Τον Ιούλιο του 2006, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Ο σύζυγός μου υποστήριζε την πίστη μου στον Θεό και υποδεχόταν με θέρμη τους αδελφούς και τις αδελφές που έρχονταν στο σπίτι μας. Αργότερα, άκουσε ότι οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι με καταπιέσεις και συλλήψεις από την κυβέρνηση, και πήγε να ρωτήσει γι’ αυτό τον ξάδελφό μου, ο οποίος εργαζόταν σε ένα εισαγγελικό γραφείο. Αφού επέστρεψε στο σπίτι, μου είπε: «Ο ξάδελφός σου λέει ότι η κυβέρνηση καταστέλλει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, ιδίως τους πιστούς στον Παντοδύναμο Θεό. Επίσης, ένας πιστός θα εμπλέξει ολόκληρη την οικογένειά του. Μην πιστεύεις πια στον Παντοδύναμο Θεό. Αν είναι απαραίτητο να πιστέψεις, πήγαινε σε μια Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας». Καταλάβαινα ότι ο σύζυγός μου δεν κατανοούσε τα θέματα της πίστης. «Η Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας ιδρύθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα», του είπα. «Βάζουν σε προτεραιότητα τον πατριωτισμό και την αγάπη για το Κόμμα και μετά την αγάπη για τον Θεό. Θεωρούν το Κόμμα ανώτερο από τον Θεό. Αυτό δεν είναι πίστη. Δεν μπορώ να πάω στην Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας». «Ξέρω ότι είναι καλό να έχεις πίστη στον Παντοδύναμο Θεό», διαμαρτυρήθηκε, «αλλά πρέπει να δεις καθαρά την κατάσταση. Τώρα ζούμε στον κόσμο του Κομμουνιστικού Κόμματος, και αν διατηρήσεις την πίστη σου, μπορεί να χάσουμε τη δουλειά μας. Είσαι διατεθειμένη να εγκαταλείψεις τη δουλειά σου στο νοσοκομείο; Επιπλέον, έχουμε υποθήκη για το σπίτι και χρειαζόμαστε χρήματα για να μεγαλώσουμε την κόρη μας. Πώς θα ζήσουμε χωρίς χρήματα; Αν σε καταδικάσουν σε φυλακή, ο κόσμος θα με περιφρονήσει και η κόρη μας θα γελοιοποιηθεί από τους συμμαθητές της. Πρέπει να σκεφτείς και εμάς! Πρέπει να σταματήσεις να πιστεύεις». Ήξερα ότι ήταν αναπόφευκτο ο σύζυγός μου, ως άπιστος, να έχει αυτές τις ανησυχίες, οπότε του είπα: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι αθεϊστικό και ανέκαθεν καταδίωκε όσους πιστεύουν στον Θεό. Δεν θα εγκαταλείψω την πίστη μου εξαιτίας των διώξεων του Κόμματος. Οι φοβισμένοι δεν μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών —δεν το γνωρίζεις αυτό; Οι καταστροφές τώρα επιδεινώνονται όλο και περισσότερο. Ο Σωτήρας Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει την αλήθεια και έχει εκτελέσει το έργο της κρίσης των εσχάτων ημερών, το οποίο είναι να καθάρει και να σώσει πλήρως την ανθρωπότητα, ώστε να επιβιώσουμε από τις συμφορές και να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Είναι μια ευκαιρία που δεν θα ξαναέλθει ποτέ! Η πίστη στον Θεό σημαίνει ότι θα υπάρξουν κάποια προσωρινά δεινά και κίνδυνοι, αλλά μέσω αυτών μπορούμε να αποκτήσουμε την αλήθεια και να σωθούμε από τον Θεό. Αυτό έχει σημασία». Ο σύζυγός μου είπε: «Η είσοδος στη βασιλεία του Θεού είναι πολύ μακριά. Το πιο ρεαλιστικό πράγμα αυτή τη στιγμή είναι να ζήσουμε μια καλή ζωή. Δεν ανησυχώ για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και δεν πρόκειται να το σκεφτώ καθόλου». Αργότερα, όταν είδε ότι εξακολουθούσα να πηγαίνω στις συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου, λογομάχησε μαζί μου. Είπε: «Δεν είναι τρόπος ζωής να είμαστε πάντα έτσι στην τσίτα. Αν συνεχίσεις να πιστεύεις, η οικογένειά μας θα διαλυθεί». Σκέφτηκα: «Ίσως όντως η οικογένεια να διαλυθεί αν επιμείνω στην πίστη μου. Η κόρη μου είναι μόλις εννέα ετών και το να μην έχει μια ολοκληρωμένη οικογένεια θα την πληγώσει πάρα πολύ!» Εκείνη τη στιγμή, δεν ήθελα να χάσω την οικογένειά μου, αλλά ο σύζυγός μου στεκόταν εμπόδιο στην πίστη μου, και αν τα πράγματα συνέχιζαν έτσι, πώς θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου; Η κόρη μου, η οικογένειά μου και ο Θεός —δεν ήμουν έτοιμη να εγκαταλείψω κανένα από αυτά. Καθώς πάλευα με αυτό το δίλημμα, σκέφτηκα τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού» (Κατά Ματθαίον 10:37-38). Σκέφτηκα όλους εκείνους τους αγίους ανά τους αιώνες που εγκατέλειψαν τα πάντα για να εκπληρώσουν την αποστολή από τον Θεό, διαδίδοντας το ευαγγέλιο και καταθέτοντας μαρτυρία για τον Θεό, και ότι εγώ, που είχα τραφεί με τόση αλήθεια από τον Θεό, έπρεπε να έχω κατά νου το θέλημα του Θεού και δεν γινόταν να εγκαταλείψω την πίστη και το καθήκον μόνο και μόνο για να προστατέψω την οικογένειά μου. Σκέφτηκα τον Θεό, ο οποίος ενσαρκώθηκε για να μας σώσει ολοκληρωτικά από την εξουσία του Σατανά, εκφράζοντας αθόρυβα αλήθειες για να μας ποτίσει και να μας θρέψει, ενώ υπέμενε την καταπίεση, τη σύλληψη, τη διαπόμπευση και την καταδίκη από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, καθώς και την απόρριψη και τη συκοφαντία από τη θρησκευτική κοινότητα. Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη που έχει ο Θεός για την ανθρωπότητα! Είχα λάβει τόσα από τον Θεό, κι εγώ εν τούτοις εκτιμούσα την οικογένειά μου και την κόρη μου, και δεν σκεφτόμουν πώς να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού. Πού ήταν η συνείδησή μου; Με αυτή τη σκέψη, ένιωσα βαθιά υποχρεωμένη στον Θεό και αποφάσισα ότι, όσο κι εάν στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο μου ή με πίεζε ο σύζυγός μου, θα ακολουθούσα τον Θεό· θα διέδιδα το ευαγγέλιο και θα κατέθετα μαρτυρία για τον Θεό.

