Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε σχετικά με τη δεύτερη πτυχή του «πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», που δεν είναι άλλη από το να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Αναφορικά με αυτό το θέμα, αναφέραμε συνολικά τέσσερα πράγματα: πρώτον, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι· δεύτερον, τον γάμο· τρίτον, την οικογένεια· και τέταρτον, την καριέρα. Την προηγούμενη φορά, λοιπόν, συναναστραφήκαμε σχετικά με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Ένα από τα στοιχεία των ανθρώπινων επιδιώξεων, ιδανικών και επιθυμιών που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι είναι οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Εφόσον έχετε ακούσει τη συναναστροφή Μου, έχετε όλοι σας σωστή στάση και οπτική αναφορικά με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; (Ναι.) Το νόημα, λοιπόν, της συναναστροφής μας είναι να εγκαταλείψετε τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Για να τα εγκαταλείψετε, όμως, όλα αυτά πρέπει πρώτα να καταλάβετε τι είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι και μετά πώς πρέπει να τα αντιμετωπίζετε και πώς να εγκαταλείψετε τα πράγματα που αναφέραμε παραπάνω και προκύπτουν από αυτά. Είτε συναναστραφούμε σχετικά με τις θετικές πτυχές τους είτε με τις αρνητικές, δεν έχει καμία σημασία. Στόχος της συναναστροφής, με δυο λόγια, είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν τι ακριβώς είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, ώστε να τα αντιμετωπίζουν και να τα αξιοποιούν όπως πρέπει, να τους δίνουν τον χώρο και την αξία που τους αναλογεί και, να μπορέσουν, ταυτόχρονα, να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τις επιθυμίες και τα ιδανικά που δεν είναι σωστά και πρέποντα, που δεν θα έπρεπε να έχουν, που επηρεάζουν τόσο την πίστη τους στον Θεό όσο και την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου θα επηρεάσουν τη ζωή και την επιβίωσή σου, καθώς και την άποψή σου σχετικά με την επιβίωση. Εννοείται πως ακόμα περισσότερο θα επηρεάσουν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, καθώς και το καθήκον και την αποστολή σου σε αυτήν τη ζωή. Αν άρα το δούμε καθαρά παθητικά, οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που γεννούν μέσα στους ανθρώπους τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι δεν είναι ούτε οι στόχοι ούτε η κατεύθυνση που επιδιώκουν, πόσο μάλλον η άποψη που θα πρέπει να υιοθετήσουν για τη ζωή και τις αξίες κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Συναναστρέφομαι σχετικά με το τι είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, για να πω στους ανθρώπους πώς να τα κατανοούν και να τα αντιμετωπίζουν σωστά, κι έπειτα, με βάση την επιρροή που δέχονται από αυτά, να τους κάνω να δουν κατά πόσο είναι σωστές οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους. Χρησιμοποιώ, δηλαδή, και τις θετικές και τις αρνητικές πλευρές για να δώσω στους ανθρώπους να καταλάβουν με σαφήνεια πώς να αντιμετωπίζουν σωστά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Οπωσδήποτε, αν η γνώση κάποιου για τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι είναι σωστή, αν τα κατανοεί με ακρίβεια και μπορεί να τα αντιμετωπίζει σωστά, τότε εγκαταλείπει στ’ αλήθεια και τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν από αυτά. Μόλις κατανοήσεις σωστά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, θα τα αντιμετωπίζεις με τον σωστό τρόπο και τις κατάλληλες μεθόδους, που συνάδουν σχετικά με τις αρχές και τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Έτσι, θα μπορέσεις να εγκαταλείψεις με τρόπο θετικό τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Επιπλέον, μέσα απ’ αυτήν τη συναναστροφή, μπορείς επίσης να δεις καθαρά τις διάφορες βλαβερές επιρροές που σου ασκούν οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, καθώς και την αντιδραστική, αρνητική επίδρασή τους. Θα μπορέσεις έτσι να εγκαταλείψεις αποφασιστικά αυτές τις ανάρμοστες επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες. Μετά τη συναναστροφή μας πάνω σε όλα αυτά, κάποιοι σίγουρα θα πουν: «Τα διάφορα είδη ανθρώπων στον κόσμο έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και χόμπι, τα οποία γεννούν διαφορετικές επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες. Αν ενεργούσαμε σύμφωνα με αυτά που λέμε τώρα, και οι άνθρωποι δεν επιδίωκαν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, θα είχε αναπτυχθεί αυτός ο κόσμος; Πώς θα ήταν δυνατόν να αναπτυχθούν τομείς που σχετίζονται με την επιβίωση και τη ζωή της ανθρωπότητας, όπως η τεχνολογία, ο πολιτισμός και η εκπαίδευση; Θα μπορούσε η ανθρωπότητα να απολαμβάνει τον σημερινό τρόπο ζωής της; Θα είχε αναπτυχθεί ο κόσμος όπως είναι σήμερα; Δεν θα έμοιαζε ακόμα με πρωτόγονη κοινωνία; Θα ζούσαν οι άνθρωποι όπως ζουν σήμερα;» Είναι πρόβλημα αυτό; Πιθανότατα, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο της συναναστροφής μας, όλοι το αποδέχεστε επειδή σκέφτεστε ως εξής: «Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, πρέπει να τα αποδεχόμαστε και να υποτασσόμαστε σε αυτά». Έτσι, συνήθως δεν έχετε διαφορετικές απόψεις για να αντικρούσετε όσα σας λέω στη συναναστροφή. Όμως μπορεί πάντα να υπάρχει κάποιος —ένας τρίτος, για παράδειγμα— που να διατυπώνει τέτοιες αμφιβολίες, σωστά; Αν σας ρωτούσαν κάτι τέτοιο, αλήθεια, πώς θα απαντούσατε; (Θεωρώ πως είναι λάθος η άποψη που εκφράζεται μέσα απ’ αυτά τα ερωτήματα, επειδή τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι των ανθρώπων δεν ελέγχουν την ανάπτυξη της τεχνολογίας ούτε την πρόοδο κάθε εποχής. Όλα αυτά υπάγονται στην κυριαρχία του Θεού. Δεν ισχύει πως αν κάποιος έχει ένα ενδιαφέρον ή ένα χόμπι, μπορεί να συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξη του κόσμου ή να τον αλλάξει.) Αυτή είναι μια μακροσκοπική θεώρηση. Υπάρχει άλλος τρόπος να το δει κανείς; Εξαρτάται από το αν καταλαβαίνεις πραγματικά την αλήθεια. Αν οι άπιστοι ακούσουν τα λόγια αυτής της συναναστροφής, θα θέσουν λέτε ένα τέτοιο ερώτημα; (Μάλλον.) Επομένως, αν θέσουν αυτό το ερώτημα, πώς μπορείς να απαντήσεις σύμφωνα με τα αντικειμενικά γεγονότα, σύμφωνα με την αλήθεια; Αν δεν μπορείς να απαντήσεις, θα πουν ότι έχεις παραπλανηθεί. Αν δεν μπορείς να απαντήσεις, αυτό, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ένα πράγμα: ότι δεν κατανοείς αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Δεν μπορείτε να απαντήσετε, έτσι δεν είναι; (Δεν μπορούμε.) Οπότε, ας μιλήσουμε γι’ αυτό το ζήτημα.

Κάποιοι λένε: «Αν οι άνθρωποι δεν επιδίωκαν τα ιδανικά τους, θα είχε αναπτυχθεί ο κόσμος; Θα είχε φτάσει στη σημερινή του κατάσταση;» Η απάντηση είναι «ναι». Απλό δεν είναι αυτό; (Ναι.) Ποια είναι η πιο απλή, ευθεία εξήγηση γι’ αυτό το «ναι»; Είτε οι άνθρωποι επιδιώκουν τα ιδανικά τους είτε όχι, αυτό δεν επηρεάζει καθόλου τον κόσμο, καθώς αυτό που παρακινεί και κατευθύνει την ανάπτυξη του κόσμου έως σήμερα δεν είναι τα ιδανικά της ανθρωπότητας· ο Δημιουργός είναι Αυτός που έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα στο παρόν, στο σήμερα. Χωρίς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, οι άνθρωποι θα είχαν φτάσει στο σήμερα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο· χωρίς την ηγεσία και την κυριαρχία του Δημιουργού όμως, όχι. Είναι ικανοποιητική αυτή η εξήγηση; (Ναι.) Πώς είναι ικανοποιητική; Απαντά στο ερώτημα; Εξηγεί την ουσία του ερωτήματος; Δεν την εξηγεί, όχι· απλά δίνει μια θεωρητική απάντηση στο ερώτημα, υπό τους όρους ενός οράματος, θα μπορούσε να πει κανείς. Υπάρχει όμως μια πιο λεπτομερής, πιο ουσιαστική εξήγηση που δεν έχουμε διατυπώσει. Ποια είναι αυτή η λεπτομερής εξήγηση; Ας ξεκινήσουμε αρχικά με απλά λόγια. Σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, κάθε άνθρωπος ακολουθεί τους ομοίους τους, και κάθε είδος ανθρώπου έχει τη δική του αποστολή. Αποστολή όσων πιστεύουν στον Θεό είναι να μαρτυρούν σχετικά με την κυριαρχία του Δημιουργού, σχετικά με τις πράξεις Του, να ολοκληρώνουν αυτό που τους έχει εμπιστευθεί Εκείνος, να κάνουν καλά το καθήκον τους και, στο τέλος, να σώζονται. Αυτή είναι η αποστολή τους. Πιο αναλυτικά, αποστολή τους είναι να διαδώσουν τον λόγο και το έργο του Θεού και κατόπιν, να αποδεχθούν την ηγεσία Του και να βιώσουν το έργο Του, για να αποτινάξουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και να σωθούν. Αυτό το είδος ανθρώπου επιλέγει ο Θεός: το είδος του ανθρώπου που συνεργάζεται μαζί Του όσον αφορά το έργο που κάνει στα πλαίσια του έργου διαχείρισής Του. Αποστολή ενός τέτοιου ανθρώπου είναι να κάνει καλά το καθήκον του και να ολοκληρώσει αυτό που του έχει εμπιστευθεί ο Θεός. Θα έλεγε κανείς ότι τέτοιοι άνθρωποι αποτελούν μια μοναδική ομάδα μέσα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η οποία έχει αναλάβει μια μοναδική αποστολή στο έργο διαχείρισης του Θεού, στο έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του· μια ομάδα που έχει ένα μοναδικό καθήκον και μια μοναδική ευθύνη. Έτσι, όταν μιλάω για εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, απαιτώ από αυτούς τους ανθρώπους —δηλαδή από όλους εσάς— να εγκαταλείψετε τις προσωπικές επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σας, επειδή η αποστολή, το καθήκον και η ευθύνη σας βρίσκονται στον οίκο του Θεού και την εκκλησία, όχι σ’ αυτόν τον κόσμο. Με άλλα λόγια, κανένας από σας δεν έχει την παραμικρή σχέση ούτε με την ανάπτυξη και την πρόοδο αυτού του κόσμου ούτε με καμία από τις τάσεις του. Θα μπορούσε, επίσης, να πει κανείς ότι ο Θεός δεν σας έχει αναθέσει καμία αποστολή σχετικά με την ανάπτυξη και την πρόοδο αυτού του κόσμου. Αυτό έχει ορίσει Εκείνος. Ποια είναι η αποστολή που έχει αναθέσει ο Θεός σε όσους έχει επιλέξει, σε όσους θα σώσει; Να κάνουν καλά το καθήκον τους στον οίκο του Θεού και να σωθούν. Ένα από τα πράγματα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους προκειμένου να σωθούν είναι να επιδιώκουν την αλήθεια, και ένας από τους τρόπους με τους οποίους απαιτεί να το κάνουν αυτό είναι να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Συνεπώς, αυτά τα λόγια και οι απαιτήσεις δεν απευθύνονται σε όλη την ανθρωπότητα, αλλά σ’ εσάς, σε κάθε έναν από τον εκλεκτό λαό του Θεού τον οποίο έχει επιλέξει Εκείνος και σε όλους όσοι θέλουν να σωθούν. Και, φυσικά, απευθύνονται σε όλους όσοι είναι σε θέση να κάνουν το καθήκον τους στο έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Τι ρόλο μπορείτε να παίξετε στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού; Εσείς είστε αυτοί που θα σώσει ο Θεός. Και τι περιλαμβάνει αυτή η «σωτηρία» των ανθρώπων που θα σώσει ο Θεός; Το να αποδέχεστε τα λόγια του Θεού, την παίδευση και την κρίση Του, όσα Εκείνος έχει ορίσει, την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του· το να υποτάσσεστε σε όλα τα λόγια Του, να ακολουθείτε την οδό Του και, τελικά, να Τον λατρεύετε και να αποφεύγετε το κακό. Με αυτόν τον τρόπο θα σωθείς και θα εισέλθεις στην επόμενη εποχή. Αυτόν τον ρόλο παίζετε μέσα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα· αυτή είναι η μοναδική αποστολή που έχει αναθέσει ο Θεός σ’ εσάς ειδικά. Φυσικά, από τη δική σας σκοπιά, πρόκειται για μια ειδική ευθύνη, ένα ειδικό καθήκον που έχετε σε σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους. Έτσι βλέπει κανείς αυτό το ζήτημα από την οπτική του εκλεκτού λαού του Θεού τον οποίο έχει επιλέξει Εκείνος. Δεύτερον, από όλους τους ανθρώπους, ο Θεός έχει δώσει σε αυτήν τη μοναδική ομάδα ανθρώπων μια μοναδική αποστολή. Δεν απαιτεί από εκείνους να έχουν οποιαδήποτε υποχρέωση ή ευθύνη αναφορικά με την ανάπτυξη, την πρόοδο ή οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με τον κόσμο. Εκτός από αυτήν τη μοναδική ομάδα ανθρώπων, ο Θεός έχει αναθέσει διάφορες αποστολές και στους υπόλοιπους ανθρώπους κάθε είδους τους οποίους, ανεξάρτητα από τη φύση-ουσία τους, δεν έχει επιλέξει. Χάρη στις διαφορετικές αποστολές τους, οι άνθρωποι παίζουν κάθε λογής ρόλους σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα και διαφορετικές φυλές της ανθρωπότητας, καλύπτοντας όλα τα κοινωνικά στρώματα. Λόγω των διάφορων ρόλων που έχει ορίσει γι’ αυτούς ο Θεός, καθένας τους έχει τα δικά του ενδιαφέροντα και χόμπι. Ανάλογα με τις προϋποθέσεις αυτών των ενδιαφερόντων και των χόμπι, γεννιούνται μέσα τους κάθε λογής επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες. Επειδή έχουν κάθε λογής επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες, ο κόσμος παράγει κάθε λογής νέα πράγματα και νέους κλάδους σε διαφορετικές εποχές και σε διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την τεχνολογία, την ιατρική, τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, την οικονομία και την εκπαίδευση ή κάποιες μορφές ελαφριάς βιομηχανίας όπως η υφαντουργία και οι χειροτεχνίες, καθώς και η αεροπλοΐα και η ναυτιλία. Έτσι, οι ηγετικές προσωπικότητες, οι εξέχουσες μορφές και οι μοναδικοί, αφοσιωμένοι σε κάθε κλάδο άνθρωποι που αναδεικνύονται χάρη στις διάφορες επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους έχουν τις δικές τους αποστολές σε διαφορετικές περιόδους και σε διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα. Ταυτόχρονα, στο συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, εκπληρώνουν συνεχώς την αποστολή τους. Έτσι, στις διαφορετικές χρονικές περιόδους και τα διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα της ανθρωπότητας, η κοινωνία αναπτύσσεται και προοδεύει διαρκώς ως αποτέλεσμα της εκπλήρωσης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών αυτών των μοναδικών ανθρώπων. Και βέβαια, με αυτόν τον τρόπο, η ανθρωπότητα αποκτά διαρκώς διάφορα υλικά αγαθά που αλλάζουν την ποιότητα της ζωής τους. Για παράδειγμα, πριν από μερικούς αιώνες δεν υπήρχε ηλεκτρισμός και οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν λυχνάρια. Υπό αυτές τις μοναδικές συνθήκες, εμφανίστηκε ένας μοναδικός άνθρωπος που εφηύρε τον ηλεκτρισμό, οπότε η ανθρωπότητα άρχισε να φωτίζεται με ηλεκτρικό ρεύμα. Ένα άλλο παράδειγμα: Σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον, εμφανίστηκε ένας άλλος μοναδικός άνθρωπος, που είδε ότι η γραφή σε λωρίδες από μπαμπού ήταν μεγάλη φασαρία. Έτσι, ευχήθηκε να ’ρθει μια μέρα που θα μπορούσαν οι άνθρωποι να γράφουν πάνω σε μια λεπτή, επίπεδη επιφάνεια, πράγμα που θα ήταν πιο βολικό, ενώ και τα κείμενα θα ήταν πιο ευανάγνωστα. Τότε, λοιπόν, άρχισε να ερευνά πώς θα μπορούσε να φτιαχτεί κάτι τέτοιο και, αφού έψαξε και μελέτησε και πειραματίστηκε πολύ, τελικά εφηύρε το χαρτί. Άλλο ένα παράδειγμα είναι η εφεύρεση της ατμομηχανής: Σε μια μοναδική χρονική περίοδο, εμφανίστηκε ένας μοναδικός άνθρωπος που σκέφτηκε ότι η χειρωνακτική εργασία ήταν πολύ κουραστική, απαιτούσε πολλή ανθρώπινη ενέργεια και δεν ήταν καθόλου αποδοτική. Αν υπήρχε ένα μηχάνημα ή κάποια άλλη μέθοδος που θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ανθρώπινη εργασία, τότε οι άνθρωποι θα εξοικονομούσαν πολύ χρόνο για να τον αφιερώσουν σε άλλα πράγματα. Έτσι, μετά από πολλές μελέτες και έρευνες, εφευρέθηκε τελικά η ατμομηχανή, και κατόπιν εφευρέθηκαν το ένα μετά το άλλο κάθε λογής μηχανήματα που λειτούργησαν με βάση τις αρχές της ατμομηχανής. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Συνεπώς, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, η διαρκής εκπλήρωση και επιβεβαίωση των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών ενός μοναδικού ατόμου ή μιας μοναδικής ομάδας ανθρώπων φέρνουν σταδιακά και εξακολουθητικά πρόοδο και ανάπτυξη τόσο στην ελαφριά όσο και στη βαριά βιομηχανία, βελτιώνοντας συνεχώς την ποιότητα ζωής και τις συνθήκες διαβίωσης όλης της ανθρωπότητας. Σήμερα, οι ελαφριές βιομηχανίες, όπως η υφαντουργία και οι χειροτεχνίες, αναπτύσσονται και φτάνουν σε όλο και υψηλότερα επίπεδα ποιότητας, γίνονται πιο εκλεπτυσμένες και ακριβείς, και μαζί αυξάνεται και η απόλαυση που αποκομίζουν οι άνθρωποι από αυτές. Οι βαριές βιομηχανίες, όπως τα μεταφορικά μέσα —για παράδειγμα, τα αυτοκίνητα, τα τρένα, τα ατμόπλοια και τα αεροπλάνα— διευκολύνουν πολύ τη ζωή των ανθρώπων, καθώς κάνουν τις μετακινήσεις τους εύκολες και άνετες. Αυτή είναι η πραγματική διαδικασία και η λεπτομερής εκδήλωση της ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Με λίγα λόγια, είτε πρόκειται για την ελαφριά είτε για τη βαριά βιομηχανία, όποια κι αν είναι η πτυχή που μελετά κανείς, όλα ξεκινούν και δημιουργούνται από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι ενός μοναδικού ατόμου ή μιας ομάδας μοναδικών ανθρώπων. Χάρη στα μοναδικά τους ενδιαφέροντα και χόμπι, έχουν τις δικές τους επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες. Ταυτόχρονα, χάρη στις μοναδικές τους επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες, στις διαφορετικές χρονικές περιόδους και στα κοινωνικά περιβάλλοντα στα οποία ζουν οι άνθρωποι, οι διάφοροι κλάδοι με τους οποίους ασχολούνται γεννούν πιο προηγμένα πράγματα κάθε λογής, πιο βολικά πράγματα, πράγματα που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής όλης της ανθρωπότητας. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι ζουν μια πιο εύκολη ζωή, με καλύτερη ποιότητα. Δεν θα μιλήσουμε για όλα αυτά, αλλά θα εξετάσουμε την προέλευση αυτών των μοναδικών ατόμων. Από πού έρχονται αυτά τα μοναδικά άτομα στις διαφορετικές χρονικές περιόδους; Δεν έχουν οριστεί από τον Θεό; (Ναι.) Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Δεδομένου ότι οι ίδιοι έχουν οριστεί από τον Θεό, έτσι και οι αποστολές τους σχετίζονται με ό,τι ορίζει ο Θεός. Τι σημαίνει «σχετίζονται με ό,τι ορίζει ο Θεός»; Σημαίνει ότι ο Θεός έχει αναθέσει μοναδικές αποστολές σε αυτά τα μοναδικά άτομα, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, να κάνουν αυτό που θέλουν τη στιγμή εκείνη, αλλά, μέσα από τα μοναδικά πράγματα που κάνουν, να ενθαρρύνουν την ανθρωπότητα και σε μεταγενέστερες στιγμές. Χάρη σε αυτά τα μοναδικά άτομα, ο κόσμος διαρκώς αλλάζει και ανανεώνεται αδιόρατα. Έτσι αναπτύσσεται η ανθρωπότητα.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε όσους έχουν αυτά τα μοναδικά ενδιαφέροντα και χόμπι και τον εκλεκτό λαό που έχει επιλέξει ο Θεός; Η διαφορά είναι η εξής: Παρόλο που ο Θεός έχει ορίσει μια μοναδική αποστολή γι’ αυτούς τους ανθρώπους, δεν είναι αυτοί που έχει ορίσει ότι θα σωθούν. Το μόνο που απαιτεί άρα από αυτούς είναι να κάνουν κάτι μοναδικό στη μοναδική εποχή, τη μοναδική χρονική στιγμή στην οποία ζουν. Ολοκληρώνουν την αποστολή τους και μετά, σε μια μοναδική χρονική στιγμή, φεύγουν. Όσο ζουν στη γη, ο Θεός δεν κάνει σ’ αυτούς το έργο της σωτηρίας. Απλά έχουν μια αποστολή που συμβάλλει στην ανάπτυξη και την πρόοδο αυτής της κοινωνίας και της ανθρωπότητας ή στο να αλλάξουν τις συνθήκες διαβίωσης της ανθρωπότητας σε διαφορετικές περιόδους. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Επομένως, ό,τι είδους αποστολή και αν ολοκληρώσουν, όσο σπουδαία κι αν είναι η συνεισφορά τους στην ανθρωπότητα ή όσο βαθιά κι αν την έχουν επηρεάσει, καμία σχέση δεν έχουν οι άνθρωποι αυτοί με το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ανήκουν στον κόσμο, στις τάσεις, την ανάπτυξη, τον κάθε τομέα και την κάθε βιομηχανία του· καμία σχέση δεν έχουν με το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, επομένως δεν έχουν καμία σχέση και με κανένα από τα λόγια που λέει Εκείνος, με κανένα από τα λόγια που παρέχει στην ανθρωπότητα ούτε και με την αλήθεια και ζωή που εκφράζει ή τις διάφορες απαιτήσεις που έχει από την ανθρωπότητα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι ομιλίες του Θεού προς όλη την ανθρωπότητα, ολόκληρο το σύμπαν, μέχρι και οι συγκεκριμένες απαιτήσεις και αρχές για τις οποίες μιλάει, δεν απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους, πόσο μάλλον, βέβαια, σ’ εκείνους τους μοναδικούς ανθρώπους που έχουν να παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Τα λόγια του Θεού —η αλήθεια, η οδός και η ζωή— απευθύνονται μόνο στον εκλεκτό λαό που Εκείνος έχει επιλέξει. Είναι εύκολο να το εξηγήσουμε αυτό: Τα λόγια του Θεού απευθύνονται σε όποιον επιλέξει Εκείνος, σε όποιον θέλει να σώσει, σε όποιον θέλει ο Θεός να σωθεί. Αν τώρα κάποιον δεν τον επιλέξει και δεν σχεδιάζει να τον σώσει, τότε αυτά τα λόγια ζωής δεν απευθύνονται σ’ εκείνον ούτε τον αφορούν καθόλου. Καταλαβαίνετε; (Ναι.) Αυτά τα μοναδικά άτομα έχουν μοναδικά ενδιαφέροντα και χόμπι, επομένως έχουν διαφορετικές, υψηλότερες επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Και επειδή έχουν αυτές τις μοναδικές επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες, καθώς και διαφορετικά ή μοναδικά ενδιαφέροντα και χόμπι, παίζουν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας και, φυσικά, ολοκληρώνουν τις σημαντικές αποστολές τους σε διαφορετικές περιόδους. Ανεξάρτητα από το αν τελικά ολοκληρώνουν τις αποστολές τους σε αποδεκτό επίπεδο, είναι οι μόνοι που έχουν κάποια σχέση με τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που γεννιούνται από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους. Επειδή έχουν μοναδικές αποστολές, πρέπει να εκπληρώσουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια. Αυτή την αποστολή τούς αναθέτει ο Θεός, με αυτήν την αποστολή τούς επιβαρύνει· αυτή είναι η ευθύνη τους και έτσι πρέπει να ενεργήσουν. Όση πίεση και αν δέχεται η σάρκα, η καρδιά ή ο πνευματικός τους κόσμος, όσο υψηλό και αν είναι το τίμημα που πληρώνουν για να επιδιώξουν την εκπλήρωση των ιδανικών και των επιθυμιών τους, όλοι τους πρόκειται, ή αλλιώς είναι υποχρεωμένοι, να ολοκληρώσουν την αποστολή που οφείλουν να ολοκληρώσουν, καθώς έτσι έχει ορίσει γι’ αυτούς ο Θεός. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε από αυτό που ορίζει ο Θεός ούτε από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Επομένως, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με όσα συζητάμε αναφορικά με την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Τι σημαίνει ότι δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο; Σημαίνει ότι αυτά τα λόγια αναφορικά με την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων δεν απευθύνονται σ’ αυτούς. Για όποια χρονική περίοδο κι αν μιλάμε, όποιες κοινωνικές συνθήκες κι αν επικρατούν και άσχετα με το πόσο έχει αναπτυχθεί η ανθρωπότητα, αυτά τα λόγια του Θεού δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς. Εφόσον δεν απευθύνονται σ’ αυτούς, δεν αποτελούν άρα απαίτηση για εκείνους. Αυτό που οφείλουν να κάνουν εκείνοι είναι να ολοκληρώσουν την αποστολή τους όπως το έχει ορίσει ο Θεός και σύμφωνα με την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Οφείλουν να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν στις διαφορετικές χρονικές στιγμές και μέσα στα διαφορετικά κοινωνικά πλαίσια της κακής και διεφθαρμένης ανθρωπότητας, να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να ολοκληρώσουν την αποστολή που πρέπει να ολοκληρώσουν. Παίζουν, λοιπόν, τον ρόλο του παρόχου υπηρεσιών ή του αντιθετικού στοιχείου; Όπως και να το πείτε, το ίδιο είναι. Με δυο λόγια, δεν είναι εκείνοι που έχει επιλέξει ο Θεός, εκείνοι που θέλει να σώσει —αυτό είναι όλο. Άρα, όσο κι αν εγκαταλείψουν οι πιστοί τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, αυτό δεν θα καθυστερήσει την ανάπτυξη του κόσμου ή της ανθρωπότητας ούτε, βέβαια, την ανάπτυξη των διάφορων κλάδων και βιομηχανιών στις διαφορετικές χρονικές περιόδους και κοινωνικές συνθήκες του κόσμου. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Και για ποιο λόγο; Επειδή η ανάπτυξη της ανθρωπότητας και των βιομηχανιών της κοινωνίας δεν έχουν καμία σχέση με τους πιστούς ή με τους ανθρώπους που έχει επιλέξει ο Θεός. Επομένως δεν χρειάζεται να ανησυχείς και να σκέφτεσαι: «Αν κάνουμε ό,τι μας λες και εγκαταλείψουμε τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες μας, άραγε θα συνεχίσει να αναπτύσσεται αυτή η κοινωνία και η ανθρωπότητα;» Γιατί να αγχώνεσαι; Δεν χρειάζεται. Ο Θεός έχει σχέδια και διευθετήσεις. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.) Το άγχος σου είναι περιττό, και αιτία του είναι το ότι δεν βλέπεις τα πράγματα καθαρά και δεν κατανοείς την αλήθεια.

Τι επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες πρέπει να έχει ένας πιστός στον Θεό; Πρέπει να κάνεις καλά το καθήκον σου, σε αποδεκτό επίπεδο, να ολοκληρώνεις αυτό που σου έχει εμπιστευθεί ο Θεός, να επιδιώκεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, να επιτυγχάνεις είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτές είναι οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που οφείλεις να έχεις. Οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που αφορούν τα εγκόσμια και προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι είναι τα πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψεις. Γιατί πρέπει να τα εγκαταλείψεις; Διαφέρεις από τους ανθρώπους εκτός εκκλησίας· ο Θεός σε έχει επιλέξει, κι εσύ έχεις επιλέξει να επιδιώκεις την αλήθεια και έχεις αποφασίσει να ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Επομένως, οι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής σου πρέπει να αλλάξουν, και πρέπει να εγκαταλείψεις απόλυτα και ολοκληρωτικά τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που γεννιούνται από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Γιατί πρέπει να τα εγκαταλείψεις; Επειδή δεν είναι αυτός ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις· αυτός είναι ο δρόμος των απίστων, όσων δεν πιστεύουν στον Θεό. Αν επιδιώξεις να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο, τότε δεν είσαι ένας από αυτούς που έχει επιλέξει ο Θεός. Αν επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που επιδιώξουν οι άπιστοι, τότε δεν μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε να επιτύχεις τη σωτηρία. Πιο συγκεκριμένα, αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, αλλά θέλεις μάλιστα και να τα εκπληρώσεις, τότε δεν είσαι ικανός να υποταχθείς στο έργο του Θεού ούτε να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, και δεν γίνεται να σωθείς ποτέ. Τι σημαίνει αυτό; Αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, αλλά θέλεις μάλιστα και να τα εκπληρώσεις, αυτό είναι ακριβώς το ίδιο με το να εγκαταλείπεις την επιδίωξη της αλήθειας, να εγκαταλείπεις τη σωτηρία και να μη θέλεις να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Τελικά, λοιπόν, είναι όπως το είπα: Αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Πρέπει να τα εγκαταλείψεις επειδή η επιδίωξη των εγκόσμιων ιδανικών και επιθυμιών δεν έχει καμία σχέση με όσους επιδιώκουν την αλήθεια και τη σωτηρία· δεν είναι αυτός ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις, ούτε ο στόχος και η κατεύθυνση που πρέπει να θέσεις και να έχεις στη ζωή σου. Αν συχνά κάνεις σχέδια και υπολογισμούς για όλα αυτά μέσα σου, και όλο τα σκέφτεσαι και τα αναλογίζεσαι και σπας το κεφάλι σου, τότε πρέπει να τα εγκαταλείψεις το συντομότερο δυνατόν. Δεν γίνεται να πατάς σε δύο βάρκες, να θέλεις να επιδιώκεις την αλήθεια και να επιτύχεις τη σωτηρία, και ταυτόχρονα να θέλεις να επιδιώκεις τα εγκόσμια και να εκπληρώνεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Έτσι δεν θα καταφέρεις να πετύχεις και να εκπληρώσεις τίποτε από τα δύο. Και όχι μόνον αυτό: το σημαντικότερο είναι ότι θα επηρεαστεί η σωτηρία σου. Τελικά θα χάσεις το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, θα αφήσεις την καλύτερη ευκαιρία για τη σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό να φύγει και θα χάσεις την ευκαιρία να σωθείς. Στο τέλος θα καταστραφείς, και θα χτυπιέσαι και θα τραβάς τα μαλλιά σου, αλλά θα είναι αργά για μετάνοιες· αυτή θα είναι η θλιβερή μοίρα σου. Αν είσαι έξυπνος και έχεις ήδη αποφασίσει να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε πρέπει να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχες κάποτε ή επιδιώκεις ακόμα. Οι ανόητοι, οι ηλίθιοι, οι άμυαλοι και οι μπερδεμένοι είναι αυτοί που ναι μεν θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν, αλλά δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους που αφορούν τα εγκόσμια. Θέλουν και την πίτα αφάγωτη και τον σκύλο χορτάτο. Νομίζουν ότι, ενεργώντας έτσι, έχουν ένα πλεονέκτημα, ότι δρουν έξυπνα· στην πραγματικότητα, όμως, είναι το πιο ηλίθιο σχέδιο δράσης από όλα. Οι έξυπνοι άνθρωποι τελικά θα εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους που αφορούν τα εγκόσμια και θα επιλέξουν να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Σε όποιο βαθμό κι αν αναπτυχθεί ο κόσμος, όποια κι αν είναι η κατάσταση των διαφόρων κλάδων και βιομηχανιών κι όσο κι αν αναπτυχθούν, τίποτε από αυτά δεν έχει να κάνει μ’ εσένα. Άσε όσους ανήκουν στον κόσμο, τους διαβόλους εκείνους που ζουν στη γη, να κάνουν ό,τι οφείλουν. Αυτό που θα κάνουμε εμείς είναι, αφενός, να ολοκληρώσουμε το καθήκον μας όπως οφείλουμε και, αφετέρου, να απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων τους. Τι ωραία! Για παράδειγμα, οι υπολογιστές και το λογισμικό που εφευρίσκουν είναι πολύ ωφέλιμα για σένα, τόσο στο καθήκον όσο και στη δουλειά σου. Τα παίρνεις, λοιπόν, και τα χρησιμοποιείς, προκειμένου να κάνεις τη δουλειά σου, προκειμένου να σε βοηθήσουν να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να ολοκληρώνεις καλύτερα το έργο σου, να αυξάνεις την αποτελεσματικότητα με την οποία κάνεις το καθήκον σου και να έχεις όλο και καλύτερα αποτελέσματα, ενώ ταυτόχρονα εξοικονομείς χρόνο. Τι ωραία! Δεν χρειάζεται να σπας το κεφάλι σου και να ψάχνεις: «Πώς εφευρέθηκε αυτό το λογισμικό; Από πού προέρχεται; Πώς πρέπει να δουλέψω σ’ αυτό το λογισμικό, σ’ αυτόν τον τεχνικό τομέα;» Είναι ανώφελο να προβληματίζεσαι έτσι. Οι σκέψεις και η ενέργειά σου δεν έχουν αυτόν τον σκοπό. Δεν χρειάζεται να διοχετεύεις την ενέργειά σου εκεί ή να απασχολείς τα εγκεφαλικά σου κύτταρα γι’ αυτό το θέμα. Άσ’ το αυτό στους εγκόσμιους ανθρώπους που οφείλουν να το κάνουν. Και μετά, εμείς θα πάρουμε αυτό που έφτιαξαν και θα το χρησιμοποιήσουμε. Τι ωραία! Όλα είναι έτοιμα. Ο Θεός τα έχει διευθετήσει όλα από πριν ώστε να μη χρειάζεται να τα επιδιώκεις, και δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι ή να καταβάλλεις προσπάθεια γι’ αυτά τα ζητήματα. Δεν χρειάζεται να αναλαμβάνεις τίποτε απ’ αυτά ούτε να ανησυχείς και να προβληματίζεσαι για το οτιδήποτε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνεις καλά το καθήκον σου, να επιδιώκεις την αλήθεια, να επιτύχεις την κατανόηση της αλήθειας και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό δεν είναι το σωστότερο μονοπάτι στη ζωή; (Ναι.)

Κατανοείτε πλέον το ζήτημα της επιδίωξης ιδανικών και επιθυμιών; Κάποιοι έχουν την εξής απορία: «Αν οι άνθρωποι δεν επιδίωκαν τα ιδανικά τους, θα συνέχιζε να προοδεύει ο κόσμος;» Εγώ λέω πως θα συνέχιζε. Κατανοείτε την απάντησή Μου; Καταλαβαίνετε; (Ναι.) Άρα, βλέπετε καθαρά και την ουσία του ζητήματος για το οποίο συζητάμε; Έτσι δεν έχει στην πραγματικότητα η κατάσταση; (Ναι.) Αφήστε τους διαβόλους ή τους λεγόμενους «ανθρώπους» που ανήκουν στον κόσμο να έχουν τον τελευταίο λόγο όσον αφορά την ανάπτυξη, την πρόοδο και τις υποθέσεις του κόσμου. Δεν έχουν καμία σχέση με όσους πιστεύουν στον Θεό. Ποια αποστολή και ευθύνη έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό; (Να κάνουν καλά το καθήκον τους, να επιδιώκουν την αλήθεια και να σωθούν.) Σωστά. Αυτό είναι πολύ συγκεκριμένο και πρακτικό. Δεν είναι απλό; (Ναι.) Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει μόνο να επιδιώκουν την αλήθεια και να ακολουθούν την οδό Του· έτσι, τελικά θα σωθούν. Αυτή είναι η αποστολή σου, και αυτή είναι η μεγαλύτερη προσδοκία και ελπίδα που έχει για σας ο Θεός. Τα υπόλοιπα ζητήματα τα ρυθμίζει ο Θεός, άρα εσύ δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι ή να ανησυχείς. Όταν έρθει η ώρα, θα απολαύσεις, θα φας και θα χρησιμοποιήσεις όλα όσα πρέπει. Τα πάντα θα ξεπεράσουν τη φαντασία και τις προσδοκίες σου, και θα υπάρχουν σε αφθονία. Ο Θεός δεν θα σ’ αφήσει να στερηθείς τίποτα, ούτε να είσαι φτωχός. Υπάρχει ένας στίχος στη Βίβλο που λέει πως το φορτίο του Κυρίου είναι ελαφρύ. Τι λέει το πρωτότυπο; [«Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν» (Κατά Ματθαίον 11:30).] Αυτό δεν είναι το νόημα; (Ναι.) Η απαίτηση να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου δεν έχει σκοπό να σε κάνει μέτριο και τεμπέλη, να μην έχεις επιδιώξεις, να είσαι ζωντανός νεκρός και άψυχος άνθρωπος· αντίθετα, έχει σκοπό να αλλάξει την εσφαλμένη κατεύθυνση και τους λανθασμένους στόχους των επιδιώξεών σου. Σκοπός είναι να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που δεν θα έπρεπε να έχεις και να αποκτήσεις σωστές επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες. Μόνο έτσι μπορείς να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Έχει επιλυθεί, λοιπόν, αυτό το πρόβλημα; Αν οι άνθρωποι δεν επιδίωκαν τα ιδανικά τους, θα συνέχιζε να αναπτύσσεται ο κόσμος; Η απάντηση είναι «ναι». Γιατί αυτό; (Επειδή ο Θεός έχει ορίσει μια αποστολή για εκείνους που ανήκουν στον κόσμο· θα κάνουν αυτό το έργο.) Σωστά· επειδή ο Θεός έχει προκαθορίσει και διευθετήσει τα πράγματα, δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Ο κόσμος θα αναπτυχθεί, και δεν έχει ανάγκη να αναλάβουν αυτήν την αποστολή και να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση οι πιστοί στον Θεό. Ο Θεός έχει διευθετήσει τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τα άτομα που διευθετεί ο Θεός. Αρκεί να επιδιώκεις την αλήθεια, να ακολουθείς την οδό του Θεού και να καταφέρεις να σωθείς. Υπάρχει λόγος να ανησυχείς για τίποτε άλλο; (Όχι.) Σωστά. Άρα, λοιπόν, η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων είναι ένα μονοπάτι που οφείλεις να κάνεις πράξη. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το τι θα απογίνει ο κόσμος ή η ανθρωπότητα αφού εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Μη σε ανησυχεί αυτό. Δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Ο Θεός έχει διευθετήσει τα πράγματα. Τόσο απλό είναι το θέμα. Καταλάβατε; (Ναι.) Με αυτή Μου τη συναναστροφή, δεν έχω επιλύσει το πρόβλημα από τη ρίζα του; (Ναι.) Αν κάποιος σάς έκανε ξανά την ίδια ερώτηση, πώς θα εξετάζατε και θα εξηγούσατε αυτό το πρόβλημα; Αν κάποιος που δεν πιστεύει στον Θεό σάς ρωτούσε το εξής: «Όλο λέτε να μην επιδιώκουμε τα ιδανικά μας, αλλά να τα εγκαταλείψουμε μαζί με τις επιθυμίες μας. Αν όλοι ασκούνταν όπως εσείς, θα συνέχιζε να υπάρχει ο κόσμος; Θα συνέχιζε να αναπτύσσεται η ανθρωπότητα;» θα μπορούσες να απαντήσεις ως εξής: «Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του φιλοδοξίες· δεν μπορείς να τον πιέσεις». Αυτό το ρητό είναι πολύ δημοφιλές στον κόσμο. Θα πρέπει να πεις και το εξής: «Ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους· αυτή είναι η αλήθεια. Αν είσαι διατεθειμένος να το αποδεχθείς αυτό, τότε μπορείς να εγκαταλείψεις τα πράγματα αυτά. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να το αποδεχθείς, τότε επίλεξε να μην τα εγκαταλείψεις. Ο Θεός δεν θα πιέσει κανέναν. Εγκαταλείπεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου με τη θέλησή σου και είναι δικαίωμά σου. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που δεν τα εγκαταλείπεις. Κάθε άνθρωπος έχει συγκεκριμένη αποστολή. Σε όλη την ανθρωπότητα, κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αποστολή και πρέπει να διαδραματίσει τον δικό του ρόλο. Εφόσον οι άνθρωποι κάνουν διαφορετικές επιλογές, τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν είναι κι αυτά διαφορετικά. Εσύ επιλέγεις να επιδιώξεις τα εγκόσμια, να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου στον κόσμο, και να ενσαρκώσεις τις αξίες σου, ενώ εγώ επιλέγω να εγκαταλείψω τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες μου, ώστε να ακολουθήσω τον Θεό, να ακούσω τα λόγια Του, να ακολουθήσω την οδό Του και να Τον ικανοποιήσω. Στο τέλος, θα καταφέρω να σωθώ. Εσύ δεν επιδιώκεις αυτό το μονοπάτι, κι αυτό είναι δικαίωμά σου. Κανείς δεν μπορεί να σε πιέσει». Πώς σου φαίνεται αυτή η απάντηση; (Καλή.) Αν μπορείς να αποδεχθείς την ιδέα της «εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων», τότε τα λόγια αυτά απευθύνονται σ’ εσένα. Αν δεν μπορείς να την αποδεχθείς, τότε δεν υπάρχει κάποια ένδειξη πως πρέπει να ακούσεις και να αποδεχθείς τα λόγια αυτά. Είναι επιλογή σου να μην τα ακούσεις· είναι επιλογή σου να χάσεις το έργο της διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και να εγκαταλείψεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Είναι δικαίωμά σου. Μπορείς επίσης να μην εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, και να βγεις στον κόσμο ώστε να τα κάνεις πραγματικότητα με αυτοπεποίθηση και τόλμη. Κανείς δεν θα σε πιέσει ούτε θα σε κατακρίνει. Είναι δικαίωμά σου. Η επιλογή σου είναι ταυτόχρονα και η αποστολή σου· και η αποστολή σου είναι ταυτόχρονα και ο ρόλος που έχει ορίσει ο Θεός να διαδραματίσεις μέσα στην ανθρωπότητα. Αυτό είναι όλο. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Ό,τι κι αν επιλέξεις, αυτός είναι και ο δρόμος στον οποίο θα βαδίσεις. Σε όποιον δρόμο βαδίσεις, αυτός είναι και ο ρόλος που θα διαδραματίσεις μέσα στην ανθρωπότητα. Τόσο απλό είναι το θέμα. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Ισχύουν τα λόγια που είπαμε προηγουμένως: «Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του φιλοδοξίες· δεν μπορείς να τον πιέσεις». Από πού προέρχεται, όμως, αυτή η φιλοδοξία; Στη ρίζα της, ορίζεται από τον Θεό. Αν δεν επιλέξεις να αποδεχθείς την αλήθεια και να κάνεις καλά το καθήκον σου, τότε αυτό σημαίνει πως ο Θεός δεν σε επέλεξε και δεν έχεις την ευκαιρία να σωθείς. Με απλά λόγια, δεν έχεις αυτήν την ευλογία· ο Θεός δεν όρισε κάτι τέτοιο. Αν δεν σε ενδιαφέρει η πίστη στον Θεό ή η επιδίωξη της αλήθειας —αν δεν επιδιώκεις, δηλαδή, αυτήν την πτυχή— τότε δεν έχεις αυτήν την ευλογία. Όσοι έχουν οριστεί να έρθουν στον οίκο του Θεού είναι διατεθειμένοι να κάνουν εκεί το καθήκον τους. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, εκείνοι ακούνε. Αν Εκείνος θέλει να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, το κάνουν. Αν δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα πράγματα αυτά, τότε σπάνε το κεφάλι τους για να βρουν έναν τρόπο να το κάνουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να επιδιώξουν τη σωτηρία. Αυτή είναι η βαθύτερη ανάγκη και απαίτηση της ψυχής τους, κι έχει οριστεί από τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, έχουν αυτήν την ευλογία και καλοτυχία. Ο ρόλος που ορίζει για σένα ο Θεός είναι ο ρόλος που θα πρέπει να διαδραματίσεις. Αυτός είναι ο πυρήνας. Όσοι δεν είναι ευλογημένοι επιδιώκουν τα εγκόσμια, ενώ όσοι είναι ευλογημένοι επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν είναι γεγονός; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, αν κάποιος σάς ξανακάνει την ίδια ερώτηση, θα μπορέσετε να του απαντήσετε; (Ναι.) Ποια είναι η πιο απλή απάντηση; (Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του φιλοδοξίες· δεν μπορείς να τον πιέσεις.) Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του φιλοδοξίες· δεν μπορείς να τον πιέσεις. Η απαίτηση να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες έχει αποκλειστικό σκοπό να σου προσφέρει ένα μονοπάτι άσκησης. Έχεις την επιλογή να εγκαταλείψεις τα πράγματα αυτά ή όχι. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του φιλοδοξίες· δεν μπορείς να τον πιέσεις. Αν δεχθείς να το κάνεις, τότε τα λόγια αυτά απευθύνονται σ’ εσένα. Αν δεν δεχθείς, τότε δεν απευθύνονται σ’ εσένα, και η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών δεν έχει καμία σχέση μαζί σου· είσαι ελεύθερος. Επιλύθηκε το ζήτημα; (Ναι.) Εφόσον επιλύθηκε, κανείς δεν θα πιπιλίζει διαρκώς αυτό το θέμα, σωστά; (Σωστά.)

