Ⅰ

Ο ενσαρκωμένος Θεός ξέρει την ουσία του ανθρώπου,

αποκαλύπτει ό,τι κάνουν οι άνθρωποι,

κυρίως τη διεφθαρμένη τους διάθεση

και την επαναστατική συμπεριφορά τους.

Δεν ζει με τους κοσμικούς,

μα γνωρίζει τη φύση, τη διαφθορά τους.

Να τι 'ναι Αυτός.

Κι ας μην ασχολείται με τον κόσμο,

ξέρει όλους τους κανόνες

για να τον συναναστραφεί.

Αφού τον άνθρωπο κατανοεί,

όπως και τη φύση του.

Ⅱ

Το έργο του Πνεύματος γνωρίζει

του παρόντος και του παρελθόντος,

που μάτια ανθρώπων δεν μπορούν να δουν

και που τα αυτιά τους δεν μπορούν ν’ ακούσουν

κι αυτό δείχνει θαύματα που δεν κατανοούν,

σοφία που δεν είναι φιλοσοφία.

Να τι 'ναι Αυτός.

Φανερός μα και κρυμμένος.

Η έκφρασή Του δεν είναι

σαν ενός ξεχωριστού ανθρώπου

μα η εγγενής υπόσταση

κι οι ιδιότητες του Πνεύματος.

Ⅲ

Δεν ταξιδεύει στον κόσμο,

μα γνωρίζει τα πάντα γι’ αυτόν.

Συναντά ανθρώπους δίχως γνώση και αντίληψη.

Μα ο λόγος Του είν' υψηλότερος κι απ' των τρανών ανθρώπων.

Γύρω Του άνθρωποι ανόητοι, μουδιασμένοι

που δεν ξέρουν πώς να ζήσουν σαν άνθρωποι.

Μα μπορεί να τους ζητήσει

να ζήσουν μια αληθινά ανθρώπινη ζωή

κι αποκαλύπτει

πόσο ύπουλοι και ευτελείς

είν' αυτοί!

Να τι 'ναι Αυτός.

Υψηλότερος απ’ αυτούς με σάρκα κι οστά.

Εκθέτει, κρίνει τους ανθρώπους.

Δεν είν’ απ’ την εμπειρία Του.

Αποκαλύπτει την αδικία τους,

γιατί ξέρει και μισεί την ανυπακοή τους.

Το έργο που Αυτός κάνει

βοηθά στην αποκάλυψη

της διάθεσής Του και της υπόστασής Tου σ’ αυτούς.

Μόνο ο Χριστός μπορεί να κάνει τέτοιο έργο κι άνθρωπος κανείς.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου