Από τη Σου Λου, Κίνα

Τον Απρίλιο του 2021, άρχισα να εργάζομαι για τη διάδοση του ευαγγελίου με την αδελφή Τσεν Ζένγκσιν. Επειδή είχα ήδη διαδώσει το ευαγγέλιο στο παρελθόν και είχα κάποια σχετική εμπειρία, άρχισα να έχω καλύτερα αποτελέσματα από εκείνη μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Συχνά καυχιόμουν για το πώς διέδιδα το ευαγγέλιο και πώς απαντούσα στις ερωτήσεις των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου, μπαίνοντας σε πολλές λεπτομέρειες. Η Ζένγκσιν είχε πραγματικά εντυπωσιαστεί. Μια φορά, αφού συναναστράφηκα με κάποιους νέους πιστούς που δεν παρευρίσκονταν στις συναθροίσεις, όλοι άρχισαν να παρευρίσκονται ως συνήθως. Ήξερα ότι ο Θεός τούς καθοδηγούσε και συγκινούσε την καρδιά τους, αλλά εξακολουθούσα να είμαι πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου, νομίζοντας ότι είχα παίξει κι εγώ ρόλο. Όταν επέστρεψα από τη συναναστροφή, δεν κρατήθηκα και καυχήθηκα στην Ζένγκσιν, λέγοντας: «Στηρίχτηκα στον Θεό και αφού συναναστράφηκα απλώς σχετικά με λίγα λόγια, όλοι συμφώνησαν να παρευρεθούν στις συναθροίσεις». Βλέποντάς την να με κοιτάζει με τόσο θαυμασμό, ένιωσα ακόμα καλύτερα. Μια άλλη φορά, επέστρεψε αποκαρδιωμένη, με το κεφάλι της σκυμμένο, επειδή δεν μπορούσε να απαντήσει στην ερώτηση κάποιου στον οποίο έκανε κήρυγμα. Τη ρώτησα τι του είχε πει και μου έκανε μια σύνοψη. Σκέφτηκα: «Δεν έχεις ακόμα αρκετή εμπειρία. Δεν ήταν δύσκολη η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση και θα την είχα τακτοποιήσει σε χρόνο μηδέν. Πρέπει να σε ενημερώσω και να σου δείξω πώς γίνεται πραγματικά η μετάδοση του ευαγγελίου». Κατόπιν αυτού, της είπα πώς να συναναστρέφεται πιο αποτελεσματικά. Η Ζένγκσιν συμφώνησε με αυτά που είχα να πω, και είπε ότι είχε μεγάλες ελλείψεις και μου ζήτησε να τη βοηθήσω περισσότερο. Της είπα ότι έπρεπε να στηριζόμαστε στον Θεό, μα μέσα μου ήμουν πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου και σκεφτόμουν πόσο ταλαντούχα ήμουν στη μετάδοση του ευαγγελίου.

Σε μια συνάθροιση, μια επικεφαλής μάς ρώτησε τι είχαμε μάθει και τι εμπειρίες είχαμε πρόσφατα κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Η Ζένγκσιν είπε: «Έμαθα μέσα από τη διάδοση του ευαγγελίου ότι εξακολουθώ να έχω πάρα πολλές ανεπάρκειες. Ήταν τόσες οι ερωτήσεις που έκαναν οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου και δεν μπορούσα να απαντήσω. Η Σου Λου φαίνεται ότι μπορεί να βρει τα λόγια του Θεού για συναναστροφή και να λύσει τις απορίες τους τόσο γρήγορα». Η επικεφαλής μού χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. Ήθελα να δείξω στην επικεφαλής πόσα ήξερα και πως μπορούσα να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση με ευκολία, έτσι ανέλαβα επίτηδες να μιλήσω για τη Ζένγκσιν, λέγοντας: «Κάποιες από τις ερωτήσεις των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου ήταν πράγματι αρκετά δύσκολο να απαντηθούν». Η επικεφαλής ρώτησε: «Ποιες ερωτήσεις;» Διάλεξα γρήγορα μια σειρά από ερωτήσεις, σκεπτόμενη ότι θα έπρεπε να επιλέξω μια δύσκολη ερώτηση για να δείξω στην επικεφαλής πόσο ταλαντούχα ήμουν. Έτσι, με ζωηρές χειρονομίες και ζωηρό, γεμάτο ενθουσιασμό ύφος, απαρίθμησα τις απορίες