Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κερδηθεί από τον Θεό μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και όλες οι ακαθαρσίες, οι αντιλήψεις, τα κίνητρα και οι προσωπικές φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως μέσω της χρήσης του λόγου ο οποίος εξευγενίζει, κρίνει και αποκαλύπτει. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν ότι ήταν απόγονοι του Μωάβ, εξέφρασαν παράπονα, έπαψαν να επιδιώκουν τη ζωή και έγιναν τελείως αρνητικοί. Αυτό δεν καταδεικνύει ότι η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμα σε θέση να υποταχθεί ολοκληρωτικά στο κράτος του Θεού; Αυτή δεν είναι επακριβώς η διεφθαρμένη σατανική διάθεσή της; Όταν δεν υποβαλλόσουν σε παίδευση, ύψωνες τα χέρια σου πιο ψηλά από όλους τους άλλους, πιο ψηλά ακόμα κι από του Ιησού. Και φώναζες με δυνατή φωνή: «Να γίνω αγαπητός υιός του Θεού! Να γίνω οικείος του Θεού! Θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να προσκυνήσουμε τον Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του παλαιού Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα! Είθε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να χάσει τελείως την εξουσία! Είθε ο Θεός να μας καταστήσει ολοκληρωμένους!» Οι κραυγές σου ήταν πιο δυνατές από όλων των άλλων. Αλλά τότε ήρθε ο καιρός της παίδευσης και, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Τότε οι κραυγές τους έσβησαν και η αποφασιστικότητά τους χάθηκε. Αυτή είναι η διαφθορά του ανθρώπου· είναι πιο βαθιά εδραιωμένη από την αμαρτία, είναι κάτι που φύτεψε ο Σατανάς και είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)