Υπάρχει κι άλλο ένα θέμα αναφορικά με την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Κάποιοι λένε το εξής: «Ο λόγος για τον οποίο μιλάς σήμερα για την εγκατάλειψη των ανθρώπινων επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών και ζητάς από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα πράγματα αυτά είναι επειδή πλησιάζει ο καιρός, έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες, έχουν έρθει οι καταστροφές και έχει έρθει η ημέρα του Θεού;» Έτσι είναι; (Όχι.) Η απάντηση είναι αρνητική: Όχι! Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τον συγκεκριμένο λόγο. Εφόσον η απάντηση είναι αρνητική, υπάρχουν σίγουρα κάποια λεπτά ζητήματα πάνω στα οποία πρέπει να συναναστραφούμε και τα οποία πρέπει να γίνουν κατανοητά. Ας μιλήσουμε για το εξής: Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ή ακόμα και πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια, ολόκληρο το κοινωνικό περιβάλλον διέφερε από το σημερινό· η κατάσταση των πραγμάτων για όλη την ανθρωπότητα ήταν διαφορετική απ’ ό,τι είναι σήμερα. Οι άνθρωποι ζούσαν σε ένα πολύ οργανωμένο περιβάλλον. Ο κόσμος δεν ήταν τόσο μοχθηρός όσο είναι σήμερα, η ανθρώπινη κοινωνία δεν ήταν τόσο χαώδης όσο είναι τώρα, και δεν υπήρχαν καταστροφές. Υπήρχε και τότε η ανάγκη να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους; (Ναι.) Γιατί; Δώστε Μου έναν λόγο και μιλήστε για τις συγκεκριμένες γνώσεις που έχετε. (Τώρα που οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, διαθέτουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά· άρα, επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, για να επιδιώξουν τη φήμη, το κέρδος και το κύρος. Επειδή επιδιώκουν τη φήμη και το κέρδος, μάχονται και μαλώνουν μεταξύ τους, και παλεύουν μεταξύ ζωής και θανάτου, με αποτέλεσμα να διαφθείρονται ακόμη πιο βαθιά από τον Σατανά, να χάνουν όλο και περισσότερο την ανθρώπινη μορφή και να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον Θεό. Βλέπουμε, λοιπόν, πως το μονοπάτι της επιδίωξης των ιδανικών και των επιθυμιών είναι λανθασμένο. Άρα, ο λόγος που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους δεν είναι επειδή πλησιάζει η ημέρα Του, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε εξαρχής να επιδιώκουν τα πράγματα αυτά. Θα πρέπει η επιδίωξή τους να είναι σωστή και σύμφωνη με τα λόγια του Θεού.) Πιστεύετε πως η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων είναι μια αρχή άσκησης; (Ναι.) Είναι η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων η αλήθεια; Είναι μια απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; (Ναι.) Είναι η αλήθεια, καθώς και μια απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Είναι, άρα, και η οδός που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι; (Ναι.) Εφόσον είναι η αλήθεια, καθώς και μια συγκεκριμένη απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και η οδός που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι, μήπως την αλλάζει ο χρόνος και το υπόβαθρο; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή η αλήθεια, οι απαιτήσεις του Θεού και η οδός του Θεού δεν αλλάζουν σύμφωνα με τις μεταβολές στον χρόνο, τον τόπο ή το περιβάλλον. Ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή χώρου, η αλήθεια είναι πάντα η αλήθεια, και το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο δεν αλλάζει, ούτε αλλάζει το πρότυπο που απαιτεί από όσους Τον ακολουθούν. Άρα, λοιπόν, για τους ακόλουθους του Θεού, ανεξάρτητα από τον χρόνο, τον τόπο ή το πλαίσιο, η οδός του Θεού που θα πρέπει να ακολουθούν δεν αλλάζει. Επομένως, η απαίτηση να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους τη σημερινή εποχή δεν τίθεται απλώς και μόνο επειδή πλησιάζει ο καιρός ή επειδή έχουν έρθει οι έσχατες ημέρες· ούτε και αυτή η τόσο επείγουσα απαίτηση να προβεί ο άνθρωπος σε ακραίες ή δραστικές ενέργειες ώστε να εισέλθει το ταχύτερο δυνατό στην αλήθεια-πραγματικότητα υπάρχει επειδή ο χρόνος τελειώνει και οι καταστροφές είναι μεγάλες, ή επειδή υπάρχει φόβος μήπως τον βρουν οι καταστροφές. Δεν είναι αυτός ο λόγος. Ποιος είναι, λοιπόν; Ανεξαρτήτως χρόνου —είτε μιλάμε για λίγες εκατοντάδες ή λίγες χιλιάδες χρόνια πριν, είτε μιλάμε μάλιστα για το σήμερα— οι απαιτήσεις που ο έχει ο Θεός από τον άνθρωπο αναφορικά με το ζήτημα αυτό δεν έχουν αλλάξει. Το θέμα είναι απλώς πως πριν από λίγες χιλιάδες χρόνια, μέχρι μάλιστα και κάθε εποχή πριν από τη σημερινή, ο Θεός δεν είχε γνωστοποιήσει δημοσίως και λεπτομερώς τα λόγια αυτά στην ανθρωπότητα· οι απαιτήσεις Του, όμως, από τον άνθρωπο δεν έχουν αλλάξει σε καμία χρονική στιγμή. Από τότε που οι άνθρωποι πρωτάρχισαν να τηρούν αρχεία, οι απαιτήσεις του Θεού απ’ αυτούς δεν ήταν ποτέ να επιδιώκουν επιμελώς τα εγκόσμια ή να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους στον κόσμο. Οι μόνες απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους είναι να ακούνε τα λόγια Του, να ακολουθούν την οδό Του, να μην κυλιούνται στον βούρκο μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και να μην επιδιώκουν τα εγκόσμια. Αφήστε τους κοσμικούς ανθρώπους να χειριστούν τα κοσμικά ζητήματα· ας ολοκληρώσουν εκείνοι τα πράγματα αυτά. Δεν έχουν καμία σχέση με όσους πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι πιστοί στον Θεό είναι να ακολουθούν τόσο την οδό Του όσο και τον Ίδιο. Το να ακολουθούν την οδό Του είναι καθήκον που δεσμεύει τους πιστούς και τους ακόλουθους του Θεού. Αυτό δεν αλλάζει ανάλογα με τον χρόνο, τον τόπο ή το υπόβαθρο. Ακόμη και στο μέλλον, όταν η ανθρωπότητα σωθεί και εισέλθει στην επόμενη εποχή, η απαίτηση αυτή θα μείνει αμετάβλητη. Όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να ακούνε τα λόγια Του και να ακολουθούν την οδό Του· αυτή είναι η στάση και η συγκεκριμένη άσκηση που οφείλουν να έχουν απέναντί Του. Μόνο αν οι άνθρωποι ακούνε τα λόγια του Θεού και ακολουθούν την οδό Του θα καταφέρουν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Άρα, λοιπόν, η απαίτηση να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους δεν προκύπτει λόγω της χρονικής περιόδου, ούτε λόγω των μοναδικών περιβαλλόντων ή υποβάθρων. Αντίθετα, από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος, ο Θεός απαιτούσε από εκείνον αυτό το πρότυπο κι αυτήν την αρχή, ακόμη κι αν δεν του είχε μεταφέρει ξεκάθαρα τα λόγια αυτά. Όσοι άνθρωποι κι αν μπορούν να την πετύχουν, όσοι άνθρωποι κι αν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια Του ή όσα λόγια Του κι αν μπορούν να κατανοήσουν, αυτή η απαίτηση του Θεού δεν αλλάζει. Κοιτάξτε στη Βίβλο, όπου καταγράφονται οι μοναδικοί άνθρωποι που επέλεξε ο Θεός σε μοναδικούς καιρούς: Νώε, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιώβ, και ούτω καθεξής. Οι απαιτήσεις που είχε ο Θεός απ’ αυτούς, η οδός που ακολουθούσαν, οι στόχοι και η κατεύθυνσή τους στη ζωή, καθώς και οι στόχοι που επιδίωκαν και οι συγκεκριμένες ενέργειες που έκαναν για να ζήσουν και να επιβιώσουν είναι όλα τους πράγματα που ενσαρκώνουν τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Ποιες απαιτήσεις έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; Μία απ’ αυτές είναι να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, σωστά; (Σωστά.) Τόσο πνευματικά όσο και σαρκικά, πρέπει να αποφεύγουν τους θορυβώδεις, ανοργάνωτους και μοχθηρούς ανθρώπους, όπως και τις θορυβώδεις, ανοργάνωτες και μοχθηρές τους τάσεις. Παλιά, υπήρχε η λέξη «καθαγιασμένος», η οποία δεν ήταν και τόσο κατάλληλη. Στην πραγματικότητα, το νόημα της λέξης αυτής είναι η απαίτηση να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, να μη γίνεις άπιστος, να μην κάνεις τα πράγματα που κάνουν οι άπιστοι ούτε να επιδιώκεις όσα επιδιώκουν οι άπιστοι αλλά, αντίθετα, να επιδιώκεις τα πράγματα που οφείλει να επιδιώκει ένας πιστός. Αυτό είναι το νόημά της. Άρα, λοιπόν, τι θα πρέπει να απαντήσεις σε κάποιον που σε ρωτήσει το εξής: «Ο λόγος που ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους είναι επειδή πλησιάζει ο καιρός και έχουν έρθει οι έσχατες ημέρες και οι καταστροφές;» Θα πρέπει να απαντήσεις πως οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο είναι η αλήθεια και η οδός που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι. Δεν μεταβάλλονται με βάση τις αλλαγές στον χρόνο, τον τόπο, το περιβάλλον, τη γεωγραφική θέση ή το κοινωνικό υπόβαθρο. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, κι αυτή η αλήθεια δεν έχει αλλάξει από αμνημονεύτων χρόνων και δεν αλλάζει σε όλη την αιωνιότητα. Άρα, κάθε απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και κάθε συγκεκριμένη αρχή άσκησης που θέτει σ’ αυτόν χρονολογείται από μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας απ’ Αυτόν —τότε που δεν τηρούνταν ακόμη αρχεία. Συνυπάρχουν με τον Θεό. Με άλλα λόγια, από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι, μπορούσαν να κατανοήσουν τις απαιτήσεις που είχε απ’ αυτούς ο Θεός. Όποια πτυχή κι αν αφορούν οι απαιτήσεις, είναι όλες τους αιώνιες και δεν θα αλλάξουν. Σε γενικές γραμμές, οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο είναι να ακούει τα λόγια Του και να ακολουθεί την οδό Του. Καταλάβατε; (Ναι.) Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ανάπτυξη του κόσμου, τα ανθρώπινα κοινωνικά υπόβαθρα, τον χρόνο και τον τόπο, ή το γεωγραφικό περιβάλλον και το μέρος που ζουν οι άνθρωποι. Μόλις οι άνθρωποι ακούσουν τα λόγια του Θεού, το σωστό είναι να τα τηρήσουν και να τα κάνουν πράξη. Ο Θεός δεν έχει άλλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Αφού ακούσουν και κατανοήσουν τα λόγια Του, αρκεί να τα κάνουν πράξη και να τα τηρούν· έτσι θα έχουν πετύχει το πρότυπο να είναι αποδεκτά δημιουργήματα στα μάτια Του. Καταλάβατε; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, ανεξάρτητα από τον χρόνο, το κοινωνικό περιβάλλον ή υπόβαθρο, και τη γεωγραφική θέση, πρέπει να ακούσεις τα λόγια του Θεού, να καταλάβεις τι λέει και ποιες απαιτήσεις έχει από σένα, κι έπειτα να τα λάβεις όλα υπόψη, να υποταχθείς και να ασκηθείς. Μη σε απασχολούν πράγματα όπως: «Είναι μεγάλες οι καταστροφές που συμβαίνουν τώρα έξω στον κόσμο; Είναι ο κόσμος χαώδης; Είναι επικίνδυνο να βγω στον κόσμο; Μπορεί να με πλήξει κάποια επιδημία; Μπορεί να πεθάνω; Θα με βρουν οι καταστροφές; Υπάρχουν πειρασμοί εκεί έξω;» Είναι ανώφελο να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα. Το μόνο που πρέπει να σ’ απασχολεί είναι να επιδιώκεις την αλήθεια και να ακολουθείς την οδό του Θεού, κι όχι το περιβάλλον στον έξω κόσμο. Όπως κι αν είναι το περιβάλλον αυτό, εσύ είσαι δημιούργημα και ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Η σχέση μεταξύ Δημιουργού και δημιουργήματος δεν θα αλλάξει, ούτε θα αλλάξει η ταυτότητά σου και η ουσία του Θεού. Θα είσαι πάντα κάποιος που οφείλει να ακολουθεί την οδό του Θεού, να ακούει τα λόγια Του και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα είναι πάντα Εκείνος που σε κυβερνάει, ρυθμίζει τη μοίρα σου και σε καθοδηγεί στη ζωή. Δεν θα αλλάξει ούτε η σχέση σου μαζί Του, ούτε η ταυτότητά Του, ούτε η δική σου ταυτότητα. Λόγω όλων αυτών, η ευθύνη, η υποχρέωση και το ύψιστο καθήκον σου είναι, ανεξαρτήτως χρόνου, να ακούς τα λόγια του Θεού, να υποτάσσεσαι σ’ αυτά και να τα κάνεις πράξη. Αυτό είναι το υψηλότερο πρότυπο, κι έτσι δεν θα κάνεις ποτέ λάθος. Επιλύθηκε το ζήτημα; (Ναι.) Επιλύθηκε. Μίλησα ξεκάθαρα; Μίλησα πιο σωστά απ’ ό,τι εσείς; (Ναι.) Γιατί τα είπα σωστά; (Εμείς μιλούσαμε γενικευμένα. Εσύ, όμως, Θεέ μου, ανέλυσες με αρκετή λεπτομέρεια το ζήτημα και μας συναναστράφηκες πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, μας είπες τις οδούς με τις οποίες πρέπει να συμμορφώνονται οι άνθρωποι και πως οι άνθρωποι θα πρέπει να ακούνε τα λόγια Του και να ακολουθούν την οδό Του. Μίλησες ξεκάθαρα για όλα αυτά, Θεέ μου.) Αυτά που λέω είναι μια πτυχή της αλήθειας. Η φράση «μια πτυχή της αλήθειας» είναι μια θεωρία, οπότε ποια στοιχεία υποστηρίζουν τη θεωρία αυτή; Αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα και το περιεχόμενο για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως. Υπάρχουν αποδείξεις για όλα αυτά τα γεγονότα· κανένα τους δεν είναι κατασκεύασμα ή αποκύημα φαντασίας. Είναι όλα τους γεγονότα, ή αλλιώς η ουσία και η πραγματικότητα πίσω από τα φαινόμενα. Αν μπορείς να τα συλλάβεις και να τα κατανοήσεις, αυτό αποδεικνύει πως κατανοείς και την αλήθεια. Ο λόγος που δεν μπορείτε να το πείτε φωναχτά είναι επειδή δεν κατανοείτε ακόμα αυτήν την πτυχή της αλήθειας, ούτε καταλαβαίνετε την ουσία και την πραγματικότητα πίσω από αυτά τα φαινόμενα. Έτσι, μιλάτε απλώς λιγάκι για τα συναισθήματα και τη γνώση σας, πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το ζήτημα επιλύθηκε, οπότε ας το λήξουμε εδώ. Στο θέμα της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, ήταν απαραίτητο να συμπεριλάβουμε και αυτό το ερώτημα; (Ναι.) Ήταν απαραίτητο. Κάθε ερώτημα αφορά κάποιο μέρος της αλήθειας. Με άλλα λόγια, αφορά την πραγματικότητα και την ουσία κάποιων γεγονότων, και πίσω από την πραγματικότητα και την ουσία υπάρχουν πάντα οι διευθετήσεις, τα σχέδια, οι ιδέες και οι επιθυμίες του Θεού. Τι άλλο υπάρχει; Κάποιες συγκεκριμένες μέθοδοι του Θεού, καθώς και η βάση, οι στόχοι και το υπόβαθρο των ενεργειών Του. Αυτά είναι η πραγματικότητα.

Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω στο θέμα της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω στο επόμενο θέμα. Ποιο είναι αυτό; Πως οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους που προκύπτουν από τον γάμο. Είναι ξεκάθαρο πως το θέμα αυτό αφορά τα διάφορα προβλήματα που σχετίζονται με τον γάμο. Δεν είναι κάπως μεγαλύτερο θέμα από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; Μη σας φοβίζει, όμως, το μέγεθός του. Θα το αναλύσουμε κομμάτι κομμάτι, θα το κάνουμε κατανοητό και θα διεισδύσουμε σιγά σιγά στο θέμα μέσω συναναστροφής. Η μέθοδος που θα ακολουθήσουμε για να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό είναι η εξής: θα αναλύσουμε το ζήτημα του γάμου από τη σκοπιά και την άποψη της ουσίας των προβλημάτων που υπάρχουν, είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά· από τους διάφορους τρόπους με τους οποίους κατανοούν οι άνθρωποι τον γάμο, είτε αυτοί είναι σωστοί είτε εσφαλμένοι· από τα λάθη που κάνουν στον γάμο, καθώς και από τις διάφορες εσφαλμένες ιδέες και απόψεις που δημιουργεί το ζήτημα. Έτσι, θα δώσουμε τελικά στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν απ’ τον γάμο. Ο καλύτερος και ευκολότερος τρόπος για να κάνεις πράξη την «εγκατάλειψη» πραγμάτων είναι ο εξής: Πρώτα πρέπει να δεις ξεκάθαρα την ουσία των προβλημάτων και να διακρίνεις αν είναι θετικά ή αρνητικά. Στη συνέχεια, πρέπει να αντιμετωπίσεις σωστά και λογικά τα προβλήματα. Αυτή είναι η ενεργή πλευρά των πραγμάτων. Από την παθητική πλευρά, τώρα, πρέπει να κατανοήσεις και να διακρίνεις τις λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις που σου δημιουργούν τα προβλήματα, ή τις διάφορες επιζήμιες και αρνητικές επιρροές που έχουν στην ανθρώπινη φύση σου, κι έπειτα, απ’ αυτές τις πτυχές, να καταφέρεις να τα εγκαταλείψεις. Με άλλα λόγια, πρέπει να κατανοήσεις και να διακρίνεις τα προβλήματα αυτά, χωρίς να σε παγιδεύουν ή να σε δεσμεύουν οι εσφαλμένες ιδέες που σου προκαλούν και χωρίς να τα αφήνεις να ελέγχουν τη ζωή σου και να σε οδηγούν σε στρεβλά μονοπάτια ή λανθασμένες επιλογές. Με λίγα λόγια, είτε συναναστρεφόμαστε πάνω στα θετικά είτε στα αρνητικά, τελικός στόχος είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν λογικά το πρόβλημα του γάμου, να μη χρησιμοποιούν παράλογες ιδέες και απόψεις για να το κατανοήσουν και να το προσεγγίσουν, ούτε να έχουν λανθασμένη στάση απέναντί του. Έτσι θα κατανοήσετε σωστά πώς να κάνετε πράξη την «εγκατάλειψη» πραγμάτων. Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, τη συναναστροφή μας πάνω στις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν απ’ τον γάμο. Σε πρώτη φάση, ας εξετάσουμε τον ορισμό και την έννοια του γάμου. Οι περισσότεροι από εσάς είστε ανύπαντροι, σωστά; Βλέπω πως οι περισσότεροι είστε ενήλικες. Τι σημαίνει να είσαι ενήλικας; Σημαίνει πως έχεις ήδη φτάσει σε ηλικία γάμου ή την έχεις περάσει. Είτε είσαι στην ηλικία αυτήν είτε την έχεις περάσει, όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιες σχετικά μικροαστικές, είτε σωστές είτε λανθασμένες, απόψεις, ορισμούς και αντιλήψεις για τον γάμο. Ας εξερευνήσουμε πρώτα τι είναι ουσιαστικά ο γάμος, αρχίζοντας από εσάς. Πείτε Μου, λοιπόν, με τα δικά σας λόγια, τι είναι ουσιαστικά ο γάμος; Πιο κατάλληλοι να μιλήσουν για το θέμα αυτό είναι μάλλον εκείνοι που έχουν ήδη παντρευτεί. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, με τους παντρεμένους. Όταν ολοκληρώσουν αυτοί, θα συνεχίσουμε με τους ανύπαντρους ενήλικες. Μιλήστε μας για τις απόψεις σας πάνω στον γάμο, κι εμείς θα ακούσουμε πώς τον κατανοείτε και τον ορίζετε. Πείτε όσα έχετε να πείτε, είτε είναι ευχάριστα είτε όχι, είτε είναι παράπονα για τον γάμο είτε προσδοκίες γι’ αυτόν· όλα είναι αποδεκτά. (Προτού παντρευτούν, όλοι έχουν προσδοκίες. Κάποιοι άνθρωποι παντρεύονται για να αποκτήσουν έναν πολυτελή τρόπο ζωής, ενώ άλλοι επιδιώκουν έναν ευτυχισμένο γάμο, ψάχνουν κάποιον πρίγκιπα πάνω σ’ άσπρο άλογο και φαντασιώνονται πως θα ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Άλλοι πάλι θέλουν μέσω του γάμου να πετύχουν κάποιους δικούς τους σκοπούς.) Κατά τη γνώμη σου, λοιπόν, τι είναι ουσιαστικά ο γάμος; Έχει συναλλακτικό χαρακτήρα; Είναι παιχνίδι; Τι είναι; Κάποιες από τις καταστάσεις που ανέφερες αφορούν την καλή και άνετη ζωή, πράγμα που αποτελεί ένα είδος συναλλαγής. Τι άλλο; (Για μένα, ο γάμος είναι απλώς κάτι που ποθώ και λαχταρώ.) Ποιος άλλος θέλει να μιλήσει; Τι γνωρίζετε για τον γάμο εσείς οι παντρεμένοι; Τι νιώθετε για τον γάμο, ιδίως όσοι είστε παντρεμένοι εδώ και δέκα ή είκοσι χρόνια; Δεν έχετε συνήθως έναν σωρό σκέψεις για τον γάμο; Αφενός, έχετε εμπειρία από τον δικό σας γάμο και, αφετέρου, έχετε δει τους γάμους των γύρω σας. Ταυτόχρονα, έχετε σκεφτεί και τους γάμους που έχετε δει σε βιβλία, λογοτεχνικά κείμενα και ταινίες. Από αυτές τις πτυχές, λοιπόν, τι πιστεύεις πως είναι ο γάμος; Πώς θα τον όριζες; Τι κατανοείς γι’ αυτόν; Πώς ορίζεις τον γάμο; Τι νιώθετε για τον γάμο εσείς οι παντρεμένοι που έχετε ζήσει τον έγγαμο βίο για κάποια χρόνια και ιδίως εσείς που έχετε μεγαλώσει παιδιά; Μιλήστε. (Μπορώ να συμπληρώσω κάτι. Από μικρή, έβλεπα πολλές τηλεοπτικές εκπομπές. Ανέκαθεν λαχταρούσα μια ευτυχισμένη έγγαμη ζωή, αλλά αφού παντρεύτηκα, διαπίστωσα πως δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν. Μετά τον γάμο, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να εργάζομαι σκληρά για την οικογένειά μου, πράγμα πολύ κουραστικό. Εκτός αυτού, με τον σύζυγό μου είχαμε πολλές διαφορές στη ζωή εξαιτίας της ασυμβατότητας των χαρακτήρων μας, της ασυμβατότητας στα πράγματα που λαχταρούσαμε και επιδιώκαμε, και ιδίως εξαιτίας των διαφορετικών οδών που επιδιώκαμε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τσακωμοί ανάμεσά μας. Η ζωή ήταν δύσκολη. Στο σημείο εκείνο διαπίστωσα πως ο έγγαμος βίος που λαχταρούσα ως παιδί δεν ήταν στην πραγματικότητα ρεαλιστικός. Ήταν μόνο μια ευχάριστη επιθυμία, αλλά η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για τον γάμο.) Άρα, η αντίληψη που έχεις για τον γάμο είναι πως είναι πικρός, σωστά; (Ναι.) Όλες, λοιπόν, οι μνήμες και οι αναμνήσεις σου είναι πικρές, κουραστικές και οδυνηρές, και δεν αντέχεις να τις θυμάσαι. Ήσουν αναστατωμένη, οπότε στη συνέχεια δεν είχες καλύτερες προσδοκίες από τον γάμο. Θεωρείς πως ο γάμος δεν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες σου και δεν είναι καλός ούτε ρομαντικός. Αντιλαμβάνεσαι τον γάμο ως τραγωδία· αυτό εννοείς πάνω κάτω; (Ναι.) Στον γάμο σου, είτε αφορά όσα μπορούσες να κάνεις είτε όσα δεν ήσουν διατεθειμένη να κάνεις, ένιωθες πολύ κουρασμένη και πικραμένη με τα πάντα, σωστά; (Ναι.) Ο γάμος είναι πικρός· αυτό είναι ένα συναίσθημα, με το οποίο μπορούν μάλιστα να ταυτιστούν οι άνθρωποι ή να νιώσουν και οι ίδιοι. Ανεξαρτήτως μορφής, μάλλον υπάρχουν πολλές διαφορετικές δηλώσεις για τον γάμο και την οικογένεια στον κόσμο σήμερα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε ταινίες και βιβλία, ενώ στην κοινωνία υπάρχουν και ειδικοί σε θέματα γάμου και σχέσεων, οι οποίοι αναλύουν και εξετάζουν κάθε λογής γάμους και διαμεσολαβούν στην αντιμετώπιση και την επίλυση των αντιφάσεων που προκύπτουν σ’ αυτούς. Τέλος, κάποια ρητά για τον γάμο έχουν γίνει δημοφιλή μέσα στην κοινωνία. Με ποια από αυτά τα δημοφιλή ρητά για τον γάμο συμφωνείτε ή συμπάσχετε; (Θεέ Μου, οι άνθρωποι στην κοινωνία λένε συχνά πως ο γάμος είναι σαν θηλιά στον λαιμό. Θεωρώ πως οι άνθρωποι, αφού παντρευτούν και κάνουν οικογένεια και παιδιά, έχουν ευθύνες και πρέπει να δουλεύουν αδιάκοπα για να συντηρούν την οικογένειά τους. Αν προσθέσουμε σ’ αυτά και τη δυσαρμονία που δημιουργείται όταν συζούν δύο άνθρωποι, τότε προκύπτουν κάθε λογής προβλήματα και δυσκολίες.) Τι έλεγε ακριβώς η έκφραση; «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό». Υπάρχουν δημοφιλή και διαδεδομένα ρητά στην Κίνα; Μήπως δεν είναι πολύ δημοφιλής η έκφραση «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό»; (Είναι.) Τι άλλο; «Ο γάμος είναι πόλη υπό πολιορκία· όσοι βρίσκονται εκτός των τειχών θέλουν να μπουν μέσα, ενώ όσοι βρίσκονται εντός θέλουν να βγουν έξω». Τι άλλο; «Ο γάμος χωρίς αγάπη είναι ανήθικος». Θεωρούν πως ο γάμος είναι ένδειξη αγάπης και πως ο γάμος χωρίς αγάπη είναι ανήθικος. Χρησιμοποιούν τη ρομαντική αγάπη για να μετρήσουν το πρότυπο της ηθικής. Αυτοί είναι οι ορισμοί και οι αντιλήψεις που έχουν οι παντρεμένοι για τον γάμο; (Ναι.) Με λίγα λόγια, οι παντρεμένοι είναι γεμάτοι πικρία. Μπορώ να το περιγράψω με την έκφραση: «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό». Είναι τόσο απλό; Οι παντρεμένοι είπαν όσα είχαν να πουν· ας ακούσουμε τώρα τους ανύπαντρους και αδέσμευτους. Ποιος θέλει να πει πώς αντιλαμβάνεται τον γάμο; Ό,τι κι αν πείτε είναι αποδεκτό, ακόμη κι αν είναι παιδαριώδες ή κάποια φαντασιοκοπία ή προσδοκία που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. (Θεέ μου, η εικόνα που έχω για τον γάμο είναι δύο άνθρωποι που ζουν μια ζωή καθημερινών αναγκών ως σύντροφοι.) Έχεις παντρευτεί ποτέ σου; Έχεις προσωπική εμπειρία πάνω σ’ αυτό; (Όχι.) «Καθημερινές ανάγκες» και «που ζουν ως σύντροφοι». Αυτό πιστεύεις στ’ αλήθεια; Κάτι τόσο πρακτικό; (Κατά τα δικά μου ιδανικά, ο γάμος δεν είναι έτσι· αυτό έχω δει, όμως, στον γάμο των γονιών μου.) Ο γάμος των γονιών σου είναι έτσι, αλλά για σένα ο ιδανικός γάμος δεν είναι έτσι. Ποια αντίληψη και επιδίωξη έχεις αναφορικά με το θέμα του γάμου; (Όταν ήμουν μικρή, ήθελα απλώς να βρω κάποιον που θαύμαζα, κι έπειτα να ζήσω μια ευτυχισμένη και ρομαντική ζωή μαζί του.) Ήθελες να περάσεις τη ζωή σου μαζί του, να κρατάς το χέρι του και να γεράσετε μαζί, σωστά; (Ναι.) Αυτή είναι η συγκεκριμένη αντίληψη που έχεις για τον γάμο, και αφορά εσένα την ίδια. Δεν τη σχημάτισες κοιτάζοντας τους άλλους. Αυτό που βλέπεις στους γάμους των άλλων είναι μόνο η εξωτερική τους όψη. Και επειδή δεν τον έχεις βιώσει η ίδια, δεν ξέρεις αν αυτό που βλέπεις είναι η πραγματικότητα των γεγονότων ή απλώς η εξωτερική τους όψη. Αυτό που θεωρείς αληθινό θα υπάρχει πάντα στις ιδέες και τις απόψεις σου. Η αντίληψη που έχουν εν μέρει οι νέοι για τον γάμο είναι να ζουν ρομαντικά με τον αγαπημένο τους, να κρατιούνται χέρι-χέρι, να ζουν μαζί και να γερνάνε μαζί. Έχετε κάποια άλλη αντίληψη για τον γάμο; (Όχι.)

Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Γάμος σημαίνει να βρεις κάποιον που σ’ αγαπάει. Δεν έχει σημασία αν είναι ρομαντικός ή όχι, ούτε χρειάζεται να τον αγαπάς πολύ. Θα πρέπει, τουλάχιστον, να σε αγαπάει εκείνος, να σε έχει μέσα στην καρδιά του, και να έχετε κοινές επιδιώξεις, ιδανικά, χαρακτήρα, ενδιαφέροντα και χόμπι, έτσι ώστε να βρίσκετε ο ένας τον άλλο ευχάριστο και να ζείτε μαζί τη ζωή σας». Άλλοι λένε το εξής: «Βρες κάποιον που αγαπάς και σ’ αγαπάει, για να ζήσετε μαζί τη ζωή σας. Αυτό από μόνο του είναι ευτυχία». Άλλοι, πάλι, κατανοούν τον γάμο ως εξής: «Πρέπει να βρεις κάποιον οικονομικά ισχυρό, ώστε να μην ανησυχείς για το φαγητό και τα ρούχα τα τελευταία χρόνια της ζωής σου, να έχεις αφθονία υλικών αγαθών και να μην υποφέρεις από φτώχεια. Η ηλικία, η εμφάνιση, ο χαρακτήρας και τα γούστα του δεν έχουν σημασία, αρκεί να έχει λεφτά. Εφόσον μπορεί να σου δίνει χρήματα για ξόδεμα και να ικανοποιεί τις υλικές σου ανάγκες, είναι αποδεκτός. Αν ζεις μ’ έναν τέτοιο άνθρωπο, θα είσαι ευτυχισμένος και θα απολαμβάνεις σαρκικές ανέσεις. Αυτό πάει να πει “γάμος”». Όλα αυτά είναι κάποιες από τις απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι από τον γάμο και κάποιοι από τους ορισμούς που του δίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν πως γάμος σημαίνει να βρουν τον σύντροφό τους, τον άνθρωπο των ονείρων τους, τον πρίγκιπα του παραμυθιού, και να ζήσουν μαζί του μια κοινή και ευχάριστη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, φαντάζονται πως ο δικός τους πρίγκιπας του παραμυθιού θα είναι κάποιος αστέρας ή διασημότητα με χρήματα, φήμη και πλούτο. Θεωρούν πως μόνο αν ζήσουν με ένα τέτοιο άτομο θα είναι ο γάμος τους αξιέπαινος, ευχάριστος και τέλειος, και πως μόνο μια τέτοια ζωή θα είναι ευτυχισμένη. Κάποιοι άνθρωποι φαντάζονται ότι το έτερόν τους ήμισυ έχει κύρος. Άλλοι ότι είναι εμφανίσιμος και όμορφος. Άλλοι, πάλι, ότι είναι πλούσιος και προέρχεται από μια ισχυρή και εύπορη οικογένεια με καλές διασυνδέσεις. Κάποιοι φαντάζονται ότι το έτερόν τους ήμισυ είναι φιλόδοξος και δυνατός στη δουλειά του. Άλλοι ότι είναι εξαιρετικά ταλαντούχος. Άλλοι, πάλι, ότι έχει κάποιες ιδιαιτερότητες στον χαρακτήρα. Όλα αυτά, και ακόμη περισσότερα, είναι απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι από τον γάμο. Είναι, φυσικά, φαντασιοκοπίες, αντιλήψεις και απόψεις που έχουν για τον γάμο. Με λίγα λόγια, οι παντρεμένοι λένε πως ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό και πως το να παντρεύεσαι είναι σαν να σου περνούν τη θηλιά ή σαν να οδεύεις προς την καταστροφή. Οι ανύπαντροι φαντάζονται τον γάμο ως κάτι ιδιαίτερα ευχάριστο και ρομαντικό, και είναι γεμάτοι λαχτάρα και προσδοκίες. Είτε, όμως, μιλάμε για παντρεμένους είτε για ανύπαντρους, κανείς δεν μπορεί να πει πολύ καθαρά πώς αντιλαμβάνεται και κατανοεί τον γάμο, ούτε ξέρει τον πραγματικό ορισμό και την έννοιά του, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσοι έχουν βιώσει τον γάμο λένε: «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό, είναι πικρός». Κάποιοι ανύπαντροι λένε: «Κατανοείς λάθος τον γάμο. Λες πως είναι κάτι άσχημο επειδή είσαι πολύ εγωιστής. Δεν έδωσες πολλά στον γάμο σου. Εξαιτίας των διαφόρων ελαττωμάτων και προβλημάτων που έχεις, τα ’κανες μαντάρα στον γάμο σου. Τον κατέστρεψες και τον διέλυσες με τα ίδια σου τα χέρια». Υπάρχουν και κάποιοι παντρεμένοι που λένε στους αδέσμευτους και ανύπαντρους το εξής: «Είσαι ένα ανίδεο παιδί. Πού ξέρεις εσύ; Ξέρεις πώς είναι ο γάμος; Ο γάμος δεν είναι υπόθεση ενός ούτε δύο ατόμων· αφορά δύο οικογένειες και μάλιστα, δύο συγγενολόγια. Πολλά από τα ζητήματα του γάμου δεν είναι ούτε απλά ούτε ξεκάθαρα. Ακόμη κι αν είναι υπόθεση δύο μόνο ανθρώπων, δύο μεμονωμένων ατόμων, και πάλι δεν είναι απλό το ζήτημα. Όσο ευχάριστα κι αν κατανοείς και φαντάζεσαι τον γάμο, καθώς περνάει ο καιρός, θα τον φθείρουν τα μικροπράγματα που έχουν να κάνουν με τις καθημερινές ανάγκες, μέχρι που θα χάσει το χρώμα και τη γεύση του. Δεν είσαι παντρεμένος, άρα τι ξέρεις εσύ; Ούτε έχεις παντρευτεί ποτέ ούτε έχεις διαχειριστεί ποτέ έναν γάμο, οπότε δεν έχεις τα προσόντα να αξιολογείς τον γάμο ή να κάνεις επικριτικά σχόλια. Η αντίληψη που έχεις για τον γάμο είναι προϊόν φαντασίας και ευσεβής πόθος· δεν βασίζεται στην πραγματικότητα!» Όποιος κι αν μιλάει για τον γάμο, το σκεπτικό του είναι αντικειμενικό. Στο κάτω κάτω της γραφής, όμως, τι είναι πραγματικά ο γάμος; Από ποια οπτική είναι πιο σωστό κι αντικειμενικό να τον εξετάσουμε; Ποια συμφωνεί περισσότερο με την αλήθεια; Πώς θα πρέπει να τον εξετάζει κανείς; Είτε μιλάμε για όσους τον έχουν βιώσει είτε για όσους δεν τον έχουν βιώσει, αφενός, η αντίληψή τους για τον γάμο είναι γεμάτη με τις δικές τους φαντασιοπληξίες. Αφετέρου, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι γεμάτοι συναισθήματα αναφορικά με τον ρόλο που παίζουν στον γάμο. Επειδή οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν κατανοούν τις αρχές που οφείλουν να ακολουθούν σε διάφορα περιβάλλοντα, ούτε τον ρόλο που διαδραματίζουν στον γάμο και τις ευθύνες και υποχρεώσεις που οφείλουν να εκπληρώνουν, κάποια από τα ρητά τους για τον γάμο είναι αναπόφευκτα συναισθηματικά και περιλαμβάνουν την προσωπική τους ιδιοτέλεια, ευερεθιστότητα, και ούτω καθεξής. Φυσικά, είτε κάποιος είναι παντρεμένος είτε ανύπαντρος, αν δεν βλέπει τον γάμο από τη σκοπιά της αλήθειας και δεν τον κατανοεί καθαρά ούτε τον γνωρίζει από τον Θεό, τότε, με εξαίρεση όλη την πρακτική και προσωπική εμπειρία που έχει από τον γάμο, η αντίληψή του γι’ αυτόν επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινωνία και τη μοχθηρή ανθρωπότητα. Επηρεάζεται, επίσης, από την ατμόσφαιρα, τις τάσεις και την κοινή γνώμη της κοινωνίας, καθώς και από τα παράλογα, μεροληπτικά και —όπως θα μπορούσαμε ειδικότερα να χαρακτηρίσουμε— απάνθρωπα πράγματα που λένε για τον γάμο οι άνθρωποι κάθε κοινωνικού επιπέδου και στρώματος. Εξαιτίας των πραγμάτων που λένε οι άλλοι, οι άνθρωποι, αφενός, επηρεάζονται και ελέγχονται ασυναίσθητα από αυτές τις σκέψεις και απόψεις. Αφετέρου δε, αποδέχονται ασυναίσθητα τη στάση που έχουν απέναντι στον γάμο, τους τρόπους με τους οποίους τον βλέπουν και τον αντιμετωπίζουν, και τη στάση που έχουν απέναντι στη ζωή όσοι βιώνουν τον έγγαμο βίο. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι δεν κατανοούν με θετικό τρόπο ούτε γνωρίζουν ή αντιλαμβάνονται θετικά τι είναι ακριβώς ο γάμος. Πέρα απ’ αυτό, τόσο η κοινωνία όσο και η μοχθηρή ανθρωπότητα τους ενσταλάζουν αρνητικές και παράλογες σκέψεις για τον γάμο. Άρα, λοιπόν, οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων για τον γάμο γίνονται στρεβλές και, μάλιστα, μοχθηρές. Όσο ζεις και επιβιώνεις σ’ αυτήν την κοινωνία, όσο έχεις μάτια για να βλέπεις, αυτιά για να ακούς και σκέψεις για να συλλογίζεσαι διάφορα ερωτήματα, θα αποδέχεσαι, λίγο πολύ, αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις, πράγμα που οδηγεί σε μια λανθασμένη και μεροληπτική αντίληψη και γνώση για τον γάμο. Πριν από εκατό χρόνια, για παράδειγμα, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι πάει να πει έρωτας, και κατανοούσαν τον γάμο πολύ απλά. Όταν ένα άτομο έφτανε σε ηλικία γάμου, κάποια προξενήτρα έκανε τις απαραίτητες συστάσεις και οι γονείς του κανόνιζαν τα πάντα. Έπειτα, τελούνταν η γαμήλια τελετή με ένα άτομο του αντίθετου φύλου, παντρεύονταν και το ζευγάρι ζούσε μια κοινή ζωή και περνούσε μαζί τις μέρες του. Έτσι, συντρόφευαν ο ένας τον άλλο σ’ αυτήν τη ζωή μέχρι τέλους. Τόσο απλός ήταν ο γάμος. Ήταν υπόθεση δύο ανθρώπων από διαφορετικές οικογένειες που ζούσαν μαζί, συντρόφευαν και φρόντιζαν ο ένας τον άλλο, και περνούσαν μαζί ολόκληρη τη ζωή τους. Τόσο απλό ήταν το θέμα. Κάποια στιγμή, όμως, οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν λόγο για τον λεγόμενο «έρωτα»· έτσι, ο έρωτας προστέθηκε στο περιεχόμενο του γάμου και έφτασε στο σήμερα. Ο «έρωτας» ή το νόημα και η ιδέα του, δεν είναι πια κάτι για το οποίο ντρέπονται οι άνθρωποι βαθιά μέσα στην καρδιά τους ούτε κάτι για το οποίο δυσκολεύονται να μιλήσουν. Αντίθετα, υπάρχει πολύ φυσικά στις σκέψεις τους και το συζητούν με φυσικότητα μεταξύ τους, σε σημείο που βλέπεις ακόμη και ανήλικα άτομα να συζητούν για τον λεγόμενο «έρωτα». Άρα, λοιπόν, αυτές οι σκέψεις, απόψεις και δηλώσεις ασκούν μια ανεπαίσθητη επιρροή σε όλους —άντρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους. Αυτή η επιρροή ευθύνεται για την τόσο επιτηδευμένη ή, για να το θέσω πιο σαφώς, μεροληπτική αντίληψη που έχουν όλοι για τον γάμο. Όλοι έχουν αρχίσει να παίζουν με την αγάπη και να φλερτάρουν με το πάθος. Ο λεγόμενος «έρωτας» του ανθρώπου δεν είναι παρά η ένωση αγάπης και πάθους.^[α] Τι σημαίνει «αγάπη»; Η αγάπη είναι ένα είδος στοργής. Τι σημαίνει «πάθος»; Πάθος σημαίνει πόθος. Ο γάμος δεν είναι πια ένα απλό σκηνικό δύο ανθρώπων που περνούν τις μέρες τους μαζί ως σύντροφοι· αντίθετα, έχει γίνει ένα παιχνίδι στοργής και πόθου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι άνθρωποι κατανοούν πλέον τον γάμο ως την ένωση πόθου και στοργής. Μπορούν, λοιπόν, να είναι πετυχημένοι οι γάμοι τους; Οι άντρες και οι γυναίκες δεν ζουν σωστά, δεν εκπληρώνουν καλά τις ευθύνες τους, ενώ περνούν τις μέρες τους με μη προσγειωμένο τρόπο. Μιλούν συχνά για την αγάπη, το πάθος, τη στοργή και τον πόθο. Θεωρείς πως μπορούν έτσι να ζήσουν μια ομαλή και σταθερή ζωή; (Όχι.) Ποιος άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί σ’ αυτούς τους πειρασμούς και δελεασμούς; Κανείς. Στην κοινωνία, οι άνθρωποι είναι γεμάτοι πόθο και στοργή ο ένας για τον άλλο. Αυτό αποκαλούν «έρωτα» και έτσι κατανοούν οι άνθρωποι της εποχής μας τον γάμο. Αυτή είναι η ανώτατη αξιολόγησή τους για τον γάμο, η οποία συγκεντρώνει και τη μεγαλύτερη προτίμησή τους. Άρα, λοιπόν, ο γάμος των ανθρώπων της εποχής μας έχει αλλάξει τόσο πολύ, σε σημείο που έχει γίνει αγνώριστος, και είναι σε μαύρα χάλια. Ο γάμος δεν αφορά πια έναν άντρα και μία γυναίκα· δεν είναι πια τόσο απλή υπόθεση. Πλέον, όλοι οι άνθρωποι —άντρες και γυναίκες— παίζουν με τη στοργή και τον πόθο, και είναι εντελώς ακόλαστοι. Υπό το δέλεαρ μοχθηρών τάσεων ή μέσω της ενστάλαξης μοχθηρών σκέψεων, η κατανόηση και άποψη των ανθρώπων για τον γάμο παραμορφώνεται, γίνεται αφύσικη και μοχθηρή. Πέρα απ’ αυτό, οι ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές της κοινωνίας, καθώς και τα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα, δίνουν συνεχώς όλο και πιο μοχθηρές και ανήθικες ερμηνείες και δηλώσεις για τον γάμο. Σκηνοθέτες, συγγραφείς και ηθοποιοί επεξηγούν τον γάμο ως μια φριχτή κατάσταση γεμάτη μοχθηρία και πόθο που βυθίζει σωστούς γάμους στο χάος. Άρα, λοιπόν, από τότε που εμφανίστηκε ο έρωτας, τα διαζύγια και οι εξωσυζυγικές σχέσεις έχουν γίνει όλο και πιο συχνό φαινόμενο στην ανθρώπινη κοινωνία. Περισσότερα παιδιά αναγκάζονται να υπομείνουν το τραύμα του διαζυγίου των γονιών τους και να ζήσουν μόνο με τη μητέρα ή τον πατέρα τους. Περνούν, έτσι, την παιδική και νεανική τους ηλικία ή μεγαλώνουν στις ακατάλληλες οικογενειακές συνθήκες που έχουν δημιουργήσει οι γονείς τους. Η αιτία πίσω από όλες αυτές τις διαφορετικές συζυγικές τραγωδίες και τους λανθασμένους και ελαττωματικούς γάμους είναι πως η άποψη της κοινωνίας για τον γάμο είναι προκατειλημμένη, μοχθηρή και ανήθικη, σε σημείο που στερείται ήθους και ηθικής. Επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν ξεκάθαρα τα θετικά ή σωστά πράγματα, αποδέχονται εν αγνοία τους αυτές τις σκέψεις και απόψεις που υποστηρίζει η κοινωνία, όσο ελαττωματικές κι αν είναι. Αυτά τα πράγματα είναι σαν μια επιδημία που εξαπλώνεται σ’ ολόκληρο το σώμα σου και διαβρώνει την κάθε σκέψη και ιδέα σου, καθώς και τα σωστά μέρη της ανθρώπινης φύσης σου. Η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου θολώνουν, φθίνουν ή χάνονται γρήγορα. Στη συνέχεια, αυτές οι σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από τον Σατανά και οι οποίες είναι στρεβλές, μοχθηρές και διακρίνονται από έλλειψη ήθους και ηθικής, καταλαμβάνουν την ανώτερη θέση και τον κυρίαρχο ρόλο μέσα στα μύχια των σκέψεων και της καρδιάς σου, και στον ψυχικό σου κόσμο. Μόλις γίνει αυτό, η άποψή σου για θέματα όπως ο γάμος γίνεται γρήγορα διεστραμμένη και στρεβλή, και διακρίνεται από έλλειψη ήθους και ηθικής, σε σημείο που γίνεται μοχθηρή. Εσύ, όμως, δεν το γνωρίζεις και το θεωρείς απόλυτα σωστό. Λες μάλιστα το εξής: «Όλοι έτσι σκέφτονται, γιατί να μην κάνω κι εγώ το ίδιο; Είναι σωστό να σκέφτονται όλοι έτσι, αλλά δεν είναι σωστό να σκέφτομαι εγώ έτσι; Αν κανείς δεν κοκκινίζει όταν μιλάει για έρωτα, τότε ούτε εγώ θα πρέπει να κοκκινίζω. Την πρώτη φορά, ντράπηκα λιγάκι, ένιωσα κάπως αμήχανα και δυσκολεύτηκα να ανοίξω το στόμα μου. Αφού μίλησα γι’ αυτό το θέμα λίγες φορές ακόμα, ήμουν μια χαρά. Το συνήθισα αφού άκουσα και μίλησα περισσότερο γι’ αυτό». Πράγματι, μιλάς και ακούς, και το έχεις συνηθίσει· όμως, η αληθινή, αρχική αντίληψη για τον γάμο δεν παραμένει σταθερή στα βάθη της σκέψης σου, οπότε έχεις χάσει τη συνείδηση και τη λογική που οφείλεις να έχεις ως κανονικός άνθρωπος. Τι φταίει γι’ αυτό; Φταίει πως αποδέχθηκες την άποψη του λεγόμενου «έρωτα» για τον γάμο. Αυτή η άποψη έχει καταπιεί την αρχική αντίληψη και το αίσθημα ευθύνης που έχει η κανονική ανθρώπινη φύση σου απέναντι στον γάμο. Πολύ γρήγορα, αρχίζεις να κάνεις προσωπικά πράξη πώς κατανοείς τον έρωτα. Αναζητάς συνεχώς ανθρώπους που βρίσκεις ευχάριστους, που αγαπάς ή σε αγαπούν. Επιδιώκεις τον έρωτα με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια και είσαι πολύ ξεδιάντροπος, σε σημείο που δαπανάς την ενέργεια μιας ζωής για χάρη του έρωτα· και τότε είσαι τελειωμένος. Έστω πως καθώς μια γυναίκα επιδιώκει τον έρωτα, βρίσκει κάποιον που θαυμάζει. Σκέφτεται, λοιπόν: «Είμαστε ερωτευμένοι, ας παντρευτούμε». Αφού παντρευτεί, ζει για λίγο καιρό με το άτομο αυτό, κι έπειτα διαπιστώνει πως έχει κάποια ελαττώματα. Σκέφτεται, τότε: «Δεν του αρέσω. Ούτε σ’ εμένα αρέσει πραγματικά. Δεν ταιριάζουμε, άρα ο έρωτάς μας ήταν ένα λάθος. Ας είναι, θα πάρουμε διαζύγιο». Μετά το διαζύγιο, σέρνει μαζί της κι ένα παιδί δύο ή τριών ετών και ετοιμάζεται να βρει κάποιον άλλο. Σκέφτεται το εξής: «Εφόσον δεν υπήρχε αγάπη στην προηγούμενό μου γάμο, πρέπει να φροντίσω ο επόμενος να στηρίζεται σε αληθινό έρωτα. Αυτήν τη φορά πρέπει να είμαι σίγουρη, οπότε πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο και να εξετάσω τα πράγματα». Λίγο καιρό μετά, βρίσκει κάποιον άλλο. «Αχ, αυτός είναι ο σύντροφος των ονείρων μου, ο άνθρωπος που φανταζόμουν πως θα μου άρεσε. Του αρέσω και μου αρέσει. Δεν αντέχει μακριά μου, ούτε εγώ μακριά του· είμαστε σαν δύο μαγνήτες που έλκουν ο ένας τον άλλο και θέλουμε συνεχώς να είμαστε μαζί. Είμαστε ερωτευμένοι, ας παντρευτούμε». Έτσι, λοιπόν, ξαναπαντρεύεται και κάνει άλλο ένα παιδί. Περνούν δυο-τρία χρόνια, και σκέφτεται: «Αυτός ο άνθρωπος έχει πολλά ελαττώματα. Είναι τεμπέλης και λαίμαργος. Του αρέσει να καυχιέται και να κομπάζει, και είναι πολυλογάς. Δεν εκπληρώνει τις ευθύνες του, δεν δίνει στην οικογένεια τα χρήματα που βγάζει, και όλη μέρα πίνει και τζογάρει. Δεν θέλω να αγαπάω έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν είναι έτσι αυτός που αγαπάω. Διαζύγιο!» Τώρα, λοιπόν, σέρνοντας δύο παιδιά μαζί της, παίρνει ξανά διαζύγιο. Μετά το διαζύγιο, αρχίζει να αναρωτιέται τι είναι ο έρωτας, αλλά δεν μπορεί να απαντήσει. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν δύο ή τρεις αποτυχημένους γάμους, και τι λένε στο τέλος; «Δεν πιστεύω στον έρωτα· πιστεύω στην ανθρώπινη φύση». Όπως βλέπεις, κάνουν χίλια δυο άσκοπα πράγματα και δεν ξέρουν σε τι θα πρέπει να πιστεύουν. Δεν γνωρίζουν τι είναι ο γάμος· αποδέχονται παράλογες σκέψεις και απόψεις, και τις χρησιμοποιούν ως πρότυπα. Κάνουν προσωπικά πράξη αυτές τις σκέψεις και απόψεις και, ταυτόχρονα, κάνουν κακό τόσο στον γάμο τους όσο και στον εαυτό τους και στους άλλους. Βλάπτουν, λίγο πολύ, την επόμενη γενιά και τον ίδιο τους τον εαυτό, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Όλα αυτά τα πράγματα είναι εν μέρει η αιτία που οι άνθρωποι νιώθουν πονεμένοι και ανήμποροι σε ό,τι αφορά τον γάμο και δεν τρέφουν καλά αισθήματα γι’ αυτόν. Μόλις σας συναναστράφηκα για τις διάφορες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τον γάμο και τους διάφορους ορισμούς που του δίνουν, καθώς και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο γάμος εξαιτίας των εσφαλμένων απόψεων που έχουν απέναντί του οι άνθρωποι σήμερα. Με λίγα λόγια, είναι καλή ή άσχημη η κατάσταση του γάμου σήμερα; (Άσχημη.) Δεν έχει μέλλον, δεν είναι αισιόδοξη, και γίνεται όλο και πιο μπερδεμένη. Από την Ανατολή έως τη Δύση, κι από τον Βορρά έως τον Νότο, ο γάμος βρίσκεται σε τρομερή και φριχτή κατάσταση. Οι άνθρωποι της σημερινής γενιάς —όσοι είναι, δηλαδή, κάτω από σαράντα ή πενήντα χρονών— βιώνουν όλοι τους τη δυστυχία των γάμων των προηγούμενων και των επόμενων γενεών, καθώς και τις απόψεις που έχουν οι γενιές αυτές για τον γάμο και τις αποτυχημένες εμπειρίες τους. Φυσικά, πολλοί άνθρωποι κάτω των σαράντα ετών είναι θύματα κάθε λογής ατυχών γάμων. Υπάρχουν μητέρες και πατέρες που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, αν και, συγκριτικά, οι πατέρες είναι λιγότεροι. Κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνουν με τη βιολογική μητέρα και τον πατριό τους, άλλοι με τον βιολογικό πατέρα και τη μητριά τους, ενώ άλλοι μεγαλώνουν με αδέρφια από διαφορετικούς γονείς. Άλλοι είναι παιδιά χωρισμένων γονέων οι οποίοι αργότερα ξαναπαντρεύονται. Επειδή, όμως, κανένας γονιός δεν τα θέλει, καταλήγουν ορφανά. Πορεύονται όπως όπως για λίγα χρόνια στην κοινωνία, κι έπειτα μεγαλώνουν, ενηλικιώνονται, και γίνονται και οι ίδιοι πατριοί ή μητριές, ή μονογονείς. Αυτή η κατάσταση επικρατεί στον σύγχρονο γάμο. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν διαχειριστεί οι άνθρωποι τον γάμο μέχρι αυτό το σημείο, δεν οφείλεται στη διαφθορά τους από τον Σατανά; (Ναι.) Αυτή η απαραίτητη μορφή της πιο βασικής επιβίωσης και αναπαραγωγής της ανθρωπότητας έχει κατακρεουργηθεί παντελώς και έχει γίνει ένα μάτσο χάλια. Πώς πιστεύεις πως ζει το ανθρώπινο είδος; Είναι βασανιστικό να βλέπεις τη ζωή κάθε οικογένειας· το θέαμα είναι τόσο φριχτό, που δεν αντέχεις καν να το κοιτάς. Ας μη μιλήσουμε περαιτέρω γι’ αυτό. Όσο περισσότερα λέει κανείς, τόσο μεγαλύτερη δυσφορία νιώθει, σωστά;

