Από τη Σουν Τσίου, Κίνα

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η ανθρώπινη σάρκα είναι του Σατανά, είναι γεμάτη επαναστατικές διαθέσεις, είναι αξιοθρήνητα ακάθαρτη και είναι κάτι το μιαρό. Οι άνθρωποι λαχταρούν τις σαρκικές απολαύσεις σε υπερβολικό βαθμό και υπάρχουν πάρα πολλές εκδηλώσεις της σάρκας· αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός απεχθάνεται τη σάρκα του ανθρώπου μέχρι ενός σημείου. Όταν οι άνθρωποι απαλλάσσονται από τα ακάθαρτα, διεφθαρμένα στοιχεία του Σατανά, κερδίζουν τη σωτηρία του Θεού. Ωστόσο, αν και πάλι δεν απαλλαγούν από την ακαθαρσία και τη διαφθορά, τότε εξακολουθούν να ζουν υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Η πονηρία, η δολιότητα και η ατιμία του ανθρώπου είναι όλα στοιχεία του Σατανά. Η σωτηρία σου από τον Θεό αποσκοπεί να σε απελευθερώσει από αυτά τα πράγματα του Σατανά. Το έργο του Θεού δεν μπορεί να κάνει λάθος· γίνεται, στο σύνολό του, για να σωθούν οι άνθρωποι από το σκοτάδι. Όταν πιστεύεις σε κάποιο βαθμό και μπορείς να απαλλαγείς από τη διαφθορά της σάρκας, και δεν είσαι πλέον δέσμιος αυτής της διαφθοράς, δεν θα έχεις σωθεί; Όταν ζεις υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, είσαι ανίκανος να εκδηλώσεις τον Θεό, είσαι μίασμα και δεν μπορείς να λάβεις την κληρονομιά του Θεού. Μόλις καθαρθείς και τελειωθείς, θα γίνεις άγιος, θα είσαι κανονικός άνθρωπος και θα είσαι ευλογημένος από τον Θεό και θα ευφραίνεις τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μονοπάτι… (2)). Κατάλαβα από τα λόγια του Θεού ότι οι αντιζηλίες και διαπροσωπικές διαμάχες μας οφείλονται στη διαφθορά μας από τον Σατανά. Και ζούμε όλοι σύμφωνα με τις δόλιες και βδελυρές σατανικές διαθέσεις μας και είμαστε πολύ εγωιστές. Κάποτε ζούσα κι εγώ μες στη ζήλια, μονίμως δολοπλοκούσα και πάλευα για φήμη και όφελος. Ήταν ένας επώδυνος τρόπος ζωής, αλλά δεν μπορούσα να ελευθερωθώ. Στην κρίση και την παίδευση του Θεού το χρωστώ που άλλαξα λίγο και γλίτωσα τον πόνο.

Τον Ιούνιο του 2017, έγινα επικεφαλής ομάδας στην εκκλησία, υπεύθυνη της εκκλησιαστικής ζωής σε μερικούς χώρους συνάθροισης. Χάρηκα πολύ που μου ανατέθηκε αυτό το καθήκον, ένιωθα πως ο Θεός με εξύψωνε και έπρεπε να ανταποδώσω την αγάπη Του. Έκτοτε, συναναστρεφόμουν πολύ ενεργά στις συναθροίσεις. Όταν αδελφοί και οι αδελφές είχαν δυσκολίες ή ήταν σε κακή κατάσταση, συναναστρεφόμουν για τα προβλήματά τους με λόγια του Θεού. Σύντομα, οι άλλοι με υπολήπτονταν. Έλεγαν πως με τη συναναστροφή έλυνα πρακτικά ζητήματα σε συναθροίσεις, πως αναλάμβανα ευθύνη στο καθήκον μου και ήμουν στοργική προς τους αδελφούς και τις αδελφές. Καμάρωνα όταν άκουγα τέτοια λόγια.

