Τον Ιανουάριο του 2021, έμαθα από δύο φίλους στον στρατό για το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού. Σε συναθροίσεις και από τα λόγια του Θεού, έμαθα ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες για να σώσει τους διεφθαρμένους ανθρώπους, κι έμαθα και τι σημαίνουν οι ενσαρκώσεις του Θεού. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ο Θεός θα ενσαρκωνόταν για να εργαστεί μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό είναι μέγα μυστήριο, είναι η γνήσια αγάπη του Θεού και η μεγαλύτερη σωτηρία για τον άνθρωπο. Συγκινήθηκα βαθιά. Δεν πίστευα ότι μπορούσα να σωθώ από τον Θεό. Ένιωσα απίστευτα τυχερός και θέλησα να συμμετάσχω ακόμα πιο πολύ στις συναθροίσεις. Όσο διάβαζα τα λόγια του Θεού και συναναστρεφόμουν αδελφούς, έβλεπα το κήρυγμα του ευαγγελίου ως ευθύνη όλων μας και ως απαίτηση του Θεού από εμάς. Με το κήρυγμα του ευαγγελίου δίνεις μαρτυρία Θεού, φέρνεις τους ανθρώπους ενώπιόν Του ώστε να βρουν την αλήθεια και τη σωτηρία Του, και συγκεντρώνεις καλές πράξεις. Αν δεν κήρυττα, θα αμελούσα το καθήκον μου και δεν θα άξιζα να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού. Μόλις τα κατάλαβα όλα αυτά, ήμουν πρόθυμος να κηρύξω το ευαγγέλιο. Ήθελα να συνεργαστώ με τον Θεό και να κηρύξω το ευαγγέλιο της βασιλείας σε πιο πολλούς. Έπειτα, ως άσκηση μοιραζόμουν το ευαγγέλιο όποτε είχα χρόνο. Μετά, τον Οκτώβριο, πήρα μετάθεση στην ταξιαρχία όπου βρήκα έναν αδελφό, τον Νιόν, ο οποίος πίστευε κι αυτός στον Παντοδύναμο Θεό. Συνεργαστήκαμε για να κηρύξουμε το ευαγγέλιο σε άλλους στρατιώτες. Κάποτε, κάλεσα περίπου 20 στρατιώτες να έρθουν στο κήρυγμα και με τον Νιόν τούς δώσαμε μαρτυρία για το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Με αναζήτηση και έρευνα, αυτοί οι 20 στρατιώτες τελικά ασπάστηκαν το ευαγγέλιο. Ενθουσιάστηκα και ένιωσα αυτοπεποίθηση να συνεχίσω το κήρυγμα.

Με έστειλαν στην πρώτη γραμμή κατά τον εμφύλιο πόλεμο στη Μιανμάρ. Είδα φωτογραφίες πολιτών που είχαν ξυλοκοπηθεί και τραυματιστεί, και κάποιοι που σώθηκαν από τα στρατόπεδα του εχθρού μάς είπαν ότι όσο ήταν αιχμάλωτοι μαγείρευαν για τους στρατιώτες του εχθρού, ο οποίοι τους υποχρέωναν και να πολεμούν. Πυροβολούσαν και σκότωναν όσους αρνούνταν. Επειδή στις μάχες έγιναν στάχτη κάποια σπίτια πολιτών, αναγκάστηκαν να ζουν κρυμμένοι στη ζούγκλα. Και κάθε φορά που γινόταν επίθεση στρατιωτών σε οικισμούς, οι τραυματίες μεταφέρονταν σε διάφορα νοσοκομεία. Με όλα αυτά που έβλεπα, τους συμπονούσα πολύ. Σκεφτόμουν ότι αυτοί μάλλον δεν πίστευαν στον Θεό, και χωρίς πίστη δεν ήξεραν σε τίνος τα χέρια είναι η μοίρα των ανθρώπων, ή σε ποιον να βασιστούν για προστασία. Αν τους μιλούσα για το ευαγγέλιο και τους έφερνα ενώπιον του Θεού, θα προσεύχονταν και θα διάβαζαν τα λόγια του Θεού για να βρουν την αλήθεια και την προστασία του Θεού. Αυτές οι σκέψεις βάρυναν κάπως την καρδιά μου. Ήθελα να πάω στον οικισμό, να κηρύξω το ευαγγέλιο και να τους φέρω ενώπιον του Θεού. Υπηρετούσα στον στρατό και δεν γνώριζα καλά το έδαφος της πρώτης γραμμής, ούτε ήξερα πού κρύβονταν οι στρατιώτες του εχθρού. Όταν πήγαινα να κηρύξω το ευαγγέλιο με αυτές τις συνθήκες, αν συναντούσα στρατιώτες του εχθρού, ήταν πιθανό να με συλλάβουν ή να με σκοτώσουν. όντως φοβόμουν πολύ. Προσευχόμουν κι αναζητούσα: «Τι να κάνω;» Τότε σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Θα πρέπει να ξέρεις πως Εγώ επιτρέπω και διευθετώ όλο το περιβάλλον γύρω σου. Να το γνωρίζεις αυτό ξεκάθαρα και να ικανοποιείς την καρδιά Μου στο περιβάλλον που σου προσέφερα. Μη φοβάσαι το τάδε και το δείνα, ο Παντοδύναμος Θεός των στρατευμάτων θα είναι σίγουρα μαζί σου· είναι η εφεδρική σας δύναμη και η ασπίδα σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 26). Κατάλαβα ότι φοβόμουν να κηρύξω το ευαγγέλιο μη με συλλάβουν ή με σκοτώσουν οι εχθροί επειδή δεν είχα κατανοήσει την παντοδυναμία του Θεού και την κυριαρχία Του επί των πάντων, και δεν είχα πίστη. Έμαθα επίσης, ότι κάθε τι που αντιμετώπιζα κάθε μέρα, μεγάλο και μικρό, το όριζε και το διευθετούσε ο Θεός. Το αν θα με έπιανε ο εχθρός ή όχι ήταν και αυτό στα χέρια του Θεού. Όσο επικίνδυνη και αν ήταν