Καθημερινά λόγια του Θεού: Εκθέτοντας τη διαφθορά της ανθρωπότητας | Απόσπασμα 311

26 Ιανουαρίου 2024

Από πάνω έως κάτω και από την αρχή έως το τέλος, ο Σατανάς διαταράσσει το έργο του Θεού και ενεργεί ενάντια σ’ Εκείνον. Όλη αυτή η κουβέντα περί «αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς», πολύτιμης «γνώσης για την αρχαία κουλτούρα», «διδασκαλιών του ταοϊσμού και του κομφουκιανισμού» και «κομφουκιανικών κλασικών και φεουδαρχικών τελετών» έχει οδηγήσει τον άνθρωπο στην κόλαση. Η προηγμένη επιστήμη και τεχνολογία της σύγχρονης εποχής, καθώς και οι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι τομείς της βιομηχανίας, της γεωργίας και των επιχειρήσεων είναι άφαντοι. Αντίθετα, το μόνο που κάνει είναι να τονίζει τις φεουδαρχικές τελετές που διαδίδονται από τους «πιθήκους» των αρχαίων χρόνων προκειμένου να διαταράξει και να αποδομήσει σκοπίμως το έργο του Θεού, καθώς και να εναντιωθεί σε αυτό. Δεν έχει συνεχίσει απλώς να πλήττει τον άνθρωπο μέχρι και σήμερα, μα θέλει, μάλιστα, να τον καταπιεί ολόκληρο. Η μετάδοση των ηθικών και δεοντολογικών διδασκαλιών του φεουδαρχισμού και η μεταλαμπάδευση της γνώσης περί αρχαίας κουλτούρας έχουν μολύνει από καιρό τους ανθρώπους, μετατρέποντάς τους σε μεγάλους και μικρούς διαβόλους. Λίγοι είναι εκείνοι που θα λάμβαναν μετά χαράς τον Θεό· λίγοι θα υποδέχονταν τον ερχομό Του με ευφροσύνη. Στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων διαγράφονται δολοφονικές προθέσεις και σε κάθε τόπο διαχέεται στον αέρα η πνοή του θανάτου. Επιζητούν να αποκλείσουν τον Θεό απ’ αυτόν τον τόπο· κραδαίνοντας μαχαίρια και ξίφη, παρατάσσονται σε σχηματισμό μάχης απέναντι στον Θεό για να Τον «εξοντώσουν». Απ’ άκρη σ’ άκρη σε αυτόν τον τόπο του διαβόλου, όπου ο άνθρωπος διδάσκεται συνεχώς πως δεν υπάρχει Θεός, διαδίδονται είδωλα και ο αέρας άνωθεν είναι διαποτισμένος με μια εμετική οσμή χαρτιού και θυμιάματος που καίγονται —τόσο έντονη που γίνεται αποπνικτική. Είναι σαν τη δυσωδία της ιλύος που αναδίδεται καθώς σπαρταρά το δηλητηριώδες ερπετό —τόσο έντονη που προκαλεί εμετό. Πέραν τούτου, ακούγεται αμυδρά ο ήχος κακών δαιμόνων που ψάλλουν τις γραφές —ένας ήχος που μοιάζει να προέρχεται από τη μακρινή κόλαση— σε τέτοιο βαθμό, που προκαλεί ακούσια ρίγος. Απ’ άκρη σ’ άκρη σε αυτόν τον τόπο, τοποθετούνται είδωλα σε κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου, μετατρέποντας τον τόπο σε έναν κόσμο αισθησιακών απολαύσεων, ενώ ο βασιλιάς των διαβόλων γελά συνεχώς πονηρά, θαρρείς και η κακεντρεχής σκευωρία του έχει στεφθεί με επιτυχία. Στο μεταξύ, ο άνθρωπος παραμένει παντελώς ανυποψίαστος, ούτε έχει την παραμικρή ιδέα ότι ο διάβολος τον έχει ήδη διαφθείρει σε σημείο που έχει γίνει ανόητος και σκύβει το κεφάλι ηττημένος. Ελπίζει να εξαλείψει μονομιάς ό,τι αφορά τον Θεό και να Τον ατιμάσει και να Τον δολοφονήσει για άλλη μια φορά· είναι αποφασισμένος να καταστρέψει και να διαταράξει το έργο Του. Πώς μπορεί να επιτρέψει στον Θεό να είναι ισότιμός του; Πώς μπορεί να ανεχτεί τον Θεό να «παρεμβαίνει» στο έργο που κάνει επί γης μεταξύ των ανθρώπων; Πώς μπορεί να επιτρέψει στον Θεό να ξεσκεπάσει το αποκρουστικό του πρόσωπο; Πώς μπορεί να επιτρέψει στον Θεό να αποδιοργανώσει το έργο του; Πώς μπορεί αυτός ο διάβολος, ο οποίος είναι έξω φρενών, να επιτρέψει στον Θεό να έχει υπό τον έλεγχό Του την