Λίγο αργότερα, έμαθα πως θα γίνονταν εκλογές για επικεφαλής της εκκλησίας και σκέφτηκα: «Όλοι με εκτιμούν, οπότε έχω καλές πιθανότητες. Αν εκλεγόμουν, θα ανέβαινα κι άλλο στην εκτίμηση των αδελφών». Μετά από ψηφοφορία, υποψήφιες ήμασταν εγώ και η αδελφή Γιανγκ. Ένιωσα να απειλούμαι αφού πήρε περισσότερες ψήφους από μένα. Σκέφτηκα: «Είμαι υπεύθυνη στο καθήκον μου και κάνω πρακτικό έργο. Πώς πήρε αυτή περισσότερες ψήφους;» Μετά όμως σκέφτηκα: «Προκριματική ψηφοφορία είναι. Έχω ακόμα πιθανότητες. Πρέπει να εφοδιαστώ με την αλήθεια, να βοηθήσω τους άλλους περισσότερο στην είσοδό τους στη ζωή, για να δουν όλοι πως δεν υπερτερεί απέναντί μου και τότε σίγουρα θα εκλεγώ!» Σκέφτηκα ένα ζήτημα που είχε θίξει η αδελφή Γιανγκ στη συνάθροιση, και δεν είχε λυθεί. Έσπευσα να βρω σχετικά λόγια του Θεού για την επόμενη συναναστροφή μαζί της. Όταν ήρθε η μέρα της συνάθροισης, πήγα στον χώρο συνάντησης. Μπαίνοντας, είδα την αδελφή Γιανγκ να συναναστρέφεται με την αδελφή Γουανγκ. Δυσαρεστήθηκα πολύ. Σκέφτηκα: «Ήρθα να συναναστραφώ μαζί της για να της λύσω το πρόβλημα κι εσύ με πρόλαβες! Πώς θα δείξω τι μπορώ να κάνω, αφού το φρόντισες ήδη εσύ;» Πράγματι, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της αδελφής Γουανγκ μετά τη συναναστροφή τους και οι αδελφοί και οι αδελφές έγνεφαν επιδοκιμάζοντας. Αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Ζήλεψα την αδελφή Γιανγκ. Νόμιζα πως μου έκλεβε τη δόξα. Σκέφτηκα: «Πριν έρθεις στη συνάθροιση, οι άλλοι ήθελαν να ακούσουν τη συναναστροφή μου. Τώρα όμως όλοι σε θαυμάζουν κι εμένα δεν μου δίνουν καμία σημασία». Όλοι χαίρονταν τη συναναστροφή, εγώ όμως ήμουν αλλού και δεν έβλεπα την ώρα να φύγω.

Όταν έφτασα σπίτι, κάθισα στο κρεβάτι αποκαρδιωμένη και όσο τα αναλογιζόμουν, τόσο μαράζωνα. Σκέφτηκα: «Αν συνεχιστεί αυτό, δεν έχω πολλές ελπίδες να γίνω επικεφαλής. Αποκλείεται· πρέπει να συναναστρέφομαι πιο ενεργά. Δεν θα την αφήσω να κερδίσει άλλο έδαφος». Αργότερα, πρόσεξα πως η αδελφή Σιανγκ αγχωνόταν με τους διωγμούς του ΚΚΚ κι ένιωθε περιορισμένη στο καθήκον της. Βρήκα κάποια λόγια του Θεού για να συναναστραφώ μαζί της πριν τη συνάθροιση. Πήγα στον χώρο της συνάθροισης νωρίς την άλλη μέρα. Μα ξαφνιάστηκα που είδα την αδελφή Γιανγκ να συναναστρέφεται ήδη με την αδελφή Σιανγκ. Απογοητεύτηκα και σκέφτηκα: «Πώς το έκανες πάλι αυτό; Πρέπει να δω τι φως έχεις στη συναναστροφή. Απλά δεν πιστεύω ότι καλύπτει τα πάντα». Με δυσπιστία, κάθισα δίπλα τους να ακούσω τι είχε να πει. Διαπίστωσα ότι η αδελφή Γιανγκ συναναστρεφόταν για κάποιους δρόμους άσκησης υπό το πρίσμα του λόγου του Θεού, μα δεν είχε αναφερθεί στη ρίζα της αδυναμίας και αρνητικότητας της αδελφής Σιανγκ. Σκέφτηκα: «Πρέπει να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να μοιραστώ την κατανόησή μου και να βάλω την αδελφή Γιανγκ στη θέση της». Έτσι, έσπευσα να συναναστραφώ, λέγοντας: «Αδελφή, ένας δρόμος άσκησης δεν αρκεί για να απαλειφθεί μια αρνητική κατάσταση. Πρέπει να έχουμε και κατανόηση της αλήθειας ότι ο Θεός, με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ως αντιθετικό στοιχείο, οδηγεί στην τελείωση τον εκλεκτό Του λαό. Μόνο κατανοώντας το έργο, την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, βγαίνουμε από μια αρνητική κατάσταση. Ας διαβάσουμε μαζί κάποια λόγια του