η κατάσταση, αν ο Θεός δεν το επέτρεπε, δεν θα με έπιαναν. Και ακόμα κι αν κάποια ημέρα όντως με έπιανε ο εχθρός, το αν θα ζούσα ή θα πέθαινα θα εξαρτιόταν από τον Θεό. Έπρεπε να υποταχθώ σε ό,τι μου όρισε ο Θεός. Η μετάθεση στην πρώτη γραμμή περιείχε την καλή θέληση του Θεού. Οι πολίτες εκεί ζούσαν σε ένα τόσο επικίνδυνο περιβάλλον. Δεν είχαν κάποιον να τους διαδώσει το ευαγγέλιο. Δεν είχαν ακούσει τη φωνή του Θεού. Ίσως υπήρχαν εκεί άνθρωποι που ο Θεός ήθελε να σώσει. Προείχε το θέλημα του Θεού να κηρύξω το ευαγγέλιο και να δώσω μαρτυρία Θεού για να έρθουν ενώπιόν Του. Όταν το κατάλαβα αυτό, δεν ένιωθα τόσο φοβισμένος. Ένιωθα έτοιμος να στηριχθώ στον Θεό για να κηρύξω σε εκείνο το περιβάλλον.

Οι άνθρωποι εκεί μιλούσαν τη γλώσσα Ντάι. Εγώ ήξερα μονάχα μερικές καθημερινές κουβέντες, όπως τις ερωτήσεις «Έχετε φάει;» και «Πού πάτε;» Δεν ήμουν σε θέση να τους κηρύξω το ευαγγέλιο. Ένιωθα μεγάλο άγχος. Ήθελα να κάνω κήρυγμα, αλλά δεν ήξερα τη γλώσσα και δυσκολευόμουν πολύ. Με την προσευχή: «Θεέ μου, θέλω να κηρύξω το ευαγγέλιο αλλά δεν ξέρω τη γλώσσα. Καθοδήγησέ με και άνοιξε μου ένα μονοπάτι». Σε μια διαδικτυακή συνάθροιση, μια αδελφή ανέφερε κάποια λόγια του Θεού που μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Θεός χρησιμοποιεί πολλά και διάφορα περιβάλλοντα για να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν αληθινά και επιδιώκουν την αλήθεια. Δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βιώσουν τα λόγια Του μέσα από διαφορετικά περιβάλλοντα ή δοκιμασίες, κι έτσι να κατανοήσουν την αλήθεια, να Τον γνωρίσουν αληθινά και, τελικά, να κερδίσουν την αλήθεια. […] Όσοι δεν βαδίζουν στο φωτεινό μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας θα ζουν για πάντα υπό τη δύναμη του Σατανά, αιωνίως μες στην αμαρτία και το σκοτάδι, χωρίς καμία ελπίδα. Καταλαβαίνετε τι εννοώ μ’ αυτό που λέω; (Πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια και να εκτελώ το καθήκον μου με όλη την καρδιά και τον νου μου.) Όταν σου τυχαίνει και σου ανατίθεται ένα καθήκον, μη σκέφτεσαι πώς να αποφύγεις τις τυχόν δυσκολίες· αν σου είναι δύσκολο να χειριστείς κάτι, μην το παραμερίζεις και μην το αγνοείς. Πρέπει να το αντιμετωπίζεις χωρίς περιστροφές. Πρέπει να θυμάσαι διαρκώς ότι ο Θεός είναι με τους ανθρώπους· ότι αν αντιμετωπίσουν δυσκολίες, δεν χρειάζεται παρά να προσευχηθούν και να αναζητήσουν από Εκείνον, και ότι για τον Θεό τίποτα δεν είναι δύσκολο. Τέτοιου είδους πίστη πρέπει να έχεις. Εφόσον πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος των πάντων, γιατί εξακολουθείς να φοβάσαι όταν σου συμβαίνει κάτι; Γιατί νιώθεις ότι δεν μπορείς να στηριχτείς σε τίποτα; Αυτό αποδεικνύει ότι δεν βασίζεσαι στον Θεό. Εάν δεν Τον θεωρείς στήριγμα και Θεό σου, τότε δεν είναι Θεός σου. Στην πραγματική σου ζωή, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις που συναντάς, πρέπει να έρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να αναζητήσεις την αλήθεια. Ακόμη κι αν κατανοείς την αλήθεια και κερδίζεις κάτι που αφορά έστω κι ένα μόνο ζήτημα κάθε μέρα, δεν θα έχεις χάσει τον χρόνο σου!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Όταν διάβασα αυτά τα λόγια, κατάλαβα βαθιά μέσα μου ότι ο Θεός είναι μαζί μου. Σε κάθε δυσκολία, αρκεί να προσεύχομαι ειλικρινά και να στηρίζομαι στον Θεό, και θα με καθοδηγεί. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό, αρκεί να έχω πίστη. Έχω καθήκον να κηρύττω το ευαγγέλιο. Δεν θα υποχωρούσα επειδή δεν μιλούσα τη γλώσσα. Θα έβαζα τα δυνατά μου. Αφού είχα επιλέξει το κήρυγμα για να ικανοποιώ τον Θεό, παρά τις δυσκολίες, έπρεπε να στηριχθώ σ’ Αυτόν για το καθήκον μου. Ένιωθα έτοιμος να αγωνιστώ και κάθε φορά που ξεκινούσα για κήρυγμα προσευχόμουν στον Θεό να με καθοδηγήσει. Στην αρχή, για να επικοινωνήσω με τους χωρικούς τούς έβαζα να ακούν ευαγγελικά αποσπάσματα και μαρτυρίες στην Ντάι. Όσο έπαιζαν αυτά, άκουγα και εγώ προσεκτικά και όταν τελείωνε ο δίσκος, συναναστρεφόμουν τους ανθρώπους και πρόσθετα κάτι με τα λίγα Ντάι που είχα ήδη μάθει. Μετά από δύο-τρεις μέρες, εννιά άνθρωποι ασπάστηκαν το ευαγγέλιο. Ήμουν απίστευτα ευγνώμων στον Θεό.

