1 Αν οι άνθρωποι μπορούσαν πραγματικά να δουν ξεκάθαρα το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής, καθώς επίσης και τον σκοπό της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον Θεό, δεν θα φυλούσαν το προσωπικό τους μέλλον και τη προσωπική τους μοίρα σαν θησαυρό στην καρδιά τους. Δεν θα ενδιαφέρονταν πλέον να υπηρετούν τους γονείς τους, οι οποίοι είναι χειρότεροι από τους χοίρους και τους σκύλους. Όλοι τους θα πρέπει να έχουν εμπεριστατωμένη κατανόηση αυτού στο οποίο θα πρέπει να εισέλθουν και, πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να διευκρινίσουν σε τι θα πρέπει να γίνεται είσοδος κατά τη διάρκεια των δεινών, καθώς και αυτό με το οποίο θα πρέπει να είναι εξοπλισμένοι κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του πυρός. Μην υπηρετείς πάντα τους γονείς σου (δηλαδή τη σάρκα), οι οποίοι είναι σαν χοίροι και σκύλοι, και είναι χειρότεροι ακόμη κι από τα μυρμήγκια και τα έντομα. Ποιο το νόημα να σε ταλανίζει αυτό, να το σκέφτεσαι τόσο πολύ και να σπας το κεφάλι σου;

2 Η σάρκα δεν ανήκει σ’ εσένα, μα βρίσκεται στα χέρια του Θεού, ο οποίος όχι μόνο ελέγχει εσένα, αλλά κυβερνά και τον Σατανά. Ζεις υπό το μαρτύριο της σάρκας —ωστόσο, ανήκει η σάρκα σ’ εσένα; Βρίσκεται υπό τον έλεγχό σου; Ποιος ο λόγος να σπας το κεφάλι σου γι’ αυτό; Γιατί να μπαίνεις στον κόπο να ικετεύεις εμμονικά τον Θεό για τη σάπια σάρκα σου, την οποία πάει καιρός που έχουν καταδικάσει, καταραστεί και μολύνει τα ακάθαρτα πνεύματα; Ποιος ο λόγος πάντα να φυλάς τους συνεταίρους του Σατανά τόσο κοντά στην καρδιά σου; Δεν ανησυχείς πως η σάρκα θα μπορούσε να καταστρέψει το πραγματικό σου μέλλον, τις θαυμάσιες ελπίδες σου και τον πραγματικό προορισμό της ζωής σου;

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο σκοπός της διαχείρισης της ανθρωπότητας