Όταν οι άνθρωποι μπαίνουν στο μονοπάτι της τελείωσης, η παλιά τους διάθεση είναι δυνατόν να αλλάξει. Επιπροσθέτως, η ζωή τους συνεχίζει να εξελίσσεται και εισέρχονται σταδιακά όλο και πιο βαθιά στην αλήθεια. Είναι σε θέση να αποστρέφονται τον κόσμο και όλους όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αποστρέφονται ιδιαίτερα τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά ακόμα περισσότερο, γνωρίζουν ξεκάθαρα τον εαυτό τους. Είναι διατεθειμένοι να ζήσουν με βάση την αλήθεια και θέτουν ως στόχο τους την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν είναι διατεθειμένοι να ζήσουν με τις σκέψεις που παράγει το ίδιο τους το μυαλό και νιώθουν αποστροφή για την αυταρέσκεια, την ξιπασιά και την έπαρση του ανθρώπου. Ομιλούν με έντονη αίσθηση της ευπρέπειας, χειρίζονται τα όποια θέματα με ικανότητα διάκρισης και σοφία, και είναι πιστοί και υπάκουοι στον Θεό. Αν βιώσουν μια στιγμή παίδευσης και κρίσης, όχι μόνο δεν γίνονται παθητικοί ή αδύναμοι, αλλά αντιθέτως είναι ευγνώμονες για αυτήν την παίδευση και κρίση από τον Θεό. Πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την παίδευση και την κρίση του Θεού, πιστεύουν ότι αυτά τους προστατεύουν. Δεν επιδιώκουν μια πίστη γαλήνης και χαράς ή αναζήτησης του άρτου του επιούσιου. Ούτε και επιδιώκουν εφήμερες σαρκικές απολαύσεις. Αυτά συμβαίνουν σ’ εκείνους που έχουν τελειωθεί.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)