Μια μέρα, ο εχθρός ανάρτησε ένα βίντεο στο WeChat. Εκεί είδα ότι αφού έπιαναν τους στρατιώτες μας, τους βασάνιζαν. Σε μερικούς έκοβαν τα χέρια, σε άλλους έκοβαν τα πόδια και τους έκοβαν τον λαιμό, σαν να έσφαζαν γουρούνια. Τους έβγαζαν ακόμα και τις καρδιές με μαχαίρια. Όταν το είδα αυτό, φοβήθηκα πολύ. Σκεφτόμουν: Πάω στον οικισμό κάθε βράδυ για να κηρύξω το ευαγγέλιο. Μήπως πέσω στα χέρια του εχθρού; Αν με έπιαναν, μήπως με κακοποιούσαν όπως και τους άλλους στρατιώτες, ή με βασάνιζαν μέχρι θανάτου; Φοβόμουν να βγω έξω και να κηρύξω ξανά. Κατάλαβα ότι δεν βρισκόμουν στη σωστή κατάσταση, έτσι προσευχήθηκα και παρέδωσα την καρδιά μου στον Θεό για καθοδήγηση. Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν αυτοπεποίθηση και δύναμη. Να τι διάβασα: «Ο Θεός επιτελεί το έργο της τελείωσης πάνω στους ανθρώπους και αυτοί δεν μπορούν να το δουν ή να το νιώσουν· υπό αυτές τις συνθήκες, απαιτείται η πίστη σου. Η πίστη των ανθρώπων απαιτείται όταν κάτι δεν είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού. Η πίστη σου απαιτείται όταν δεν μπορείς να αποχωριστείς τις ίδιες σου τις αντιλήψεις. Όταν δεν έχεις διαύγεια σχετικά με το έργο του Θεού, αυτό που απαιτείται από σένα είναι να έχεις πίστη και να τηρείς σθεναρή στάση και να παραμένεις ανυποχώρητος στη μαρτυρία σου. Όταν ο Ιώβ έφτασε σ’ αυτό το σημείο, ο Θεός τού εμφανίστηκε και του μίλησε. Τουτέστιν, μόνο μέσα από την πίστη σου θα είσαι σε θέση να δεις τον Θεό και όταν έχεις πίστη θα σε οδηγήσει ο Θεός στην τελείωση. Χωρίς πίστη, Αυτός δεν θα μπορεί να το κάνει αυτό. Ο Θεός θα σου παράσχει ό,τι ελπίζεις να αποκτήσεις. Αν δεν έχεις πίστη, τότε δεν θα μπορέσεις να οδηγηθείς στην τελείωση και δεν θα είσαι σε θέση να δεις τις ενέργειες του Θεού, πόσο μάλλον να δεις την παντοδυναμία Του. Όταν έχεις πίστη ότι θα δεις τις ενέργειές Του κατά την πρακτική σου εμπειρία, τότε ο Θεός θα σου εμφανιστεί, θα σε διαφωτίσει και θα σε καθοδηγήσει εκ των έσω. Χωρίς την πίστη αυτήν, ο Θεός δεν θα είναι σε θέση να το κάνει αυτό. Αν έχεις χάσει την ελπίδα σου στον Θεό, πώς θα είσαι σε θέση να βιώσεις το έργο Του; Επομένως, μόνο όταν έχεις πίστη και δεν τρέφεις αμφιβολίες για τον Θεό, μόνο όταν έχεις πραγματική πίστη σ’ Αυτόν ό,τι κι αν κάνει Αυτός, μόνο τότε θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει μέσα από τις εμπειρίες σου, και τότε μόνο θα είσαι σε θέση να δεις τις ενέργειές Του. Όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσω της πίστης. Η πίστη έρχεται μόνο μέσα από τον εξευγενισμό. Ελλείψει εξευγενισμού, η πίστη δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Σε τι αναφέρεται η λέξη “πίστη”; Πίστη είναι η γνήσια πεποίθηση και η ειλικρινής καρδιά που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι όταν δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν κάτι, όταν το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις ανθρώπινες έννοιες, όταν είναι πέραν της ανθρώπινης αντίληψης. Γι’ αυτήν την πίστη μιλώ Εγώ» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Έμαθα ότι όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες και βάσανα, αν μας λείπει η πίστη και δεν συνεργαζόμαστε ενεργά, ο Θεός δεν μπορεί να εργαστεί μέσα μας και δεν θα μας οδηγήσει στην τελείωση. Είδα επίσης ότι όσο πιο πολύ δεν βλέπουμε κάτι, τόσο πιο πολλή πίστη πρέπει να έχουμε στον Θεό και μόνο μέσα από δοκιμασίες αποκτούμε πίστη. Το ότι κήρυττα το ευαγγέλιο ενώ πολεμούσα στο μέτωπο, απέναντι στον κίνδυνο να πέσω στα χέρια του εχθρού ήταν μια δοκιμασία για μένα. Δεν είχα