Η Βίβλος αποκαλείται επίσης Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Γνωρίζετε σε τι αναφέρεται η «διαθήκη»; Η «διαθήκη» στην Παλαιά Διαθήκη προέρχεται από τη διαθήκη του Ιεχωβά με τον λαό του Ισραήλ, όταν Εκείνος θανάτωσε τους Αιγυπτίους και έσωσε τους Ισραηλίτες από τον Φαραώ. Φυσικά, η απόδειξη αυτής της διαθήκης ήταν το αίμα αρνιού στο ανώφλι, μέσω του οποίου ο Θεός σύναψε μια διαθήκη με τον άνθρωπο, κατά την οποία όλοι όσοι είχαν αλείψει με αίμα αρνιού το ανώφλι και τους παραστάτες της θύρας τους ήταν Ισραηλίτες, ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού, και ο Ιεχωβά θα τους διαφύλαττε όλους (διότι ο Ιεχωβά επρόκειτο τότε να θανατώσει όλους τους πρωτότοκους υιούς της Αιγύπτου και τα πρωτότοκα πρόβατα και βόδια). Αυτή η διαθήκη έχει δύο επίπεδα σημασίας. Ο Ιεχωβά δεν θα απολύτρωνε κανέναν από τους ανθρώπους και κανένα από τα ζώα της Αιγύπτου· θα θανάτωνε όλους τους πρωτότοκους υιούς τους και όλα τα πρωτότοκα πρόβατα και βόδια τους. Έτσι, σε πολλά βιβλία προφητείας είχε προλεχθεί ότι οι Αιγύπτιοι θα παιδεύονταν δριμύτατα ως αποτέλεσμα της διαθήκης του Ιεχωβά. Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο σημασίας της διαθήκης. Ο Ιεχωβά θανάτωσε τους πρωτότοκους υιούς της Αιγύπτου και όλα τα πρωτότοκα ζώα της, και διαφύλαξε όλους τους Ισραηλίτες, πράγμα που σήμαινε ότι ο Ιεχωβά θεωρούσε πολύτιμους όλους όσοι ήταν από τη γη του Ισραήλ, όπως και σήμαινε ότι όλοι θα διαφυλάττονταν. Επιθυμούσε να επιτελέσει μακροχρόνιο έργο επ’ αυτών και σύναψε τη διαθήκη μαζί τους χρησιμοποιώντας το αίμα αρνιού. Από τότε κι έπειτα, ο Ιεχωβά δεν θα θανάτωνε τους Ισραηλίτες, και είπε ότι θα ήταν για πάντα οι εκλεκτοί Του. Μεταξύ των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, θα ξεκινούσε το έργο Του για ολόκληρη την Εποχή του Νόμου, θα αποκάλυπτε όλους τους νόμους Του στους Ισραηλίτες, από αυτούς θα επέλεγε προφήτες και κριτές, και αυτοί θα βρίσκονταν στο επίκεντρο του έργου Του. Ο Ιεχωβά σύναψε μια διαθήκη μαζί τους: Αν δεν άλλαζε η εποχή, θα εργαζόταν μόνο μεταξύ των εκλεκτών. Η διαθήκη του Ιεχωβά ήταν αμετάβλητη, διότι έγινε με αίμα και συνάφθηκε με τον εκλεκτό λαό Του. Το πιο σημαντικό ήταν ότι είχε επιλέξει ένα κατάλληλο πεδίο εφαρμογής και έναν κατάλληλο στόχο μέσω των οποίων θα ξεκινούσε το έργο Του για όλη την εποχή, οπότε οι άνθρωποι θεωρούσαν τη διαθήκη ιδιαίτερα σημαντική. Αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο σημασίας της διαθήκης. Με εξαίρεση τη Γένεση, η οποία προηγήθηκε της σύναψης της διαθήκης, όλα τα υπόλοιπα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης καταγράφουν το έργο του Θεού μεταξύ των Ισραηλιτών μετά τη σύναψη της διαθήκης. Φυσικά, υπάρχουν περιστασιακές αναφορές στους Εθνικούς, αλλά, συνολικά, η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει το έργο του Θεού στο Ισραήλ. Λόγω της διαθήκης του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες, τα βιβλία που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου ονομάζονται Παλαιά Διαθήκη. Πήραν το όνομά τους από τη διαθήκη του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες.

Η Καινή Διαθήκη πήρε το όνομά της από το αίμα που έχυσε ο Ιησούς στον σταυρό και από τη διαθήκη Του με όλους εκείνους που πίστευαν σε Αυτόν. Η διαθήκη του Ιησού είχε ως εξής: Οι άνθρωποι έπρεπε μονάχα να πιστεύουν σ’ Αυτόν ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους λόγω του αίματος που Εκείνος έχυσε, και έτσι θα σώζονταν και θα αναγεννιούνταν μέσω Εκείνου, και δεν θα ήταν πλέον αμαρτωλοί. Οι άνθρωποι έπρεπε μονάχα να πιστεύουν σ’ Αυτόν για να λάβουν τη χάρη Του, και δεν θα υπέφεραν στην κόλαση μετά θάνατον. Όλα τα βιβλία που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήλθαν κατόπιν αυτής της διαθήκης, και όλα τους καταγράφουν το έργο και τις ομιλίες που περιέχονται σ’ αυτήν. Δεν προχωρούν πέρα ​​από τη σωτηρία της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού ή από τη διαθήκη. Είναι όλα τους βιβλία που γράφτηκαν από τους εν Κυρίω αδελφούς που είχαν βιώσει εμπειρίες. Συνεπώς, και αυτά τα βιβλία πήραν το όνομα μιας διαθήκης: Ονομάζονται Καινή Διαθήκη. Αυτές οι δύο διαθήκες περιλαμβάνουν μόνο την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος, και δεν έχουν καμία σχέση με την τελική εποχή. Επομένως, η Βίβλος δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα για τους σημερινούς ανθρώπους των εσχάτων ημερών. Το πολύ-πολύ να χρησιμεύσει ως προσωρινή αναφορά, αλλά ουσιαστικά έχει μικρή αξία χρήσεως. Ωστόσο, οι θρησκευόμενοι εξακολουθούν να την εκτιμούν στον μέγιστο βαθμό. Δεν γνωρίζουν τη Βίβλο· το μόνο που γνωρίζουν είναι το πώς να επεξηγούν τη Βίβλο, και έχουν απόλυτη άγνοια σχετικά με την προέλευσή της. Η στάση τους απέναντι στη Βίβλο είναι η εξής: Τα πάντα στη Βίβλο είναι σωστά, δεν υπάρχουν ανακρίβειες ούτε λάθη. Επειδή έχουν πρώτα αποφασίσει ότι η Βίβλος είναι σωστή και αλάνθαστη, τη μελετούν και την εξετάζουν με μεγάλο ενδιαφέρον. Το σημερινό στάδιο του έργου δεν είχε προλεχθεί στη Βίβλο. Δεν έγινε ποτέ αναφορά στο έργο της κατάκτησης στον σκοτεινότερο όλων των τόπων, διότι αυτό είναι το πιο πρόσφατο έργο. Επειδή διαφέρει η εποχή του έργου, ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς αγνοούσε ότι αυτό το στάδιο του έργου θα επιτελούνταν κατά τις έσχατες ημέρες —επομένως, πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι των εσχάτων ημερών να βρουν αυτό το στάδιο του έργου στη Βίβλο εξετάζοντάς την;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (2)