Ⅰ

Η ενσάρκωση είναι

του Θεού η εμφάνιση εν σαρκί.

Εργάζεται μες στους ανθρώπους

σε ανθρώπινο σώμα.

Άρα, ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να ’χει

ανθρώπινη φύση κανονική.

Ενσάρκωση σημαίνει ότι ο Θεός

ζει κι εργάζεται στη σάρκα.

Στην ουσία Του ο Θεός γίνεται άνθρωπος.

Δεν γίνεται σάρκα χωρίς φύση ανθρώπινη.

Και χωρίς αυτήν κανείς δεν είναι άνθρωπος.

Σαν παίρνει ο Θεός ένα σώμα,

έχει ανθρώπινη φύση εγγενή.

Μην λέτε πως όταν ο Θεός ενσαρκώνεται

είναι πλήρως θεϊκός και όχι ανθρώπινος.

Eίναι βλασφημία που αψηφά

την αλήθεια της ενσάρκωσης.

Απ’ τη στιγμή που ενσαρκώνεται,

η ουσία Του είναι και φύση

ανθρώπινη, μα και θεϊκή.

Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός

ο ίδιος ο Θεός στη γη.

Ⅱ

Το έργο του Θεού το κάνει η θεία φύση

κρυμμένη μέσα στην ανθρώπινη φύση Του.

Η σάρκα Του εκτελεί το θείο έργο Του

ως άνθρωπος και ως Θεός.

Ο Θεός γίνεται άνθρωπος

σε σώμα με ουσία κι απ’ τα δυο,

άρα είναι πάνω απ’ τους απλούς ανθρώπους.

Απ’ όλους μ’ ένα κέλυφος

ανθρώπινο σαν κι Αυτού,

απ’ όλους με φύση ανθρώπινη,

μόνο Αυτός είναι ο ενσαρκωμένος Θεός.

Όλοι οι άλλοι είν’ απλώς άνθρωποι.

Απ’ τη στιγμή που ενσαρκώνεται,

η ουσία Του είναι και φύση

ανθρώπινη, μα και θεϊκή.

Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός

ο ίδιος ο Θεός στη γη.

Οι άνθρωποι έχουν μόνο φύση ανθρώπινη,

ενώ μόνον ο Θεός ο ενσαρκωμένος

έχει φύση ανθρώπινη,

αλλά έχει και φύση θεϊκή.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό