I

Ο Θεός θεωρεί αυτήν την περίπτωση της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον ίδιο,

της σωτηρίας της ανθρωπότητας από τον ίδιο, ως πιο σημαντική απ' οτιδήποτε άλλο.

Αυτά τα πράγματα τα κάνει όχι μόνο με το μυαλό Του,

όχι μόνο με τα λόγια Του

και σίγουρα δεν τα κάνει με χαλαρότητα·

κάνει αυτά τα πράγματα με τις προθέσεις Του,

έχοντας ένα σχέδιο, έναν στόχο και πρότυπα.

Μπορεί να δει κανείς πως αυτή η περίπτωση του έργου του Θεού

για τη σωτηρία της ανθρωπότητας

έχει τεράστια σημασία τόσο για τον Θεό όσο και για τον άνθρωπο.

II

Όσο δύσκολο κι αν είναι το έργο, όσο μεγάλα κι αν είναι τα εμπόδια,

όσο αδύναμοι κι αν είναι οι άνθρωποι

ή όσο βαθιά κι αν είναι η επαναστατικότητα της ανθρωπότητας,

τίποτε από αυτά δεν είναι δύσκολο για τον Θεό.

Ο Θεός μένει απασχολημένος, δαπανά το αίμα της καρδιάς Του

και διαχειρίζεται το έργο που θέλει να επιτελέσει·

εκτός αυτού, διευθετεί τα πάντα

και κυριαρχεί σε όλους τους ανθρώπους στους οποίους θέλει να εργαστεί

και σε όλο το έργο που θέλει να επιτελέσει·

όλα αυτά είναι πρωτοφανή.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους

και έχει πληρώσει ένα τόσο μεγάλο τίμημα

για να επιτελέσει αυτό το τεράστιο έργο ώστε να διαχειριστεί και να σώσει την ανθρωπότητα.

III

Καθώς ο Θεός επιτελεί όλο αυτό το έργο,

λίγο λίγο και χωρίς καμία επιφύλαξη εκφράζει και αποδεσμεύει στην ανθρωπότητα

το αίμα της καρδιάς Του, αυτό που Αυτός έχει και είναι,

τη σοφία και την παντοδυναμία Του, καθώς και κάθε πτυχή της διάθεσής Του.

Η έκφραση και η αποδέσμευση αυτών των μεθόδων είναι κάτι το πρωτοφανές.

Επομένως, σε ολόκληρο το σύμπαν,

πέρα από τους ανθρώπους που ο Θεός σκοπεύει να διαχειριστεί και να σώσει,

δεν έχουν υπάρξει ποτέ πλάσματα που να ήταν τόσο κοντά με τον Θεό,

που να είχαν τόσο στενή σχέση μαζί Του.

IV

Στην καρδιά του Θεού,

η ανθρωπότητα την οποία θέλει να διαχειριστεί και να σώσει έχει πρωταρχική σημασία

και Εκείνος εκτιμά αυτήν την ανθρωπότητα περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο.

Παρόλο που έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα για τους ανθρώπους

και παρόλο που διαρκώς Τον πληγώνουν και επαναστατούν εναντίον Του,

δεν έχει κανένα παράπονο και δεν μετανιώνει για τίποτα,

εξακολουθεί να μην τους αφήνει και να μην τους παρατάει

και συνεχίζει να εκτελεί ακατάπαυστα το έργο Του.

Αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζει πως, αργά ή γρήγορα,

θα έρθει η ημέρα που οι άνθρωποι θα αφυπνιστούν από το κάλεσμα των λόγων Του,

θα συγκινηθούν από τα λόγια Του,

θα αναγνωρίσουν πως Αυτός είναι ο Κύριος της δημιουργίας

και τότε θα επιστρέψουν στο πλευρό Του…

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 2: "Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό", Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