Θεού». Καθώς η αδελφή Σιανγκ έγνεψε καταφατικά, έριξα μια λοξή ματιά στην αδελφή Γιανγκ. Την είδα να κάθεται αμήχανα σε μια μεριά. Ένιωσα πως είχα μόλις κερδίσει μια μάχη και σκέφτηκα: «Όλοι βλέπουν ποια συναναστρέφεται αποτελεσματικά όταν συγκρίνουν. Μπορώ να κρατώ το κεφάλι μου ψηλά και αποδεικνύεται πως δεν είμαι και τόσο κακή». Έγινα πιο δραστήρια στο καθήκον μου μετά απ’ αυτό. Μόλις άκουγα πως κάποιος ήταν σε κακή κατάσταση ή αντιμετώπιζε δυσκολίες, έσπευδα να βρω λόγια του Θεού, τα σημείωνα και τον συναναστρεφόμουν. Όταν έβλεπα κάποιον να κουνά το κεφάλι καταφατικά, ενθουσιαζόμουν. Αν δεν αντιδρούσε, αγωνιούσα τρομερά. Όσο αγχωνόμουν, κατανοούσα λιγότερο την κατάσταση των άλλων και δεν έλυνα προβλήματα. Επίσης κουραζόμουν όλο και περισσότερο. Σκεφτόμουν: «Αν συνεχιστεί αυτό, θα πουν πως στερούμαι την πραγματικότητα της αλήθειας και δεν θα με εκλέξουν επικεφαλής». Ιδίως όταν είδα την αδελφή Γιανγκ να συναναστρέφεται πρακτικά για την αλήθεια και τους άλλους να συμφωνούν, ενοχλήθηκα ακόμη περισσότερο. Ήρθαν στο προσκήνιο η ζήλια και η ανικανότητά μου να το αποδεχτώ. Άρχισα να την απεχθάνομαι και δεν ήθελα να της μιλάω. Πάλευα συνεχώς για τη φήμη και το όφελος. Μου ήταν πολύ επώδυνο. Δεν διαφωτιζόμουν από τα λόγια του Θεού και προσευχόμουν μηχανικά. Ένιωθα πως απομακρυνόμουν από τον Θεό συνεχώς.

Προσευχήθηκα στον Θεό και ζήτησα τη διαφώτισή Του, για να καταλάβω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, να βγω από εκείνη τη φριχτή κατάσταση. Μόνο μέσα από τα λόγια του Θεού κατανόησα κάπως τη διεφθαρμένη μου κατάσταση. Έλεγαν τα εξής: «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται διαρκώς ότι οι άλλοι θα κλέψουν την παράσταση και θα τους ξεπεράσουν, αποκτώντας αναγνώριση, ενώ οι ίδιοι μένουν παραγκωνισμένοι. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Το να σκέφτεται κανείς μόνο τον εαυτό του, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς ενδιαφέρον για τα καθήκοντα των άλλων και με τη σκέψη του μόνο στα ίδια τα συμφέροντά του και όχι στα συμφέροντα του οίκου του Θεού —τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς. Αν πραγματικά μπορείτε να υπολογίζετε το θέλημα του Θεού, τότε είστε και ικανοί να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους ανθρώπους. Αν δώσεις σε κάποιον τη συμβουλή σου, και αυτό το άτομο μορφωθεί και γίνει κάποιος ταλαντούχος, κι έτσι φέρεις άλλον έναν ταλαντούχο άνθρωπο στον οίκο του Θεού, δεν θα σημαίνει ότι έχεις επιτελέσει καλά το έργο σου; Δεν θα έχεις εκτελέσει πιστά το καθήκον σου; Είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού και είναι το είδος της συνείδησης και της λογικής που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, ντράπηκα και αναλογίστηκα όλες τις εκδηλώσεις της ζήλιας μου, τον αγώνα μου για φήμη και όφελος. Τα επιθυμούσα διακαώς από τότε που έμαθα πως η εκκλησία θα εξέλεγε επικεφαλής. Όταν είδα πως η αδελφή Γιανγκ πήρε περισσότερες ψήφους ως υποψήφια, την είδα ως αντίπαλο, την πολεμούσα κρυφά και την ανταγωνιζόμουν. Όταν την είδα να λύνει προβλήματα αδελφών με συναναστροφή για την αλήθεια, ζήλεψα. Νόμιζα ότι είχε κλέψει τη δόξα μου, ότι έθετε σε κίνδυνο την ευκαιρία μου να ηγηθώ. Αναμετριόμουν μυστικά μαζί της, περνώντας τη συναναστροφή της από ψιλό κόσκινο. Τη μείωνα