανότητα, ότι μπορείς να κάνεις οποιοδήποτε εκκλησιαστικό έργο, και δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου το υπενθυμίζει ή να συναναστρέφεται μαζί σου, ή κανέναν να σου παρέχει ή να σε υποστηρίζει, τότε αυτό είναι επικίνδυνο κι εσύ επιδεικνύεις υπερβολική αλαζονεία και αυταρέσκεια, υπερβολική έλλειψη λογικής. Δεν ξέρεις καν να αξιολογήσεις τον εαυτό σου —αυτό δεν σε καθιστά μπερδεμένο άνθρωπο; Τέτοιοι άνθρωποι δεν πληρούν στην πραγματικότητα τα κριτήρια για να προαχθούν και να καλλιεργηθούν από τον οίκο του Θεού, και αργά ή γρήγορα θα απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και θα αποκλειστούν» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. «Κάποιοι λένε επίσης: “Όταν συναντούμε δυσκολίες ή ζητήματα, πρέπει πρώτα να συλλογιζόμαστε για μερικές μέρες και να τ’ αναφέρουμε μόνο αν πραγματικά δεν μπορούμε να βρούμε μια λύση”. Μπορεί ν’ ακούγεται ότι όσοι το λένε αυτό έχουν κάποια λογική, αλλά αυτές οι μέρες συλλογισμού δεν είναι πιθανό να προκαλέσουν καθυστερήσεις; Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι μερικές μέρες συλλογισμού θα λύσουν το ζήτημα; Μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν θα προκληθεί περαιτέρω καθυστέρηση; Άλλοι λένε: “Αν αναφέρουμε αμέσως το ζήτημα, δεν θα σκεφτεί ο Άνωθεν ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε ούτε αυτό το ασήμαντο ζήτημα; Δεν θα μας αποκαλέσει ανόητους και ανίδεους και δεν θα μας κλαδέψει;” Κάνουν λάθος όταν το λένε αυτό. Είτε αναφέρεις το ζήτημα είτε όχι, η ποιότητα του επιπέδου σου είναι ήδη εμφανής· ο Άνωθεν τα γνωρίζει όλα. Μήπως νομίζεις ότι ο Άνωθεν θα σε έχει σε εκτίμηση αν δεν αναφέρεις κάποιο ζήτημα; Αν αναφέρεις το ζήτημα και δεν έχει προκαλέσει καθυστερήσεις σε σημαντικά θέματα, τότε ο οίκος του Θεού δεν θα σε καταστήσει υπόλογο. Ωστόσο, αν δεν το αναφέρεις και οδηγήσει σε καθυστερήσεις, θα θεωρηθείς άμεσα υπεύθυνος, θ’ απαλλαγείς αμέσως από τα καθήκοντά σου και δεν θα χρησιμοποιηθείς ξανά. Επίσης, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα θεωρήσει ότι είσαι ανίδεος, ανόητος, κουφιοκέφαλος και διανοητικά διαταραγμένος και θα σε μισεί και θα σε απεχθάνεται για πάντα. […] Θα πρέπει πλέον όλοι σας να μπορείτε να διακρίνετε τα προβλήματα αυτών των ειδών, έτσι δεν είναι; Όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα που δεν μπορείτε να χειριστείτε, τότε να τ’ αναφέρετε γρήγορα και να συναναστρέφεστε πάνω στις λύσεις με την ομάδα λήψης αποφάσεων. Αν η ομάδα λήψης αποφάσεων δεν μπορεί να τα χειριστεί, τότε να τ’ αναφέρετε αμέσως στον Άνωθεν. Μην ανησυχείτε για το ένα ή το άλλο· το πιο καίριο είναι να μπορείτε να λύσετε άμεσα το ζήτημα» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (7)]. Τα λόγια του Θεού με ξύπνησαν. Στον οίκο του Θεού, το να είναι κανείς επικεφαλής είναι απλώς θέμα άσκησης και καλλιέργειας. Ως εκ τούτου, όταν κανείς συναντά αβεβαιότητες και δυσκολίες στο καθήκον του, πρέπει να συνεργάζεται και να συζητά με τους άλλους, καθώς και να αναζητά βοήθεια από τους ανωτέρους, για να μην καθυστερήσει το έργο. Όταν κάποιος διαρκώς εξιδανικεύει τον εαυτό του και σκέφτεται πως το ότι επιλέχθηκε ως επικεφαλής σημαίνει ότι κατανοεί τις αλήθεια-αρχές κι έχει τη δυνατότητα να λύνει προβλήματα, και υποκρίνεται και αρνείται να αναζητήσει ακόμα κι όταν συναντά ζητήματα που δεν κατανοεί, τότε αυτό το άτομο στερείται λογικής, προστατεύει υπερβολικά τη φήμη και τη θέση του, και μπορεί εύκολα να καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας. Εγώ ήμουν ζωντανό παράδειγμα. Γνώριζα ότι είχα ρηχή κατανόηση της αλήθειας