Στη συνέχεια, η καταπίεση που ασκούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα στην εκκλησία εντάθηκε και η αντίθεση του συζύγου μου οξύνθηκε. Στο δεύτερο μισό του 2007, με το πρόσχημα της διατήρησης της σταθερότητας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Κόμμα κατέστελλε τη θρησκευτική πίστη και καταπίεζε τις εκκλησίες, ενώ συνελήφθησαν αρκετοί αδελφοί και αδελφές. Ένα πρωί του Σεπτεμβρίου, καθώς ετοιμαζόμουν να βγω έξω για να διαδώσω το ευαγγέλιο, ο σύζυγός μου με σταμάτησε και δεν με άφησε να φύγω. Κάλεσε τον μεγαλύτερο αδελφό μου και είπε: «Πριν από λίγες ημέρες, ο ξάδελφός σου είπε ότι η Επιτροπή Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων συντόνισε μια κοινή επιχείρηση των υπηρεσιών ασφαλείας και της δικαιοσύνης, διαθέτοντας πολύ προσωπικό για να πραγματοποιήσει μαζικές συλλήψεις πιστών στον Παντοδύναμο Θεό. Μόλις συλληφθούν, καταδικάζονται. Γι’ αυτό σταμάτα να πιστεύεις στον Θεό, εντάξει;» Ο αδελφός μου με παρότρυνε κι αυτός: «Ξέρω ότι η πίστη είναι καλό πράγμα, αλλά το Κόμμα δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό. Δεν έχουμε τη δύναμη να τους πολεμήσουμε, οπότε αν είναι απαραίτητο να ασκείς την πίστη σου, κάνε το στο σπίτι. Σταμάτα να βγαίνεις έξω για να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Τι θα κάνεις αν σε συλλάβουν;» Είπα: «Ξέρω ότι θέλετε το καλύτερο για μένα, αλλά το πιο δίκαιο πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να έχω πίστη στον Θεό και να διαδώσω το Ευαγγέλιο, ώστε να σωθούν περισσότεροι άνθρωποι από τον Θεό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυνατή καλή πράξη. Δεν θα ήταν απίστευτα εγωιστικό εκ μέρους μου να σταματήσω να μοιράζομαι το ευαγγέλιο μόνο και μόνο για να προστατεύσω τον εαυτό μου;» Σε εκείνο το σημείο, ο σύζυγός μου έπεσε στα γόνατα και είπε: «Σε ικετεύω. Για το σπίτι μας, για το παιδί μας, σταμάτα να πιστεύεις στον Θεό. Η πίστη σημαίνει ότι η κόρη μας δεν θα μπει στο πανεπιστήμιο ή δεν θα συνεχίσει να βρίσκει μια καλή δουλειά. Θα καταστρέφονταν οι προοπτικές της! Έχουμε μόνο ένα παιδί —πρέπει να το σκεφτείς! Αν συλληφθείς, οι άνθρωποι θα μιλούν για μένα πίσω από την πλάτη μου όταν βγαίνω έξω. Πες μου, θα έχω αξιοπρέπεια;» Βλέποντας τον σύζυγό μου έτσι, πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω. Ήταν πάντα πολύ περήφανος, αλλά εδώ με παρακαλούσε γονατιστός, μπροστά στον αδελφό μου. Αν επέμενα στην πίστη μου, το μόνο που θα γινόταν ήταν να τον πληγώσω ακόμα περισσότερο. Και τι θα συνέβαινε στην κόρη μου αν το Κόμμα τελικά την εμπόδιζε να πάει στο πανεπιστήμιο λόγω της πίστης μου, μην επιτρέποντάς της να βρει μια καλή δουλειά και να κάνει καριέρα; Ακόμη και ο αδελφός μου ήταν αντίθετος με την πίστη μου. Η οικογένειά μου πιθανότατα θα στεκόταν εμπόδιο στην πίστη μου αν ήξερε ότι αυτή προκαλούσε ρήξη ανάμεσα σ’ εμένα και τον σύζυγό μου. Αυτό θα καθιστούσε το μονοπάτι της πίστης μου ακόμη πιο δύσκολο. Αλλά αν ενέδιδα στον σύζυγό μου και υποσχόμουν να εγκαταλείψω την πίστη μου, αυτό δεν θα ήταν εγκατάλειψη του Θεού; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ανησυχούσα, οπότε είπα μια σιωπηλή προσευχή, ζητώντας από τον Θεό να προστατεύσει την καρδιά μου. Σε εκείνο το σημείο θυμήθηκα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού που είχα διαβάσει στο παρελθόν: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός μέσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Πράγματι! Εξωτερικά φαινόταν σαν να ήταν η οικογένειά μου που στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο μου, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο Σατανάς που με δοκίμαζε. Πιστεύοντας στον Θεό και κάνοντας το καθήκον μου, ήμουν στο σωστό μονοπάτι. Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε την οικογένειά μου για να μου σταθεί εμπόδιο και να με κάνει να απαρνηθώ τον Θεό. Δεν μπορούσα να υποκύψω στα κόλπα του Σατανά, μα έπρεπε να παραμείνω σταθερή, να καταθέσω μαρτυρία και να ταπεινώσω τον Σατανά. Σκεπτόμενη αυτό, τους είπα σοβαρά: «Ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα. Η δουλειά μας και το μέλλον μας ενορχηστρώνονται από τον Θεό, ανεξάρτητα από το τι λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η άνοδος και η πτώση χωρών και πολιτικών κομμάτων, για να μην αναφέρουμε τη μοίρα ενός ασήμαντου ατόμου, είναι όλα στα χέρια του Θεού. Ξέρετε και οι δύο πόσο άρρωστη ήμουν πριν γίνω πιστή, και αν δεν υπήρχε ο Θεός, θα είχα πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Ο Θεός μού έδωσε αυτή τη ζωή και έχω λάβει πάρα πολλά από Αυτόν. Το να μην έχω πίστη ή να μην κάνω το καθήκον μου θα ήταν ασυνείδητο. Δεν θα ήμουν καν άνθρωπος. Θα είχε νόημα η ζωή μου;» Ο αδελφός μου συνοφρυώθηκε και είπε: «Είναι αλήθεια, θεραπεύτηκες μόλις βρήκες την πίστη. Αλλά τώρα ζούμε υπό το Κομμουνιστικό Κόμμα και αυτοί θέλουν να συλλάβουν τους πιστούς. Το να βγαίνεις έξω για να κηρύξεις το ευαγγέλιο δεν είναι σαν να βάζεις τον εαυτό σου στη γραμμή του πυρός;» Ο σύζυγός μου στάθηκε στο πλευρό του, συμφωνώντας. Αλλά εγώ επέμενα στην πίστη μου παρά τα όσα έλεγαν. Βλέποντας ότι δεν συγκινούμουν, στράφηκαν σε πιο σκληρές τακτικές. Περίπου έναν μήνα αργότερα, μόλις γύρισα σπίτι από μια συνάθροιση, ο σύζυγός μου με χαστούκισε και μου είπε οργισμένος: «Το Κόμμα συλλαμβάνει μανιωδώς τους πιστούς, αλλά εσύ εξακολουθείς να συμμετέχεις σε συναθροίσεις. Δεν θα σε αφήσω να ακολουθήσεις την πίστη σου! Όλα αυτά τα χρόνια σε σέβομαι, δεν σήκωσα ποτέ χέρι πάνω σου. Ο αδελφός σου και η κουνιάδα σου λένε ότι σε έχω κακομάθει και πρέπει να σε διατηρήσω σε τάξη, και να μη σε αφήσω να συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό». Τον κοίταξα κατάπληκτη με τη συμπεριφορά του. Φοβούμενος να με κοιτάξει στα μάτια, χαμήλωσε το κεφάλι του και είπε: «Πραγματικά δεν θέλω να σε χτυπήσω. Δεν θέλω να σε συλλάβουν και να σε ρίξουν στη φυλακή για την πίστη σου στον Θεό. Είναι για το δικό σου καλό». Ακούγοντας αυτό, αναστατώθηκα πολύ. Ο σύζυγός μου ήταν πάντα πολύ καλός μαζί μου, αλλά από τον φόβο της δίωξης είχε γίνει εργαλείο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Προσπαθούσε να με κάνει να εγκαταλείψω τον Θεό. Πώς μπορούσε αυτό να είναι για το δικό μου καλό; Αργότερα, βλέποντας ότι ήμουν αποφασισμένη να διατηρήσω την πίστη μου, απλώς σταμάτησε να πηγαίνει για δουλειά. Με παρακολουθούσε στενά, δεν με άφηνε να διαβάζω τα λόγια του Θεού, να πηγαίνω σε συναθροίσεις ή να κάνω το καθήκον μου. Εκείνη την εποχή υπήρχε πολλή δουλειά που έπρεπε να γίνει στην εκκλησία, αλλά εκείνος με είχε σε κατ’ οίκον περιορισμό και δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον μου. Τον παρότρυνα να μην εμποδίζει την πίστη μου. Του είπα: «Ο Θεός σε προστάτευσε εκείνες τις φορές που παραλίγο να τρακάρεις, τότε που υποστήριζες την πίστη μου. Ο Θεός μάς έχει δώσει τόση χάρη, πώς μπορείς να Του αντιστέκεσαι και να Τον απορρίπτεις;» Είπε: «Στο παρελθόν, η πίστη σου στον Θεό ήταν ευεργετική, αλλά τώρα δεν