συγκαλυμμένα, ενώ εκθείαζα τον εαυτό μου και μετρίαζα τη θετικότητά της στο καθήκον. Όταν είδα πως δεν θα κέρδιζα, έγινα μνησίκακη και δεν ήθελα καν να την ξέρω. Πάσχιζα για φήμη και όφελος, και ζήλευα στο καθήκον μου. Τα έβαλα μαζί της και την απέκλεισα. Δεν αποκάλυπτα παρά σατανική διάθεση. Ήμουν εγωίστρια, ελεεινή, μοχθηρή! Βάσιζα τη ζωή μου στις σατανικές διαθέσεις. Όχι μόνο πλήγωνα τους άλλους, αλλά ζούσα με πικρία και πόνο. Θυμήθηκα τον Ζου Γιου στο «Ειδύλλιο των τριών βασιλείων». Τόσο μικροπρεπής, ζήλευε τον Ζουγκ Λιανγκ και πριν πεθάνει είπε: «Αφού γεννήθηκε ο Γιου, σε τι χρειάζεται ο Λιανγκ;» Τελικά πέθανε γεμάτος θυμό. Δεν είναι φριχτές οι επιπτώσεις της ζήλιας; Κατάλαβα ότι έτσι ήμουν κι εγώ, ζήλευα στην προσπάθειά μου να κερδίσω γόητρο. Όχι μόνο εμπόδιζα τη δική μου είσοδο στη ζωή, αλλά έβλαπτα και άλλους. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση. Αυτό ήταν αηδιαστικό και μισητό στον Θεό. Ο Θεός κανόνισε να βρεθώ κοντά σε άτομο υψηλότερου επιπέδου, ελπίζοντας να μάθω από τις αρετές της και να βελτιωθώ σε ό,τι υστερούσα. Εγώ όμως τσακωνόμουν κι έκανα συγκρίσεις. Δεν κέρδισα τίποτα τελικά και υπέφερα πολύ. Ήμουν πολύ ανόητη. Η αλήθεια κυβερνά στον οίκο του Θεού και υπάρχουν αρχές για την επιλογή των επικεφαλής. Αν μη τι άλλο, είναι άτομα με καλή ανθρώπινη φύση που δέχονται και κάνουν πράξη την αλήθεια. Εγώ διαρκώς ζήλευα, ανταγωνιζόμουν για φήμη και όφελος, και δεν βίωνα ανθρώπινη φύση. Ήμουν ανάξια για επικεφαλής. Ήξερα πως έπρεπε να πάψω να πολεμάω, να φροντίσω να κάνω πράξη την αλήθεια και να ζήσω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτός ήταν ο σωστός δρόμος. Ανακουφίστηκα πολύ όταν το αναγνώρισα αυτό.

Είπα αυτήν την προσευχή την ημέρα των εκλογών: «Θεέ μου! Όποια κι αν βγει, είμαι πρόθυμη να Σε υπακούσω και θα ψηφίσω δίκαια». Μα όταν ήταν να ψηφίσω, αμφιταλαντεύτηκα. Σκέφτηκα: «Αν ψηφίσω την αδελφή Γιανγκ και βγει, τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα; Θα πουν πως δεν είμαι ισάξια». Μου ήρθαν στο μυαλό αυτά τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να μάθεις να δίνεις τόπο στην οργή και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς τη στιγμή που συναντάς την ευκαιρία να ξεχωρίσεις ή να αποκτήσεις δόξα. Πρέπει να μάθεις να κάνεις πίσω, αλλά δεν πρέπει να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Έσο άνθρωπος που εργάζεται ήσυχα και αφανώς, και που δεν κορδώνεται στους άλλους ενώ εκτελεί πιστά το καθήκον του. Όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι το γόητρο και το κύρος σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα δικά σου συμφέροντα, τόσο πιο γαλήνιος θα γίνεσαι και τόσο μεγαλύτερος χώρος θα ανοίγει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τότε σκέφτηκα: «Πρέπει να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού. Δεν πρέπει πια να ζω για το γόητρο και το κύρος μου». Σκέφτηκα πως η αδελφή Γιανγκ είχε καλό επίπεδο και συναναστρεφόταν πρακτικά. Ως επικεφαλής, θα ωφελούσε την εκκλησία και την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια, να στηρίξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Κι έτσι, την ψήφισα. Εκείνη εκλέχτηκε επικεφαλής κι εγώ ήμουν ήρεμη και άνετη με αυτό. Ένιωσα πως είχα καταφέρει να κάνω πράξη την αλήθεια. Δόξα Σοι ο Θεός!

