Οι άνθρωποι τείνουν να ορίζουν τον Θεό βάσει της εμπειρίας (Επιλεγμένα εδάφια)

Έχετε παρατηρήσει κάτι, κάθε φορά που επικοινωνείτε το θέμα της γνώσης του Θεού; Μήπως παρατηρήσατε ότι η παρούσα στάση του Θεού έχει υποστεί μεταβολή; Η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα είναι αμετάβλητη; Ο Θεός θα συνεχίσει να υπομένει έτσι, εκτείνοντας επ’ αόριστον όλη την αγάπη και το έλεός Του στον άνθρωπο; Το ζήτημα αυτό περιλαμβάνει επίσης την ουσία του Θεού. […] Μόλις οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι ο Θεός αγαπά το ανθρώπινο γένος, ορίζουν τον Θεό ως σύμβολο της αγάπης: Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άνθρωποι, το πώς συμπεριφέρονται, το πώς μεταχειρίζονται τον Θεό και το πόσο ανυπάκουοι είναι, τίποτα δεν έχει σημασία, επειδή ο Θεός έχει αγάπη, και η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και άμετρη. Ο Θεός διαθέτει αγάπη, οπότε μπορεί να είναι ανεκτικός με τους ανθρώπους· ο Θεός διαθέτει αγάπη, άρα μπορεί να είναι ελεήμων προς τους ανθρώπους, ελεήμων προς την ανωριμότητά τους, ελεήμων προς την άγνοιά τους και ελεήμων προς την ανυπακοή τους. Έτσι έχουν τα πράγματα; Διότι μερικοί άνθρωποι, έχοντας βιώσει την υπομονή του Θεού μία, ή και κάποιες φορές, την αντιμετωπίζουν ως κεφάλαιο στην προσωπική κατανόησή τους για Εκείνον, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα είναι για πάντα υπομονετικός και ελεήμων προς αυτούς, και, κατά τη διάρκεια της η ζωή τους, θα θεωρούν την υπομονή του Θεού ως το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο τους αντιμετωπίζει. Υπάρχουν επίσης εκείνοι οι άνθρωποι που, έχοντας βιώσει μια φορά την ανεκτικότητα του Θεού, ορίζουν για πάντα τον Θεό ως ανεκτικότητα, και η ανεκτικότητα αυτή είναι απεριόριστη, απόλυτη, ακόμα και χωρίς αρχές. Είναι σωστές αυτές οι πεποιθήσεις; Κάθε φορά που τίθενται προς συζήτηση η ουσία ή η διάθεση του Θεού, φαίνεστε μπερδεμένοι. Το να σας βλέπω έτσι, Μου προκαλεί κάποιο θυμό. Έχετε ακούσει πολλή αλήθεια σχετικά με την ουσία του Θεού· έχετε ακούσει επίσης πολλά θέματα σχετικά με τη διάθεση του Θεού. Ωστόσο, στο μυαλό σας, τα εν λόγω ζητήματα, καθώς και η αλήθεια αυτών των πτυχών, είναι απλώς μνήμες βασισμένες στη θεωρία και τα γραπτά. Κανείς από εσάς δεν είναι ικανός να βιώσει ποια ακριβώς είναι η διάθεση του Θεού στην πραγματική σας ζωή, ούτε και μπορείτε να κατανοήσετε τι ακριβώς σημαίνει «διάθεση του Θεού». Ως εκ τούτου, είστε όλοι μπερδεμένοι ως προς τις πεποιθήσεις σας, η πίστη σας είναι τυφλή, μέχρι του σημείου να κρατάτε ασεβή στάση απέναντι στον Θεό, να Τον αποκρούετε. Πού σας οδηγεί η συγκεκριμένη στάση απέναντι στον Θεό; Στο να βγάζετε συνεχώς συμπεράσματα για τον Θεό. Μόλις αποκτάτε λίγη γνώση, νοιώθετε πολύ ικανοποιημένοι, νοιώθετε σαν να έχετε αποκτήσει την ολότητα του Θεού. Εν συνεχεία, καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι έτσι είναι ο Θεός, στερώντας Του την ελευθερία κινήσεων. Και όποτε ο Θεός πράττει κάτι καινούριο, απλά δεν παραδέχεστε ότι είναι ο Θεός. Μια μέρα, όταν ο Θεός πει: «Έπαψα να αγαπώ τον άνθρωπο· δεν του εκτείνω πια έλεος· δεν έχω πια άλλη ανεκτικότητα ή υπομονή προς αυτόν· είμαι γεμάτος ακραία απέχθεια και αντιπάθεια προς εκείνον», οι άνθρωποι θα συγκρουστούν με τη δήλωση αυτή από το βάθος της καρδιάς τους. Μερικοί από αυτούς θα πουν κιόλας: «Δεν είσαι πια ο Θεός μου· δεν είσαι πλέον ο Θεός που θέλω να ακολουθήσω. Αν το λες αυτό, δεν είσαι πλέον κατάλληλος για να είσαι ο Θεός μου, και δεν χρειάζεται να συνεχίσω να Σε ακολουθώ. Εάν δεν μου δίνεις έλεος, αγάπη και ανεκτικότητα, τότε παύω να Σε ακολουθώ. Μόνο αν είσαι επ’ αόριστον ανεκτικός μαζί μου, αν είσαι πάντα υπομονετικός μαζί μου, και μου επιτρέπεις να βλέπω ότι είσαι αγάπη, υπομονή, ανεκτικότητα, μόνο τότε μπορώ να Σε ακολουθήσω, και μόνο τότε μπορώ να έχω εμπιστοσύνη να ακολουθήσω μέχρι το τέλος. Αφού θα έχω την υπομονή και το έλεός Σου, η ανυπακοή και οι παραβάσεις μου μπορούν να συγχωρούνται απεριόριστα, να μου χαρίζονται επ’ αόριστον και μπορώ να αμαρτάνω οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να ομολογώ και να συγχωρούμαι οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και να Σε οργίζω οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κι Εσύ δεν πρέπει να έχεις καθόλου προσωπικές ιδέες ή συμπεράσματα σχετικά με εμένα». Παρόλο που μπορεί να μην σκέφτεσαι το συγκεκριμένο ερώτημα με τέτοιο υποκειμενικό και ενσυνείδητο τρόπο, όποτε θεωρείς τον Θεό εργαλείο για τη συγχώρεση των αμαρτιών σου και αντικείμενο προς χρήση για να αποκτήσεις έναν όμορφο προορισμό, έχεις κιόλας ασυναίσθητα τοποθετήσει τον ζωντανό Θεό απέναντί σου, ως εχθρό σου. Αυτό βλέπω Εγώ. Εσύ μπορεί να λες όσο θέλεις: «Πιστεύω στον Θεό»· «Αναζητώ την αλήθεια»· «Θέλω να αλλάξω τη διάθεσή μου»· «Θέλω να δραπετεύσω από την επιρροή του σκότους»· «Θέλω να ικανοποιώ τον Θεό»· «Θέλω να υπακούω στον Θεό»· «Θέλω να είμαι πιστός στον Θεό και να εκτελώ σωστά το καθήκον μου»· και ούτω καθεξής. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο ωραία ηχούν όσα λες, ανεξάρτητα από το πόση θεωρία γνωρίζεις και από το πόσο επιβλητική και αξιοπρεπής είναι αυτή η θεωρία, γεγονός είναι ότι, τώρα πλέον, υπάρχουν πολλοί από εσάς που έχουν ήδη μάθει πώς να χρησιμοποιούν τον κανονισμό, το δόγμα, τη θεωρία που κατέχετε, προκειμένου να συνάγουν συμπεράσματα για τον Θεό, τοποθετώντας Τον σε αντιδιαστολή με εσάς, με απόλυτα φυσικό τρόπο. Παρόλο που είσαι αυθεντία στους κανόνες και στα δόγματα, δεν έχεις πραγματικά εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, γι’ αυτό και σου είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις, να Τον κατανοήσεις. Είναι αξιολύπητο!

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του