Αφού μιλάμε για το θέμα του γάμου, οφείλουμε να δούμε πώς πρέπει πραγματικά να ορίζουμε και να αντιλαμβανόμαστε επακριβώς και σωστά τον γάμο. Και, εφόσον μιλάμε για αυτό το θέμα, πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση στα λόγια του Θεού, να ορίσουμε και να αντιληφθούμε σωστά τον γάμο με βάση όλα όσα έχει πει και κάνει ο Θεός πάνω στο ζήτημα, ώστε να αποσαφηνίσουμε την πραγματική κατάσταση του γάμου και την αρχική πρόθεση πίσω από τη δημιουργία και την ύπαρξή του. Αν θέλει κανείς να δει ξεκάθαρα τον ορισμό και την έννοια του γάμου, πρέπει πρώτα να εξετάσει τους προγόνους της ανθρωπότητας. Για ποιον λόγο πρέπει να αρχίσει από εκεί; Η ανθρωπότητα κατάφερε να επιβιώσει μέχρι σήμερα λόγω του γάμου των προγόνων της. Με άλλα λόγια, η βασική αιτία που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι σήμερα είναι γιατί ο Θεός δημιούργησε αρχικά τον γάμο μεταξύ των ανθρώπων. Άρα, λοιπόν, αν θέλει κανείς να κατανοήσει τον ακριβή ορισμό και την ακριβή έννοια του γάμου, πρέπει πρώτα να εξετάσει τον γάμο των προγόνων της ανθρωπότητας. Πότε ξεκίνησαν να παντρεύονται οι πρόγονοι της ανθρωπότητας; Ξεκίνησε με τη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό. Καταγράφεται ήδη στο Βιβλίο της Γένεσης, οπότε πρέπει να ανοίξουμε τη Βίβλο και να δούμε τι λένε τα σχετικά εδάφια. Αυτό το θέμα ενδιαφέρει την πλειονότητα των ανθρώπων; Όσοι είναι ήδη παντρεμένοι μπορεί να νομίζουν ότι δεν υπάρχει καν λόγος συζήτησης, ότι το θέμα είναι πολύ κοινότυπο. Οι νέοι και αδέσμευτοι, όμως, ενδιαφέρονται ιδιαίτερα γι’ αυτό το θέμα, επειδή πιστεύουν πως ο γάμος είναι ένα μυστήριο και υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουν γι’ αυτόν. Ας αρχίσουμε τη συζήτηση από τα βασικά. Ας διαβάσει κάποιος το εδάφιο Γένεση 2:18. («Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν».) Και τώρα το Γένεση 2:21-24. («Και επέβαλε Ιεχωβά ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη. Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν».) Και τώρα το Γένεση 3:16-19. («Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει. Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει».) Θα σταματήσουμε εδώ. Έχουμε συνολικά εννιά στίχους της Βίβλου —πέντε στο δεύτερο κεφάλαιο και τέσσερις στο τρίτο. Εννιά στίχοι του Βιβλίου της Γένεσης περιγράφουν ένα μόνο πράγμα: Πώς προέκυψε ο γάμος του προπάτορα της ανθρωπότητας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Καταλάβατε τώρα; Κατανοείτε κάπως καλύτερα το γενικό νόημα; Θα το θυμάστε; Ποιο είναι το κύριο θέμα συζήτησης εδώ; (Πώς προέκυψε ο γάμος του προπάτορα της ανθρωπότητας.) Και πώς ακριβώς προέκυψε; (Τον προετοίμασε ο Θεός.) Σωστά, αυτή είναι η αληθινή κατάσταση των πραγμάτων. Τον προετοίμασε ο Θεός για τον άνθρωπο. Ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ, κι έπειτα δημιούργησε μια σύντροφο γι’ αυτόν, μια σύζυγο για να τον βοηθάει, να τον συντροφεύει και να ζει μαζί του. Έτσι προέκυψε ο γάμος του προπάτορα της ανθρωπότητας κι από εκεί προήλθε ο ανθρώπινος γάμος. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γνωρίζουμε την προέλευση του ανθρώπινου γάμου: Ορίστηκε από τον Θεό. Ο Θεός ετοίμασε μια σύντροφο για τον προπάτορα της ανθρωπότητας, που θα μπορούσε να ονομαστεί και σύζυγος, η οποία στη συνέχεια θα τον βοηθούσε και θα τον συντρόφευε στη ζωή. Έτσι προέκυψε ο γάμος. Αφού, λοιπόν, εξετάσαμε την προέλευσή του, πώς πρέπει να κατανοούμε σωστά τον γάμο; Θα λέγατε πως ο γάμος είναι ιερός; (Ναι.) Είναι ιερός; Έχει καμία σχέση με την ιερότητα; Δεν έχει. Δεν μπορείτε να πείτε κάτι τέτοιο. Ο γάμος ρυθμίζεται και ορίζεται από τον Θεό. Προέκυψε και προήλθε από τη δημιουργία του Θεού. Ο Θεός δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, ο οποίος χρειαζόταν μια σύντροφο για να τον βοηθάει, να τον συντροφεύει και να ζει μαζί του· έτσι, ο Θεός δημιούργησε μια σύντροφο γι’ αυτόν, κι έπειτα προέκυψε ο γάμος. Αυτό είναι όλο. Τόσο απλό είναι το θέμα. Αυτό είναι το βασικό που θα πρέπει να κατανοείτε για τον γάμο. Ο γάμος προέρχεται από τον Θεό· είναι κάτι που διευθετεί και ορίζει Αυτός. Αν μη τι άλλο, μπορείτε να πείτε πως δεν κάτι αρνητικό, αλλά θετικό. Θα μπορούσαμε, επίσης, να πούμε πως ο γάμος είναι κάτι σωστό —ένα σωστό κομμάτι στην πορεία της ζωής του ανθρώπου και στη διαδικασία της ύπαρξής του. Δεν είναι κάτι μοχθηρό, ούτε κάποιο εργαλείο ή μέσο διαφθοράς της ανθρωπότητας· είναι κάτι σωστό και θετικό, επειδή δημιουργήθηκε και ορίστηκε από τον Θεό και επειδή, φυσικά, τον διευθέτησε Αυτός. Ο γάμος προέρχεται από τη δημιουργία του Θεού και είναι κάτι που διευθέτησε και όρισε Αυτός προσωπικά· αν τον εξετάσουμε, λοιπόν, από αυτήν την οπτική γωνία, η μόνη άποψη που οφείλει να έχει κανείς σχετικά με τον γάμο είναι πως προέρχεται από τον Θεό και είναι κάτι σωστό και θετικό, όχι κάτι το αρνητικό, μοχθηρό, ιδιοτελές ή σκοτεινό. Δεν προέρχεται από τον άνθρωπο, ούτε από τον Σατανά, ούτε βέβαια αναπτύχθηκε οργανικά μέσα στη φύση· αντίθετα, τον δημιούργησε ο Θεός με τα ίδια Του τα χέρια και τον διευθέτησε και τον όρισε προσωπικά. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο. Έτσι, λοιπόν, ορίζουμε και αντιλαμβανόμαστε με πιο γνήσιο τρόπο και με μεγαλύτερη ακρίβεια τον γάμο.