των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου, τον τρόπο με τον οποίο είχα συναναστραφεί για να τις λύσω και πώς τελικά τους είχα ειλικρινά πείσει. Υπερέβαλα, παρουσιάζοντας τα πράγματα πιο δύσκολα από ό,τι ήταν, λες και οι άλλοι δεν θα έλυναν με τίποτα αυτά τα ζητήματα και μόνο εγώ μπορούσα. Ήθελα η επικεφαλής να πιστέψει ότι κατείχα κάποια αλήθεια-πραγματικότητα, ότι ήμουν η καλύτερη απ’ όσους διέδιδαν το ευαγγέλιο. Η επικεφαλής και οι άλλοι αδελφοί και αδελφές με επιδοκίμαζαν, και εγώ το απολάμβανα. Αφού ρώτησε για το έργο της μετάδοσης του ευαγγελίου, η επικεφαλής συναναστράφηκε πάνω στις αρχές της μετάδοσης του ευαγγελίου αναφορικά με τα πρόσφατα προβλήματά μας. Αφού η επικεφαλής είχε μόλις αρχίσει τις παρατηρήσεις της, σκέφτηκα: «Έχω κάποια σχετική εμπειρία που οφείλω να μοιραστώ αμέσως. Αν προχωρήσουμε σε άλλο θέμα, θα χάσω την ευκαιρία μου να μιλήσω». Οπότε διέκοψα, λέγοντας: «Υπάρχουν κι άλλα πολλά που πρέπει να ειπωθούν». Στη συνέχεια ξεκίνησα μια εκτενή συζήτηση, αντλώντας από τη δική μου εμπειρία για να επεξηγήσω πώς είχα επιτύχει αποτελέσματα ενώ διέδιδα το ευαγγέλιο. Βλέποντάς τους όλους να γνέφουν καταφατικά, μιλούσα με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Οι άλλοι αδελφοί και αδελφές παρενέβαιναν με τις δικές τους απόψεις, αλλά εγώ πραγματικά δεν έπαιρνα χαμπάρι. Ένιωθα ότι δεν είχαν καμιά πραγματική διορατικότητα ούτε αξιόλογες σκέψεις. Συνέχισα να λέω τις απόψεις μου, μην αφήνοντας τους άλλους να μιλήσουν. Ήθελα απλώς να αραδιάσω όλη μου την εμπειρία με τη μία, ώστε η επικεφαλής να δει ότι είχα επίπεδο και χαρίσματα, ότι μπορούσα να αναζητώ αρχές στο καθήκον μου και ότι ήμουν σπάνιο ταλέντο. Ενώ μιλούσα, μου πέρασε πράγματι απ’ το μυαλό ότι μπορεί να έκανα επίδειξη, κι έτσι προσπάθησα να χαλαρώσω κάπως και να μιλήσω λίγο για τη διαφθορά και τα λάθη μου. Αλλά σκεφτόμουν, επίσης, ότι θα πρέπει να γίνει συναναστροφή σχετικά με αυτές τις πρακτικές μεθόδους για το κοινό καλό. Όλα αυτά αποτελούσαν εμπειρία που είχα βιώσει από πρώτο χέρι και δεν μπορούσα να μη συναναστραφώ, από φόβο μήπως κάνω επίδειξη. Σκεπτόμενη αυτό, συνέχισα απλώς να φλυαρώ. Όταν τελείωσα, είδα ότι η επικεφαλής έγνεψε καταφατικά και οι άλλοι έμοιαζαν να με κοιτάζουν με θαυμασμό. Ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα. Έτσι, σ’ εκείνη τη συνάθροιση, όλοι ουσιαστικά άκουγαν απλώς εμένα να μιλάω. Όχι μόνο αυτό, αλλά στις συναθροίσεις και στη συναναστροφή δεν μιλούσα σχεδόν καθόλου στους άλλους για τις αρνητικές μου καταστάσεις ή για παραδείγματα από τις αποτυχίες μου κατά τη μετάδοση του ευαγγελίου. Ένιωθα πως αυτό θα κατέστρεφε την εικόνα μου, κι έτσι επέλεγα προσεκτικά μόνο τις επιτυχίες μου. Μετά από λίγες μόνο συναθροίσεις, όλοι πίστεψαν ότι ήμουν τέλεια στη μετάδοση του ευαγγελίου, και κάποιοι άλλοι στο καθήκον αυτό άρχισαν να στηρίζονται σ’ εμένα. Μου ζητούσαν ευθέως να μιλήσω με ανθρώπους που ήταν κολλημένοι στις αντιλήψεις τους. Όλο αυτό με έκανε να έχω ακόμα μεγαλύτερη ιδέα για τον εαυτό μου και απολάμβανα το αίσθημα θαυμασμού. Και πάνω που ήμουν τόσο ικανοποιημένη με τον εαυτό μου, ήρθα αντιμέτωπη με τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού.

