Ⅰ

Άκουσα τον Θεό και κοντά Του πήγα,

φωνάζοντας το όνομά Του, σαν να ξαναενώθηκα με τη μητέρα μου.

Ο Θεός ήξερε τη θλίψη μου,

τα παρηγορητικά Του λόγια σκούπισαν τα δάκρυά μου.

Κι άφησα πίσω τα δεσμά της αμαρτίας.

Ο λόγος του Θεού κρίνει, του ανθρώπου τη διαφθορά αποκαλύπτει.

Κυνηγούσα φήμη και πλούτη, χωρίς συνείδηση,

αγνοώντας γιατί είμαι εδώ, ζούσα σαν κτήνος.

Μ’ έσωσε ο Παντοδύναμος Θεός.

Ο Χριστός είναι η αλήθεια, όλα τ’ απαρνιέμαι και Τον ακολουθώ.

Η κρίση κι οι δοκιμασίες Του είν' για τη σωτηρία μου.

Η καρδιά του Θεού είναι τόσο όμορφη, τόσο καλοσυνάτη.

Θα ’μαι ένας καινούριος άνθρωπος

και θα ξεπληρώσω την αγάπη Του.

Ⅱ

Η κρίση του λόγου του Θεού αποκαλύπτει τη διαφθορά του ανθρώπου.

Διάβασα τον λόγο του Θεού, μα δεν τον δέχτηκα,

ποτέ δεν προσπάθησα να καταλάβω τη διαφθορά μου.

Νόμιζα πως οι προσπάθειες θα επαινεθούν,

μα οι δοκιμασίες Του έδειξαν την απανθρωπιά μου.

Προσπάθησα να πάρω ευλογίες, με κενές λέξεις,

δίχως να κάνω πράξη την αλήθεια.

Προσπαθούσα να ξεγελάσω τον Θεό, σαν υποκριτής.

Στις δοκιμασίες είδα την αλήθεια μου.

Η δικαιοσύνη κι η μεγαλοπρέπειά Του δεν ανέχονται καμία προσβολή.

Έπεσα στα γόνατα μπροστά Του.

Ως πιστός χωρίς αλήθεια, δεν έχω δικαίωμα να Τον δω.

Ο Θεός κρίνει, με δοκιμάζει για να σωθώ.

Η καρδιά του Θεού είναι τόσο όμορφη, τόσο καλοσυνάτη.

Θα ’μαι ένας καινούριος άνθρωπος

και θα ξεπληρώσω την αγάπη Του.