Τώρα που καταλαβαίνετε πώς θα πρέπει να ορίζετε και να αντιλαμβάνεστε με ακρίβεια τον γάμο, ας εξετάσουμε το εξής: Γιατί ο Θεός καθόρισε και διευθέτησε τον γάμο; Ποιο νόημα κρύβεται πίσω από αυτό; Αυτό αναφέρεται στα εδάφια της Βίβλου που διαβάσαμε· ειδικότερα, αναλύεται ο λόγος που υπάρχει ο γάμος στην ανθρωπότητα, ποιες ήταν οι σκέψεις του Θεού, πώς ήταν η κατάσταση και τα πράγματα εκείνη την εποχή και υπό ποιες συνθήκες έδωσε ο Θεός τον γάμο αυτόν στον άνθρωπο. Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τα εξής λόγια: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν». Αυτή η πρόταση μας λέει δύο πράγματα. Πρώτον, ο Θεός είδε πως ο άνθρωπος ένιωθε μεγάλη μοναξιά χωρίς παρέα, ταίρι, κάποιο άτομο να μιλάει ή μια συντροφιά για να μοιράζεται την ευτυχία και τις σκέψεις του. Είδε πως η ζωή του θα ήταν βαρετή, άχρωμη και ανιαρή, κι έτσι σκέφτηκε το εξής: Ο άνθρωπος νιώθει μοναξιά χωρίς παρέα, οπότε πρέπει να του φτιάξω μια σύντροφο. Αυτή η σύντροφος θα είναι σύζυγός του, θα τον συντροφεύει παντού και θα τον βοηθάει στα πάντα. Θα είναι ταυτόχρονα σύντροφος και σύζυγός του. Σκοπός της θα είναι να τον συντροφεύει στη ζωή και να βαδίζει μαζί του στο μονοπάτι της ζωής του. Είτε για δέκα, είκοσι, εκατό ή διακόσια χρόνια, αυτή η σύντροφος θα είναι στο πλευρό του, θα είναι διαρκώς μαζί του, θα του μιλάει, θα μοιράζεται μαζί του την ευτυχία, τον πόνο και κάθε συναίσθημά της και, ταυτόχρονα, θα τον συντροφεύει ώστε να έχει παρέα και να μη νιώθει μοναξιά. Αυτές οι σκέψεις και οι ιδέες που γεννήθηκαν στο μυαλό του Θεού είναι οι συνθήκες κατά τις οποίες προέκυψε ο γάμος. Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Θεός έκανε κάτι άλλο. Ας ρίξουμε μια ματιά στη βιβλική αναφορά: «Και επέβαλε Ιεχωβά ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ». Ο Θεός πήρε ένα πλευρό από τον άντρα και, με λίγο χώμα, έπλασε έναν άλλο άνθρωπο. Ο άνθρωπος αυτός δημιουργήθηκε από το πλευρό του άντρα. Με απλά λόγια, αυτός ο άνθρωπος —η σύντροφος του Αδάμ— δημιουργήθηκε από τη σάρκα και τα οστά του σώματός του. Εφόσον ήταν, λοιπόν, σύντροφός του, δεν μπορούμε να πούμε πως ήταν και μέρος του σώματός του; (Ναι.) Με άλλα λόγια, προήλθε από εκείνον. Αφού δημιουργήθηκε, πώς την ονόμασε ο Αδάμ; «Γυναίκα». Ο Αδάμ ήταν άντρας, κι εκείνη γυναίκα. Ήταν φανερό πως ήταν δύο άτομα διαφορετικού φύλου. Ο Θεός έπλασε πρώτα ένα άτομο με αντρικά χαρακτηριστικά, έπειτα πήρε ένα πλευρό από τον άντρα και δημιούργησε ένα άτομο με γυναικεία χαρακτηριστικά. Οι δυο τους ζούσαν μαζί σαν ένα· αυτό συνιστά τον γάμο και έτσι δημιουργήθηκε. Άρα, λοιπόν, με ό,τι είδους γονείς κι αν μεγαλώνουν οι άνθρωποι, στο τέλος όλοι πρέπει να παντρευτούν και να ενωθούν με το έτερόν τους ήμισυ και να βαδίσουν μέχρι το τέλος της πορείας, όπως το καθόρισε και το διευθέτησε ο Θεός. Αυτό καθόρισε ο Θεός. Από αντικειμενική σκοπιά, οι άνθρωποι χρειάζονται συντρόφους· από υποκειμενική σκοπιά, εφόσον ο γάμος ορίζεται από τον Θεό, το αντρόγυνο οφείλει να είναι ένα —ένας ενιαίος άνθρωπος που δεν μπορεί να διαιρεθεί. Αυτό το γεγονός είναι συνάμα υποκειμενικό και αντικειμενικό. Κάθε άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να αφήσει την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε, να παντρευτεί και να δημιουργήσει δική του οικογένεια με το έτερόν του ήμισυ. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Γιατί; Επειδή το ορίζει ο Θεός και είναι κάτι που διευθέτησε όταν πρωτοδημιούργησε τον άνθρωπο. Τι μας δείχνει αυτό; Όποιος κι αν φαντάζεσαι πως θα είναι το έτερόν σου ήμισυ —είτε είναι αυτός που χρειάζεσαι και ελπίζεις υποκειμενικά είτε όχι— και όποιο κι αν είναι το υπόβαθρό του, το άτομο που θα παντρευτείς και με το οποίο θα δημιουργήσεις οικογένεια και θα περάσεις τη ζωή σου είναι σίγουρα αυτό που έχει ήδη διευθετήσει και ορίσει για σένα ο Θεός. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί αυτό; (Γιατί το καθόρισε ο Θεός.) Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος. Αν το εξετάσουμε στο πλαίσιο προηγούμενων ζωών ή από τη σκοπιά του Θεού, ένα ζευγάρι που παντρεύεται είναι στην ουσία ένα. Ο Θεός, λοιπόν, διευθετεί να παντρευτείς και να περάσεις τη ζωή σου με το άτομο με το οποίο είστε ένα. Με απλά λόγια, έτσι έχουν τα πράγματα. Είτε ο άνθρωπος που θα παντρευτείς είναι ο σύντροφος των ονείρων σου, ο πρίγκιπας του παραμυθιού κι εκείνος που περίμενες, είτε τον αγαπάς και σ’ αγαπάει, είτε παντρευτήκατε πολύ φυσικά από τύχη και σύμπτωση είτε υπό κάποια άλλη συνθήκη, ο γάμος σας έχει οριστεί από τον Θεό. Αυτός όρισε να είστε σύντροφοι, να συντροφεύετε ο ένας τον άλλο, να περάσετε μαζί τη ζωή σας και να βαδίσετε μαζί ως το τέλος χέρι-χέρι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πιστεύετε πως αυτή η αντίληψη είναι επιτηδευμένη ή στρεβλή; (Όχι.) Δεν είναι ούτε επιτηδευμένη ούτε στρεβλή. Κάποιοι λένε το εξής: «Μπορεί να κάνεις λάθος που το λες αυτό. Αν αυτοί οι γάμοι έχουν όντως οριστεί απ’ τον Θεό, τότε γιατί κάποιοι καταλήγουν σε διαζύγιο;» Επειδή η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων έχει προβλήματα· αυτό είναι άλλο θέμα. Αφορά το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας, πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε αργότερα. Τώρα που μιλάμε για το πώς ορίζουμε, κατανοούμε και αντιλαμβανόμαστε ακριβώς τον γάμο, είναι γεγονός πως έτσι έχουν τα πράγματα. Κάποιοι λένε το εξής: «Εφόσον λες πως το αντρόγυνο είναι ένα, τότε δεν ισχύει αυτό που λένε οι άπιστοι: “Αν είναι γραφτό, τότε θα γίνει· αν δεν είναι γραφτό, τότε δεν θα γίνει” και όπως λένε οι άνθρωποι από κάποια έθνη: “Θέλει να ’χεις καλό κάρμα για εκατό χρόνια ώστε να κερδίσεις την ευκαιρία να κάνεις ένα ακτοπλοϊκό ταξίδι με κάποιον, και καλό κάρμα για χίλια χρόνια ώστε να μοιραστείς με κάποιον ένα συζυγικό κρεβάτι”^[β]»; Πιστεύετε πως ο γάμος —όπως τον συζητάμε αυτήν τη στιγμή— έχει καμία σχέση μ’ αυτά τα ρητά; (Όχι.) Δεν έχει σχέση μ’ αυτά. Ο γάμος δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα καλλιέργειας· ορίζεται από τον Θεό. Όταν ο Θεός ορίζει πως δύο άνθρωποι θα γίνουν αντρόγυνο και σύντροφοι, δεν χρειάζεται να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους. Τι να καλλιεργήσουν; Ηθική υπόσταση; Ανθρώπινη φύση; Δεν χρειάζεται να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους. Έτσι μιλούν οι βουδιστές, δεν είναι η αλήθεια ούτε έχει κάποια σχέση μ’ αυτήν. Ο γάμος διευθετείται και ορίζεται από τον Θεό. Είτε όσον αφορά τη θεωρία ή την πράξη, είτε τον ορισμό είτε την έννοια, έτσι θα πρέπει να γίνεται κατανοητός ο γάμος. Από τα λόγια που είναι καταγεγραμμένα στη Βίβλο και τη συναναστροφή αυτή, γνωρίζετε πλέον πώς ορίζεται και νοείται ο γάμος με ακρίβεια και σύμφωνα με την αλήθεια; (Ναι.) Αυτή η έννοια και αυτός ο ορισμός δεν είναι στρεβλά. Δεν είναι κάποια μεροληπτική σκοπιά, ούτε κατανοείται και ορίζεται, βέβαια, από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Αντίθετα, έχει βάση· στηρίζεται στα λόγια και τις πράξεις του Θεού, στις διευθετήσεις και τον καθορισμό Του. Τώρα που φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο, αντιλαμβάνεστε όλοι πώς πρέπει να κατανοείτε τον γάμο και ποιος είναι ο βασικός ορισμός του; (Ναι.) Εφόσον το κατανοείτε αυτό, δεν θα έχετε πια μη αντικειμενικές φαντασιοπληξίες για τον γάμο, και τα παράπονά σας γι’ αυτόν θα μειωθούν, σωστά; Μπορεί κάποιοι να πουν το εξής: «Ναι, ο γάμος ορίζεται από τον Θεό, δεν αντιλέγουμε. Οι γάμοι, όμως, διαλύονται. Αυτό γιατί συμβαίνει;» Για πολλούς λόγους. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία των ζητημάτων, επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τους πόθους και τις προτιμήσεις τους, σε σημείο που υποστηρίζουν τη μοχθηρία· γι’ αυτό διαλύονται οι γάμοι τους. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο δεν θα μιλήσουμε περαιτέρω.

Ας μιλήσουμε για τη βοήθεια και τη συντροφικότητα που χαρακτηρίζει ένα παντρεμένο ζευγάρι. Ο Θεός είπε: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν». Οι παντρεμένοι ξέρουν πως ο γάμος φέρνει πολλά κι ασύλληπτα οφέλη στην οικογένεια και τη ζωή ενός ανθρώπου. Στην αρχή, οι άνθρωποι αισθάνονται μεγάλη μοναξιά και απομόνωση όταν ζουν μόνοι, αφού δεν έχουν σε ποιον να μιλήσουν και να εκμυστηρευτούν τις σκέψεις τους, ούτε κάποιον να τους κρατάει συντροφιά. Η ζωή, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα βαρετή και νιώθουν αβοήθητοι. Μόλις παντρευτούν, δεν χρειάζεται πια να υποφέρουν απ’ αυτήν τη μοναξιά και απομόνωση. Πλέον έχουν έναν άνθρωπο στον οποίο μπορούν να εκμυστηρευτούν τις σκέψεις τους. Μερικές φορές, εκφράζουν τα βάσανά τους στον σύντροφό τους, ενώ άλλες, μοιράζονται μαζί του τα συναισθήματα και τις χαρές τους ή, μάλιστα, εκτονώνουν πάνω του τον θυμό τους. Άλλες φορές, ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο, και τότε η ζωή φαίνεται χαρούμενη και ευτυχισμένη. Εμπιστεύονται πράγματα και πιστεύουν ο ένας στον άλλο· άρα, λοιπόν, εκτός του ότι δεν νιώθουν πια μοναξιά, βιώνουν και πολλές άλλες χαρές και απολαμβάνουν την ευτυχία που πηγάζει από το γεγονός πως έχουν έναν σύντροφο. Πέρα από τις διάφορες ψυχολογικές διαθέσεις, τα διάφορα συναισθήματα και αισθήματα, και τις διάφορες σκέψεις που πρέπει να εκφράζουν, οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν πολλά πρακτικά ζητήματα στην καθημερινότητα και στη ζωή τους, όπως οι καθημερινές ανάγκες, τα ρούχα, το φαγητό και η στέγη. Έστω, για παράδειγμα, πως δύο άνθρωποι θέλουν να ζήσουν μαζί και πρέπει να χτίσουν μια μικρή αποθήκη. Ο άντρας πρέπει να κάνει τον χτίστη και να τοποθετήσει τα τούβλα για να κατασκευάσει τον τοίχο, ενώ η γυναίκα μπορεί να του δίνει τα τούβλα και να ανακατεύει το κονίαμα ή να σκουπίζει τον ιδρώτα του και να του δίνει νερό, κι έτσι να τον βοηθάει. Οι δυο τους μιλούν και γελούν, κι εκείνος έχει μια βοηθό —πράγμα καλό. Προτού καλά καλά βραδιάσει, το έργο έχει τελειώσει. Είναι όπως περιγράφει η κινεζική όπερα «Ονειρεμένο ζευγάρι»: «Εγώ βγάζω νερό κι εσύ ποτίζεις τον κήπο». Τι άλλο; («Εσύ οργώνεις τα χωράφια κι εγώ υφαίνω».) Σωστά. Η γυναίκα υφαίνει, άρα είναι η κυρία του σπιτιού, ενώ ο άντρας οργώνει τα χωράφια, κι έτσι είναι ο κύριος εκτός σπιτιού. Είναι πολύ καλή αυτή η ζωή. Θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως αρμονικό συμπλήρωμα ή αρμονική συνύπαρξη. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προβάλλονται οι δεξιότητες του άντρα στη ζωή, ενώ οι τομείς στους οποίους υστερεί ή δεν έχει δεξιότητες αντισταθμίζονται από τη γυναίκα· ο άντρας συγχωρεί, βοηθά και υποστηρίζει τη γυναίκα στα πράγματα στα οποία είναι αδύναμη, ενώ προβάλλονται και τα δικά της δυνατά σημεία, πράγμα που ωφελεί τον άντρα της οικογένειας. Τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα κάνουν το καθήκον τους, μαθαίνουν από τα δυνατά σημεία του άλλου ώστε να αντισταθμίσουν τις δικές τους αδυναμίες, και συνεργάζονται για να διαφυλάξουν την αρμονία του σπιτικού και τη ζωή και επιβίωση ολόκληρης της οικογένειας. Φυσικά, πιο σημαντικό από τη συντροφικότητα είναι πως στηρίζουν και βοηθούν ο ένας τον άλλο στη ζωή και περνούν καλά τις μέρες τους, είτε σε συνθήκες φτώχειας είτε ευημερίας. Με λίγα λόγια, όπως είπε ο Θεός, δεν είναι καλό να είναι μόνος του ο άνθρωπος, οπότε διευθέτησε για χάρη του τον γάμο· ο άντρας θα κόβει ξύλα και θα φροντίζει την αυλή, ενώ η γυναίκα θα μαγειρεύει, θα καθαρίζει, θα επιδιορθώνει ρούχα και θα περιποιείται ολόκληρη την οικογένεια. Ο καθένας τους κάνει καλά τη δουλειά του και φροντίζει ό,τι χρειάζεται στη ζωή, κι έτσι οι μέρες τους περνούν ευχάριστα. Η ζωή των ανθρώπων έχει αναπτυχθεί σταδιακά προς τα έξω από αυτό το ιδιαίτερο σημείο, και τα ανθρώπινα όντα αναπαράγονται και πολλαπλασιάζονται έως σήμερα. Ο γάμος, λοιπόν, είναι απαραίτητος για την ανθρωπότητα στο σύνολό της, για την ανάπτυξή της συνολικά, αλλά και για κάθε άνθρωπο χωριστά. Το αληθινό νόημα του γάμου δεν είναι μόνο η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους· το πιο σημαντικό είναι πως ο Θεός κανονίζει έναν σύντροφο για κάθε άνθρωπο, ο οποίος θα τον συντροφεύει σε κάθε περίοδο της ζωής του, είτε αυτή είναι δύσκολη και οδυνηρή είτε εύκολη, χαρμόσυνη και ευτυχισμένη. Σε όλα αυτά, έχουν κάποιον στον οποίο μπορούν να εκμυστηρεύονται τις σκέψεις τους, να γίνουν ένα μαζί του σε καρδιά και νου, και να μοιράζονται τη λύπη, τον πόνο, την ευτυχία και τη χαρά τους. Αυτό το νόημα έχει η διευθέτηση του γάμου των ανθρώπων από τον Θεό, και είναι υποκειμενική ανάγκη κάθε ανθρώπου. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, δεν ήθελε να νιώθει μοναξιά, οπότε διευθέτησε τον γάμο για χάρη του. Στον γάμο, οι άντρες και οι γυναίκες αναλαμβάνουν διαφορετικούς ρόλους· το σημαντικότερο είναι πως συντροφεύουν και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, ζούνε καλά την κάθε τους μέρα και προχωρούν σωστά στον δρόμο της ζωής. Από τη μία, μπορούν να συντροφεύουν ο ένας τον άλλο και, από την άλλη, να στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Αυτό είναι το νόημα του γάμου και γι’ αυτό είναι αναγκαίο να υπάρχει. Έτσι οφείλουν φυσικά, να κατανοούν οι άνθρωποι τον γάμο και να έχουν την ανάλογη στάση. Αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση οφείλουν να εκπληρώνουν απέναντί του.