είναι το ίδιο. Όσο έχεις πίστη στον Θεό, το Κόμμα δεν θα σε αφήσει ήσυχη και η οικογένειά μας θα υποφέρει. Μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς πίστη;» Αργότερα, μη θέλοντας να εμπλακεί, είπε ότι πρέπει να χωρίσουμε. Αυτό με συγκλόνισε πολύ, αλλά μεγάλωσε το μίσος μου για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Με εκφόβιζε και με χτυπούσε, και τώρα ζητούσε διαζύγιο. Όλα προέρχονταν από την καταπίεση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Θυμήθηκα αυτό το απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Τώρα είναι η ώρα: ο άνθρωπος έχει από καιρό συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του, έχει αφιερώσει όλες του τις προσπάθειες και έχει πληρώσει κάθε τίμημα για έναν λόγο, για να ξεσκίσει το φρικτό πρόσωπο αυτού του δαίμονα και να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, που έχουν τυφλωθεί και έχουν υποστεί κάθε είδους δυστυχία και δυσκολίες, να ξεσηκωθούν από τον πόνο τους και να γυρίσουν την πλάτη σε αυτόν τον σατανικό διάβολο. Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. Το Κόμμα είναι ένας δαίμονας που μισεί τον Θεό και είναι εναντίον Του. Συλλαμβάνει και διώκει πιστούς για να εμποδίσει και να αφανίσει το έργο του Θεού. Επινοεί κάθε λογής φήμες για να συκοφαντήσει το έργο του Θεού και να ξεγελάσει τους ανθρώπους, ώστε να εναντιωθούν και αυτοί στον Θεό και τελικά να καταστραφούν. Καταπιέζει και διώκει ακόμη και τις οικογένειες των χριστιανών, ώστε ολόκληρες οικογένειες να υποφέρουν για την πίστη ενός ατόμου. Η οικογένειά μου υποστήριζε στην αρχή την πίστη μου, αλλά οι διώξεις και οι φήμες του Κόμματος τους οδήγησαν στην πλάνη, μετατρέποντάς τους σε συνεργούς που αντιστέκονται στον Θεό. Το Κόμμα είναι τόσο μοχθηρό! Σκέφτηκα ένα ακόμη απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Ως κάποιος που είναι κανονικός και που επιδιώκει την αγάπη προς τον Θεό, η είσοδος στη βασιλεία για να καταστείτε μέλη του λαού του Θεού είναι το αληθινό μέλλον σας, καθώς και μια ζωή που έχει ύψιστη αξία και σημασία· κανείς δεν είναι πιο ευλογημένος από εσάς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, ζουν για τη σάρκα και για τον Σατανά, αλλά σήμερα, εσείς ζείτε για τον Θεό, και ζείτε για να κάνετε το θέλημά Του. Γι’ αυτό λέω ότι η ζωή σας είναι εξαιρετικά ουσιαστική. Μόνο η ομάδα των ανθρώπων που έχει επιλεγεί από τον Θεό, είναι σε θέση να διαγάγει μια ζωή υψίστης σημασίας: Κανείς άλλος στη γη δεν είναι ικανός να διαγάγει μια ζωή τέτοιας αξίας και νοήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώρισε το νεότερο έργο του Θεού και ακολούθησε τα βήματά Του). Η περισυλλογή γύρω από τα λόγια του Θεού με διαφώτισε. Είχα αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Είχα την ευκαιρία να απολαύσω τόσο πολύ πότισμα και θρέψη από τα λόγια Του, να κάνω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον, να μοιραστώ το ευαγγέλιο και να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό, καθώς και να βοηθήσω περισσότερους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να σωθούν. Ήταν το πιο δίκαιο, το πιο πολύτιμο πράγμα που έπρεπε να κάνω, και δεν μπορούσα να εγκαταλείψω την πίστη μου και το καθήκον μου για να προστατεύσω την οικογένειά μου. Έπρεπε να ακολουθήσω τον Θεό μέχρι τέλους, ακόμη και αν αυτό σήμαινε να πάρω διαζύγιο. Έτσι, είπα στον σύζυγό μου: «Είμαι αποφασισμένη να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι. Εφόσον επιμένεις για το διαζύγιο, συμφωνώ».

Πήγαμε την ίδια μέρα στο Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων για να διεκπεραιώσουμε τη διαδικασία. Την ώρα που ήμουν έτοιμη να υπογράψω τα χαρτιά, εισέβαλαν ο αδελφός μου και η γυναίκα του, με έσυραν στο αυτοκίνητό τους χωρίς να μου πουν κουβέντα και με πήγαν στο μαγαζί τους. Ο πατέρας μου ήταν ήδη εκεί και μόλις με είδε, σήκωσε το χέρι του για να με χτυπήσει. Το προσωπικό έσπευσε να τον σταματήσει. Φώναξε: «Νόμιζα ότι η κυβέρνηση υποστήριζε την πίστη σου. Δεν ήξερα ότι θα μπορούσες να συλληφθείς και ότι θα εμπλεκόταν η οικογένειά σου. Δεν μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό. Αν το κάνεις, θα σε αποκληρώσω!» Είπα: «Μπαμπά, ο Θεός μάς δημιούργησε, Αυτός κυβερνά τα πάντα. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν πίστη και να Τον λατρεύουν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός. Του αντιστέκεται μανιωδώς και έχει τιμωρηθεί από Αυτόν. Γιατί υπάρχουν τέτοιες τρομερές καταστροφές στην Κίνα; Επειδή το Κόμμα εργάζεται εναντίον του Θεού και διώκει μανιωδώς τους πιστούς. Τί ελπίδα έχουμε αν δεν έχουμε πίστη;» Πριν προλάβω να τελειώσω, ο αδελφός μου φώναξε: «Θέλεις ακόμα να έχεις πίστη, αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσεις την οικογένειά σου;» Είπα αποφασιστικά: «Δεν έχει τίποτα κακό η πίστη μου. Αυτός θέλει το διαζύγιο —δεν είμαι εγώ αυτή που παρατά την οικογένεια». Ο αδελφός μου φώναξε: «Ο φίλος μου που εργάζεται για την κυβέρνηση είπε ότι έχουν εκδώσει ένα έγγραφο που ορίζει τους πιστούς στον Παντοδύναμο Θεό ως βασικούς στόχους για καταστολή. Μας είπε να σας παρακολουθούμε και να σας κρατάμε μακριά από την πίστη σας, ώστε να μην εμπλακούμε μαζί με εσάς». Σε αυτό το σημείο, πήρε μια λωρίδα μπαμπού και με χτύπησε με αυτήν στα μάτια λέγοντας: «Για να μάθεις, που δεν βλέπεις πώς είναι τα πράγματα!» Ο τρόπος με τον οποίο μου φερόταν η οικογένειά μου με πόνεσε πολύ. Έβαλα όλη μου τη δύναμη για να ξεφύγω και έτρεξα έξω. Σε όλη τη διαδρομή προς το σπίτι μου έκλαιγα με λυγμούς. Ένιωθα τόσο αβοήθητη και μόνη, και πραγματικά δεν ήξερα πώς να παραμείνω σ’ αυτό το μονοπάτι. Με δάκρυα στα μάτια, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, τώρα όλη η οικογένειά μου είναι εναντίον μου, στέκεται εμπόδιό μου και μου λέει ότι δεν μπορώ να έχω πίστη. Μου είναι πολύ δύσκολο. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να καταλάβω το θέλημά Σου και να μάθω πώς να ξεπεράσω αυτή την κατάσταση». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού. «Ίσως όλοι σας θυμάστε αυτά τα λόγια: “Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης”. Όλοι σας έχετε ακούσει αυτά τα λόγια παλιότερα, όμως κανείς σας δεν κατάλαβε το αληθινό τους νόημα. Σήμερα, γνωρίζετε πολύ καλά την αληθινή τους σημασία. Αυτά τα λόγια θα τα εκπληρώσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες, και θα εκπληρωθούν μέσα σε εκείνους που έχουν εκδιωχθεί βάναυσα από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη χώρα όπου βρίσκεται κουλουριασμένος. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας διώκει τον Θεό και είναι εχθρός Του, οπότε, σε αυτήν τη χώρα, επομένως, εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό υπόκεινται σε εξευτελισμό και καταπίεση, και ως αποτέλεσμα αυτού, τα λόγια αυτά εκπληρώνονται μέσα σας, σ’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Επειδή το έργο ξεκινάει σε μια χώρα που εναντιώνεται στον Θεό, όλο το έργο του Θεού έρχεται αντιμέτωπο με φοβερά εμπόδια, και πολλά από τα λόγια Του χρειάζονται χρόνο για να πραγματοποιηθούν· συνεπώς, οι άνθρωποι ραφινάρονται ως αποτέλεσμα των λόγων του Θεού, κάτι το οποίο επίσης αποτελεί μέρος των δεινών. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Θεό να πραγματοποιήσει το έργο Του στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —αλλά μέσω αυτής της δυσκολίας ο Θεός πραγματοποιεί ένα στάδιο του έργου Του, εκδηλώνοντας τη σοφία Του και τις θαυμαστές πράξεις Του, και χρησιμοποιώντας αυτήν την ευκαιρία για να ολοκληρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι το έργο του Θεού τόσο απλό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος;). Μέσα από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός εργάζεται τις έσχατες ημέρες στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όπου Του εναντιώνονται με τον πιο σφοδρό τρόπο, και ότι εμείς που Τον ακολουθούμε είναι βέβαιο ότι θα υποστούμε καταπίεση και αποκλεισμό. Ο Θεός εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και τη μοχθηρή ουσία του που είναι κατά του Θεού, και να μην υποκύπτουμε πια σ’ αυτόν. Επιπλέον, το κάνει για να οδηγήσει την πίστη μας στην τελείωση, ώστε να μάθουμε να στηριζόμαστε στον Θεό μέσα από τις δυσκολίες και να ακολουθούμε τον Θεό χωρίς να μας εμποδίζουν οι δυνάμεις του Σατανά, και να έχουμε αληθινή πίστη στον Θεό. Όμως εγώ, μετά από λίγα βάσανα, θεώρησα πολύ δύσκολο το να έχω πίστη. Ζούσα μέσα στην αρνητικότητα και ήθελα να ξεφύγω από την κατάσταση. Δεν είχα καθόλου πίστη. Αντιμετωπίζοντας αυτές τις δυσκολίες, ήξερα ότι έπρεπε να τις δεχτώ από τον Θεό. Έπρεπε να προσευχηθώ και να αναζητήσω την αλήθεια, και να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό. Ως δημιουργημένο ον, αυτό όφειλα να κάνω. Μόλις κατάλαβα το θέλημα του Θεού, δεν ένιωθα πια τόσο δυστυχισμένη. Αργότερα, έμαθα ότι ο σύζυγός μου δεν ήθελε στην πραγματικότητα διαζύγιο, αλλά το είχε συζητήσει με την οικογένειά μου και πίστευαν ότι αυτό θα με ανάγκαζε να εγκαταλείψω την πίστη μου.

