1

Βλέπω την ημέρα της δόξας του Θεού σταδιακά να πλησιάζει

και, αναπόφευκτα, η καρδιά μου γεμίζει λύπη και ανησυχία.

Αναλογίζομαι την ανυπακοή και την απείθειά μου προς τον Θεό,

τύψεις, ανησυχία και υποχρέωση πλημμυρίζουν την καρδιά μου.

Ο Θεός με επέλεξε, γι’ αυτό κι εγώ γύρισα σε Αυτόν και παρευρέθηκα στο δείπνο της βασιλείας.

Με θέρμη μού μαθαίνει τον δρόμο που πρέπει να πάρω και την οδό που πρέπει να ακολουθήσω.

Με προτρέπει ξανά και ξανά, αλλά δεν το παίρνω κατάκαρδα.

Δεν έχω αποκτήσει ακόμα την αλήθεια, δεν είμαι άξιος να αντικρίσω τον Θεό.

2

Χρόνια πιστός, θεωρούσα το δόγμα πραγματικότητα,

πίστευα πως δουλεύοντας σκληρά έκανα πράξη την αλήθεια.

Δεν είχα αφοσίωση στο καθήκον μου, μόνο αμέλεια και δόλος ήταν.

Σαν κλαδευόμουν και αντιμετωπιζόμουν, έβρισκα προφάσεις και δικαιολογίες.

Ο Θεός κανόνιζε ανθρώπους και πράγματα να με οδηγούν στην τελείωση και να με βοηθούν να αποκτήσω την αλήθεια,

μα εγώ δεν υποτασσόμουν και, λιγότερο ακόμα, αναζητούσα την αλήθεια.

Βάδιζα πεισματικά στον δρόμο των Φαρισαίων και δεν ήξερα πως έπρεπε να γυρίσω πίσω.

Με τον Θεό να με αποστρέφεται, ζούσα στο σκοτάδι, μια ζωή χειρότερη από τον θάνατο.

3

Κάθε λόγος της κρίσης του Θεού κλονίζει την καρδιά μου.

H μακροχρόνια ναρκωμένη καρδιά μου μόλις που αρχίζει να αφυπνίζεται.

Σιχαίνομαι τον εαυτό μου που είμαι τόσο στυγνός και δεν επιζητώ την αλήθεια.

Μέχρι τώρα, βιώνω μονάχα μια σατανική διάθεση.

Το έργο του Θεού κοντεύει να ολοκληρωθεί. Σύντομα o Θεός θα επιστρέψει στη Σιών.

Το να έχω πίστη αλλά να αδυνατώ να ικανοποιήσω τον Θεό είναι μεγάλη ντροπή.

Είμαι πραγματικά ανάξιος να γευτώ τα λόγια Του, είμαι βαθιά υποχρεωμένος στον Θεό.

Έχω τις στερνές αυτές ώρες να αφιερώσω στον Θεό, κι αυτό είναι ένα σπάνιο δώρο.

Θέτω ως στόχο να επιζητώ την αλήθεια και να περάσω τη ζωή μου ανταποδίδοντας τη χάρη του Θεού.