Ας επιστρέψουμε στο εδάφιο Γένεση 3:16. Ο Θεός είπε στη γυναίκα: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Αυτή είναι η ανάθεση που έδωσε ο Θεός στο γυναικείο φύλο. Αποτελούσε, ταυτόχρονα, και μια εντολή, με την οποία όριζε τον ρόλο που θα διαδραμάτιζε η γυναίκα στον γάμο και τις ευθύνες που θα αναλάμβανε. Η γυναίκα πρέπει να γεννά παιδιά· από μία άποψη, αυτό ήταν τιμωρία για την προηγούμενη παράβασή της αλλά, από μία άλλη, ήταν η ευθύνη και η υποχρέωση που έπρεπε να αποδεχθεί ως γυναίκα στον γάμο. Θα έπρεπε να μένει έγκυος και να γεννά παιδιά και, εκτός αυτού, να τα γεννά με πόνο. Μετά τον γάμο, οι γυναίκες δεν θα πρέπει να αρνούνται να κάνουν παιδιά από φόβο μην υποφέρουν. Αυτό είναι λάθος. Το να κάνεις παιδιά είναι μια ευθύνη που οφείλεις να αναλάβεις. Αν θέλεις, λοιπόν, να έχεις ένα άτομο να σε συντροφεύει και να σε βοηθά στη ζωή, πρέπει να σκεφτείς την πρωταρχική ευθύνη και υποχρέωση που αναλαμβάνεις όταν παντρεύεσαι. Αν μια γυναίκα πει: «Δεν θέλω να κάνω παιδιά», τότε ο άντρας θα πει με τη σειρά του το εξής: «Αν δεν θέλεις να κάνεις παιδιά, τότε δεν σε θέλω». Αν δεν θέλεις να βιώσεις τον πόνο της γέννας, τότε δεν θα πρέπει να παντρευτείς. Δεν θα πρέπει να παντρευτείς, γιατί δεν το αξίζεις. Με το που παντρευτείς, το πρώτο πράγμα που οφείλεις να κάνεις ως γυναίκα είναι να τεκνοποιήσεις και, εκτός αυτού, να υποφέρεις. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε δεν θα πρέπει να παντρευτείς. Παρόλο που δεν μπορεί να πει κανείς πως είσαι ανάξια να λέγεσαι γυναίκα, αν μη τι άλλο, έχεις αποτύχει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου ως γυναίκα. Η πρώτη απαίτηση από τις γυναίκες είναι να συλλαμβάνουν και να κάνουν παιδιά. Η δεύτερη είναι η εξής: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Ως γυναίκα, το να είσαι το έτερον ήμισυ ενός άντρα και να τον παντρεύεσαι αποδεικνύει πως είσαι το άλλο του μισό. Για να το θέσω κάπως δογματικά, αποδεικνύει πως είσαι κομμάτι του, οπότε πρέπει να επιθυμείς τον άντρα σου ή, με άλλα λόγια, πρέπει να τον έχεις μέσα στην καρδιά σου. Μόνο τότε θα τον φροντίζεις και θα τον συντροφεύεις μετά χαράς. Μόνο τότε θα εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως γυναίκα, ακόμη κι όταν ο σύζυγός σου είναι άρρωστος, όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες, αναποδιές κι αποτυχίες, και όταν κάνει παραπατήματα ή βιώνει οδύνη μεταξύ άλλων ανθρώπων ή στη δική του ζωή. Τότε τον νοιάζεσαι, τον εκτιμάς, τον φροντίζεις, τον συνετίζεις, τον παρηγορείς, τον συμβουλεύεις και τον ενθαρρύνεις σαν γυναίκα. Τότε είσαι αληθινή και καλύτερη σύντροφος. Μόνο έτσι θα είναι ο γάμος σου ευτυχισμένος και μόνο τότε θα μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη σου ως γυναίκα. Φυσικά, την ευθύνη αυτή δεν σου την εμπιστεύονται οι γονείς σου, αλλά ο Θεός. Αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωση που οφείλει να εκπληρώσει μια γυναίκα. Έτσι οφείλεις να είσαι ως γυναίκα. Έτσι οφείλεις να φέρεσαι στον σύζυγό σου και να τον φροντίζεις· αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωσή σου. Αν μια γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει αυτό, τότε δεν είναι καλή ούτε είναι, φυσικά, αποδεκτή. Κι αυτό επειδή, αν μη τι άλλο, έχει αποτύχει να εκπληρώσει την απαίτηση που έχει ο Θεός από τις γυναίκες: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου». Κατάλαβες; (Ναι.) Ως το άλλο μισό ενός άντρα, μπορείς να λατρεύεις και να φροντίζεις τον σύζυγό σου όταν τα πράγματα κυλούν ομαλά, όταν έχει χρήματα και εξουσία, όταν είναι υπάκουος, σε φροντίζει καλά, σε κάνει ευτυχισμένη και σε ικανοποιεί παντού. Όταν, όμως, αντιμετωπίζει δυσκολίες, αρρώστιες, αποτυχίες και δυσαρέσκειες, όταν νιώθει αποθαρρημένος και απογοητευμένος και τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλει, τότε δεν μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως γυναίκα, ούτε μπορείς να τον παρηγορήσεις εγκάρδια, να τον συνετίσεις, να τον ενθαρρύνεις ή να τον στηρίξεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν είσαι καλή γυναίκα, επειδή δεν έχεις εκπληρώσει την ευθύνη μιας γυναίκας και δεν είσαι καλή σύντροφος για κάποιον άντρα. Θα μπορούσε να πει, λοιπόν, κανείς πως μια τέτοια γυναίκα είναι κακή; Ούτε λόγος να τη χαρακτηρίσουμε κακή. Αν μη τι άλλο, όμως, δεν έχεις τη συνείδηση και τη λογική που απαιτεί ο Θεός και που οφείλει να έχει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση· είσαι γυναίκα χωρίς ανθρώπινη φύση. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έχουμε ολοκληρώσει την κουβέντα πάνω στις απαιτήσεις που υπάρχουν από τις γυναίκες. Ο Θεός έχει δηλώσει ποια ευθύνη έχει μια γυναίκα απέναντι στον σύζυγό της, και αυτή είναι η εξής: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου». Η λέξη «επιθυμία» δεν έχει να κάνει με την αγάπη ή τη στοργή. Αντίθετα, σημαίνει πως πρέπει να έχεις τον άντρα σου μέσα στην καρδιά σου. Πρέπει να τον αγαπάς και να του φέρεσαι ως τον αγαπημένο σου, το άλλο σου μισό. Είναι αυτός που πρέπει να λατρεύεις, να συντροφεύεις και να φροντίζεις, ενώ οι δυο σας πρέπει να φροντίζετε ο ένας τον άλλο μέχρι το τέλος της ζωής σας. Πρέπει να τον φροντίζεις και να τον εκτιμάς με όλη την καρδιά σου. Αυτή είναι η ευθύνη σου και αυτό αφορά η λέξη «επιθυμία». Φυσικά, όταν ο Θεός λέει: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου», η φράση «θέλει είσθαι η επιθυμία» διδάσκει τους ανθρώπους. Ως γυναίκα αποδεκτή και με ανθρώπινη φύση, πρέπει να επιθυμείς τον άντρα σου. Εκτός αυτού, ο Θεός δεν σου έχει πει να επιθυμείς και τον σύζυγό σου και άλλους άντρες. Δεν το είπε αυτό ο Θεός, σωστά; (Όχι, δεν το είπε.) Ο Θεός απαιτεί η γυναίκα να είναι πιστή στον σύζυγό της· μόνο αυτόν να έχει μέσα στην καρδιά της και μόνο αυτόν να επιθυμεί. Ο Θεός δεν θέλει να είναι ευμετάβλητη όσον αφορά το άτομο που αγαπάει, ούτε να είναι ασύδοτη, άπιστη στον σύζυγό της ή να επιθυμεί κάποιον άλλον εκτός του άντρα της. Αντίθετα, ο Θεός θέλει να επιθυμεί τον άνθρωπο που έχει παντρευτεί και με τον οποίο περνά το υπόλοιπο της ζωής της. Αυτόν τον άντρα θα πρέπει να επιθυμείς αληθινά και με αυτόν θα πρέπει να περάσεις μια ολόκληρη ζωή επίπονης προσπάθειας ώστε να τον φροντίζεις, να τον λατρεύεις, να τον νοιάζεσαι, να τον συντροφεύεις, να τον βοηθάς και να τον στηρίζεις. Κατάλαβες; (Ναι.) Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι.) Αυτό το καλό υπάρχει στα πουλιά και στα πτηνά, και σε όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Στην ανθρωπότητα, όμως, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, κι από αυτό βλέπεις πόσο βαθιά την έχει διαφθείρει ο Σατανάς! Έχουμε συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω στις πιο βασικές υποχρεώσεις που οφείλει να εκπληρώνει μια γυναίκα στον γάμο, καθώς και στις αρχές σύμφωνα με τις οποίες οφείλει να φέρεται στον σύζυγό της. Επιπλέον, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να πούμε: Ο γάμος, όπως τον ορίζει και τον διευθετεί ο Θεός, είναι μονογαμικός. Ποιο εδάφιο της Βίβλου το υποστηρίζει αυτό; Ο Θεός πήρε ένα πλευρό από το σώμα του άντρα για να δημιουργήσει τη γυναίκα· δεν πήρε δύο ή περισσότερα πλευρά από τον άντρα ώστε να δημιουργήσει πολλές γυναίκες. Δημιούργησε μόνο μία. Με άλλα λόγια, ο Θεός δημιούργησε τη μοναδική γυναίκα για τον μοναδικό άντρα που είχε δημιουργήσει. Αυτό σημαίνει πως υπήρχε μόνο μία σύντροφος για τον άντρα. Τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα είχαν μόνο ένα έτερον ήμισυ. Ταυτόχρονα, ο Θεός προειδοποίησε τη γυναίκα: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου». Ποιος είναι ο άντρας σου; Είναι αυτός που παντρεύτηκες, κανένας άλλος. Δεν είναι ο κρυφός εραστής σου, το διάσημο ίνδαλμα που λατρεύεις ή ο πρίγκιπας του παραμυθιού που ονειρεύεσαι. Είναι ο σύζυγός σου, και έχεις μόνο έναν. Αυτός είναι ο γάμος που όρισε ο Θεός —η μονογαμία. Αντικατοπτρίζεται αυτό στα λόγια του Θεού; (Ναι.) Ο Θεός είπε: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν». Ο Θεός δεν είπε πως του έφτιαξε λίγες ή πολλές συντρόφους· κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο. Μία ήταν αρκετή. Ούτε είπε πως η γυναίκα θα πρέπει να παντρεύεται πολλούς άντρες ή ο άντρας να έχει πολλές συζύγους. Ο Θεός δεν έφτιαξε πολλές συζύγους για τον άντρα, ούτε πήρε ένα πλευρό από πολλούς διαφορετικούς άντρες για να φτιάξει πολλές γυναίκες. Άρα, λοιπόν, η σύζυγος του άντρα μπορεί να είναι μόνο η γυναίκα που φτιάχτηκε από το πλευρό του. Δεν είναι γεγονός; (Ναι.) Στη μεταγενέστερη ανάπτυξη της ανθρωπότητας, εμφανίστηκαν η πολυγυνία και η πολυανδρία. Τέτοιοι γάμοι είναι αφύσικοι· δεν είναι καν γάμοι. Είναι μοιχεία. Εξαίρεση αποτελούν κάποιες ειδικές περιστάσεις, όπως όταν πεθαίνει ένας άντρας και η γυναίκα του ξαναπαντρεύεται. Αυτό ορίζεται και διευθετείται από τον Θεό, και είναι επιτρεπτό. Με λίγα λόγια, ο γάμος ήταν ανέκαθεν μονογαμικός. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ρίξτε μια ματιά στη φύση. Η αγριόχηνα είναι μονογαμικό είδος. Αν ένας άνθρωπος σκοτώσει μία από τις δύο χήνες, το ταίρι της δεν θα ξαναζευγαρώσει ποτέ· θα γίνει μια μοναχική χήνα. Λένε πως όταν πετούν σμήνη χηνών, αυτή που προπορεύεται είναι συνήθως μια μοναχική χήνα. Τα πράγματα είναι δύσκολα για μια τέτοια χήνα. Πρέπει να κάνει όσα δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν οι άλλες χήνες στο σμήνος. Όταν οι άλλες χήνες τρέφονται ή αναπαύονται, αυτή πρέπει να είναι υπεύθυνη για την προστασία του υπόλοιπου σμήνους. Δεν μπορεί ούτε να κοιμηθεί ούτε να φάει, αλλά πρέπει να δίνει προσοχή στην ασφάλεια του περιβάλλοντα χώρου ώστε να προστατέψει το σμήνος. Είναι πολλά αυτά που δεν μπορεί να κάνει. Μπορεί μόνο να είναι μοναχική και δεν μπορεί να βρει άλλο ταίρι. Δεν μπορεί να ξαναζευγαρώσει για όσο ζει. Οι αγριόχηνες τηρούν πάντα τους κανόνες που όρισε γι’ αυτές ο Θεός και, ακόμα και σήμερα, δεν έχουν αλλάξει ποτέ. Οι άνθρωποι, από την άλλη, έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τους διέφθειρε ο Σατανάς, ζουν στη μοχθηρία και την ασυδοσία, δεν μπορούν να παραμείνουν μονογαμικοί, ούτε να τηρήσουν τον συζυγικό τους ρόλο και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Ας συνεχίσουμε την ανάγνωση. Ο Θεός είπε: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Τι σημαίνει «εξουσιάζει»; Μήπως να διαφεντεύει με σκληρότητα τη γυναίκα και να τη μετατρέπει σε δούλα; Αυτό σημαίνει; (Όχι.) Τι σημαίνει, λοιπόν; (Να τη φροντίζει και να είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν.) Η ιδέα της «ευθύνης» πλησιάζει κάπως στο νόημα. Η λέξη «εξουσιάζει» έχει να κάνει με τη γυναίκα που δελέασε τον άντρα να αμαρτήσει. Ο Θεός ήταν κάπως θυμωμένος μαζί της επειδή πρώτη εκείνη παραβίασε τα λόγια Του και μπήκε σε πειρασμό από το φίδι, κι έπειτα δελέασε και τον άντρα και τον έκανε να προδώσει τον Θεό. Απαίτησε, λοιπόν, ο Θεός από αυτή να μην παίρνει πρωτοβουλίες, αλλά να συμβουλεύεται πρώτα τον άντρα πριν κάνει οτιδήποτε. Το καλύτερο θα ήταν να αφήσει τον άντρα να είναι ο αφέντης. Έχουν, λοιπόν, την ευκαιρία οι γυναίκες να παίξουν τον ρόλο του αφέντη; Ενδεχομένως την έχουν. Η γυναίκα μπορεί να συμβουλεύεται τον άντρα της και να είναι και αφέντης· καλύτερα, όμως, να μην παίρνει μόνη της αποφάσεις. Πρέπει να συμβουλεύεται τον σύζυγο, τον άντρα της. Καλύτερα να τον συμβουλεύεται στα σημαντικά ζητήματα. Ως γυναίκα, δεν πρέπει μόνο να συντροφεύεις τον σύζυγό σου, αλλά να τον βοηθάς να χειρίζεται και τα οικιακά καθήκοντα. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι πως ο ρόλος που θα πρέπει να εκπληρώνει ο σύζυγός σου στην οικογένεια και στον γάμο σας είναι αυτός του αφέντη. Εσύ, λοιπόν, θα πρέπει να τον συμβουλεύεσαι ό,τι κι αν κάνεις. Λόγω των διαφορών μεταξύ των φύλων, οι γυναίκες δεν έχουν πλεονέκτημα έναντι των αντρών στις σκέψεις, τη μακροθυμία, τις προοπτικές τους ή σε οποιουδήποτε είδους εξωτερικό ζήτημα. Αντίθετα, οι άντρες είναι αυτοί που έχουν πλεονέκτημα έναντι των γυναικών. Άρα, λοιπόν, με βάση τη διαφορά μεταξύ των φύλων, ο Θεός έχει δώσει στους άντρες μοναδική εξουσία· μέσα στην οικογένεια, ο άντρας είναι ο αφέντης και η γυναίκα ο βοηθός. Η γυναίκα πρέπει να βοηθά τον σύζυγό της ή να τον συντροφεύει καθώς διαχειρίζεται μικρά και μεγάλα ζητήματα. Όταν, όμως, ο Θεός είπε: «αυτός θέλει σε εξουσιάζει» δεν εννοούσε πως η θέση των αντρών είναι υψηλότερη από των γυναικών, ούτε πως οι άντρες θα πρέπει να κυριαρχούν σε όλη την κοινωνία. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Όταν το είπε αυτό, μιλούσε μόνο για τον γάμο, τις οικογένειες και τα μικροζητήματα ενός νοικοκυριού που χειρίζονται άντρες και γυναίκες. Σε ό,τι αφορά τα μικροζητήματα αυτά, ο Θεός δεν απαιτεί ο άντρας να ελέγχει ή να πιέζει τη γυναίκα παντού. Αντίθετα, ο άντρας πρέπει να αναλαμβάνει ενεργά τα βάρη και τις ευθύνες της οικογένειάς του και, ταυτόχρονα, να φροντίζει τη γυναίκα, η οποία είναι σχετικά αδύναμη, και να την καθοδηγεί σωστά. Όπως μπορείτε να δείτε από το σημείο αυτό, οι άντρες έχουν επιφορτιστεί με κάποιες μοναδικές ευθύνες. Για παράδειγμα, ο άντρας θα πρέπει με δική του πρωτοβουλία να αναλαμβάνει την ευθύνη σε σημαντικά ζητήματα σωστού και λάθους· δεν θα πρέπει να πετάει τη γυναίκα στον πύρινο λάκκο, ούτε να επιτρέπει να την προσβάλλουν, να την εκφοβίζουν και να την ποδοπατούν στην κοινωνία. Οφείλει, λοιπόν, να αναλαμβάνει αυτήν την ευθύνη με δική του πρωτοβουλία. Τα λόγια του Θεού «αυτός θέλει σε εξουσιάζει» δεν σημαίνουν πως ο άντρας μπορεί να τη διαφεντεύει με σκληρότητα, να την ελέγχει ή να τη μετατρέψει σε δούλα για να τη μεταχειρίζεται όπως θέλει. Υπό τις προϋποθέσεις και στο πλαίσιο του γάμου, ο άντρας και η γυναίκα είναι ίσοι ενώπιον του Θεού· απλώς ο άντρας είναι ο σύζυγος και ο Θεός τού έχει δώσει αυτό το δικαίωμα κι αυτήν την ευθύνη. Είναι μόνο ένα είδος ευθύνης· δεν είναι κάποια μοναδική δύναμη, ούτε είναι λόγος να φέρεται στη γυναίκα σαν να μην είναι άνθρωπος. Οι δυο σας είστε ίσοι. Τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Απλώς υπάρχει μια μοναδική απαίτηση από τον άντρα. Πρέπει, αφενός, να αναλαμβάνει τα βάρη και τις ευθύνες της οικογένειας και, αφετέρου, όταν προκύπτουν σοβαρά ζητήματα, να βγαίνει μπροστά με τόλμη και να αναλαμβάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του ως άντρας και σύζυγος. Πρέπει, δηλαδή, να προστατεύει τη γυναίκα του, να κάνει ό,τι μπορεί για να την εμποδίσει να κάνει πράγματα που δεν πρέπει να κάνουν οι γυναίκες ή, με πιο απλά λόγια, να φροντίσει να μην αντιμετωπίσει δυσκολίες και να μη βιώσει τις ταλαιπωρίες που δεν πρέπει να βιώνει μια γυναίκα. Κάποιοι άντρες, για παράδειγμα, προκειμένου να βελτιώσουν τη θέση τους, να έχουν μια καλή ζωή, να γίνουν πλούσιοι, να επιδιώξουν τη φήμη, το κέρδος και το κύρος, και να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε υψηλή εκτίμηση, δίνουν τη γυναίκα τους στον εργοδότη τους ως παλλακίδα ή ερωμένη, εκδίδοντας, έτσι, τη σάρκα της. Αφού πουλήσουν τη γυναίκα τους και έχουν επιτευχθεί οι στόχοι τους, παύουν να την εκτιμούν και δεν τη θέλουν. Τι είδους άντρες είναι αυτοί; Δεν υπάρχουν τέτοιοι άντρες; (Υπάρχουν.) Δεν είναι διαβολικοί; (Ναι.) Σκοπός του να εξουσιάζεις μια γυναίκα είναι να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου και να την προστατεύεις. Κι αυτό επειδή, από τη σκοπιά των φύλων, οι άντρες έχουν πλεονέκτημα έναντι των γυναικών όσον αφορά τις διάφορες ιδέες και απόψεις, τα επίπεδα και τις γνώσεις που έχουν για τα πράγματα. Αυτό είναι γεγονός και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Εφόσον, λοιπόν, ο Θεός έχει δώσει τις γυναίκες στους άντρες, λέγοντας «αυτός θέλει σε εξουσιάζει», η ευθύνη που οφείλει να εκπληρώνει ένας άντρας είναι να επωμίζεται τα βάρη της οικογένειας ή, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, να προστατεύει και να λατρεύει τη γυναίκα του, να συμπάσχει μαζί της και να την καταλαβαίνει· δεν πρέπει να τη σπρώχνει στον πειρασμό, αλλά να αναλαμβάνει τις ευθύνες που οφείλει ως σύζυγος και άντρας. Έτσι, μέσα στην οικογένεια και στο πλαίσιο του γάμου, θα εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Θα κάνεις τη γυναίκα σου να νιώθει πως είσαι άξιος της εμπιστοσύνης της και ο άνθρωπος με τον οποίο θα περάσει ολόκληρη τη ζωή της. Επίσης, ότι είσαι αξιόπιστος και μπορεί να στηριχθεί πάνω σου. Όταν η γυναίκα σου στηρίζεται πάνω σου και χρειάζεται από εσένα, τον σύζυγό της, να πάρεις μια απόφαση σε κάποιο σοβαρό ζήτημα, εσύ δεν πρέπει να το ρίχνεις στον ύπνο, να μεθοκοπάς, να τζογάρεις ή να γυρνάς στους δρόμους. Όλα αυτά είναι ανεπίτρεπτα και φανερώνουν δειλία. Δεν είσαι καλός άντρας, γιατί δεν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου. Αν εσύ, ως άντρας, χρειάζεσαι μονίμως να βγαίνει μπροστά η γυναίκα σου σε κάθε σοβαρό ζήτημα, αν τη σπρώχνεις προς τον πύρινο λάκκο, παρόλο που ο ρόλος της είναι πιο λεπτός από του άντρα, αν τη σπρώχνεις εκεί που ο άνεμος είναι πιο ισχυρός και τα κύματα πιο μεγάλα, και προς τη δίνη κάθε λογής περίπλοκων ζητημάτων, τότε δεν ενεργείς ως καλός άντρας ούτε έχεις τη συμπεριφορά ενός καλού συζύγου. Η ευθύνη σου δεν είναι να κάνεις απλώς τη γυναίκα σου να σε επιθυμεί, να σε συντροφεύει και να σε βοηθά να ζεις καλά. Δεν αρκεί αυτό· οφείλεις να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Εκείνη έχει εκπληρώσει τις ευθύνες της απέναντί σου. Εσύ έχεις κάνει το ίδιο; Δεν αρκεί να της προσφέρεις φαγητό και ζεστά ρούχα, και να την καθησυχάζεις. Το σημαντικότερο είναι, σε διάφορα σοβαρά ζητήματα και διαφωνίες μεταξύ σωστού και λάθους, να είσαι σε θέση να τη βοηθάς να αντιμετωπίσει τα πάντα με ακρίβεια, σωστά και κατάλληλα, να φροντίζεις να μην έχει ανησυχίες, να αποκομίσει αληθινά οφέλη από σένα και να δει πως εκπληρώνεις τις ευθύνες σου ως σύζυγος. Από εκεί πηγάζει η ευτυχία μιας γυναίκας στον γάμο. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσο μελιστάλαχτα κι αν είναι τα λόγια σου, όσο κι αν τη γοητεύεις ή τη συντροφεύεις, αν η γυναίκα σου δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω σου ή να σε εμπιστευτεί στα σοβαρά ζητήματα, αν δεν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου και, αντίθετα, αφήνεις μια ευαίσθητη γυναίκα να βγαίνει μπροστά και να υπομένει ταπείνωση ή οποιονδήποτε πόνο, τότε εκείνη δεν θα μπορέσει να νιώσει ευτυχία ή χαρά και δεν θα δει ελπίδα σ’ εσένα. Άρα, λοιπόν, κάθε γυναίκα που έχει παντρευτεί έναν τέτοιον άντρα θα νιώθει άτυχη στον γάμο της και θα θεωρεί πως η μελλοντική της ζωή δεν έχει ελπίδα και φως, επειδή παντρεύτηκε κάποιον αναξιόπιστο που δεν εκπληρώνει τις ευθύνες του, μια κότα, έναν άντρα άχρηστο και δειλό. Δεν θα νιώθει καθόλου ευτυχισμένη. Οι άντρες, λοιπόν, πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Δεν είναι απλώς μια απαίτηση από την ανθρώπινη φύση· το σημαντικότερο είναι να το αποδεχθούν από τον Θεό. Με αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση έχει επιφορτίσει ο Θεός κάθε άντρα στον γάμο. Απευθύνομαι, τώρα, στις γυναίκες. Αν θέλεις να παντρευτείς και να βρεις το άλλο σου μισό, τότε, αν μη τι άλλο, πρέπει να εξετάσεις πρώτα αν ο άντρας είναι αξιόπιστος ή όχι. Η εμφάνιση, το ύψος και το πτυχίο του, το αν είναι πλούσιος ή αν βγάζει πολλά λεφτά είναι όλα δευτερεύουσας σημασίας. Το βασικό είναι να δεις αν έχει ανθρώπινη φύση και αίσθημα ευθύνης, και αν έχει πλάτες για να στηριχθείς πάνω του· πρέπει να δεις αν θα πέσει ή αν θα μπορέσει να σε βαστάξει όταν στηριχθείς πάνω του, και αν είναι αξιόπιστος. Για να ακριβολογήσω, πρέπει να δεις αν μπορεί να εκπληρώσει τις ευθύνες ενός συζύγου όπως είπε ο Θεός και αν είναι τέτοιος άνθρωπος ή όχι. Θα πρέπει να είναι, τουλάχιστον, κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση στα μάτια του Θεού, για να μην πω ότι πρέπει να ακολουθεί την οδό Του. Όταν δύο άνθρωποι ζουν μαζί, δεν έχει σημασία αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί, αν έχουν ποιότητα ζωής, τι υπάρχοντα έχουν μέσα στο σπίτι τους ή αν είναι συμβατοί οι χαρακτήρες τους. Πρέπει, τουλάχιστον, ο άντρας που θα παντρευτείς να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που έχει απέναντί σου, να έχει αίσθημα ευθύνης απέναντί σου και να σε έχει μέσα στην καρδιά του. Είτε σε νοιάζεται είτε σ’ αγαπάει, το ελάχιστο που πρέπει να κάνει είναι να σε έχει μέσα στην καρδιά του και να εκπληρώνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο του γάμου. Τότε θα γεμίσει χαρά η ζωή σου, οι μέρες σου θα είναι ευτυχισμένες και το μελλοντικό σου μονοπάτι δεν θα είναι ασαφές. Πιστεύεις πως θα αναστατωθεί μια γυναίκα αν ο άντρας που έχει παντρευτεί είναι μονίμως αναξιόπιστος, το βάζει στα πόδια και κρύβεται τη στιγμή που συμβαίνει κάτι, κομπάζει και καυχιέται όταν όλα πάνε καλά, λες και έχει τρομερές δεξιότητες, και είναι αρρενωπός και βαρβάτος, ενώ μαραζώνει σαν ανθρωπάκος όταν συμβαίνει κάτι; (Ναι.) Θα είναι ευτυχισμένη; (Όχι.) Μια αξιοπρεπής και καλή γυναίκα θα σκεφτεί το εξής: «Εγώ τον φροντίζω διαρκώς και τον λατρεύω, είμαι διατεθειμένη να υπομείνω τα πάντα και να εκπληρώσω τις ευθύνες μου ως σύζυγος, αλλά δεν βλέπω μέλλον μ’ αυτόν τον άντρα». Δεν είναι οδυνηρός ένας τέτοιος γάμος; Δεν σχετίζεται με τον άντρα, με το άλλο της μισό, ο πόνος που νιώθει η γυναίκα; (Ναι.) Δεν είναι αυτή η ευθύνη του άντρα; (Ναι.) Ο άντρας θα πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Δεν γίνεται να παραπονιέται συνεχώς πως η γυναίκα ψιλολογεί, πως της αρέσει να γκρινιάζει και να κάνει την τρίχα τριχιά. Και τα δύο μέρη πρέπει να κάνουν αυτοκριτική για να δουν αν εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους και αν, αφού ακούσουν τα λόγια του Θεού, αν τις εκπληρώνουν σύμφωνα μ’ αυτά. Αν δεν τις εκπληρώνουν, πρέπει να κάνουν γρήγορα μεταστροφή και να διορθώσουν τόσο τον εαυτό τους όσο και την κατάσταση. Δεν είναι πολύ αργά. Είναι καλός αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς; (Ναι.)

Ας συνεχίσουμε την ανάγνωση. Μετά απ’ αυτό, ακολουθεί μια ακόμη εντολή του Θεού προς τον Αδάμ, τον προπάτορα της ανθρωπότητας. Ο Θεός είπε: «Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει» (Γένεση 3:17-19). Αυτό το εδάφιο αποτελεί κυρίως την εντολή του Θεού προς τους άντρες. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, εφόσον ο Θεός έχει δώσει μια εντολή στους άντρες, η εντολή Του αυτή αποτελεί τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που οφείλουν να εκπληρώνουν στο πλαίσιο του γάμου και μέσα στην οικογένεια. Ο Θεός απαιτεί οι άντρες να συντηρούν την οικογένεια μετά τον γάμο βγάζοντας τα προς το ζην, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να εργάζονται σκληρά ολόκληρη τη ζωή τους. Οι άντρες πρέπει να εξασφαλίζουν τα προς το ζην, οπότε πρέπει να εργάζονται. Με απλά λόγια, πρέπει να βρουν μια δουλειά, να δουλεύουν και να βγάζουν χρήματα ή, αλλιώς, να καλλιεργούν και να θερίζουν σιτηρά για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην για την οικογένειά τους. Πρέπει να μοχθούν και να εργάζονται για να συντηρούν ολόκληρη την οικογένεια και να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Αυτήν την εντολή έδωσε ο Θεός στους συζύγους, στους άντρες· αυτή είναι η ευθύνη τους. Άρα, λοιπόν, στο πλαίσιο του γάμου, οι άντρες δεν μπορούν να τονίζουν πράγματα όπως: «Αχ, η κατάσταση της υγείας μου είναι κακή!» «Αχ, είμαι πολύ αγχωμένος, δύσκολα βρίσκεις δουλειά στη σημερινή κοινωνία!» «Οι γονείς μου με καλόμαθαν, δεν μπορώ να κάνω καμία δουλειά!» Γιατί παντρεύτηκες αν δεν μπορείς να κάνεις καμία απολύτως δουλειά; Γιατί παντρεύτηκες αν δεν μπορείς να συντηρήσεις μια οικογένεια και δεν έχεις τη δυνατότητα να εργαστείς ώστε να αναλάβεις την ευθύνη να εξασφαλίζεις τα προς το ζην μιας ολόκληρης οικογένειας; Αυτό που λες δείχνει ανευθυνότητα. Από τη μία, ο Θεός απαιτεί οι άντρες να εργάζονται επιμελώς και, από την άλλη, να μοχθούν ώστε να τρέφονται από τη γη. Φυσικά, στις μέρες μας ο Θεός δεν επιμένει να τρέφεσαι από τη γη, αλλά πρέπει να εργάζεσαι. Γι’ αυτό και η σωματική διάπλαση του άντρα είναι τόσο στιβαρή και δυνατή, ενώ της γυναίκας είναι συγκριτικά αδύναμη. Γι’ αυτό διαφέρουν. Ο Θεός έπλασε τους άντρες και τις γυναίκες με διαφορετική σωματική διάπλαση. Από τη φύση του, ο άντρας θα πρέπει να μοχθεί και να εργάζεται, ώστε να εξασφαλίζει τα προς το ζην της οικογένειάς του και να τη συντηρεί. Αυτός είναι ο ρόλος του· είναι η κύρια δύναμη της οικογένειας. Η γυναίκα, από την άλλη, δεν έχει λάβει αυτήν την εντολή από τον Θεό. Μπορεί, λοιπόν, η γυναίκα να θερίσει αυτά που δεν έχει σπείρει και να περιμένει έτοιμο φαγητό χωρίς να κάνει τίποτα; Ούτε αυτό είναι σωστό. Αν και ο Θεός δεν έδωσε στη γυναίκα την εντολή να εξασφαλίζει τα προς το ζην της οικογένειας, δεν γίνεται να μένει άπραγη. Μη νομίζεις πως επειδή ο Θεός δεν έδωσε αυτήν τη εντολή στις γυναίκες, μπορούν απλώς να κάθονται με σταυρωμένα χέρια σ’ αυτό το ζήτημα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και οι γυναίκες πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους· θα πρέπει να βοηθούν τον σύζυγό τους να εξασφαλίζει τα προς το ζην της οικογένειας. Η γυναίκα δεν πρέπει να είναι μόνο σύντροφος. Πρέπει, ταυτόχρονα, να βοηθά τον άντρα της να εκπληρώνει τις ευθύνες και την αποστολή του απέναντι στην οικογένεια. Δεν μπορεί να κάθεται απλώς με σταυρωμένα χέρια, να παρακολουθεί και να κοροϊδεύει τον σύζυγό της, ούτε να περιμένει έτοιμο φαγητό. Οι δυο τους πρέπει να είναι σε αρμονία. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκπληρώνονται, και μάλιστα σωστά, όλες οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες που οφείλουν να εκπληρώνουν άντρες και γυναίκες.