και πολλές ελλείψεις, αλλά σκεφτόμουν πως το ότι με επέλεξαν επικεφαλής σήμαινε ότι κατανοούσα τις αλήθεια-αρχές καλύτερα από τους αδελφούς και τις αδελφές, ότι μπορούσα να λύνω προβλήματα καλύτερα απ’ αυτούς και ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, θα κέρδιζα τη συμπάθεια των αδελφών μου και την έγκριση του ανώτερου επικεφαλής μου. Όσο είχα αυτήν την εσφαλμένη άποψη, δεν μπορούσα παρά να υποκρίνομαι. Όταν προέκυπταν προβλήματα στα καθήκοντά μου και δεν ήξερα πώς να τα λύσω, δεν μιλούσα και δεν ζητούσα βοήθεια, από φόβο μήπως φανώ ανίκανη και ντροπιαστώ. Γι’ αυτό προσπαθούσα πάντα να λύνω μόνη μου τα προβλήματα. Είχα κολλήσει στο τέλμα της φήμης και της θέσης μου, λες κι είχε θολώσει το μυαλό μου. Όλο υποκρινόμουν κι εξαπατούσα, με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο. Όταν το αναλογίστηκα αυτό, έδωσα στον εαυτό μου μερικά δυνατά χαστούκια κι ένιωσα βαθιά μεταμέλεια και πολλές τύψεις. Κατόπιν, διάβασα το ακόλουθο χωρίο των λόγων του Θεού: «Όποια σύγχυση και όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσεις στο έργο σου, εφόσον μπορούν να επηρεάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού όταν κάνει τα καθήκοντά του ή να παρακωλύσουν την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου, τα ζητήματα πρέπει να λύνονται άμεσα. Αν δεν μπορείς να λύσεις ένα ζήτημα μόνος σου, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις μερικούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, για να το λύσετε μαζί. Αν ακόμη και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε πρέπει να θίξεις το ζήτημα και να το αναφέρεις στον Άνωθεν για ν’ αναζητήσεις μια λύση. Αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (7)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα μια αρχή. Σε θέματα που σχετίζονται με το έργο και τα καθήκοντα της εκκλησίας, όποια κι αν είναι η περίσταση, αν ένα πρόβλημα επηρεάζει τα καθήκοντα των εκλεκτών του Θεού ή παρεμποδίζει την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας, θα πρέπει να επιλύεται άμεσα. Για πράγματα που δεν κατανοούμε, πρέπει να συμβουλευόμαστε ανθρώπους με γνώσεις και να βρίσκουμε λύσεις το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο, εγώ πίστευα πάντα ότι διερευνούσα και έλυνα ενεργά τα προβλήματα που αντιμετώπιζα, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα αν μπορούσα όντως να τα λύσω ή, ακόμα κι αν θα μπορούσα να τα λύσω, δεν σκεφτόμουν πόσος χρόνος θα χρειαζόταν ή αν θα καθυστερούσε το έργο. Δεν αναλογιζόμουν αυτούς τους παράγοντες και, χωρίς να το αντιλαμβάνομαι, δεν αντιμετώπιζα τα θέματα την κατάλληλη στιγμή. Ούτε επιτελούσα έργο ενεργά ούτε κι αντιμετώπιζα τις δυσκολίες κατά μέτωπο. Ήταν σαφές ότι λειτουργούσα ανεξάρτητα και απερίσκεπτα, πράγμα που ήταν ανεύθυνο απέναντι στο έργο. Καθυστερούσα πολύ το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πραγματικά παράλογη και ανόητη! Στην πραγματικότητα, όταν οι επικεφαλής ρωτούν για το έργο ή ρωτούν αν έχουμε ζητήματα, ελπίζουν ότι θα αναφέρουμε αληθινά προβλήματα και θα αναζητήσουμε συναναστροφή. Αυτό θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αλήθεια, να συλλάβουμε τις αρχές και, σταδιακά, να μάθουμε να διαχειριζόμαστε πραγματικό έργο. Κι αυτό είναι κάτι πολύ θετικό! Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο μετάνιωνα για ό,τι είχα κάνει. Αν είχα αναγνωρίσει την ουσία και τις συνέπειες της υποκρισίας μου κι είχα μεταστραφεί νωρίτερα, δεν θα είχα ζημιώσει τόσο το έργο και δεν θα είχα χάσει τόσες ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια.