την αλήθεια ούτε είχα κατανοήσει πραγματικά την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού. Δεν πίστευα πραγματικά ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα, συνεπώς δεν είχα πίστη. Όσο βρισκόμουν σε μεγάλο κίνδυνο ενώ κήρυττα το ευαγγέλιο, φοβόμουν μήπως με πιάσουν και με βασανίσουν μέχρι θανάτου και δεν τολμούσα να πάω για κήρυγμα. Δίσταζα να δώσω την καρδιά μου στον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο Θεός τα ετοίμασε όλα αυτά για να μου δώσει περισσότερη αλήθεια, ώστε να αναζητήσω την αλήθεια, να την κάνω πράξη, να δω ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, καθορίζει τη μοίρα της ανθρωπότητας και αν ζήσω ή πεθάνω. Τώρα που ερχόμουν αντιμέτωπος με τόσο επικίνδυνες συνθήκες, έπρεπε να τις βιώσω πραγματικά και να τις ξεπεράσω, και μόνο έτσι θα έβλεπα τα έργα του Θεού και θα αποκτούσα αληθινή πίστη. Μόλις είδα το θέλημα του Θεού, η καρδιά μου γέμισε φως και δεν ένιωθα τόσο πολύ φόβο.

Διάβασα και κάποια άλλα λόγια του Θεού που με παρότρυναν περισσότερο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Θεός έχει σχέδιο για κάθε ακόλουθό Του. Ο καθένας τους έχει ένα περιβάλλον, που παρέχει ο Θεός στον άνθρωπο, μέσα στο οποίο μπορεί να επιτελέσει το καθήκον του· ο καθένας έχει να απολαύσει τη χάρη και την εύνοια του Θεού. Επίσης, έχει ειδικές συνθήκες, τις οποίες ο Θεός ορίζει για τον άνθρωπο, και χρειάζεται να υποστεί πολλά βάσανα· αντίθετα με την ομαλή πλεύση που φαντάζεται ο άνθρωπος. Πέρα απ’ αυτό, εάν αναγνωρίζεις ότι είσαι δημιούργημα, πρέπει να προετοιμαστείς ότι θα υποφέρεις και θα πληρώσεις τίμημα για να εκπληρώσεις την ευθύνη που αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου, καθώς και για να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου. Το τίμημα μπορεί να είναι κάποια σωματική ασθένεια ή κακουχία, ή να υπομείνεις τις διώξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα ή τις παρανοήσεις των κοσμικών, καθώς και τα δεινά που παθαίνει κανείς όταν διαδίδει το ευαγγέλιο, δηλαδή να τον ξεπουλάνε, να τον ξυλοκοπούν και να τον επιπλήττουν, να τον καταδικάζουν —ακόμη και να του επιτίθενται και να διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Είναι πιθανό, την ώρα που διαδίδεις το ευαγγέλιο, να πεθάνεις προτού ολοκληρωθεί το έργο του Θεού και να μη ζήσεις ώστε να δεις την ημέρα της δόξας Του. Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι και για αυτό. Δεν το λέω για να σας τρομάξω, είναι γεγονός. […] Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν, τους επέπληξαν και τους θανάτωσαν επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου και οι άνθρωποι του κόσμου τούς απέρριψαν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης που έκανε για όλη την ανθρωπότητα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ζήσει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία για το πόσο αγαπάει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όταν ο Σατανάς τούς απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν εγκατέλειψαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ, μήπως, πως θα κάνω κι εσάς να καταθέσετε με την ίδια μέθοδο μαρτυρία για τον Θεό και να διαδώσετε το ευαγγέλιό Του; Δεν χρειάζεται απαραίτητα να το κάνεις αυτό, μα πρέπει να καταλάβεις πως είναι δική σου ευθύνη, πως αν ο Θεός χρειαστεί κάτι τέτοιο από εσένα, θα πρέπει να το αποδεχθείς ως κάτι που η τιμή σου σε δεσμεύει να κάνεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Κατάλαβα ότι ακολουθούμε τον Θεό επειδή Αυτός το έχει ορίσει. O