Ας συνεχίσουμε την ανάγνωση. Ο Θεός είπε: «Ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού». Όπως βλέπεις, πέρα από τον μόχθο που έχει δώσει ο Θεός στους άντρες, υπάρχουν και επιπλέον βάρη. Δεν αρκεί μόνο να μοχθείς· πρέπει να ξεριζώνεις και τα αγριόχορτα που φυτρώνουν στα χωράφια. Αυτό σημαίνει πως αν είσαι αγρότης, πέρα από τη σπορά, έχεις κι άλλες δουλειές. Πρέπει να ξεριζώνεις τα αγριόχορτα και δεν μπορείς να μένεις άπραγος. Πρέπει να μοχθείς σκληρά, ώστε να εξασφαλίζεις τα προς το ζην της οικογένειάς σου, όπως είπε ο Θεός: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου». Τι σημαίνει αυτή η φράση; Πως πέρα από τον μόχθο τους, έχουν δοθεί και πρόσθετα βάρη στους άντρες. Μέχρι πότε; «Εωσού επιστρέψης εις την γην». Μέχρι την τελευταία σου πνοή, μέχρι να τελειώσει το ταξίδι της ζωής σου. Τότε δεν θα χρειάζεται να ενεργείς πια έτσι, και οι ευθύνες σου θα έχουν εκπληρωθεί. Αυτή είναι η οδηγία και η εντολή που έχει δώσει ο Θεός στους άντρες, καθώς και η ευθύνη και το βάρος με τα οποία τους έχει επιφορτίσει. Είτε είσαι διατεθειμένος να το κάνεις είτε όχι, έχει οριστεί από τον Θεό και δεν μπορείς να το αποφύγεις. Άρα, λοιπόν, σε ολόκληρη την κοινωνία ή την ανθρωπότητα, είτε το εξετάσουμε αντικειμενικά είτε υποκειμενικά, οι άντρες βιώνουν μεγαλύτερο άγχος για την επιβίωσή τους στη γη σε σχέση με τις γυναίκες, πράγμα που είναι σίγουρα αποτέλεσμα του καθορισμού και της ενορχήστρωσης του Θεού. Οι άντρες πρέπει να το αποδεχθούν από τον Θεό και να επωμιστούν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που, στο πλαίσιο του γάμου, έχουν οικογένεια και σύζυγο, δεν θα πρέπει να προσπαθούν να αποφύγουν ή να αρνηθούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους, επειδή η ζωή είναι πολύ δύσκολη, πικρή ή κουραστική. Αν πεις: «Δεν θέλω να εκπληρώσω αυτήν την ευθύνη ούτε να μοχθήσω», τότε είναι επιλογή σου να αποχωρήσεις από τον γάμο ή να τον απορρίψεις. Προτού, λοιπόν, παντρευτείς, πρέπει πρώτα να το σκεφτείς καλά, να αναλογιστείς και να κατανοήσεις ξεκάθαρα ποιες είναι οι ευθύνες που απαιτεί ο Θεός να αναλαμβάνει ένας παντρεμένος άντρας, αν μπορείς να τις εκπληρώσεις και μάλιστα καλά, αν μπορείς να παίξεις σωστά τον ρόλο σου, όπως και να αναλογιστείς και να κατανοήσεις τις εντολές που σου δίνει ο Θεός και αν μπορείς να αντέξεις τα οικογενειακά βάρη που θα σου δώσει. Αν θεωρείς πως δεν έχεις την πίστη για να τα κάνεις όλα αυτά καλά, αν δεν είσαι διατεθειμένος ή δεν θέλεις να τα κάνεις, αν αρνείσαι αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση, και αρνείσαι να επωμιστείς βάρη μέσα στο σπίτι και στο πλαίσιο του γάμου, τότε δεν θα πρέπει να παντρευτείς. Τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες, ο γάμος συνεπάγεται ευθύνες και βάρη· δεν είναι ασήμαντο ζήτημα. Αν και δεν είναι ιερός, όπως Εγώ το βλέπω, είναι, αν μη τι άλλο, σοβαρό ζήτημα και οι άνθρωποι θα πρέπει να διορθώσουν τη στάση που έχουν απέναντί του. Γάμος δεν σημαίνει να παίζεις με σαρκικές επιθυμίες και να ικανοποιείς τις στιγμιαίες συναισθηματικές σου ανάγκες, ούτε, βέβαια, να ικανοποιείς την περιέργειά σου. Είναι ευθύνη και υποχρέωση· και αν μη τι άλλο, μέσω του γάμου επιβεβαιώνεται και επαληθεύεται, φυσικά, αν ένας άντρας ή μια γυναίκα έχει τη δυνατότητα και την πίστη να επωμιστεί τις ευθύνες του. Μπορείς να απορρίψεις τον γάμο ή μάλιστα να εγκαταλείψεις τον δικό σου στις εξής περιπτώσεις. Αν δεν ξέρεις κατά πόσο έχεις τη δυνατότητα να επωμιστείς τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του γάμου, αν τα πράγματα αυτά σού είναι τελείως άγνωστα κι αν δεν θέλεις να παντρευτείς ή έχεις σιχαθεί την ίδια την ιδέα του γάμου. Επίσης, αν δεν θέλεις να επωμιστείς τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής —είτε πρόκειται για ασήμαντα είτε για σοβαρότερα θέματα— και θέλεις να είσαι αδέσμευτος. Τέλος, αν το σκεπτικό σου είναι το εξής: «Ο Θεός είπε πως δεν είναι καλό να είσαι μόνος, αλλά εγώ το βρίσκω πολύ ωραίο». Αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και ο καθένας μπορεί να επιλέξει ελεύθερα. Ό,τι κι αν λες, όμως, αν δεις τα όσα καταγράφονται στη Βίβλο για όσα έχει πει και καθορίσει ο Θεός αναφορικά με τον πρώτο γάμο της ανθρωπότητας, θα δεις πως ο γάμος δεν είναι παιχνίδι ή ασήμαντο ζήτημα, ούτε είναι, βέβαια, θηλιά στον λαιμό όπως τον περιγράφουν οι άνθρωποι. Ο γάμος διευθετείται και ορίζεται από τον Θεό. Τον όρισε και τον διευθέτησε ο Θεός από τότε που δημιούργησε τον άνθρωπο. Ευσταθούν, λοιπόν, τα κοσμικά ρητά: «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό», «Ο γάμος είναι πόλη υπό πολιορκία», «Ο γάμος είναι τραγωδία», «Ο γάμος είναι καταστροφή» και ούτω καθεξής; (Όχι.) Δεν ευσταθούν. Έτσι απλώς κατανοούν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι τον γάμο, αφού πρώτα όχι μόνο στρέβλωσαν, διέφθειραν και στιγμάτισαν τον σωστό γάμο, αλλά τον επικρίνουν κιόλας με το να ξεστομίζουν ανάρμοστες πλάνες και να διαδίδουν λόγια του διαβόλου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παραπλανούνται και όσοι πιστεύουν στον Θεό και να σχηματίζουν κι αυτοί εσφαλμένες και αφύσικες απόψεις για τον γάμο. Μήπως έχετε παραπλανηθεί και διαφθαρεί κι εσείς; (Ναι.) Τότε, μέσω της συναναστροφής μας και αφού αποκτήσεις ακριβή και σωστή κατανόηση για τον γάμο, όταν κάποιος σε ξαναρωτήσει «Ξέρεις τι είναι ο γάμος;» θα δώσεις πάλι την απάντηση «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό»; (Όχι.) Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) Είναι σωστό να πεις κάτι τέτοιο; (Όχι.) Γιατί όχι; Εφόσον ο γάμος διευθετείται και ορίζεται από τον Θεό, οι άνθρωποι θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουν σωστά. Αν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ακόλαστα, ικανοποιούν τους πόθους τους, είναι ασύδοτοι και επιφέρουν κακές συνέπειες, λέγοντας πως ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό, τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι σκάβουν τον ίδιο τους τον λάκκο και δημιουργούν προβλήματα στον εαυτό τους. Δεν έχουν δικαίωμα να παραπονιούνται. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό. Έτσι δεν είναι; Η φράση «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό» σημαίνει ότι ο Σατανάς στρεβλώνει και καταδικάζει τον γάμο που είναι κάτι θετικό. Όσο πιο θετικό είναι κάτι, τόσο περισσότερο το στρεβλώνουν ο Σατανάς και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ώσπου να γίνει μοχθηρό. Δεν είναι κακό αυτό; Γιατί δεν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι αυτήν τη φράση όταν κάποιος ζει στην αμαρτία, είναι ασύδοτος και μπλέκεται σε ερωτικά τρίγωνα; Γιατί δεν λένε κάτι τέτοιο όταν κάποιος μοιχεύει; Ο σωστός γάμος δεν είναι μοιχεία, ασυδοσία και ικανοποίηση σαρκικών επιθυμιών· δεν είναι κάποιο ασήμαντο ζήτημα, ούτε είναι, βέβαια, θηλιά στον λαιμό. Είναι κάτι θετικό. Ο Θεός έχει ορίσει και διευθετήσει τον γάμο των ανθρώπων, κι έχει δώσει οδηγίες και εντολές σχετικά μ’ αυτόν. Ακόμη περισσότερο, φυσικά, έχει επιβάλει ευθύνες και υποχρεώσεις και στους δύο συζύγους, ενώ έχει αναφέρει ρητά τι συνιστά έναν γάμο. Ο γάμος μπορεί να αποτελείται μόνο από έναν άντρα και μία γυναίκα. Στη Βίβλο, μήπως ο Θεός δημιούργησε έναν άντρα, μετά άλλον έναν, κι έπειτα τους πάντρεψε; Όχι, δεν υπάρχει γάμος ομοφυλόφιλων, μεταξύ δύο αντρών ή δύο γυναικών. Υπάρχει μόνο γάμος ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα. Ο γάμος αποτελείται από έναν άντρα και μία γυναίκα, οι οποίοι δεν είναι μόνο σύντροφοι, αλλά και βοηθοί που συντροφεύουν και φροντίζουν ο ένας τον άλλο, εκπληρώνουν αμοιβαία τις ευθύνες τους, ζουν καλά και συντροφεύουν σωστά ο ένας τον άλλο στο μονοπάτι της ζωής τους και σε κάθε δύσκολη, διαφορετική και μοναδική περίοδο της ζωής τους. Μαζί περνούν, φυσικά, και την καθημερινότητα. Αυτήν την ευθύνη οφείλουν να αναλάβουν και οι δύο σύζυγοι· αυτό τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Τι δηλαδή; Τις αρχές που οφείλουν να τηρούν και να κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Άρα, λοιπόν, ο γάμος έχει νόημα για όλους όσοι παντρεύονται. Συμπληρώνει, επιπλέον, την προσωπική σου εμπειρία και γνώση, καθώς και την ανάπτυξη, την ωρίμανση και την τελείωση της ανθρώπινης φύσης σου. Από την άλλη, τώρα, αν δεν είσαι παντρεμένος και μένεις με τους γονείς σου ή ζεις μόνος ολόκληρη τη ζωή σου, ή έχεις έναν αφύσικο και ανήθικο γάμο που δεν έχει οριστεί από τον Θεό, τότε δεν βιώνεις την εμπειρία, τη γνώση και τα βιώματα της ζωής, ούτε την ανάπτυξη, την ωρίμανση και την τελείωση της ανθρώπινης φύσης τα οποία θα αποκτούσες από έναν σωστό γάμο. Στον γάμο, πέρα από την αμοιβαία συντροφικότητα και στήριξη που βιώνει το ζευγάρι, βιώνει, φυσικά, και τις διαφωνίες, τις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις που προκύπτουν στη ζωή. Ταυτόχρονα, οι δυο τους βιώνουν μαζί τον πόνο της απόκτησης παιδιών, ζουν την εμπειρία της εκπαίδευσης και της ανατροφής των παιδιών και της φροντίδας των ηλικιωμένων, ενώ βλέπουν την επόμενη γενιά να μεγαλώνει, να παντρεύεται και να κάνει παιδιά όπως κι εκείνοι, διαγράφοντας την ίδια πορεία μ’ αυτούς. Έτσι, η εμπειρία, η γνώση ή τα βιώματα των ανθρώπων στη ζωή είναι αρκετά πλούσια και ποικίλα, σωστά; (Ναι.) Αν είχες ήδη τέτοια εμπειρία ζωής προτού πιστέψεις στον Θεό και προτού αποδεχθείς το έργο, τα λόγια, την κρίση και την παίδευσή Του και, επιπλέον, μπορούσες να λατρεύεις τον Θεό και να Τον ακολουθείς αφότου άρχιζες να πιστεύεις σ’ Αυτόν, τότε η ζωή σου θα ήταν λίγο πιο πλούσια από των περισσότερων ανθρώπων και θα βίωνες ή θα κατανοούσες ο ίδιος κάπως περισσότερα. Φυσικά, όλα αυτά τα λέω με την προϋπόθεση πως, στο πλαίσιο του γάμου όπως έχει οριστεί από τον Θεό, φέρνεις με σοβαρότητα εις πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουν άντρες και γυναίκες, καθώς κι αυτές που έχει ένα αντρόγυνο. Αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να γίνονται. Αν δεν φέρνεις εις πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου, τότε ο γάμος σου θα είναι χάλια, θα αποτύχει και, στο τέλος, θα διαλυθεί. Θα βιώσεις έναν διαλυμένο και αποτυχημένο γάμο, καθώς και τους μπελάδες, τα μπερδέματα, τον πόνο και την αναστάτωση που θα σου φέρει. Αν δύο άνθρωποι που παντρεύονται δεν μπορούν με δική τους πρωτοβουλία να φέρνουν προσωπικά εις πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους, τότε θα μαλώνουν μεταξύ τους και θα πηγαίνουν κόντρα ο ένας στον άλλο. Καθώς περνάει ο καιρός, θα μαλώνουν όλο και περισσότερο, οι αντιπαραθέσεις τους θα γίνονται όλο και πιο σοβαρές και θα αρχίσουν να εμφανίζονται ρωγμές στον γάμο τους. Όσο παραμένουν οι ρωγμές, δεν θα μπορούν να «ξανακολλήσουν το γυαλί που έχει ραγίσει», κι έτσι ο γάμος τους θα οδεύει σίγουρα προς τη διάλυση και την καταστροφή· ένας τέτοιος γάμος είναι καταδικασμένος. Από τη δική σου σκοπιά, λοιπόν, ο γάμος που έχει ορίσει ο Θεός δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες σου, γι’ αυτό τον θεωρείς ακατάλληλο. Γιατί σκέφτεσαι έτσι; Επειδή, στο πλαίσιο του γάμου, δεν κάνεις τίποτα σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις εντολές του Θεού· επιδιώκεις ιδιοτελώς να ικανοποιήσεις τις δικές σου απαιτήσεις, προτιμήσεις και επιθυμίες, καθώς και τις φαντασιοκοπίες σου. Δεν έχεις αυτοσυγκράτηση, δεν αλλάζεις για χάρη του συντρόφου σου, ούτε υπομένεις καθόλου πόνο. Αντίθετα, τονίζεις μόνο τις δικαιολογίες, το κέρδος και τις προτιμήσεις σου, χωρίς να σκέφτεσαι ποτέ το ταίρι σου. Τι θα συμβεί στο τέλος; Ο γάμος σου θα διαλυθεί. Η αιτία της διάλυσης είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι υπερβολικά εγωιστές· άρα, λοιπόν, ακόμη κι ένα αντρόγυνο, το οποίο θα έπρεπε να είναι ένα, δεν μπορεί να ζήσει μαζί αρμονικά. Δεν συμπονά, δεν κατανοεί, δεν παρηγορεί και δεν αποδέχεται ο ένας τον άλλο ούτε αλλάζει και εγκαταλείπει πράγματα ο ένας για τον άλλο. Βλέπεις πόσο διεφθαρμένη έχει γίνει η ανθρωπότητα. Ο γάμος δεν μπορεί να περιορίσει τη διαγωγή των ανθρώπων, ούτε να τους κάνει να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες. Άρα, λοιπόν, η κοινωνία δεν έχει καμία ηθική αρχή ή καλή πρακτική που μπορεί να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους ή να διατηρήσει τη συνείδηση και τη λογική τους. Όταν μιλάμε, επομένως, για τον γάμο, οι άνθρωποι θα πρέπει να τον γνωρίσουν από τον τρόπο με τον οποίο τον όρισε εξαρχής ο Θεός για τον άνθρωπο. Φυσικά, θα πρέπει να κατανοήσουν αυτό το ζήτημα από τον Θεό. Αν το κάνουν αυτό, θα το κατανοήσουν αγνά. Έτσι, θα βλέπουν τον γάμο από τη σωστή σκοπιά και άποψη. Ο λόγος που πρέπει να είναι σωστή η σκοπιά και η άποψή τους για τον γάμο δεν είναι μόνο να μάθουν την έννοια και τον σωστό ορισμό του γάμου. Πέρα απ’ αυτό, θα έχουν μια κατάλληλη, σωστή, ακριβή, ορθή και λογική μέθοδο άσκησης όταν έχουν μπροστά τους τον γάμο, έτσι ώστε να μην παραπλανούνται από τον Σατανά ή τις διάφορες ιδέες των μοχθηρών τάσεων του κόσμου για το πώς αντιμετωπίζουν τον γάμο. Απευθύνομαι στις γυναίκες ανάμεσά σας. Όταν επιλέγεις να παντρευτείς με βάση τα λόγια του Θεού, πρέπει να εξακριβώσεις αν το ταίρι σου είναι άνθρωπος που μπορεί να εκπληρώσει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός άντρα, όπως έχει πει ο Θεός, και αν αξίζει να του εμπιστευτείς ολόκληρη τη ζωή σου. Εσείς οι άντρες, από την άλλη, πρέπει να εξακριβώσετε αν μια γυναίκα είναι άνθρωπος που μπορεί να παραμερίσει το δικό της όφελος για χάρη της οικογενειακής ζωής και του συζύγου της και να διορθώσει τα ελαττώματα και τις ατέλειές της. Πρέπει να τα σκέφτεσαι όλα αυτά, κι ακόμη περισσότερα. Μη στηρίζεσαι στη φαντασία σου και σε πρόσκαιρα ενδιαφέροντα ή χόμπι· ούτε, βέβαια, θα πρέπει να στηρίζεσαι στις εσφαλμένες ιδέες περί αγάπης και ρομαντισμού που σου ενσταλάζει ο Σατανάς για να επιλέξεις στα τυφλά ποιον να παντρευτείς. Μέσω της συναναστροφής αυτής, ξεκαθαρίσατε όλοι σας τις ιδέες, τις απόψεις γύρω από τον γάμο, τις οπτικές και τις σκοπιές από τις οποίες οφείλετε να τον βλέπετε; Ξεκαθαρίσατε πώς οφείλετε να ασκείστε και ποιες αρχές οφείλετε να ακολουθείτε αναφορικά με τον γάμο; (Ναι.)

Σήμερα, δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών του γάμου. Έχουμε διασαφηνίσει απλώς τον ορισμό και την έννοιά του. Δεν μίλησα ξεκάθαρα πάνω στο θέμα; (Ναι.) Τα είπα ξεκάθαρα. Εξακολουθείτε να έχετε τυχόν παράπονα για τον γάμο; (Όχι.) Μήπως νιώθεις εχθρότητα απέναντι στο άτομο με το οποίο ήσουν κάποτε παντρεμένος και το οποίο εγκατέλειψες; (Όχι.) Μήπως συνεχίζετε να έχετε τις αφύσικες και μεροληπτικές αντιλήψεις και απόψεις που είχατε για τον γάμο ή, μάλιστα, τις παιδιάστικες φαντασιοκοπίες που δεν συμβάδιζαν με τα γεγονότα; (Όχι.) Θα πρέπει να είστε πλέον πιο ρεαλιστές. Ο γάμος, όμως, δεν είναι απλή υπόθεση καθημερινών αναγκών. Αφορά τη ζωή των ανθρώπων που έχουν ανθρώπινη φύση και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Επιπλέον, ο Θεός έχει προειδοποιήσει τους ανθρώπους για κάποια πιο πρακτικά πρότυπα και αρχές, και έχει απαιτήσει και δώσει την εντολή να τηρούν τα πράγματα αυτά. Πρόκειται για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να φέρνουν εις πέρας οι άνθρωποι, καθώς κι αυτές που οφείλουν να αναλαμβάνουν. Αυτό αποτελεί τον σαφή ορισμό του γάμου και τη σημασία της σαφούς ύπαρξης του γάμου, τα οποία οφείλουν να κατέχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Ωραία, σ’ αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

7 Ιανουαρίου 2023

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιλαμβάνει τη φράση «Ο λεγόμενος “έρωτας” του ανθρώπου δεν είναι παρά η ένωση αγάπης και πάθους».

β. Το αρχικό κείμενο δεν περιλαμβάνει τη φράση «όπως λένε οι άνθρωποι από κάποια έθνη».