Ένα πραγματικό δημιουργημένο ον πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο Δημιουργός, πού αποσκοπεί η δημιουργία του ανθρώπου, πώς να εκτελέσει τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος και πώς να λατρεύει τον Κύριο όλης της πλάσης· πρέπει να κατανοεί, να αντιλαμβάνεται, να γνωρίζει και να νοιάζεται για τις προθέσεις, τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του Δημιουργού, και πρέπει να πράττει σύμφωνα με την οδό του Δημιουργού —να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.

Τι σημαίνει να έχει κανείς φόβο Θεού; Και πώς μπορεί κανείς να αποφεύγει το κακό;

«Φόβος Θεού» δεν είναι κάποιος απερίγραπτος φόβος και τρόμος, ούτε αποφυγή, ούτε τήρηση απόστασης, ούτε ειδωλοποίηση ή δεισιδαιμονία. Αντίθετα, είναι θαυμασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, κατανόηση, φροντίδα, υπακοή, αφιέρωση, αγάπη, καθώς επίσης και άνευ όρων και παραπόνων λατρεία, ανταπόδοση και υποταγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματικό θαυμασμό, πραγματική εμπιστοσύνη, πραγματική κατανόηση, πραγματικό ενδιαφέρον ή υπακοή, αλλά μόνο τρόμο και ανησυχία, μόνο αμφιβολία, παρανόηση, υπεκφυγή και αποφυγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική λατρεία και υποταγή, μόνο τυφλή ειδωλοποίηση και δεισιδαιμονία. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν δύναται να πράττει σύμφωνα με την οδό του Θεού, ούτε να έχει φόβο Θεού, ούτε να αποφεύγει το κακό. Αντιστρόφως, κάθε δραστηριότητα και συμπεριφορά στην οποία επιδίδεται ο άνθρωπος θα είναι γεμάτη παρακοή και περιφρόνηση, γεμάτη συκοφαντικές κατηγορίες και κακοήθεις κρίσεις γι’ Αυτόν, και κακή διαγωγή αντίθετη με την αλήθεια και την αληθινή σημασία του λόγου του Θεού.

Μόλις η ανθρωπότητα αποκτήσει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, θα είναι ειλικρινής ως προς το να Τον ακολουθεί και να βασίζεται σ’ Αυτόν. Μόνο αν έχει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και βασίζεται σ’ Αυτόν μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική κατανόηση και αντίληψη. Μαζί με την αληθινή αντίληψη για τον Θεό, έρχεται και το αληθινό ενδιαφέρον γι’ Αυτόν. Μόνο με πραγματικό ενδιαφέρον για τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική υπακοή. Μόνο με πραγματική υπακοή στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική αφιέρωση. Μόνο με πραγματική αφιέρωση στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει άνευ όρων και παραπόνων ανταπόδοση. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση, πραγματική κατανόηση και ενδιαφέρον, πραγματική υπακοή, πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση, μπορεί η ανθρωπότητα να γνωρίσει πραγματικά τη διάθεση και την ουσία του Θεού, καθώς και να γνωρίσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Μόνο όταν οι άνθρωποι έχουν καταφέρει πραγματικά να γνωρίσουν τον Δημιουργό μπορούν να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική λατρεία και υποταγή. Μόνο όταν έχει πραγματική λατρεία για τον Δημιουργό και υποταγή σ’ Αυτόν θα μπορέσει η ανθρωπότητα να παραμερίσει πραγματικά τους πονηρούς τρόπους της, δηλαδή, να αποφύγει το κακό.

Αυτό αποτελεί όλη τη διαδικασία του «φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού» και είναι επίσης, στο σύνολό του, το περιεχόμενο του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να διαβεί κανείς για να φτάσει στον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού.

«Ο φόβος Θεού και η αποφυγή του κακού» και η γνώση του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με μυριάδες νήματα, και η σύνδεση μεταξύ τους είναι αυτονόητη. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει να αποφύγει το κακό, πρέπει πρώτα να έχει πραγματικό φόβο Θεού. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει πραγματικό φόβο Θεού, πρέπει πρώτα να έχει πραγματική γνώση για τον Θεό. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει γνώση για τον Θεό, πρέπει πρώτα να βιώσει τον λόγο του Θεού, να εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, να βιώσει τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού, καθώς και το παίδεμα και την κρίση Του. Εάν κάποιος επιθυμεί να βιώσει τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να ζητήσει από τον Θεό να του δώσει ευκαιρίες να βιώσει τα λόγια του Θεού υπό τη μορφή πολλών διαφορετικών περιβαλλόντων που περιλαμβάνουν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα. Εάν κάποιος επιθυμεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και με τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έχει μία απλή και ειλικρινή καρδιά, ετοιμότητα να αποδεχτεί την αλήθεια, τη θέληση να υπομείνει δεινά, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αποφύγει το κακό και τη φιλοδοξία να γίνει πραγματικό δημιουργημένο ον… Με αυτόν τον τρόπο, προχωρώντας βήμα-βήμα, θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο τον Θεό, η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή, και η ζωή σου και η αξία του να είσαι ζωντανός, στον απόηχο της γνώσης που απέκτησες για τον Θεό, θα αποκτούν όλο και περισσότερη σημασία και θα γίνονται όλο και πιο λαμπερά. Μέχρι που, μία μέρα, θα νιώσεις ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ένα αίνιγμα, ότι ο Δημιουργός δεν σου κρυβόταν ποτέ, ότι ο Δημιουργός δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπό Του από σένα, ότι ο Δημιουργός δεν είναι καθόλου μακριά σου, ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον Εκείνος που επιθυμείς διαρκώς στις σκέψεις σου αλλά δεν μπορείς να φτάσεις με τα συναισθήματά σου, ότι είναι πραγματικά και αληθινά φύλακας που κάθεται στα δεξιά σου και τα αριστερά σου, εφοδιάζοντας τη ζωή σου και ελέγχοντας τη μοίρα σου. Δεν βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ούτε έχει κρυφτεί ψηλά στα σύννεφα. Είναι στο πλευρό σου, προΐσταται του είναι σου, είναι όλα όσα έχεις και το μόνο πράγμα που έχεις. Αυτός ο Θεός σού επιτρέπει να Τον αγαπάς με την καρδιά σου, να προσκολλάσαι σ’ Αυτόν, να Τον κρατάς κοντά σου, να Τον θαυμάζεις, να φοβάσαι μην Τον χάσεις, να μη θέλεις άλλο πια να Τον απαρνιέσαι, άλλο πια να Τον παρακούς ή άλλο πια να Τον αποφεύγεις και να Τον κρατάς σε απόσταση. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον νοιάζεσαι, να Τον υπακούς, να ανταποδίδεις ό,τι σου δίνει και να υποτάσσεσαι στο κράτος Του. Δεν αρνείσαι πλέον να σε καθοδηγεί, να προνοεί για σένα, να σε προσέχει και να σε διαφυλάσσει, δεν αρνείσαι πλέον να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει και σου επιτάσσει. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον ακολουθείς, να είσαι γύρω Του, συντροφιά Του· το μόνο που θέλεις είναι να Τον αποδεχθείς ως τη μία και μοναδική ζωή σου, να Τον αποδεχθείς ως τον ένα και μοναδικό σου Κύριο, τον ένα και μοναδικό σου Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πρόλογος