Άρχισα να πέφτω σε πολλά εμπόδια και δεν πετύχαινα κανένα αποτέλεσμα κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Σκεφτόμουν: «Συνέχεια καυχιέμαι και επιδεικνύομαι στις συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές, και τώρα έχω γίνει αναποτελεσματική στη διάδοση του ευαγγελίου. Μήπως ο Θεός έχει αηδιάσει μαζί μου και κρύβεται από μένα;» Ανοίχτηκα στη Ζένγκσιν για την κατάστασή μου και μου είπε: «Όσο καιρό σε γνωρίζω, έχω παρατηρήσει ότι έχεις την τάση να καυχιέσαι. Μιλούσες συνεχώς όταν ήρθε η επικεφαλής στη συνάθροισή μας. Τη διέκοψες πριν προλάβει να τελειώσει, κι εγώ δεν πρόλαβα να κάνω καν ερώτηση. Αισθανόμουν τόσο μειονεκτικά, αφού άκουσα για όλες τις εμπειρίες σου κατά τη διάδοση του ευαγγελίου και για το πόσο αποτελεσματική ήσουν στην επίλυση των προβλημάτων των άλλων». Καθώς μιλούσε, άρχισε να κλαίει και ένιωσα πραγματικά απαίσια. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι η επίδειξή μου θα της έκανε τόσο μεγάλη ζημιά. Δεν έπραττα έτσι το κακό; Προσήλθα ενώπιον του Θεού για να κάνω σοβαρή αυτοκριτική, και τότε διάβασα τα εξής λόγια Του: «Όποιος βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων εξυμνεί τον εαυτό του και καταθέτει μαρτυρία για αυτόν, αυτοπροβάλλεται, επιδεικνύεται με κάθε ευκαιρία και δεν νοιάζεται καθόλου για τον Θεό. Έχετε βιώσει αυτά που σας λέω; Πολλοί άνθρωποι καταθέτουν μονίμως μαρτυρία για τον εαυτό τους. Λένε ότι τους ταλαιπωρεί μία το ένα μία το άλλο, μιλούν για το πόσο εργάζονται, πόσο τους εκτιμά ο Θεός και για το ότι τους εμπιστεύεται ένα μέρος αυτού του έργου. Μιλούν για το πώς είναι τη δεδομένη στιγμή, χρησιμοποιούν σκόπιμα συγκεκριμένο τόνο καθώς μιλούν και υιοθετούν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Τελικά κάποιοι άλλοι θα αρχίσουν πιθανότατα να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι Θεός. Το Άγιο Πνεύμα έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό όσους φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο. Μπορεί να μην έχουν ακόμα αποπεμφθεί ούτε αποβληθεί, αλλά να παραμένουν για να παράσχουν υπηρεσία. Ωστόσο, η μοίρα τους έχει ήδη καθοριστεί και απλώς περιμένουν την τιμωρία τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό). Η αποκάλυψη των λόγων του Θεού με πλήγωσε βαθιά και ένιωσα πραγματικά απαίσια. Συνειδητοποίησα πως ο λόγος για τον οποίο έβρισκα πολλά εμπόδια και δεν ένιωθα την καθοδήγηση του Θεού ήταν επειδή είχα αηδιάσει τον Θεό με τον κομπασμό μου. Η διάθεση του Θεού είναι τόσο δίκαια και άγια! Φοβήθηκα λίγο. Ήξερα ότι αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με εγκατέλειπε και θα με απέκλειε αηδιασμένος. Έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω αυτό το πρόβλημα.

Έπειτα, ανακάλυψα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που εξέθετε όσους εξυψώνουν τον εαυτό τους και επιδεικνύονται. Ο Θεός λέει: «Εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους, επίδειξη του εαυτού τους, προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν —η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ικανή για όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι ενστικτωδώς όταν τους κυβερνάει η σατανική φύση τους, και αυτό αποτελεί κοινό στοιχείο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους συνήθως οι άνθρωποι; Πώς επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο; Μαρτυρούν περί του πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο έχουν δαπανήσει εαυτόν και τι τίμημα έχουν πληρώσει. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα ως το κεφάλαιο με το οποίο εξυψώνουν τον εαυτό τους, που τους δίνει μια υψηλότερη, σταθερότερη και πιο εξασφαλισμένη θέση στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε να τους εκτιμούν, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται και ακόμα και να τους αποδίδουν τιμές, να τους ειδωλοποιούν και να τους ακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι. Για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα, σύμφωνα με τα οποία επιφανειακά μαρτυρούν περί του Θεού, μα στην ουσία εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους. Είναι λογικός αυτός ο τρόπος δράσης; Είναι πέρα από τα όρια του ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου: Μαρτυρούν ξεδιάντροπα περί του τι έχουν κάνει για τον Θεό και του πόσο έχουν υποφέρει γι’ Αυτόν. Μάλιστα, επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους, τα ταλέντα τους, την εμπειρία τους, τις ειδικές δεξιότητές τους ή τις έξυπνες τεχνικές τους στη συμπεριφορά τους, τα μέσα που χρησιμοποιούν για να παίξουν με τους ανθρώπους, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους;» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους). Δεν είχα κάνει επίδειξη και δεν είχα εξυψώσει τον εαυτό μου, όπως ακριβώς περιέγραφε ο Θεός; Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, έκανα επίδειξη για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων αντί να καταθέτω μαρτυρία για τον Θεό και να Τον εξυψώνω. Χρησιμοποιούσα την εμπειρία μου στο ευαγγέλιο ως προσωπικό κεφάλαιο, νομίζοντας ότι ήμουν έξυπνη και εύγλωττη. Έκανα επίδειξη και με κάθε ευκαιρία επιδίωκα να είμαι στο προσκήνιο. Όταν είχα κάποιες επιτυχίες κατά τη μετάδοση του ευαγγελίου, καυχιόμουν στη Ζένγκσιν για την ικανότητά μου να συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια και να επιλύω προβλήματα, και όταν την είδα να έχει κάποιες αποτυχίες, της είπα τα πάντα για τις εμπειρίες μου. Με το πρόσχημα ότι τη βοηθούσα, στην πραγματικότητα, το έκανα για να κάνω επίδειξη και να μοστράρω τις ικανότητές μου. Ήθελα να πιστεύει ότι ήμουν καλύτερη από εκείνη και ως αποτέλεσμα κατέληξε να νιώθει κατώτερή μου και βυθίστηκε στην αρνητικότητα. Όταν ήρθε στη συνάθροισή μας η επικεφαλής, έκανα όλη την ώρα φιγούρα και επίδειξη, υπερβάλλοντας σχετικά με το πόσο δύσκολα ήταν τα προβλήματα που είχα επιλύσει, προκειμένου να επισημάνω τις ικανότητές μου. Επίσης, διέκοπτα τους άλλους και μετέτρεψα τη συνάθροιση σε δική μου προσωπική διάλεξη, μιλώντας συνεχώς για το πώς είχα επιτύχει αποτελέσματα στη μετάδοση του ευαγγελίου ώστε να επισημάνω τα επιτεύγματά μου και να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων. Ήμουν πραγματικά ποταπή και ξεδιάντροπη! Επειδή διέκοπτα διαρκώς και έκανα επίδειξη, στερούσα από τους αδελφούς και τις αδελφές μου την ευκαιρία να αναζητήσουν την αλήθεια και να συναναστραφούν σχετικά μ’ αυτήν. Ως αποτέλεσμα, τα προβλήματα και οι δυσκολίες τους δεν επιλύονταν αμέσως. Είχα διαταράξει εντελώς τη συνάθροιση. Επιπλέον, επειδή το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να κάνω επίδειξη, δεν κατέβαλα καμία προσπάθεια να συλλογιστώ τα λόγια του Θεού και να ακούσω τις εμπειρίες και τις γνώσεις των άλλων. Ως αποτέλεσμα, ούτε εγώ αποκόμισα κάτι από τη συνάθροιση. Γνώριζα πως είχα πολλά ελαττώματα και αποτυχίες, μα φοβόμουν μην καταστρέψω την εικόνα που είχαν οι άλλοι για μένα, κι έτσι κάλυπτα αυτές τις ελλείψεις και τις αποτυχίες, μιλώντας μόνο για τις επιτυχίες μου. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές κατέληξαν να με θαυμάζουν και να στηρίζονται σ’ εμένα. Τους έφερνα ενώπιόν μου, και όχι μόνο δεν φοβόμουν, αλλά το απολάμβανα. Αναλογιζόμενη τη συμπεριφορά μου, συνειδητοποίησα ότι δεν προσπαθούσα να κάνω το καθήκον μου καλά και να ικανοποιήσω τον Θεό, μα απλώς εξαπατούσα και παγίδευα τους άλλους.

Αργότερα, διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να καταλάβω τη φύση και ουσία μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Κάποιοι άνθρωποι εξιδανικεύουν συγκεκριμένα τον Παύλο. Τους αρέσει να βγαίνουν να δίνουν ομιλίες και να κάνουν έργο· τους αρέσει να πηγαίνουν σε συναθροίσεις και να κηρύττουν, τους αρέσει να τους ακούνε οι άνθρωποι, να τους λατρεύουν και να περιστρέφονται γύρω τους. Τους αρέσει να έχουν μια θέση στην καρδιά των άλλων και, όταν οι άλλοι τιμούν την εικόνα που παρουσιάζουν, το εκτιμούν. Ας αναλύσουμε τη φύση τους μέσα απ’ αυτές τις συμπεριφορές. Ποια είναι η φύση τους; Αν πράγματι συμπεριφέρονται έτσι, τότε από αυτό και μόνο φαίνεται ότι είναι αλαζόνες και επηρμένοι. Δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό· επιδιώκουν υψηλότερη θέση και θέλουν να έχουν εξουσία στους άλλους, να τους καταλαμβάνουν και να έχουν θέση στην καρδιά τους. Αυτή είναι η κλασική εικόνα του Σατανά. Στη φύση τους ξεχωρίζουν πτυχές όπως η αλαζονεία και η έπαρση, μια απροθυμία να λατρεύουν τον Θεό και μια επιθυμία να τους λατρεύουν οι άλλοι. Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να σας δώσουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα της φύσης τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). Συνειδητοποίησα μέσω αυτού ότι ο συνεχής κομπασμός είναι αποτέλεσμα του ότι ελεγχόμουν από μια αλαζονική φύση. Λάτρευα από μικρή το συναίσθημα του θαυμασμού και της υποστήριξης —υπήρχε ένα έντονο αίσθημα κύρους και απόλαυσης— έτσι ήταν κάτι που πάντα επιδίωκα στη ζωή μου. Συνέχισα να το κάνω ακόμη και αφότου απέκτησα πίστη: καυχιόμουν και έκανα επίδειξη σε κάθε ευκαιρία. Το απολάμβανα και χαιρόμουν κάθε φορά που έβλεπα το βλέμμα θαυμασμού κάποιου. Η διάδοση του ευαγγελίου ήταν ευθύνη μου, καθήκον μου, και κάθε επιτυχία ήταν χάρη στην καθοδήγηση του Θεού. Όμως με ήλεγχε η αλαζονική φύση μου, χρησιμοποιούσα τα χαρίσματα, την εμπειρία και μερικά αποτελέσματα που είχα κατά τη διάδοση του ευαγγελίου ως προσωπικό κεφάλαιο. Ένιωθα σαν αναντικατάστατο ταλέντο και περιφρονούσα όλους τους άλλους. Επίσης, άρπαζα κάθε ευκαιρία για να καυχηθώ μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές μου για το πόσο επιτυχημένη ήμουν στη μετάδοση του ευαγγελίου, μα δεν ανέφερα ποτέ τις ελλείψεις ή τις αποτυχίες μου. Ως αποτέλεσμα, οι αδελφοί και οι αδελφές μου άρχισαν να στηρίζονται σ’ εμένα αντί να στρέφονται και να στηρίζονται στον Θεό. Ο Θεός θα πρέπει να κατέχει ιερή θέση στην καρδιά των ανθρώπων, αλλά εγώ έφερνα τους άλλους ενώπιόν μου, κι έτσι στην καρδιά τους υπήρχε χώρος μόνο για μένα. Δεν αντιστεκόμουν στον Θεό; Σκέφτηκα τον Παύλο κατά την Εποχή της Χάριτος, ο οποίος ήταν τόσο αλαζόνας. Στις επιστολές του δεν εξύψωνε ποτέ τον Κύριο Ιησού Χριστό ούτε μαρτυρούσε γι’ Αυτόν, και δεν έδινε μαρτυρία για τι έκανε το έργο του Κυρίου Ιησού για την ανθρωπότητα. Καυχιόταν απλώς για τα χαρίσματά του και το επίπεδό του, παγιδεύοντας τους άλλους ώστε να τον θαυμάζουν και να τον ακολουθούν. Μαρτυρούσε ότι δεν ήταν κατώτερος από κανέναν άλλο απόστολο, και τελικά είπε ότι έζησε σαν τον Χριστό, πράγμα που πρόσβαλε σοβαρά τη διάθεση του Θεού. Η διαρκής εξύψωση του εαυτού του έκανε τους άλλους να εκθειάζουν τον Παύλο, σε σημείο που επί 2.000 χρόνια οι πιστοί θεωρούν τα λόγια του ως λόγια του Θεού, ως βάση για την πίστη τους και ως αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη. Θεωρούν τα λόγια του ανώτερα απ’ του Θεού, καθιστώντας τον Θεό ανδρείκελο. Ο Παύλος κατέληξε να γίνει ο πρωταρχικός αντίχριστος και τιμωρήθηκε απ’ τον Θεό. Δεν ήμουν ακριβώς σαν τον Παύλο; Δεν εξύψωνα τον Θεό και δεν μαρτυρούσα γι’ Αυτόν στο καθήκον μου, μα απλώς έκανα επίδειξη και παγίδευα την καρδιά των ανθρώπων. Πώς εκτελούσα το καθήκον μου; Απλώς διοικούσα τη δική μου επιχείρηση. Τότε, οι πράξεις μου με τρομοκράτησαν πραγματικά και συνειδητοποίησα πως το να συνεχίσω κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ήταν στ’ αλήθεια επικίνδυνο. Προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, δεν θέλω να ζω εναντίον Σου, μες στη διεφθαρμένη μου διάθεση. Αν κάνω πάλι επίδειξη, Σε παρακαλώ πειθάρχησέ με και συμμόρφωσέ με. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με για να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου». Αργότερα, ανακάλυψα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού στο οποίο κρίνει και εκθέτει την ανθρωπότητα. «Μη νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Σου λέω ότι όλα όσα έχεις δει και βιώσει, δεν επαρκούν για να καταλάβεις ούτε το ένα χιλιοστό από το σχέδιο της διαχείρισής Μου. Τότε, γιατί ενεργείς τόσο υπεροπτικά; Αυτό το λιγοστό ταλέντο σου και αυτή η ελάχιστη γνώση που έχεις δεν επαρκούν για να τα χρησιμοποιήσει ο Ιησούς, ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο στο έργο Του! Πόση εμπειρία διαθέτεις στην πραγματικότητα; Όλα όσα έχεις δει και έχεις ακούσει σε ολόκληρη τη ζωή σου, μαζί με όλα όσα έχεις φανταστεί, είναι λιγότερα από το έργο που πραγματοποιώ Εγώ μέσα σε μία και μόνο στιγμή! Καλά θα κάνεις να μην είσαι σχολαστικός και να μην ψάχνεις για σφάλματα. Μπορείς να είσαι όσο αλαζονικός θες, αλλά δεν είσαι τίποτε παραπάνω από ένα δημιούργημα ούτε καν ίσο με ένα μυρμήγκι! Όλα όσα έχεις μέσα στην κοιλιά σου, είναι λιγότερα απ’ αυτά που βρίσκονται στην κοιλιά ενός μυρμηγκιού! Μη νομίζεις ότι επειδή απέκτησες κάποια εμπειρία και