Πολύ λίγο καιρό μετά, ο σύζυγός μου, καθώς μας πήγαινε για ψώνια με το αυτοκίνητο, έστριψε ξαφνικά στον αυτοκινητόδρομο και κατευθύνθηκε προς μια ψυχιατρική κλινική. Με έσυρε μέσα στο ιατρείο και είπε στον γιατρό: «Πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό και ευαγγελίζεται. Πρέπει να την κλειδώσετε μέσα και να την κρατήσετε μακριά από άλλους πιστούς. Σαν αποτοξίνωση. Θα μπορεί να βγει όταν απαλλαγεί από την πίστη της και δεν θα ευαγγελίζεται πια». Ήταν τόσο σπαρακτικό. Ήθελε να με βάλει μέσα με ψυχασθενείς για να σταματήσει την πίστη μου στον Θεό. Κάποιος που κλείνεται εκεί μέσα θα μπορούσε να τρελαθεί! Είπα αμέσως στον γιατρό: «Είμαι κι εγώ γιατρός. Βεβαιωθείτε πρώτα αν έχω προβλήματα ψυχικής υγείας πριν μου κάνετε εισαγωγή». Στη συνέχεια, του έδωσα μια τακτική περιγραφή του τρόπου με τον οποίο διαχειριζόμουν τις οικιακές μας υποθέσεις τα προηγούμενα χρόνια. Αφού με άκουσε, ο γιατρός είπε στον σύζυγό μου: «Δεν είναι ψυχικά ασθενής. Δεν μπορούμε να την δεχτούμε. Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλειά της αν επιμείνετε να την αφήσετε εδώ». Ο σύζυγός μου εξακολουθούσε να απαιτεί από τον γιατρό να με δεχτεί. Του είπα: «Αν με κλείσετε μέσα, θα αυτοκτονήσω εδώ». Φοβούμενος ότι θα ήταν δική του ευθύνη, ο γιατρός δεν με δέχτηκε. Ο σύζυγός μου δεν είχε άλλη επιλογή από το να με πάρει σπίτι.

Είδα ξεκάθαρα από όσα είχαν συμβεί ότι ενώ ο σύζυγός μου πάντα ισχυριζόταν ότι έκανε το καλύτερο για μένα, ήταν απλώς ένα θέατρο. Ξανά και ξανά προστάτευε τα δικά του συμφέροντα, ενώ με πλήγωνε και με ταπείνωνε. Ήθελε ακόμη και να με κλείσει σε ίδρυμα. Ήταν ικανός να κάνει τα πάντα για να με κρατήσει μακριά από την πίστη μου. Το γεγονός ότι πήγαινε ενάντια στον Θεό, συμπορευόμενος με το Κόμμα, έδειχνε ότι και αυτός αγαπούσε το κακό, λάτρευε την εξουσία και μισούσε την αλήθεια. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Ήμασταν σε δύο διαφορετικά μονοπάτια. Απογοητεύτηκα από αυτόν και μόνο για το καλό του παιδιού μας δεν πήρα διαζύγιο. Μετά από αυτό, δεν σταμάτησε ποτέ να διαφωνεί και να φωνάζει, απαιτώντας να εγκαταλείψω την πίστη μου. Ιδιαίτερα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν ο ξάδελφός μου είπε ότι η κυβέρνηση επικεντρωνόταν στη σύλληψη των πιστών στον Παντοδύναμο Θεό και ότι οι πιστοί τιμωρούνταν σκληρά και κανείς δεν μπορούσε να τους ξελασπώσει, ο σύζυγός μου με παρακολουθούσε στενότερα και κατέγραφε κάθε μου κίνηση. Με είχε σε κατ’ οίκον περιορισμό για 11 μέρες. Δεν υπήρχε τρόπος να ασκήσω την πίστη μου στο σπίτι. Για να το κάνω αυτό και να εκτελέσω ένα καθήκον, θα έπρεπε να εγκαταλείψω την οικογένεια. Αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να αντέξω να αποχωριστώ την κόρη μου. Θα ήταν τόσο δύσκολο γι’ αυτήν αν έφευγα! Αν δεν ήμουν δίπλα της και δεν υπήρχε κανείς να τη φροντίζει σωστά, τι θα γινόταν αν παραστρατούσε; Κάθε φορά που το σκεφτόμουν, δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου. Μέσα στη δυστυχία μου, σκέφτηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού. «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να αφοσιωθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να επιδιώξεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, σκέφτηκα τα χρόνια της πίστης μου. Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε πάντα τους συγγενείς μου για να με καταπιέζει και να με βασανίζει, για να με απομακρύνει από τον Θεό και να με κάνει να Τον απαρνηθώ. Ήμουν με την οικογένειά μου, αλλά δεν ήμουν ευτυχισμένη, και ο σύζυγός μου δεν με άφηνε να διαβάζω τα λόγια του Θεού ή να μοιράζομαι το ευαγγέλιο και να κάνω το καθήκον μου. Ήταν ένας οδυνηρός τρόπος ζωής. Ο Θεός όρισε να γεννηθώ τις έσχατες ημέρες και να δεχτώ το ευαγγέλιό Του, ώστε να ακολουθήσω την αλήθεια, να σωθώ και να κάνω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον. Αυτό έπρεπε να επιδιώξω. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Είσαι ανίκανος να ελέγξεις τον εαυτό σου: Παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι μονίμως βιαστικός και απασχολημένος για δικό του λογαριασμό, παραμένει ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του. Εάν μπορούσες να γνωρίζεις τις προσωπικές προοπτικές σου, αν μπορούσες να ελέγχεις τη μοίρα σου, θα εξακολουθούσες να αποτελείς δημιουργημένο ον;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Είναι αλήθεια. Για κάθε άνθρωπο που έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο, ο Θεός καθόρισε εδώ και πολύ καιρό ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουμε και πόσο θα υποφέρουμε. Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν άλλον. Εγώ γέννησα την κόρη μου, αλλά η μοίρα της ήταν στα χέρια του Θεού. Ο Θεός αποφάσισε από καιρό πόσο θα υποφέρει. Ακόμα κι αν ήμουν δίπλα της, δεν θα μπορούσα να επωμιστώ κανένα από τα βάσανα που ήταν προορισμένα γι’ αυτήν. Δεν μπορούσα να ελέγξω ούτε τη δική μου μοίρα, πόσο μάλλον τη δική της. Έπρεπε απλώς να εμπιστευτώ την κόρη μου στον Θεό και να υποταχθώ στην κυριαρχία Του. Έπειτα, μια μέρα, ενώ ο σύζυγός μου κοιμόταν, κατάφερα να βγω κρυφά από το σπίτι.

Προς έκπληξή μου, μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, ένας επικεφαλής μού είπε ότι ο σύζυγός μου ενοχλούσε τους αδελφούς και τις αδελφές κάθε μέρα και ότι αν δεν επέστρεφα, θα τους ανέφερε στην αστυνομία. Αναγκάστηκα να πάω σπίτι για να μην μπλέξουν. Αυτή τη φορά, ο σύζυγός μου με παρακολουθούσε πιο αυστηρά. Με κρατούσε κλειδωμένη μέσα στο σπίτι, με το κλειδί κρυμμένο, και ήταν πάντα σε απόσταση λίγων μέτρων από κοντά μου. Με παρακολουθούσε ακόμη και όταν μαγείρευα και όταν πήγαινα στο μπάνιο. Είχε την τηλεόραση ανοιχτή από το πρωί μέχρι το βράδυ, αναγκάζοντάς με να βλέπω καθημερινά μαζί του ειδήσεις και πατριωτικές ταινίες, λέγοντας ότι ήθελε να μου κάνει πλύση εγκεφάλου. Είπε ότι ο ξάδελφός μου του είχε πει να μη με αφήσει καθόλου να προσευχηθώ ή να διαβάσω τα λόγια του Θεού, και ότι για να με κάνει να εγκαταλείψω την πίστη μου, έπρεπε να συνεχίζει να μου πλασάρει ό,τι έδειχνε η τηλεόραση, ώστε να μην κάνω καθόλου θρησκευτικές σκέψεις. Μου είπε επίσης ότι δεν μπορούσε να μου επιτρέψει ούτε μια στιγμή γαλήνης, γιατί τη στιγμή που θα προσευχόμουν, ο Θεός θα μου έδινε διέξοδο, και τότε θα πήγαινα σε συναθροίσεις και θα ευαγγελιζόμουν ξανά. Εξοργισμένη, του είπα: «Είναι δικαίωμά μου να έχω πίστη. Γιατί συμπορεύεσαι με το Κομμουνιστικό Κόμμα, με καταπιέζεις και μου στερείς την ελευθερία μου; Έχεις απολαύσει άφθονη χάρη του Θεού χάρη στην πίστη μου και έχεις δει τι μπορεί να κάνει ο Θεός. Τώρα εμποδίζεις την πίστη μου και με καταπιέζεις. Δεν με καταπιέζεις απλώς —πηγαίνεις ενάντια στον Θεό!» Προς έκπληξή μου φώναξε: «Πηγαίνω ενάντια στον Θεό, οπότε ας έρθει να με τιμωρήσει!» Σοκαρίστηκα πραγματικά. Πώς μπόρεσε να πει κάτι τέτοιο; Είχε χάσει κάθε λογική. Με κράτησε κλεισμένη έτσι για μια εβδομάδα περίπου, χωρίς να μπορώ ούτε να βγω έξω. Δεν μπορούσα να διαβάσω τα λόγια του Θεού, να πάω σε συναθροίσεις ή να κάνω το καθήκον μου. Ήταν σκέτη δυστυχία. Δεν είχα όρεξη να φάω και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν ότι όλοι οι άλλοι έκαναν το καθήκον τους, ενώ εγώ παρέμενα κλεισμένη μέσα στο σπίτι από τον σύζυγό μου, στερούμενη ακόμη και το δικαίωμα να προσευχηθώ. Αν συνεχιζόταν αυτό, δεν θα απομακρυνόμουν όλο και περισσότερο από τον Θεό; Επιπλέον, όλα τα μέλη της οικογένειάς μου ήταν στο πλευρό του συζύγου μου και με καταπίεζαν. Δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο! Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα. Ήμουν μόνη και αβοήθητη.

