Από τη στιγμή που έρχεσαι κλαίγοντας σ’ αυτόν τον κόσμο, αρχίζεις να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Παίζεις τον ρόλο σου και ξεκινάς το ταξίδι της ζωής σου για χάρη του σχεδίου του Θεού και των όσων έχει Εκείνος ορίσει. Όποιο κι αν είναι το υπόβαθρό σου και όποιο κι αν είναι το ταξίδι που απλώνεται μπροστά σου, σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Ουρανού και κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τη μοίρα του, διότι μόνο Εκείνος που κυριαρχεί στα πάντα είναι ικανός για τέτοιο έργο. Από την αρχή, από τότε που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, ο Θεός εκτελούσε ανέκαθεν το έργο Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, διαχειρίζεται το σύμπαν και κατευθύνει τους κανόνες της αλλαγής για όλα τα πράγματα και την τροχιά της κίνησής τους. Όπως όλα τα πράγματα, ο άνθρωπος τρέφεται ήσυχα και εν αγνοία του από τη γλυκύτητα και τη βροχή και την πάχνη από τον Θεό· όπως όλα τα πράγματα, ο άνθρωπος ζει εν αγνοία του υπό την ενορχήστρωση του χεριού του Θεού. Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου βρίσκονται στο χέρι του Θεού και τα πάντα στη ζωή του τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Είτε τα πιστεύεις όλα αυτά είτε δεν τα πιστεύεις, κάθε πράγμα ανεξαιρέτως, είτε είναι ζωντανό είτε νεκρό, θα μετατοπιστεί, θα αλλάξει, θα ανανεωθεί και θα εξαφανιστεί σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στα πάντα.

Καθώς η νύχτα πλησιάζει ήσυχα, ο άνθρωπος είναι ανίδεος, διότι η καρδιά του ανθρώπου δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς πλησιάζει η νύχτα ούτε από πού έρχεται. Καθώς η νύχτα χάνεται σιγανά, ο άνθρωπος καλωσορίζει το φως της ημέρας, αλλά δεν γνωρίζει ακόμα και δεν έχει συνειδητοποιήσει καθόλου από πού έχει έλθει το φως και πώς αυτό έχει απομακρύνει το σκοτάδι της νύχτας. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες εναλλαγές της ημέρας και της νύχτας μεταφέρουν τον άνθρωπο από τη μια εποχή στην άλλη, από το ένα ιστορικό πλαίσιο στο επόμενο, ενώ παράλληλα διασφαλίζουν ότι το έργο του Θεού σε κάθε χρονική περίοδο και το σχέδιό Του για κάθε εποχή πραγματοποιούνται. Ο άνθρωπος διαβαίνει αυτές τις διαφορετικές περιόδους ακολουθώντας τον Θεό, κι όμως δεν γνωρίζει ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία επί της μοίρας όλων των πραγμάτων και των ζωντανών οργανισμών ούτε πώς ο Θεός ενορχηστρώνει και κατευθύνει όλα τα πράγματα. Αυτό διαφεύγει του ανθρώπου της σημερινής ημέρας και κάθε ανθρώπου από αμνημονεύτων χρόνων. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι πράξεις του Θεού είναι υπερβολικά κρυμμένες ούτε επειδή το σχέδιο του Θεού δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, αλλά επειδή η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου έχουν απομακρυνθεί υπερβολικά από τον Θεό μέχρι το σημείο όπου ο άνθρωπος παραμένει στην υπηρεσία του Σατανά ακόμα και όταν ακολουθεί τον Θεό —κι ακόμα δεν το ξέρει. Κανείς δεν αναζητά ενεργά τα βήματα του Θεού και την εμφάνιση του Θεού και κανείς δεν είναι πρόθυμος να υπάρξει υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αντ’ αυτού, είναι πρόθυμοι να στηριχθούν στη διάβρωση του Σατανά, του πονηρού, να προσαρμοστούν σε αυτόν τον κόσμο και στους κανόνες της ύπαρξης που ακολουθεί αυτή η κακή ανθρωπότητα. Σε αυτό το σημείο, η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου γίνονται ο φόρος τιμής που αποτίει ο άνθρωπος στον Σατανά και η τροφή του Σατανά. Επιπλέον, η ανθρώπινη καρδιά και το πνεύμα γίνονται ένα μέρος στο οποίο ο Σατανάς κατοικεί, καθώς και η παιδική χαρά που του ανήκει δικαιωματικά. Έτσι, ο άνθρωπος εν αγνοία του αδυνατεί όντως να κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης οντότητας, και την αξία και τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι νόμοι