Ⅰ

Την ανθρωπότητα έπλασε·

είτε αν κάποιος είναι διεφθαρμένος

είτε Τον ακολουθεί,

τους βλέπει όλους σαν αγαπητούς,

θα 'λεγε κανείς αγαπημένους συγγενείς.

Η ανθρωπότητα δεν είν' το παιχνίδι Του.

Ⅱ

Είναι ο Δημιουργός και ο άνθρωπος δημιουργία Του.

Φαίνετ' άλλος βαθμός

μα ό,τι κάνει γι’ αυτόν, υπερβαίνει τη σχέση τους.

Ο Θεός τον άνθρωπο αγαπά και τον φροντίζει, νοιάζεται γι’ αυτόν.

Ακούραστα δίνει στην ανθρωπότητα,

κόπο δεν το θεωρεί,

ούτε ζητά τα εύσημα.

Ⅲ

Δεν νιώθει πως σώζοντας τον άνθρωπο,

εφοδιάζοντάς τον και δίνοντας σ' αυτόν

είναι σπουδαία συμβολή.

Είν' ότι απλώς με τον τρόπο,

την ουσία Του, αυτό που έχει και είναι,

τον άνθρωπο σιωπηλά εφοδιάζει.

Όσα κι αν παίρνει κανείς απ' Αυτόν,

εύσημα δεν ζητάει.

Η ουσία Του το ορίζει·

συμφωνεί με τη διάθεσή Του.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