αρχαιότητα, αυτό σου δίνει το δικαίωμα να χειρονομείς ασυμμάζευτα και να λες μεγάλα λόγια. Μήπως η εμπειρία και η αρχαιότητά σου, δεν είναι προϊόντα των λόγων που έχω εκφέρει; Νομίζεις ότι ήταν ως αντάλλαγμα για τη δουλειά και τον μόχθο σου; Σήμερα βλέπεις ότι έχω ενσαρκωθεί, και από αυτό και μόνο το γεγονός υπάρχει μέσα σου πληθώρα αντιλήψεων και πλήθος εννοιών από εκεί. Αν δεν είχα ενσαρκωθεί, ακόμα κι αν εσύ ήσουν προικισμένος με θαυμαστά ταλέντα, δεν θα μπορούσες να είχες τόσες ιδέες. Από αυτές τις ιδέες δεν προκύπτουν οι αντιλήψεις σου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης). Δεν κατείχα την αλήθεια-πραγματικότητα και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να λέω λόγια και δόγματα. Αφού απέκτησα λίγη μόλις εμπειρία και έκανα λίγο έργο, άρχισα αμέσως να αψηφώ τους πάντες, ακόμη και τον Θεό. Έκλεβα τη δόξα του Θεού, ήμουν αδικαιολόγητα αλαζόνας και δεν είχα το παραμικρό ίχνος ορθολογισμού! Ενώ μοιραζόμουν το ευαγγέλιο, γνώριζα πολύ καλά ότι ήταν ο Θεός που υποστήριζε το δικό Του έργο. Μερικές φορές, κάποιος ρωτούσε κάτι που δεν ήξερα να απαντήσω, οπότε προσευχόμουν στον Θεό και στηριζόμουν σ’ Αυτόν. Έπειτα, έβρισκα την απάντηση και ήξερα πώς να αντιμετωπίσω το πρόβλημα μέσω της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος. Μερικές φορές, δεν έλεγα καν τόσο πολλά, απλώς ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, μα οι άνθρωποι συγκινούνταν, αναγνώριζαν τη φωνή του Θεού και ήταν έτοιμοι να αναζητήσουν και να αποδεχθούν το έργο Του τις έσχατες ημέρες. Όλα αυτά επιτεύχθηκαν από τα λόγια του Θεού· Αυτός συγκινούσε την καρδιά των ανθρώπων. Κάποτε, μοιράστηκα το ευαγγέλιο με τον αδελφό μιας αδελφής στην εκκλησία. Αρκετοί είχαν συναναστραφεί μαζί του στο παρελθόν, μα τον περιόριζαν οι αντιλήψεις του και δεν ήταν πρόθυμος να αναζητήσει και να ερευνήσει. Δεν αισθανόμουν και πολύ σίγουρη, αλλά προετοιμάστηκα λίγο με βάση την προηγούμενη εμπειρία μου. Όταν του μίλησα για όσα είχα ήδη σκεφτεί, όχι μόνο δεν είχε καμία θετική αντίδραση, αλλά ανέφερε και μερικές αντιλήψεις του. Δεν ήξερα πώς να συναναστραφώ, έτσι προσευχήθηκα ζητώντας από τον Θεό να τον συγκινήσει και να τον διαφωτίσει. Του έδειξα απλώς ένα βίντεο μαρτυρίας και δεν συναναστράφηκα πολύ μαζί του, μα συγκινήθηκε πολύ από τη συναναστροφή στο βίντεο, και θέλησε να διερευνήσει το νέο έργο του Θεού. Εξεπλάγην πραγματικά. Είχε μεταστραφεί πλήρως μέσα σε λίγο περισσότερο από τριάντα λεπτά. Ήξερα ότι δεν ήταν λόγω της τόσο καλής συναναστροφής μου, αλλά επειδή τον είχε συγκινήσει ο Θεός. Όταν είχα λάθος κίνητρα στο καθήκον μου, όσο κι αν μιλούσα, κανείς δεν ήθελε να δεχτεί το ευαγγέλιο. Η εμπειρία μου μου έδειξε ότι στα καθήκοντά μου, τα λόγια του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος έπαιζαν καθοριστικό ρόλο· τα ταλέντα και το επίπεδό μου δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας. Τα πρόβατα του Θεού ακούν τη φωνή Του. Αυτοί που έχει προεπιλέξει ο Θεός αναγνωρίζουν τη φωνή Του στα λόγια Του και θέλουν να ερευνήσουν την αληθινή οδό. Αν κάποιος δεν έχει επιλεγεί από τον Θεό, κανένας βαθμός συναναστροφής δεν θα κάνει την παραμικρή διαφορά. Ακόμη και χωρίς κανένα ταλέντο ή καλό επίπεδο, αν κανείς έχει καλές προθέσεις, και στρέφεται και στηρίζεται πραγματικά στον Θεό, μπορεί να κερδίσει την καθοδήγησή Του, και σε κάθε περίπτωση θα είναι επιτυχής στα καθήκοντά του. Ωστόσο, εγώ δεν μπορούσα να το δω αυτό το γεγονός, δεν αναγνώριζα καθόλου το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είχα θεοφοβούμενη καρδιά. Έδινα όλη τη δόξα στον εαυτό μου για το παραμικρό επίτευγμα, και το χρησιμοποιούσα σαν δικαιολογία για να καυχιέμαι. Ήμουν πραγματικά ξεδιάντροπη. Αναλογιζόμενη το πώς επιδεικνυόμουν, ένιωσα τόσο άθλια και ντροπιασμένη. Ήμουν σαν παλιάτσος, έδινα παράσταση στα τυφλά και εξέθετα σε όλους την ελεεινή μου κατάσταση χωρίς το παραμικρό ίχνος αυτεπίγνωσης. Αν δεν είχα συναντήσει εμπόδια κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, και αν δεν με είχε αντιμετωπίσει και κλαδέψει η αδελφή μου, θα είχα παραμείνει αδρανής, χωρίς καμία αυτογνωσία. Συνειδητοποιώντας το αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό, επιθυμώντας να μετανοήσω, να πάψω να εξυψώνομαι και να επιδεικνύομαι.