Θεός δημιουργεί τις συνθήκες όπου ο καθένας κάνει το καθήκον του. Όσο κηρύττουμε το ευαγγέλιο, σίγουρα θα αντιμετωπίσουμε διάφορες καταστάσεις και κινδύνους. Κάποιοι ταπείνωση και άλλοι ξυλοδαρμούς και φωνές, κάποιοι παραδίδονται στην εξουσία του Σατανά και κακοποιούνται και κάποιοι σκοτώνονται. Όμως, όποιες και αν είναι οι συνθήκες, Ως δημιουργημένο ον πρέπει να κάνω πάντα το καθήκον μου. Όσο ζω έχω αποστολή και ευθύνη να κηρύσσω το ευαγγέλιο. Παρά τις πικρίες ή τις δυσκολίες, ακόμα κι αν το πληρώσω με τη ζωή μου, πρέπει να κάνω το καθήκον που έχω αναλάβει. Σκέφτηκα τους μαθητές του Κυρίου Ιησού την Εποχή της Χάριτος. Αντιμετώπιζαν πολλούς κινδύνους για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Κάποιους τους χτυπούσαν και τους φώναζαν ή τους φυλάκιζαν, κάποιους τους σταύρωσαν ή τους βασάνισαν μέχρι θανάτου ενώ ήταν ζωντανοί. Αλλά δεν παραπονέθηκαν ούτε άφησαν την ευθύνη και το καθήκον τους. Τελικά, υπάκουσαν μέχρι θανάτου, μαρτυρώντας τα έργα και τη μεγάλη δύναμη του Θεού με την ίδια τους τη ζωή, και ταπείνωσαν τον Σατανά. Δεν πέθαναν επειδή έκαναν κακό. Μαρτύρησαν στο όνομα του Θεού κι ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Κύριος της δημιουργίας. Θυσιάστηκαν για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να δώσουν μαρτυρία για τον Θεό. Αυτό είναι ό,τι πιο ουσιαστικό. Εκπλήρωσαν την υποχρέωση που είχαν. Ο Θεός εγκρίνει τέτοια δημιουργημένα όντα, και παρότι η σάρκα τους πέθανε, οι ψυχές τους βρίσκονται στα χέρια και στον ορισμό του Θεού. Έκανα επίσης κάποια αυτοκριτική. Όταν κινδύνευα να πεθάνω, δείλιαζα και δεν ήθελα να κηρύξω το ευαγγέλιο. Λογάριαζα την ασφάλειά μου. Στην ουσία αγαπούσα μονάχα τη ζωούλα μου. Νόμιζα ότι μπορούσα να ελέγξω τη μοίρα μου, ότι όσο δεν πήγαινα για κήρυγμα, δεν θα κινδύνευα ούτε θα πέθαινα. Αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν θα ήμουν ασφαλής μόνο και μόνο αν δεν πήγαινα για κήρυγμα. Με είχαν βάλει να φυλάω σκοπιά, πόστο πολύ επικίνδυνο και ήταν πιθανό να πέσω σε ενέδρα. Επίσης, κινδυνεύαμε όταν πηγαίναμε να πάρουμε νερό ή ψώνια από τους ντόπιους. Οι εχθροί θα μπορούσαν να μας επιτεθούν ανά πάσα στιγμή. Δεν μπορούσα να ελέγξω μόνος μου τη ζωή μου. Το αν θα μας έπιανε ο εχθρός ήταν εξολοκλήρου στα χέρια του Θεού. Αν δεν το επέτρεπε, δεν θα με έπιαναν ακόμα και αν πήγαινα να κάνω κήρυγμα. Αν ο Θεός επέτρεπε να συμβεί κάτι, θα έπεφτα σε ενέδρα ή θα με έπιαναν, και χωρίς να πάω να κηρύξω. Ως δημιουργημένο ον υποτάσσομαι στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Ό,τι κι αν συμβεί, εγώ πρέπει να συνεχίσω το κήρυγμα και να κάνω το καθήκον μου. Αν αποφεύγω διαρκώς να κηρύττω το ευαγγέλιο, να δίνω μαρτυρία Θεού, να κάνω το καθήκον μου, θα ήμουν ακόμα ζωντανός, μα δεν θα λειτουργούσα ως δημιούργημα για τον Θεό και η ζωή μου δεν θα είχε νόημα. Στο τέλος, ο Θεός θα με απέκλειε χωρίς να σωθώ. Στην πρώτη γραμμή, ήταν επικίνδυνο να κάνεις κήρυγμα στους οικισμούς, αλλά για να διαδοθεί το ευαγγέλιο του Θεού και να επεκταθεί η εμβέλειά του, χωρίς να προσκολλώμαι στη ζωή, έπρεπε να δω σωστά την προοπτική του θανάτου και αν χρειαζόταν, να θυσιάσω τη ζωή μου για να συνεχίσω να κηρύττω, εκπληρώνοντας έτσι την ευθύνη μου. Αυτό θα πει μαρτυρία και έτσι κάνω καλύτερα το καθήκον. Κατάλαβα επίσης ότι είμαι δημιούργημα και πιστός του Θεού. Όποια επικίνδυνη κατάσταση κι αν αντιμετωπίζω, η διάδοση του ευαγγελίου είναι η αποστολή της ζωής μου και το καθήκον μου. Δεν θα σταματήσω ποτέ το κήρυγμα. Μετά, οι αδελφοί Νίκολας και Άρθουρ έρχονταν για κήρυγμα μαζί μου.