Ένα βράδυ, όταν ο σύζυγός μου κοιμόταν, είπα μια σιωπηλή προσευχή στον Θεό. Η προσευχή ήταν: «Θεέ μου, δεν μπορώ να διαβάσω τα λόγια Σου. Νιώθω τόσο αδύναμη μέσα μου. Θεέ μου, το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Σε παρακαλώ, δώσε μου πίστη και δύναμη». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια Του. «Εκείνοι στους οποίους αναφέρεται ο Θεός ως “νικητές” είναι εκείνοι που εξακολουθούν να μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους και να διατηρούν την εμπιστοσύνη και την αφοσίωσή τους στον Θεό όταν είναι υπό την επιρροή του Σατανά και ενώ τελούν υπό την πολιορκία του Σατανά, δηλαδή όταν βρίσκονται εν μέσω των δυνάμεων του σκότους. Αν εξακολουθείς να μπορείς να διατηρείς την καρδιά σου αγνή ενώπιον του Θεού και να διατηρείς γνήσια αγάπη για τον Θεό ό,τι κι αν γίνει, τότε παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου ενώπιον του Θεού, και σ’ αυτό αναφέρεται ο Θεός όταν μιλά για κάποιον που είναι “νικητής”» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να διατηρήσεις την αφοσίωσή σου στον Θεό). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι τις έσχατες ημέρες θέλει να οδηγήσει στην τελείωση μια ομάδα ανθρώπων και να τους μετατρέψει σε νικητές, οι οποίοι, υπό τις επιθέσεις και τις διώξεις του Σατανά, δεν θα υποκύψουν στις δυνάμεις του σκότους. Αντίθετα, θα κρατήσουν γερά την πίστη και την αφοσίωσή τους, και θα καταθέσουν θαυμάσια μαρτυρία για τον Θεό. Ένιωσα εμπνευσμένη και έτοιμη να υποταχθώ και να πάρω ένα μάθημα. Όσο κι αν ο σύζυγός μου με εμπόδιζε και με καταπίεζε, εγώ θα παρέμενα σταθερή και θα ικανοποιούσα τον Θεό. Αργότερα, όταν ο σύζυγός μου κοιμόταν, συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, προσευχόμουν σιωπηλά ή τραγουδούσα έναν ύμνο από μέσα μου, και αυτό μου έδινε κάποια χαρά. Τη δέκατη ένατη ημέρα του κατ’ οίκον περιορισμού μου, ο σύζυγός μου, με το που άρχιζε να τσακώνεται μαζί μου, άρχισε να νιώθει πονοκεφάλους, πόνο στον αυχένα και οσφυαλγία. Όσο πιο θυμωμένος ήταν, τόσο πιο πολύ πονούσε, σε σημείο να ουρλιάζει από τον πόνο, μέχρι που δεν τολμούσε πια να διαφωνήσει. Τελικά, είπε: «Δεν αντέχω άλλο! Όσο περισσότερο σε κρατάω κλειδωμένη, τόσο πιο δυναμική γίνεσαι. Κι εγώ, αντίθετα, αρρωσταίνω». Την επόμενη μέρα, πήγε στη δουλειά του, αφήνοντάς με κλειδωμένη μέσα. Μια μέρα, έτυχε να βρω το κλειδί και να το σκάσω από το σπίτι, ενώ εκείνος δεν ήταν εκεί. Ήμουν τόσο ευγνώμων στον Θεό που μου είχε προσφέρει μια διέξοδο, και που μπορούσα επιτέλους να παρευρίσκομαι στις συναθροίσεις και να κάνω ξανά το καθήκον μου.

Από τότε, ο σύζυγός μου δεν με παρακολουθούσε τόσο στενά. Κάθε φορά που προσπαθούσε πολύ σκληρά να μου υπαγορεύσει τι να κάνω, αρρώσταινε και είχε τρομερό πόνο στον αυχένα. Μια μέρα, τον Μάρτιο του 2012, μου είπε: «Όλα αυτά τα χρόνια ήθελα να διαλέξεις ανάμεσα στην οικογένειά μας και την πίστη σου. Δεν εγκατέλειψες την πίστη σου. Ας βάλουμε ένα τέλος σε αυτό σήμερα. Υπάρχουν δύο δρόμοι μπροστά σου. Αν μείνεις σε αυτό το σπίτι, δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον Θεό, και αν ακολουθήσεις τον Θεό, δεν μπορείς ποτέ να επιστρέψεις σε αυτό το σπίτι». Του είπα με σιγουριά: «Επέλεξα τον δρόμο της πίστης στον Θεό και δεν θα γυρίσω ποτέ πίσω». Τότε ετοίμασα τις βαλίτσες μου και έφυγα από το σπίτι, εντασσόμενη στις τάξεις όλων όσοι κάνουν το καθήκον τους. Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!