Αργότερα, τον Απρίλη του 2018, επιλέχτηκα για το καθήκον της επικεφαλής εκκλησίας, σε συνεργασία με αδελφούς και αδελφές για το έργο της εκκλησίας. Στην αρχή, συζητούσαμε για όλο το έργο της εκκλησίας και συνεργαζόμασταν καλά. Μετά από λίγο, όμως, πρόσεξα πως η αδελφή Λι, που είχε αναλάβει χρέη συγγραφής, είχε καλό επίπεδο και μάθαινε γρήγορα. Η συναναστροφή της ήταν διαφωτιστική και εποικοδομητική. Τη θαύμαζα πολύ, αλλά ζήλευα και λίγο. Άρχισα να επιδιώκω να δουλεύω στο δικό της πεδίο, για να αποκτήσω δεξιότητες και αρχές, ώστε να μην υστερώ απέναντί της. Μια μέρα, πήρα ένα γράμμα από την επικεφαλής μας, που έλεγε πως ήθελαν να αναθέσουν σε κάποια έργο σε εκκλησία άλλης περιοχής και ρωτούσε αν ήταν κατάλληλη η αδελφή Λι. Μου ζητούσε να στείλω αξιολογήσεις. Η ζήλια μου φούντωσε αμέσως και σκέφτηκα: «Θέλουν να καλλιεργήσουν την αδελφή Λι. Το επίπεδό της είναι καλό και μαθαίνει γρήγορα, αλλά δεν πιστεύει πολύ καιρό και η είσοδός της στη ζωή είναι ρηχή. Σε τι δεν τη φτάνω; Γιατί δεν στέλνουν εμένα; Αν πάρει η αδελφή Λι αυτόν τον ρόλο, τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα; Θα πουν σίγουρα πως είναι καλύτερή μου». Αυτές οι σκέψεις με έκαναν να νιώθω όλο και πιο άβολα. Σχεδόν της έκοψα την καλημέρα μετά απ’ αυτό. Αυτή η συμπεριφορά μου την περιόριζε κι έπαψε να κουβεντιάζει μαζί μου όπως παλιά. Πήρα τις αξιολογήσεις της από τους αδελφούς και τις αδελφές και ζήλεψα πολύ όταν είδα πως ήταν όλες θετικές, καλύτερες κι από αυτές που έκαναν για μένα. Ήμουν επικεφαλής, μα δεν ήμουν ισάξια μιας συνεργάτριας. Πόσο ντροπιαστικό ήταν! Ένιωθα όλο και πιο άβολα όσο το σκεφτόμουν. Έκρινα σκόπιμο να πω σε μια άλλη αδελφή: «Τι αξιολόγηση ήταν αυτή; Δεν έχεις ευθυκρισία. Η αδελφή Λι έχει προοδεύσει, μα η είσοδός της στη ζωή είναι ρηχή. Την παρουσίασες πολύ καλή. Αν πάει σε άλλη εκκλησία και ανακόψει το έργο τους επειδή δεν κάνει πρακτικό έργο, θα κάνεις κακό!» Αυτό που είπα τρόμαξε λίγο την αδελφή. Είπε πως είχε βασιστεί σε πραγματικές περιστάσεις, δεν είχε σκεφτεί τη γενική εικόνα και θα ξανακοιτούσε την αξιολόγησή της. Παρότι είχα πετύχει τον στόχο μου, δεν ένιωθα χαρά. Ιδίως όταν έβλεπα την αδελφή Λι, με ενοχλούσε η συνείδησή μου κι ένιωθα ενοχές. Είχα κάνει κάτι κακό, ακατονόμαστο και δεν τολμούσα να την αντικρίσω. Όταν με είδε άκεφη, ήρθε και μου είπε με έγνοια: «Τι έχεις;» Τα λόγια της μου πρόσθεσαν κι άλλες ενοχές. Είπα κομπιάζοντας: «Ν-ναι». Έτρεξα σε άλλο δωμάτιο, γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό. Είπα: «Θεέ μου, είμαι πολύ παράλογη. Ζήλεψα την αδελφή Λι βλέποντας τις αξιολογήσεις όλων και μέχρι που την υπονόμευσα πίσω από την πλάτη της. Θεέ μου, ξέρω πως τα απεχθάνεσαι αυτά, μα είμαι δέσμια της διεφθαρμένης μου διάθεσης. Δεν μπορώ να κρατηθώ. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με, για να γνωρίσω εαυτόν και να πάψω να άγομαι από τη διεφθαρμένη μου διάθεση». Αφού ηρέμησα λίγο μετά την προσευχή μου, διάβασα στον υπολογιστή δυο αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού.

Ο Θεός λέει: «Όταν βλέπουν κάποιον καλύτερο από τους ίδιους, τον περιορίζουν, διαδίδουν φήμες για το άτομό του ή μετέρχονται ανήθικα μέσα, ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μην τον σέβονται και κανείς να μην είναι καλύτερος από τον άλλον —αυτή είναι η διεφθαρμένη διάθεση της αλαζονείας και της αυταρέσκειας, καθώς και της ατιμίας, δολιότητας και επιβουλής, και οι άνθρωποι αυτοί δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, κι όμως συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και καλοί άνθρωποι. Έχουν, ωστόσο, θεοσεβούμενες καρδιές; Πρώτα απ’ όλα, και για να μιλήσουμε από την οπτική γωνία της φύσης των ζητημάτων αυτών, οι άνθρωποι που ενεργούν έτσι, δεν κάνουν απλά ό,τι τους αρέσει; Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού; Σκέπτονται αποκλειστικά τα δικά τους αισθήματα και θέλουν να επιτύχουν μονάχα τους δικούς τους στόχους, ανεξάρτητα από τη ζημία που θα υποστεί το έργο της οικογένειας του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, αλλά και εγωιστές και άξιοι περιφρόνησης· είναι απολύτως αδιάφοροι ως προς την πρόθεση του Θεού, και τέτοιοι άνθρωποι, πέραν πάσης αμφιβολίας, δεν έχουν θεοσεβούμενες καρδιές. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι τους αρέσει και ενεργούν ανεύθυνα, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποιες συνέπειες αντιμετωπίζουν τέτοιοι άνθρωποι; Θα έχουν μπελάδες, σωστά; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και προσωπικό κύρος είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Για να μιλήσουμε έξω από τα δόντια, το ουσιώδες πρόβλημα είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ελάχιστο φόβο Θεού στην καρδιά τους. Δεν σέβονται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι εντελώς ανάξιος αναφοράς και ο πλέον ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους. Έχουν επιτύχει είσοδο στην αλήθεια όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν σέβονται τον Θεό; (Όχι.) Άρα, όταν κυκλοφορούν ως συνήθως χαρούμενοι, όντας πολυάσχολοι και καταναλώνοντας πάρα πολλή ενέργεια, τι κάνουν; Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για να δαπανήσουν για τον Θεό και ότι υπέφεραν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, το κίνητρο, η αρχή και ο στόχος όλων των ενεργειών τους είναι να επωφελούνται οι ίδιοι· προσπαθούν μόνο και μόνο να προστατεύσουν όλα τα συμφέροντά τους. Θα λέγατε ή όχι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαίσιος; Τι είδους άνθρωπος είναι κάποιος που δεν σέβεται τον Θεό; Δεν είναι αλαζονικός; Δεν είναι ο Σατανάς; Τι είδους πράγματα δεν σέβονται τον Θεό; Χωρίς να υπολογίζουμε τα ζώα, μεταξύ όλων όσοι δεν σέβονται τον Θεό είναι οι δαίμονες, ο Σατανάς, ο αρχάγγελος και όσοι μάχονται τον Θεό» («Οι πέντε καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι πριν εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου πηγάζει από το ότι ο Σατανάς έχει ποδοπατήσει και δηλητηριάσει την ύπαρξή του, από την ανήκουστη βλάβη που έχει προξενήσει ο Σατανάς στη σκέψη του, στην ηθική του, στην αντίληψη και τη λογική του. Ακριβώς επειδή αυτά τα βασικά πράγματα του ανθρώπου τα έχει διαφθείρει ο Σατανάς και είναι τελείως διαφορετικά από το πώς ήταν όταν ο Θεός τα δημιούργησε αρχικά, εναντιώνεται ο άνθρωπος στον Θεό και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό).