του Θεού και η διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου βαθμιαία θολώνουν στην καρδιά του ανθρώπου κι εκείνος παύει να ψάχνει και να υπολογίζει τον Θεό. Με την πάροδο του χρόνου, ο άνθρωπος έχει χάσει την κατανόηση της σημασίας της δημιουργίας του από τον Θεό και ούτε καταλαβαίνει τα λόγια από το στόμα του Θεού ούτε και όλα όσα προέρχονται από τον Θεό. Ο άνθρωπος, τότε, αρχίζει να αντιστέκεται στους νόμους και στις νομοθεσίες του Θεού, και η καρδιά και το πνεύμα του αδρανούν… Ο Θεός χάνει τον άνθρωπο τον οποίο δημιούργησε στην αρχή, και ο άνθρωπος χάνει τις ρίζες που είχε αρχικά: Αυτή είναι η τραγωδία αυτής της ανθρώπινης φυλής. Στην πραγματικότητα, από τις απαρχές μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει σκηνοθετήσει μια τραγωδία για την ανθρωπότητα, στην οποία ο άνθρωπος είναι και πρωταγωνιστής και θύμα. Και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει ποιος είναι ο σκηνοθέτης αυτής της τραγωδίας.

Στην απέραντη έκταση του κόσμου, είναι αμέτρητες οι φορές που ωκεανοί ξεχύνονται σε χωράφια και χωράφια πλημμυρίζουν κι ενώνονται με ωκεανούς. Δεν υπάρχει κανείς που να είναι σε θέση να οδηγήσει και να καθοδηγήσει αυτήν την ανθρώπινη φυλή εκτός από Εκείνον που είναι κυρίαρχος στα πάντα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα. Δεν υπάρχει κανένας «ισχυρός άνθρωπος» για να μοχθήσει ή να κάνει προετοιμασίες για αυτήν την ανθρώπινη φυλή, πόσο μάλλον κάποιος που να μπορεί να την οδηγήσει προς τον προορισμό του φωτός και να την απελευθερώσει από τις αδικίες του κόσμου των ανθρώπων. Ο Θεός θρηνεί για το μέλλον της ανθρωπότητας, θλίβεται με την πτώση της ανθρωπότητας και πονάει που η ανθρωπότητα βαδίζει σταδιακά προς την παρακμή και το μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Κανείς δεν έχει κάτσει ποτέ να σκεφτεί: Προς τα πού μπορεί να κατευθύνεται μια τέτοια ανθρωπότητα, η οποία έχει ραγίσει πέρα για πέρα την καρδιά του Θεού και Τον έχει αποκηρύξει για να αναζητήσει τον κακό; Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, κανείς δεν προσπαθεί να αισθανθεί την οργή του Θεού, κανείς δεν αναζητά την οδό που ευχαριστεί τον Θεό ούτε προσπαθεί να πλησιάσει τον Θεό και κανείς, βέβαια, δεν προσπαθεί να αντιληφθεί τη θλίψη και τον πόνο του Θεού. Ακόμη και αφού ακούσει τη φωνή του Θεού, ο άνθρωπος συνεχίζει στο δικό του μονοπάτι, συνεχίζει να γυρίζει την πλάτη του στον Θεό, να αποφεύγει τη χάρη και τη φροντίδα του Θεού και να αποφεύγει την αλήθεια Του, προτιμώντας να ξεπουληθεί στον Σατανά, τον εχθρό του Θεού. Και ποιος έχει σκεφτεί έστω και λίγο —σε περίπτωση που ο άνθρωπος εμμείνει στην ισχυρογνωμοσύνη του— πώς θα αντιμετωπίσει ο Θεός αυτήν την ανθρωπότητα που Τον αψηφά στον έσχατο βαθμό; Κανείς δεν ξέρει ότι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός προσφέρει επανειλημμένα υπενθυμίσεις και προτροπές στον άνθρωπο είναι ότι έχει προετοιμάσει στα χέρια Του μια άνευ προηγουμένου συμφορά, μια συμφορά που θα είναι αφόρητη για τη σάρκα και την ψυχή του ανθρώπου, όχι απλώς μια τιμωρία της σάρκας, αλλά μια τιμωρία που στοχεύει στην ψυχή του ανθρώπου. Πρέπει να ξέρεις το εξής: Τι είδους οργή θα εξαπολύσει ο Θεός όταν το σχέδιό Του αποτύχει και όταν δεν ξεπληρωθούν οι υπενθυμίσεις Του και οι προτροπές Του; Δεν θα μοιάζει με τίποτα το οποίο έχει βιώσει ή έχει γνωρίσει ποτέ οποιοδήποτε δημιούργημα. Γι’ αυτό, λοιπόν, λέω πως αυτή η συμφορά είναι πρωτοφανής και δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Διότι το σχέδιο του Θεού είναι να δημιουργήσει την ανθρωπότητα μόνο αυτήν τη φορά και να σώσει την ανθρωπότητα μόνο αυτήν τη φορά. Αυτή είναι η πρώτη και είναι και η τελευταία φορά. Επομένως, κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τις φιλόπονες προθέσεις και τη διακαή προσδοκία του Θεού να σώσει αυτήν τη φορά την ανθρωπότητα.

Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο και έφερε τον άνθρωπο, ένα ζωντανό ον στο οποίο έδωσε ζωή, μέσα του. Με τη σειρά του, ο άνθρωπος κατέληξε να έχει γονείς και συγγενείς, και δεν ήταν πλέον μόνος. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος αντίκρισε αυτόν τον υλικό κόσμο, ήταν προορισμένος να υπάρξει μέσα στον προκαθορισμό του Θεού. Είναι η ανάσα της ζωής από τον Θεό που υποστηρίζει κάθε ζωντανό ον ξεχωριστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του μέχρι την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν νιώθει ότι ο άνθρωπος υπάρχει και αναπτύσσεται υπό τη φροντίδα του Θεού· αντιθέτως, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη χάρη της γονικής ανατροφής και ότι την ανάπτυξή του την κατευθύνει το ίδιο το ζωτικό του ένστικτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος του έδωσε τη ζωή ή από πού προήλθε αυτή, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο το ζωτικό ένστικτο δημιουργεί θαύματα. Γνωρίζει μόνο ότι η τροφή είναι η βάση πάνω στην οποία συνεχίζεται η ζωή του, ότι η επιμονή είναι η πηγή της ύπαρξης της ζωής του και ότι οι πεποιθήσεις που έχει στο μυαλό του είναι το κεφάλαιο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή του. Ο άνθρωπος αγνοεί παντελώς τη χάρη και την πρόνοια του Θεού, και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο χαραμίζει τη ζωή που του χάρισε ο Θεός… Ούτε ένας άνθρωπος, τον οποίο ο Θεός φροντίζει μέρα-νύχτα, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να Τον λατρεύει. Ο Θεός συνεχίζει απλώς να εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, για τον οποίο δεν υπάρχει καμία προσδοκία, όπως Εκείνος έχει σχεδιάσει. Το κάνει με την ελπίδα ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από το όνειρό του και θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά την αξία και τη σημασία της ζωής, το τίμημα το οποίο έχει πληρώσει ο Θεός για όλα όσα του έχει δώσει και την ανυπομονησία με την οποία ο Θεός λαχταρά απελπισμένα να επιστρέψει σε Εκείνον ο άνθρωπος. Κανείς δεν έχει διερευνήσει ποτέ τα μυστικά που έχουν σχέση με την προέλευση και τη συνέχεια της ζωής του ανθρώπου. Μόνον ο Θεός που τα κατανοεί όλα αυτά, υπομένει σιωπηρά τον πόνο και τα χτυπήματα που ο άνθρωπος, ο οποίος έχει λάβει τα πάντα από τον Θεό αλλά δεν είναι ευγνώμων, Του δίνει. Ο άνθρωπος απολαμβάνει ό,τι φέρνει η ζωή ως δεδομένο, και παρομοίως, είναι «δεδομένο» ότι ο Θεός προδίδεται από τον άνθρωπο, λησμονείται από τον άνθρωπο και εκβιάζεται από τον άνθρωπο. Μήπως το σχέδιο του Θεού είναι πράγματι τόσο σημαντικό; Μήπως ο άνθρωπος, αυτό το ζωντανό ον που προέρχεται από το χέρι του Θεού, είναι όντως τόσο σημαντικός; Το σχέδιο του Θεού είναι μετά βεβαιότητας σημαντικό. Ωστόσο, αυτό το ζωντανό ον που δημιουργήθηκε από το χέρι του Θεού υπάρχει για χάρη του σχεδίου Του. Επομένως, ο Θεός δεν μπορεί να καταστρέψει το σχέδιό Του από μίσος γι’ αυτήν την ανθρώπινη φυλή. Για χάρη του σχεδίου Του και για την ανάσα που εξέπνευσε ο Θεός υπομένει όλα τα μαρτύρια, όχι για τη σάρκα του ανθρώπου αλλά για τη ζωή του ανθρώπου. Το κάνει για να πάρει πίσω όχι τη σάρκα του ανθρώπου αλλά τη ζωή που Αυτός εξέπνευσε. Αυτό είναι το σχέδιό Του.

