Ⅰ

Με της ζωής τις πολλές αλλαγές, τα πάνω και τα κάτω.

Αέρας μα και βροχή, ακολουθώ τα βήματά Σου.

Στις δυσκολίες γεννιέται το πάθος κι αγάπη αληθινή.

Με αγάπη Σε λατρεύει η καρδιά μου, που δε σβήνει ποτέ.

Ⅱ

Πόσες φορές την άνοιξη έφερε ο χειμώνας;

Πικρό και μετά γλυκό, τα γευόμαστε ένα-ένα.

Το φθινόπωρο πέρασε και τώρα ανθίζουν τα λουλούδια.

Αχ, σαν στη ζωή του στρατιώτη, την καρδιά Σου γνωρίζω.

Υπόφερες ταπεινά σαν ήρθες στον κόσμο αυτόν.

Χτυπημένος απ' τον καιρό, κανείς δεν Σε λυπήθηκε.

Τα πλήθη Σου γύρισαν την πλάτη, τα λόγια τους πονούν βαθιά.

Μα της καρδιάς Σου η λαχτάρα, υπήρχε στα λόγια Σου.

Λόγια ζωής δροσιά στην καρδιά

μέσα βαθιά, μέσα βαθιά.

Η καρδιά γυρνά στο καλό, Σε λατρεύει.

Πότε θα γίνει ένα με Σένα η καρδιά;

Εσύ μ' έφτιαξες, σ' Εσένα ανήκω εδώ.

Αν η πίστη χαθεί είναι αμαρτία βαριά.

Της πληγωμένης Σου καρδιάς τα δάκρυα εγώ θα μαζέψω.

Για να γίνει το θέλημά Σου, πάρ' την καρδιά μου.

Ⅲ

Όταν με αφήνεις δεν μπορώ να ξέρω πότε θα 'ρθεις.

Μαχαιριά ο χωρισμός, κλαίω οδυνηρά.

Εδώ μένω, δεν φεύγω από δω, κομμάτια μοιάζει η καρδιά.

Τα μάτια μου ανυπόμονα κοιτούν, λαχταρώ τον γυρισμό Σου.

Ⅳ

Ανήσυχο πνεύμα, δεν μπορώ να κρυφτώ.

Οι τύψεις με γονατίζουν και μου τρυπούν την ψυχή.

Δίπλα σαν φίλος και ας είσαι θάλασσες μακριά.

Ασήμαντες προσφορές φέρνω εμπρός Σου.

Και σαν έρθεις, μου χαμογελάς.

Λόγια ζωής δροσιά στην καρδιά

μέσα βαθιά, μέσα βαθιά.

Η καρδιά γυρνά στο καλό, Σε λατρεύει.

Πότε θα γίνει ένα μ' Εσένα η καρδιά;

Εσύ μ' έφτιαξες, σ' Εσένα ανήκω εδώ.

Αν η πίστη χαθεί είναι αμαρτία βαριά.

Της πληγωμένης Σου καρδιάς τα δάκρυα εγώ θα μαζέψω.

Για να γίνει το θέλημά Σου, πάρ' την καρδιά μου.