Μια μέρα, πήγαμε σε έναν οικισμό και δέκα άτομα ήρθαν ακούσουν το κήρυγμα. Τους συναναστραφήκαμε για το πώς θα προστατευτούν από τις καταστροφές και πώς οι καταστροφές γίνονται όλο και μεγαλύτερες τώρα, όπως εδώ, όπου ήμασταν συνεχώς σε πόλεμο, και το αίμα έρεε σαν νερό. Υπήρχε επίσης η πανδημία… Από όλες αυτές τις καταστροφές, ποιος μπορεί να μας σώσει; Μόνο ο Σωτήρας, ο ένας αληθινός Θεός, δημιουργός του ουρανού και της γης μπορεί να μας σώσει. Στη συνέχεια ακούσαμε κάποια ηχογραφημένα κηρύγματα που εξηγούσαν γιατί οι άνθρωποι γεννιούνται, γερνούν, ασθενούν και πεθαίνουν, πώς τους προστατεύει ο Θεός στις καταστροφές, πώς ο Σατανάς τους διαφθείρει, και πώς ο Θεός εργάζεται για τη σωτηρία μας. Ορίστε και τα εξής λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Πριν υπάρξει η γη, ο αρχάγγελος ήταν ο σπουδαιότερος από τους αγγέλους του ουρανού. Είχε δικαιοδοσία πάνω σε όλους τους αγγέλους στον ουρανό. Αυτή ήταν η εξουσία που ο Θεός τού είχε παραχωρήσει. Με εξαίρεση τον Θεό, ήταν ο σπουδαιότερος από τους αγγέλους του ουρανού. Αργότερα, αφότου ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, κάτω στη γη ο αρχάγγελος διέπραξε μια ακόμα μεγαλύτερη προδοσία εναντίον του Θεού. Λέω ότι πρόδωσε τον Θεό, διότι ήθελε να διαχειρίζεται την ανθρωπότητα και να ξεπεράσει την εξουσία του Θεού. Ο αρχάγγελος ήταν αυτός που έβαλε την Εύα στον πειρασμό να αμαρτήσει, και το έκανε διότι επιθυμούσε να εγκαθιδρύσει το βασίλειό του στη γη και να κάνει τους ανθρώπους να προδώσουν τον Θεό και να υπακούσουν αντ’ Αυτού τον αρχάγγελο. Ο αρχάγγελος είδε ότι υπήρχαν τόσα πράγματα που μπορούσαν να τον υπακούσουν· οι άγγελοι, όπως και οι άνθρωποι στη γη. Τα πουλιά, τα κτήνη, τα δέντρα, τα δάση, τα βουνά, τα ποτάμια κι όλα τα πράγματα πάνω στη γη ήταν κάτω απ’ την φροντίδα των ανθρώπων —δηλαδή του Αδάμ και της Εύας— την στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα υπάκουσαν τον αρχάγγελο. Ο αρχάγγελος, λοιπόν, επιθυμούσε να ξεπεράσει την εξουσία του Θεού και να Τον προδώσει. Μετά από αυτό, οδήγησε πολλούς αγγέλους στο να προδώσουν τον Θεό, οι οποίοι κατόπιν εξελίχθηκαν σε διάφορων ειδών ακάθαρτα πνεύματα. Η εξέλιξη της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα δεν έχει προκληθεί από την διαφθορά του αρχαγγέλου; Οι άνθρωποι είναι έτσι όπως είναι σήμερα μόνο και μόνο διότι ο αρχάγγελος πρόδωσε τον Θεό και διέφθειρε την ανθρωπότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα). «Καταρχάς, πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι από πού προέρχεται ο πόνος της γέννησης, των γηρατειών, της αρρώστιας και του θανάτου που υφίστανται σε όλη τους τη ζωή και γιατί ο άνθρωπος υποφέρει απ’ όλα αυτά. Δεν υπήρχαν όλα αυτά όταν πρωτοδημιουργήθηκε ο άνθρωπος; Από πού προέκυψαν αυτοί οι πόνοι; Προέκυψαν μετά τον πειρασμό και τη διαφθορά των ανθρώπων από τον Σατανά, που οδήγησαν στον εκφυλισμό τους. Ο πόνος, τα προβλήματα και το κενό της ανθρώπινης σάρκας, αλλά και όλα τα άθλια πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο των ανθρώπων, όλα αυτά εμφανίστηκαν μετά τη διαφθορά του ανθρώπου απ’ τον Σατανά. Μόλις ο Σατανάς διέφθειρε τον άνθρωπο, άρχισε να τον βασανίζει και έτσι εκείνος άρχισε να πέφτει όλο και περισσότερο, οι αρρώστιες του χειροτέρευαν όλο και πιο πολύ, ο πόνος του όλο μεγάλωνε και είχε όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι ο κόσμος είναι κενός και μίζερος, ότι είναι αδύνατο να επιβιώσει σ’ αυτόν τον κόσμο, ότι η ζωή εδώ είναι ολοένα και πιο απελπιστική. Έτσι, όλος αυτός ο πόνος επήλθε στον άνθρωπο απ’ τον Σατανά και ήρθε μετά από τη διαφθορά και τον εκφυλισμό του απ’ τον Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία του ότι ο Θεός γεύτηκε τα εγκόσμια δεινά). «Όλες οι συμφορές θα συμβούν η μία μετά την άλλη· όλα τα έθνη και όλοι οι τόποι θα βιώσουν καταστροφές: Παντού συμβαίνουν επιδημίες, λιμοί, πλημμύρες, ξηρασίες και σεισμοί. Αυτές οι καταστροφές δεν συμβαίνουν απλώς σε ένα ή δύο μέρη, ούτε θα τελειώσουν μέσα σε μία ή δύο ημέρες. Αντιθέτως, θα επεκταθούν σε όλο και περισσότερες περιοχές και θα γίνουν όλο και πιο σφοδρές. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, κάθε είδους επιδρομές εντόμων θα συμβαίνουν αλλεπάλληλα και το φαινόμενο του κανιβαλισμού θα εμφανιστεί παντού. Αυτή είναι η κρίση Μου πάνω σε όλα τα έθνη και τους λαούς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 65). Άκουσαν αυτά τα λόγια και θεώρησαν ότι ήταν σπουδαία. Κάποια άτομα είπαν: «Δεν έχουμε ξανακούσει τέτοια λόγια. Είναι υπέροχα, πολύ συγκινητικά». Και κάποιοι: «Σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε το ευαγγέλιο και έτσι ακούσαμε τη φωνή του Θεού». Και άλλοι είπαν: «Ελπίζω να έρθετε ξανά». Αυτοί οι δέκα άνθρωποι ασπάστηκαν το ευαγγέλιο εκείνη την ημέρα. Τους είπα ότι θα επιστρέφαμε το ίδιο βράδυ και τους ενθάρρυνα να φέρουν φίλους και συγγενείς. Tο βράδυ έφεραν πάνω από δώδεκα ακόμη άτομα. Αφού άκουσαν τα ηχογραφημένα κηρύγματα και τα λόγια του Θεού, όλοι ασπάστηκαν το ευαγγέλιο και υποσχέθηκαν να έρχονται τα βράδια να ακούν όταν θα έχουν χρόνο. Χάρηκα πάρα πολύ. Από τότε, συνεχίσαμε το κήρυγμα μέσα στην ημέρα όποτε είχαμε χρόνο και μετά τους ποτίζαμε το βράδυ. Μετά το πότισμα γυρίζαμε προσεχτικά στις θέσεις μας. Αφού πέρασε ένας μήνας, ήταν όλοι ιδιαίτερα συνεπείς στις συναθροίσεις τους και αφοσιωμένοι. Έφερναν και άλλους για να ακούσουν τα κηρύγματα. Όλο και περισσότεροι ασπάζονταν το ευαγγέλιο. Όσο έβλεπα την εξέλιξη, ένιωθα μεγάλη ευτυχία και βαθιά συγκίνηση. Την ικανότητά μου να κηρύττω στην πρώτη γραμμή και να φέρνω τους πολίτες ενώπιον του Θεού τη χρωστούσα στην καθοδήγησή Του και ένιωθα ιδιαίτερη γαλήνη.

Ένα βράδυ, πήγα στον οικισμό για να ποτίσω μερικούς νέους πιστούς. Στην επιστροφή συνάντησα έναν διοικητή λόχου να περιπολεί με εξοπλισμό νυχτερινής όρασης. Με εντόπισε και, επειδή με πέρασε για εχθρό που έστηνε ενέδρα, μάζεψε στρατιώτες για να με συλλάβουν. Εκεί που ήταν έτοιμοι να πυροβολήσουν, έβαλα μια φωνή. Ευτυχώς, ο αδελφός Σον με αναγνώρισε, αλλιώς θα είχαν ανοίξει πυρ. Την άλλη μέρα, ο αδελφός Σον μου είπε: «Παραλίγο να σε πυροβολήσουν εχθές. Πάλι καλά που εγώ αναγνώρισα τη φωνή σου». Συγκινήθηκα πολύ όταν το άκουσα αυτό και ευχαρίστησα θερμά τον Θεό για την προστασία Του. Σκέφτηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου βρίσκονται στο χέρι του Θεού και τα πάντα στη ζωή του τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Είτε τα πιστεύεις όλα αυτά είτε δεν τα πιστεύεις, κάθε πράγμα ανεξαιρέτως, είτε είναι ζωντανό είτε νεκρό, θα μετατοπιστεί, θα αλλάξει, θα ανανεωθεί και θα εξαφανιστεί σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στα πάντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Κατάλαβα ότι ο Θεός ορίζει και ελέγχει τα πάντα. Στα χέρια Tου οι καρδιές και τα πνεύματα μας. Το κάθε τι, είτε είναι ζωντανό είτε νεκρό, μεταβάλλεται σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Ο Θεός διευθετεί και τη ζωή ή τον θάνατό μας. Το αν οι συμπολεμιστές μου με πυροβολούσαν το περασμένο βράδυ ή όχι, ήταν στα χέρια του Θεού. Η συνάντηση με τον αδελφό Σον ήταν υπό την κυριαρχία του Θεού. Απλώς έτυχε να αναγνωρίσει τη φωνή μου και γι’ αυτό και δεν πυροβόλησαν. Όλα είχαν κανονιστεί από τον Θεό. Ένιωθα ευγνωμοσύνη για τον Θεό και συγκίνηση. Αισθανόμουν την αγάπη και την προστασία του Θεού και είδα και πόσο θαυμαστά είναι τα έργα Του. Μετά από αυτό, συνεχίσαμε να πηγαίνουμε όλοι στον οικισμό για να διαδώσουμε το ευαγγέλιο. Πενήντα επτά άτομα. Όλοι είχαν ενταχθεί στην εκκλησία. Ευγνωμονούσα τον Θεό για την καθοδήγησή Του.