Μια φορά, ο επικεφαλής μού ανέθεσε να επιβλέψω το έργο του βαψίματος και συναναστραφήκαμε πολλές φορές πάνω στις αρχές και τις απαιτήσεις του έργου. Νόμιζα ότι τα είχα καταλάβει όλα καλά, αλλά όταν ξεκίνησε το έργο, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα καταλάβει κάποιες λεπτομέρειες και δεν ήξερα πώς να προχωρήσω. Αγχώθηκα ξανά. Όταν ο επικεφαλής είχε συναναστραφεί μαζί μου, είχα επιβεβαιώσει εμφατικά ότι κατανόησα τα πάντα, μα όταν ήρθε η ώρα να κάνω τη δουλειά, δεν ήξερα τι έκανα. Τι έπρεπε να κάνω τότε; Ήθελα να ρωτήσω ξανά τον επικεφαλής, αλλά αναρωτήθηκα αν εκείνος θα μου έλεγε: «Αφού συναναστραφήκαμε λεπτομερώς και τα επαναλάβαμε όλα πολλές φορές, πώς γίνεται να μην κατάλαβες; Το επίπεδό σου είναι πραγματικά χαμηλό!» Έτσι, για άλλη μια φορά δεν ζήτησα βοήθεια από τον επικεφαλής. Πέρασαν τρεις μέρες κι είχα αγχωθεί πολύ. Γονάτισα να προσευχηθώ στον Θεό και Του είπα για την κατάστασή μου. Αφού προσευχήθηκα, σκέφτηκα εμπειρίες μου από προηγούμενες αποτυχίες και θυμήθηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όποια σύγχυση και όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσεις στο έργο σου, εφόσον μπορούν να επηρεάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού όταν κάνει τα καθήκοντά του ή να παρακωλύσουν την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου, τα ζητήματα πρέπει να λύνονται άμεσα. Αν δεν μπορείς να λύσεις ένα ζήτημα μόνος σου, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις μερικούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, για να το λύσετε μαζί. Αν ακόμη και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε πρέπει να θίξεις το ζήτημα και να το αναφέρεις στον Άνωθεν για ν’ αναζητήσεις μια λύση. Αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (7)]. Τα λόγια του Θεού μού θύμισαν ότι αν δεν αναζητούσα γρήγορα να καταλάβω, όσο περνούσαν οι μέρες, αν το έργο δεν ολοκληρωνόταν εγκαίρως, η πρόοδος θα καθυστερούσε. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, αποφάσισα να φανώ ειλικρινής, να μην καλύψω τον εαυτό μου και να μην υποκριθώ, ανεξάρτητα απ’ το πώς θα με έβλεπε ο επικεφαλής. Πήγα και ζήτησα βοήθεια από τον επικεφαλής, συναναστραφήκαμε ξανά πάνω σε όλα και το πρόβλημα λύθηκε άμεσα. Προσευχήθηκα για να ευχαριστήσω και να δοξάσω τον Θεό. Αυτός ο τρόπος άσκησης ήταν πραγματικά όμορφος και απελευθερωτικός.

Αναλογιζόμενη την εμπειρία μου, νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον Θεό που διευθέτησε να τα περάσω όλα αυτά. Μπορεί έτσι να αποκαλύφθηκε σε μεγάλο βαθμό η διαφθορά μου, αλλά αυτές ήταν και οι καλύτερες ευκαιρίες για να κατανοήσω τον εαυτό μου. Τα λόγια του Θεού με εξέθεσαν, με διαφώτισαν και με καθοδήγησαν, κι έτσι απέκτησα καλύτερη κατανόηση για τον εαυτό μου, άντλησα κάποια διδάγματα και βρήκα τρόπους να εκπληρώνω καλά τα καθήκοντά μου. Ευχαριστώ τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου.