Ⅰ

Ο άνθρωπος είν’ απόμακρος κι ενάντια στον Θεό,

γιατί γεννήθηκε σε μία γη ρυπαρή,

καταστράφηκε από την κοινωνία.

Επηρεάστηκε από φεουδαρχικές ηθικές

κι εκπαιδεύτηκε σε «ιδρύματα ανωτέρας μόρφωσης».

Η καρδιά του ανθρώπου δέχτηκε εισβολή, η συνείδησή του επίθεση

από οπισθοδρομικές σκέψεις, διεφθαρμένη ηθική,

άθλιες φιλοσοφίες και ανάξια ύπαρξη,

διεφθαρμένα έθιμα και τρόπο ζωής, κι απόψεις κακές.

Όσοι ζουν στο σκοτάδι

δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακόμη κι όταν την ακούν,

ούτε ψάχνουν τον Θεό, κι ας βλέπουν την εμφάνισή Του.

Πώς μπορεί η ανθρωπότητα, τόσο διεφθαρμένη, παρηκμασμένη,

να σωθεί και να ζήσει στο φως,

να ζήσει στο φως;

Ⅱ

Η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή.

Κανείς δεν είναι πρόθυμος

να εγκαταλείψει τίποτα για τον Θεό,

να Τον υπακούσει και να ψάξει την εμφάνισή Του.

Αντίθετα, επιδιώκουν την απόλαυση,

υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά,

και παραδίδουν τον εαυτό τους στη διαφθορά

της σάρκας στη γη της λάσπης.

Όσοι ζουν στο σκοτάδι

δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακόμη κι όταν την ακούν,

ούτε ψάχνουν τον Θεό, κι ας βλέπουν την εμφάνισή Του.

Πώς μπορεί η ανθρωπότητα, τόσο διεφθαρμένη, παρηκμασμένη,

να σωθεί και να ζήσει στο φως,

να ζήσει στο φως;

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»