Ταράχτηκα και ανησύχησα από τα λόγια του Θεού. Δεν είχε αποκαλύψει ακριβώς την κατάστασή μου; Έδειξα ζήλια και προκατάληψη όταν η επικεφαλής θέλησε να καλλιεργήσει την αδελφή Λι. Την υπονόμευσα και την έκρινα με ελεεινούς τρόπους. Σκέφτηκα τα πάντα για να την εμποδίσω να αναλάβει εκείνο το καθήκον, χωρίς να σκεφτώ καθόλου τα συμφέροντα της εκκλησίας. Έκανα ό,τι ήθελα, για να πετύχω τον στόχο μου. Ήμουν αλαζονική, αυθαίρετη και δεν σεβόμουν τον Θεό. Ο Θεός ελπίζει περισσότεροι άνθρωποι να υπολογίζουν το θέλημά Του και να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ήξερα καλά… Ήξερα καλά πως η αδελφή Λι είχε καλό επίπεδο και επεδίωκε την αλήθεια. Με περισσότερες ευκαιρίες εκπαίδευσης, η είσοδός της στη ζωή και οι δεξιότητές της θα προόδευαν κι αυτό θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας. Όμως, εγώ την κράτησα πίσω για να προστατεύσω το γόητρο και το κύρος μου. Χρησιμοποίησα ως και αθέμιτα μέσα για να μην της ανατεθεί εκείνο το καθήκον. Είχα γίνει ακόλουθος του Σατανά και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Τα έβαλα με τον εαυτό μου. Ήξερα πως η ζήλια είναι ενάντια στο θέλημα του Θεού, δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα με οδηγούσε να κάνω κάτι τόσο απάνθρωπο, να διαταράξω το έργο της εκκλησίας, να κάνω κακό και να αντισταθώ στον Θεό. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου πηγάζει από το ότι ο Σατανάς έχει ποδοπατήσει και δηλητηριάσει την ύπαρξή του». Σκέφτηκα ότι ζήλευα διαρκώς και δεν άντεχα να βλέπω κανέναν καλύτερό μου, γιατί το σκεπτικό και η οπτική μου είχαν διαστρεβλωθεί από τα δηλητήρια του Σατανά. Όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Είμαι κύριος του εαυτού μου τόσο στον ουρανό όσο και στη γη», «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό». Ζώντας με αυτά τα δηλητήρια, ήθελα να πολεμάω για τα πρωτεία σε κάθε ομάδα. Νόμιζα πως έπρεπε να είμαι πάνω απ’ όλους και δεν φερόμουν δίκαια σε όποιον θεωρούσα ικανότερο από μένα. Ζήλευα κι έκανα διακρίσεις, θεωρώντας τον αγκάθι στο πλευρό μου. Ζήλευα, απέκλεια κι εχθρευόμουν άτομα που επιδίωκαν την αλήθεια, μέχρι που τους υπονόμευα πίσω από την πλάτη τους. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Πάντα ήθελα να ανελίσσομαι και να υποβιβάζω τους άλλους, να πολεμάω, να νικώ και δεν έκανα πίσω για κανέναν. Ήθελα την προβολή. Δεν ήμουν ένας ζωντανός Σατανάς; Μόνο τότε είδα πως αυτά τα σατανικά δηλητήρια και οι κανόνες επιβίωσης είχαν γίνει φύση μου. Βάσιζα πάνω τους τη ζωή μου, γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια, αλαζονική και μοχθηρή. Αν δεν μετανοούσα στον Θεό, ήξερα πως θα με αποστρεφόταν και θα με εξόντωνε. Φοβήθηκα πολύ όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά. Έσπευσα να προσευχηθώ, να πω στον Θεό πως ήθελα να μετανοήσω, πως θα προσπαθούσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να πάψω να ζω με τα σατανικά δηλητήρια.

Λίγες μέρες αργότερα, πήρα ένα γράμμα από την επικεφαλής, που έλεγε πως η αδελφή Λι έδειχνε κατάλληλη για το έργο στην άλλη εκκλησία. Κάτι σκίρτησε μέσα μου μόλις το διάβασα, μα αμέσως κατάλαβα πως ήταν η ζήλια μου που με χειραγωγούσε πάλι. Προσευχήθηκα αμέσως στον Θεό, πρόθυμη να απαρνηθώ εαυτόν. Διάβασα δύο ακόμη χωρία από τα λόγια του Θεού μετά την προσευχή. Ο Θεός λέει: «Όταν αποκαλύψεις ότι είσαι εγωιστής και ποταπός και το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια: Τι θα πρέπει να κάνω για να συμβαδίζω με το θέλημα του Θεού; Πώς θα πρέπει να ενεργώ έτσι ώστε να είναι προς όφελος όλων; Τουτέστιν, πρέπει να ξεκινάς παραμερίζοντας τα συμφέροντά σου, να τα εγκαταλείπεις σταδιακά ανάλογα με το ανάστημά σου, λίγο λίγο. Αφού το βιώσεις αυτό μερικές φορές, θα τα έχεις παραμερίσει εντελώς, και καθώς το πράττεις, θα νιώθεις όλο και πιο σταθερός. Όσο περισσότερο παραμερίζεις τα συμφέροντά σου, τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι, ως ανθρώπινο ον, θα πρέπει να έχεις συνείδηση και λογική. Θα νιώθεις ότι χωρίς εγωιστικά κίνητρα, είσαι ευθύς, ακέραιος άνθρωπος και ενεργείς εξ ολοκλήρου για να ικανοποιείς τον Θεό. Θα νιώθεις ότι μια τέτοια συμπεριφορά σε καθιστά άξιο να αποκαλείσαι “άνθρωπος” και ότι όταν ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο στη γη, είσαι έντιμος και ειλικρινής, είσαι γνήσιος, έχεις καθαρή συνείδηση και αξίζεις όλα όσα σου παρέχει ο Θεός. Όσο περισσότερο ζεις έτσι, τόσο πιο σταθερός και φωτισμένος θα νιώθεις. Ως εκ τούτου, δεν θα έχεις μπει στον σωστό δρόμο;» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Αν πραγματικά μπορείτε να υπολογίζετε το θέλημα του Θεού, τότε είστε και ικανοί να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους ανθρώπους. Αν δώσεις σε κάποιον τη συμβουλή σου, και αυτό το άτομο μορφωθεί και γίνει κάποιος ταλαντούχος, κι έτσι φέρεις άλλον έναν ταλαντούχο άνθρωπο στον οίκο του Θεού, δεν θα σημαίνει ότι έχεις επιτελέσει καλά το έργο σου; Δεν θα έχεις εκτελέσει πιστά το καθήκον σου; Είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού και είναι το είδος της συνείδησης και της λογικής που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού περιγράφουν ξεκάθαρα έναν δρόμο άσκησης. Πρέπει να παραμερίσω τα συμφέροντά μου και να σκεφτώ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πρέπει να προτείνω οποιονδήποτε δυνατότερο από μένα σε έναν τομέα, για να αξιοποιηθεί κάθε ταλαντούχος άνθρωπος στον οίκο του Θεού και να βάλει το λιθαράκι του στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση, νοιάζεται για το θέλημα του Θεού και μπορεί να στηρίξει τα συμφέροντα του οίκου Του. Κερδίζει την έγκριση του Θεού και αυτή είναι καλή πράξη. Πήγα να δω την αδελφή Λι το ίδιο βράδυ. Τη ρώτησα αν ήθελε να πάει να αναλάβει εκείνο το καθήκον. Είπε πως θα το έκανε πρόθυμα, μα ανησυχούσε μήπως δεν τα καταφέρει γιατί ήταν νεοφώτιστη και είχε μικρό ανάστημα. Ακούγοντας την ανησυχία της, συναναστράφηκα μαζί της για το θέλημα του Θεού και την ενθάρρυνα να βασίζεται και να στρέφεται στον Θεό, να αναζητά τις αρχές της αλήθειας στο καθήκον της. Έφυγε για το νέο καθήκον της λίγες μέρες αργότερα. Χάρηκα πάρα πολύ. Ένιωσα πως το να κάνω πράξη την αλήθεια και να μη ζω για τη φήμη και το κύρος ήταν ο μόνος τρόπος να ζήσω με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Η καρδιά μου ήταν γεμάτη γαλήνη.

Όταν ανατρέχω στην περίοδο που ζούσα με τη διεφθαρμένη διάθεσή μου, ζήλευα και πάλευα για φήμη και κύρος, διεφθαρμένη και υποχείριο του Σατανά, βλέπω ότι ήταν μια επώδυνη ζωή. Ο Θεός κανόνισε κάθε λογής άτομα, πράγματα, γεγονότα και περιβάλλοντα για να με εκθέσει, για να με σώσει. Χρησιμοποίησε τα λόγια Του για να με εκθέσει, να με κρίνει, να με ποτίσει, να με συντηρήσει, ώσπου τελικά απέκτησα γνώση της σατανικής φύσης μου. Είδα τη φύση και τις επιπτώσεις της ζήλιας και του αγώνα για φήμη και όφελος. Μόνο τότε θα μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να αποκτήσω συνείδηση και λογική. Δόξα Σοι ο Θεός!