Έπειτα, αναζήτησα συνειδητά το πώς θα πρέπει να ασκούμαι προκειμένου να εξυψώσω και να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό. Διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που έλεγε: «Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει κυρίως να μιλάτε για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, και για το ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσο έχετε υποφέρει, για το πόσα πράγματα κάνατε για να αντισταθείτε στον Θεό και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός. Να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Έτσι θα πρέπει να βιώνετε τα πράγματα. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας, και να μιλάτε περισσότερο από καρδιάς· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι ο τρόπος να εξυψώσουμε τον Θεό και να καταθέσουμε μαρτυρία για Εκείνον είναι μαρτυρώντας για το έργο και τη διάθεσή Του, μιλώντας για τη δική μας διαφθορά και παρακοή και για το πώς γνωρίσαμε τον εαυτό μας μέσα απ’ την κρίση και την παίδευση των λόγων Του. Τότε οι άλλοι θα καταφέρουν να δουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού, καθώς και την αγάπη και τη σωτηρία Του για μας. Μα εγώ απλώς μιλούσα για τις επιτυχίες μου στη μετάδοση του ευαγγελίου, χωρίς να μιλώ σχεδόν ποτέ για τη διαφθορά που επεδείκνυα ή για το πώς αντιστεκόμουν στον Θεό και επαναστατούσα ενάντιά Του. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι άρχισαν να με θαυμάζουν και να στηρίζονται πάνω μου. Έπρεπε να δείξω τον πραγματικό μου εαυτό, να αποκαλύψω πώς εξύψωνα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη, και πώς ο Θεός με είχε συμμορφώσει και πειθαρχήσει ώστε να με καθοδηγήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου. Έπρεπε επίσης να φανερώσω τις δυσκολίες και τις ελλείψεις μου στο κήρυγμα του ευαγγελίου, και να μοιραστώ πώς με καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα. Έπρεπε να συναναστραφώ σχετικά με όλα αυτά, ώστε να με διακρίνουν οι άλλοι καθαρά και να δουν και πώς εργάζεται ο Θεός. Τότε θα είχαν πίστη ώστε να στηριχθούν και να στραφούν στον Θεό στο καθήκον τους, και θα κέρδιζαν την καθοδήγησή Του. Όταν ανοίχτηκα μ’ αυτόν τον τρόπο, όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν πραγματικά τον Θεό στην καρδιά τους. Ήθελαν να αλλάξουν, να στηριχθούν στον Θεό κατά το καθήκον τους.

Κατόπιν, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και η ταυτότητα και η θέση Του είναι υπέρτατες. Ο Θεός έχει εξουσία, σοφία και δύναμη, κι έχει τη δική Του διάθεση, τα δικά Του υπάρχοντα και το δικό Του είναι. Ξέρει κανείς πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός ανάμεσα στην ανθρωπότητα και σε όλη τη δημιουργία; Κανείς δεν γνωρίζει συγκεκριμένα εδώ και πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός και διαχειρίζεται όλη την ανθρωπότητα. Κανείς δεν μπορεί να δώσει ένα συγκεκριμένο νούμερο, κι ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα στην ανθρωπότητα. Ωστόσο, αν έκανε κάτι τέτοιο ο Σατανάς, θα το ανέφερε; Ασφαλώς. Θέλει να επιδεικνύεται για να παραπλανήσει περισσότερους ανθρώπους και να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι τη συμβολή του. Γιατί ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα; Υπάρχει μια ταπεινή και κρυφή πτυχή στην ουσία του Θεού. Ποιο είναι το αντίθετο του να είναι κανείς ταπεινός και κρυφός; Να είναι αλαζόνας και να επιδεικνύεται. […] Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έχει, όμως, Εκείνος καταθέσει μαρτυρία για τον Εαυτό Του; (Όχι.) Από την άλλη πλευρά, ο Σατανάς φοβάται μήπως οι άνθρωποι δεν μάθουν ακόμη και το παραμικρό πράγμα που κάνει. Οι αντίχριστοι δεν διαφέρουν: Καυχιούνται μπροστά σε όλους για κάθε μικρό πραγματάκι που κάνουν. Όταν τους ακούς, φαίνεται σαν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό. Αν, όμως, ακούσεις προσεκτικά, θα ανακαλύψεις ότι δεν καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά κάνουν επίδειξη, ενισχύοντας τον εαυτό τους. Η πρόθεση και η ουσία πίσω από όσα λένε είναι να ανταγωνιστούν τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του και για τη θέση. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ενώ ο Σατανάς επιδεικνύεται. Υπάρχει διαφορά; Επίδειξη έναντι ταπεινότητας και απόκρυψης: ποια είναι θετικά πράγματα; (Η ταπεινότητα και η απόκρυψη.) Θα μπορούσε ο Σατανάς να περιγραφεί ως ταπεινός; (Όχι.) Γιατί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή φύση-ουσία του, είναι ένα άχρηστο σκουπίδι· το να μην κάνει επίδειξη ο Σατανάς δεν θα ήταν φυσιολογικό. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Σατανάς “ταπεινός”; Η “ταπεινότητα” αναφέρεται στον Θεό. Η ταυτότητα, η ουσία και η διάθεση του Θεού είναι υψηλές και αξιότιμες, αλλά Αυτός ποτέ δεν επιδεικνύεται. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, κι έτσι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τι έχει κάνει, αλλά καθώς εργάζεται σε τέτοια αφάνεια, η ανθρωπότητα συνεχώς λαμβάνει παροχές, τρέφεται και καθοδηγείται —και όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Δεν δείχνει ότι είναι κρυμμένος και ταπεινός το γεγονός ότι ο Θεός δεν διακηρύσσει ποτέ αυτά τα πράγματα, δεν τα αναφέρει ποτέ; Ο Θεός είναι ταπεινός ακριβώς επειδή είναι ικανός να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν τα αναφέρει ούτε τα διακηρύσσει, και δεν επιχειρηματολογεί σχετικά με αυτά στους ανθρώπους. Με ποιο δικαίωμα μιλάς για ταπεινότητα όταν είσαι ανίκανος για κάτι τέτοιο; Δεν έκανες τίποτα από αυτά τα πράγματα, αλλά επιμένεις να παίρνεις τα εύσημα γι’ αυτά —αυτό λέγεται ξεδιαντροπιά. Καθοδηγώντας την ανθρωπότητα, ο Θεός επιτελεί τόσο σπουδαίο έργο και προΐσταται ολόκληρου του σύμπαντος. Έχει τεράστια εξουσία και δύναμη, όμως ποτέ δεν είπε: “Η δύναμή Μου είναι εξαιρετική”. Παραμένει κρυμμένος ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, προΐσταται των πάντων, θρέφει και εφοδιάζει την ανθρωπότητα, επιτρέποντας σε όλη την ανθρωπότητα να συνεχίζει να υπάρχει από γενιά σε γενιά. Πάρτε, για παράδειγμα, τον αέρα και τον ήλιο ή όλα τα υλικά πράγματα που είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη ύπαρξη στη γη —όλα ρέουν χωρίς διακοπή. Το ότι ο Θεός εφοδιάζει τον άνθρωπο ισχύει πέρα από κάθε αμφιβολία. Αν ο Σατανάς έκανε κάτι καλό, θα το κρατούσε κρυφό και θα παρέμενε αφανής ήρωας; Ποτέ. Είναι όπως κάποιοι αντίχριστοι στην εκκλησία, που στο παρελθόν ανέλαβαν επικίνδυνο έργο, απαρνήθηκαν πράγματα και υπέμειναν βάσανα, ενώ μπορεί να πήγαν ακόμη και στη φυλακή· υπάρχουν επίσης κάποιοι που κάποτε συνέβαλαν σε μια πτυχή του έργου του οίκου του Θεού. Δεν ξεχνούν ποτέ αυτά τα πράγματα, νομίζουν ότι αξίζουν ισόβια εύσημα γι’ αυτά, νομίζουν ότι αυτά είναι το κεφάλαιο της ζωής τους, πράγμα που δείχνει πόσο μικροί είναι οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι είναι πραγματικά μικροί και ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)]. Συγκινήθηκα από την ταπεινότητα και την απόκρυψη του Θεού. Όταν συνέκρινα τη συμπεριφορά Του με τη δική μου, ντράπηκα πάρα πολύ. Ο Θεός είναι υπέρτατος, αλλά παρ’ όλα αυτά υπέμεινε τόσο μεγάλο πόνο και ταπείνωση όταν ενσαρκώθηκε και ήρθε στη γη, εκφράζοντας αλήθειες για να σώσει την ανθρωπότητα. Όσο σπουδαίο κι αν είναι το έργο Του, όσες αλήθειες κι αν εκφράζει, ποτέ δεν καυχιέται. Απλώς εφοδιάζει και σώζει σιωπηλά την ανθρωπότητα. Η ουσία του Θεού είναι απίστευτα όμορφη. Εγώ δεν είμαι παρά ένας κόκκος σκόνης και έχω διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Δεν είμαι τίποτα το ιδιαίτερο, και παρ’ όλα αυτά ήθελα απεγνωσμένα θαυμασμό. Καυχιόμουν για το παραμικρό κι ανησυχούσα μήπως δεν το προσέξουν οι άλλοι. Παρόλο που ξεκάθαρα όλο αυτό ήταν έργο του Θεού κι εγώ απλώς συνεργαζόμουν λίγο, προσπαθούσα και πάλι ξεδιάντροπα να κλέψω τη δόξα του Θεού, επιδεικνύοντας συνεχώς τον εαυτό μου. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο τιποτένια και ποταπή ένιωθα —ήταν τόσο αηδιαστικό για τον Θεό. Δεν ήθελα να είμαι πια τέτοιος άνθρωπος.

Στις μετέπειτα συναθροίσεις, εσκεμμένα εξύψωνα τον Θεό και έδινα μαρτυρία γι’ Αυτόν, μιλώντας για τη διαφθορά και την παρακοή μου, για το ποιες ελεεινές προθέσεις με είχαν οδηγήσει στις αποτυχίες μου, και για το πώς ο Θεός με πειθάρχησε και με καθοδήγησε ώστε να κατανοήσω τις αρχές και να αποκτήσω ένα μονοπάτι άσκησης. Αυτό επέτρεψε στους αδελφούς και τις αδελφές να μάθουν απ’ τις αποτυχίες μου και να αναγνωρίσουν τη δίκαιη διάθεση και τη σωτηρία του Θεού. Κατά καιρούς, εξακολουθώ να επιθυμώ λιγάκι να επιδεικνύομαι, μα μόλις το συνειδητοποιώ, προσεύχομαι και απαρνούμαι τον εαυτό μου αμέσως. Νιώθω πολύ καλύτερα από τότε που το έκανα πράξη αυτό. Χάρη στην αγάπη και τη σωτηρία του Θεού κατάφερα να έχω αυτήν τη μεταμόρφωση.