Πιστεύαμε ότι είχαμε τελειώσει το κήρυγμα σε εκείνη την περιοχή και σκεφτόμασταν πού να συνεχίσουμε. Έτυχε την ίδια ημέρα η μονάδα μας να πάρει μετάθεση για άλλον οικισμό όπου υπήρχαν δύο χωριά. Χάρηκα πολύ που θα συνέχιζα να κηρύττω σε μια νέα περιοχή. Και εκεί ήταν επικίνδυνο. Ο εχθρός μπορούσε να επιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Ανακαλύψαμε μια νάρκη αμέσως μετά την άφιξή μας. Φοβόμουν λίγο μήπως οι στρατιώτες του εχθρού έκαναν τους πολίτες και εμφανίζονταν από το πουθενά. Αν ήμασταν λίγοι ή προχωρούσαμε μόνοι μας, άοπλοι, και τους συναντούσαμε, θα μας σκότωναν ή θα μας έπιαναν αιχμαλώτους. Αλλά μετά την εμπειρία μου στο προηγούμενο μέρος, είχα δει τα θαυμαστά έργα του Θεού και ήξερα ότι είχα υποχρέωση να κηρύξω το ευαγγέλιο. Ό,τι κι αν συνέβαινε, έπρεπε να προσαρμοστώ αναλόγως. Με αυτήν τη σκέψη, δεν ένιωθα πια τόσο περιορισμένος και συνέχισα να βγαίνω για να μοιραστώ το ευαγγέλιο όποτε μπορούσα. Στον οικισμό πάντα πηγαίναμε με όπλα, ήμασταν προσεκτικοί. Αρχίσαμε το κήρυγμα του ευαγγελίου με τον υπαρχηγό του χωριού, τη γυναίκα του και τη μητέρα του, παίζοντας τα ηχογραφημένα κηρύγματα. Αυτά τα κηρύγματα έλεγαν πώς ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τα πάντα στην αρχή, πώς η ανθρωπότητα άρχισε να διαφθείρεται, για τις καταστροφές και τους πολέμους των εσχάτων ημερών και πώς αυτά είναι σημάδια του ερχομού του Κυρίου. Ο Κύριος Ιησούς έχει ενσαρκωθεί για να σώσει την ανθρωπότητα. Είναι ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός. Εκφράζει την αλήθεια, επιτελώντας το έργο της κρίσης των έσχατων ημερών για να σώσει την ανθρωπότητα και να ξεφύγουμε από το κακό και τις καταστροφές. Μόνο ενώπιον του Παντοδύναμου Θεού θα σωθούμε και θα εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Άκουσαν αυτήν την μαρτυρία και όλοι είπαν ότι ήταν υπέροχη. Ο υπαρχηγός του χωριού είπε: «Επίτρεψέ μου να σημειώσω όσα είπες για να τα διαβάσω αργότερα». Εγώ είπα: «Μην ανησυχείς γι’ αυτό, θα επιστρέψουμε αύριο. Μπορείς να καλέσεις και άλλα άτομα να ακούσουν;» Εκείνος είπε: «Αυτό που λες είναι υπέροχο και σωστό. Είμαι ο υπαρχηγός του χωριού, οπότε θα καλέσω όλους τους συγχωριανούς να σας ακούσουν». Την επόμενη ημέρα, έφερε και άλλα άτομα να ακούσουν το κήρυγμα. Τελικά, 94 άτομα από τα δύο χωριά ασπάστηκαν το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών. Ήμουν πραγματικά ευγνώμων στον Θεό που κανόνισε να πάω εκεί να κηρύξω και να εκπληρώσω το καθήκον μου για να ανυψώσω τον Θεό. Ένιωθα τόσο ευγνώμων προς τον Θεό!

Αφού τα πέρασα όλα αυτά, απέκτησα προσωπική εμπειρία ότι ο Θεός κυβερνά τη μοίρα μας κι ότι η ζωή κι ο θάνατός μας είναι στα χέρια Του. Επιπλέον, κατανόησα πιο πρακτικά την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού. Πριν, όταν δεν είχα φτάσει ακόμα στην πρώτη γραμμή, ήξερα ότι στον στρατό υπάρχει κίνδυνος και έθετα τη ζωή και τον θάνατό μου στα χέρια του Θεού. Ωστόσο έπρεπε να φτάσω εκεί, για να δω πόσο μικρή ήταν η πίστη μου στον Θεό. Στη συνέχεια, κάθε φορά που αντιμετώπιζα κίνδυνο και φοβόμουν και δεν είχα πίστη, τα λόγια του Θεού με στήριζαν και με καθοδηγούσαν, δίνοντάς μου πίστη και δύναμη. Γι’ αυτό και δεν υποχώρησα και δεν εγκατέλειψα το καθήκον μου. Ευγνωμονούσα τον Θεό που μου επέτρεψε να αποκτήσω τέτοιου είδους εμπειρίες. Όπου κι αν καταλήξω στο μέλλον, όσο επικίνδυνο και αν είναι το μέρος, η διάδοση του ευαγγελίου είναι η αποστολή μου. Πρέπει να έχω πίστη, να παραδώσω την καρδιά μου στον Θεό και να κάνω το καθήκον μου ως δημιούργημα. Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!