Όλοι όσοι έρχονται σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να περάσουν από τη ζωή και τον θάνατο, και στην πλειονότητά τους έχουν περάσει από τον κύκλο του θανάτου και της αναγέννησης. Όσοι είναι εν ζωή θα πεθάνουν σύντομα, κι οι νεκροί σύντομα θα επιστρέψουν. Όλα αυτά είναι η πορεία της ζωής που διευθέτησε ο Θεός για κάθε ζωντανό ον. Εντούτοις, αυτή η πορεία και αυτός ο κύκλος είναι αυτό ακριβώς το γεγονός που ο Θεός επιθυμεί να αντικρίσει ο άνθρωπος: ότι η ζωή που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο είναι ατέλειωτη, δεν δεσμεύεται από τη σάρκα, τον χρόνο ή τον χώρο. Αυτό είναι το μυστήριο της ζωής που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Θεό, και η απόδειξη ότι η ζωή προήλθε από Εκείνον. Αν και πολλοί δεν πιστεύουν ότι η ζωή του ανθρώπου προέρχεται από τον Θεό, ο άνθρωπος απολαμβάνει αναπόφευκτα όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, είτε πιστεύουν είτε αρνούνται την ύπαρξή Του. Εάν ο Θεός κάποια μέρα ξαφνικά αλλάξει τη γνώμη Του και επιθυμήσει να ανακτήσει όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο και να πάρει πίσω τη ζωή που έχει δώσει, τότε τίποτα δεν θα υπάρχει πια. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη ζωή Του για να παρέχει σε όλα τα πράγματα, τόσο στα έμβια όσο και στα άψυχα, φέρνοντας τα πάντα σε ευταξία χάρη στη δύναμη και την εξουσία Του. Αυτό είναι ένα γεγονός που κανένας δεν μπορεί να φανταστεί ή να κατανοήσει, και αυτά τα ακατανόητα γεγονότα είναι η ίδια η εκδήλωση κι η απόδειξη της ζωτικής δύναμης του Θεού. Τώρα ας Μου επιτρέψεις να σου πω ένα μυστικό: Το μεγαλείο της ζωής του Θεού και η δύναμη της ζωής Του είναι ασύλληπτα για οποιοδήποτε δημιούργημα. Έτσι είναι τώρα, όπως ήταν και στο παρελθόν, κι έτσι θα είναι και στο μέλλον. Το δεύτερο μυστικό που θα σου μεταλαμπαδεύσω είναι το εξής: Η πηγή της ζωής για όλα τα πλάσματα προέρχεται από τον Θεό· όσο και αν διαφέρουν σε μορφή ή δομή, και οποιουδήποτε είδους ζωντανό ον και αν είσαι, κανένα δημιούργημα δεν μπορεί να αντιταχθεί στην πορεία της ζωής που έχει θέσει ο Θεός. Εν πάση περιπτώσει, το μόνο που επιθυμώ είναι να καταλάβει ο άνθρωπος το εξής: Χωρίς τη φροντίδα, την προστασία και την πρόνοια του Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει όλα όσα του έμελλε να λάβει, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ προσπαθεί ή πόσο σκληρά αγωνίζεται. Χωρίς την παροχή ζωής από τον Θεό, ο άνθρωπος χάνει την αξία του να ζει και τη σημασία της ζωής. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να επιτρέψει στον άνθρωπο που σπαταλά απερίσκεπτα την αξία της ζωής Του να είναι τόσο ανέμελος; Όπως έχω ξαναπεί: Μην ξεχνάς ότι ο Θεός είναι η πηγή της ζωής σου. Εάν ο άνθρωπος αδυνατεί να θεωρεί πολύτιμο ό,τι του έχει παράσχει ο Θεός, όχι μόνο θα πάρει πίσω ο Θεός ό,τι έδωσε στην αρχή, αλλά θα κάνει τον άνθρωπο να Του πληρώσει τα διπλά απ’ όλα όσα Εκείνος έχει δώσει.

26 Μαΐου 2003