αυτοκρατορική του αυλή στη γη; Πώς μπορεί να υποκλιθεί με προθυμία μπροστά στην ανώτερη δύναμή Του; Η αποκρουστική του όψη έχει αποκαλυφθεί, ούτως ώστε ο άνθρωπος δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει, ενώ είναι πολύ δύσκολο να γίνει λόγος γι’ αυτήν. Αυτή δεν είναι η ουσία του; Η ψυχή του είναι άσχημη, κι όμως αυτός εξακολουθεί να πιστεύει πως είναι απίστευτα όμορφος. Αυτή η συμμορία συνεργών στο έγκλημα! Κατέρχονται στο θνητό βασίλειο για να ενδώσουν σε απολαύσεις και να προκαλέσουν αναστάτωση, δημιουργώντας τέτοια αναταραχή που ο κόσμος γίνεται ένας άστατος και ασταθής τόπος και η καρδιά του ανθρώπου καταλαμβάνεται από πανικό και ανησυχία, και έχουν παίξει τόσο πολύ με τον άνθρωπο, που μοιάζει με ένα μη ανθρώπινο ζώο του αγρού, υπέρμετρα άσχημος, έχοντας χάσει και το τελευταίο ίχνος του αρχικού άγιου ανθρώπου. Επιπλέον, επιθυμούν, μάλιστα, να είναι η κυρίαρχη δύναμη πάνω στη γη. Παρεμποδίζουν το έργο του Θεού τόσο πολύ που μετά βίας μπορεί να σημειώσει πρόοδο, και περικλείουν τον άνθρωπο πολύ ερμητικά, σαν τοίχοι από χαλκό και ατσάλι. Έχοντας διαπράξει τόσο πολλές σοβαρές αμαρτίες και έχοντας προξενήσει τόσο πολλές καταστροφές, εξακολουθούν να προσμένουν σε κάτι άλλο πέραν της παίδευσης; Οι δαίμονες και τα κακά πνεύματα βρίσκονται εκτός ελέγχου στη γη εδώ και καιρό, και έχουν σφραγίσει το θέλημα και την επίπονη προσπάθεια του Θεού τόσο ερμητικά, που είναι αδιαπέραστα. Πρόκειται, πραγματικά, για θανάσιμο αμάρτημα! Πώς μπορεί ο Θεός να μη νιώθει ανησυχία; Πώς μπορεί ο Θεός να μη νιώθει εξοργισμένος; Έχουν παρακωλύσει σοβαρά το έργο του Θεού, κι έχουν εναντιωθεί σοβαρά σε αυτό: Μα πόσο στασιαστικοί είναι! Ακόμη κι εκείνοι οι δαίμονες, είτε είναι μεγάλοι είτε μικροί, συμπεριφέρονται σαν τσακάλια στα πόδια του λιονταριού, και ακολουθούν το μοχθηρό ρεύμα, σχεδιάζοντας ενοχλήσεις καθ’ οδόν. Ενώ γνωρίζουν την αλήθεια, εναντιώνονται σκοπίμως σε αυτήν, αυτοί οι υιοί της παρακοής! Είναι θαρρείς και, τώρα που ο βασιλιάς της κόλασης έχει ανέβει στον βασιλικό θρόνο, έχουν γίνει υπεροπτικοί και αυτάρεσκοι, και συμπεριφέρονται σε όλους τους άλλους περιφρονητικά. Πόσοι απ’ αυτούς αναζητούν την αλήθεια και ακολουθούν τη δικαιοσύνη; Είναι όλοι τους κτήνη, καθόλου καλύτεροι από τους χοίρους και τους σκύλους, στην κεφαλή μιας συμμορίας βρομερών μυγών, κουνώντας το κεφάλι τους με ψωνισμένη αυταρέσκεια και δημιουργώντας κάθε λογής μπελάδες, μέσα σε έναν σωρό κοπριάς. Πιστεύουν πως ο βασιλιάς της κόλασης είναι ο μεγαλύτερος βασιλιάς όλων, δίχως να γνωρίζουν πως οι ίδιοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από βρομερές μύγες. Κι όμως, εκμεταλλεύονται τη δύναμη των χοίρων και των σκύλων που έχουν ως γονείς ώστε να κακολογήσουν την ύπαρξη του Θεού. Όντας μικροσκοπικές μύγες, πιστεύουν πως οι γονείς τους είναι τόσο μεγάλοι όσο οι οδοντωτές φάλαινες. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι ενώ οι ίδιοι είναι μικροσκοπικοί, οι γονείς τους είναι ακάθαρτοι χοίροι και σκύλοι, εκατοντάδες εκατομμύρια φορές μεγαλύτεροι από τους ίδιους. Έχοντας άγνοια της ποταπότητάς τους, στηρίζονται στη δυσωδία της σήψης που αναδίδουν εκείνοι οι χοίροι και οι σκύλοι προκειμένου να δρουν ανεξέλεγκτοι, μάταια σκεπτόμενοι να αναπαράξουν μελλοντικές γενιές, δίχως να γνωρίζουν ντροπή! Με πράσινα φτερά στην πλάτη (αυτό αναφέρεται στον ισχυρισμό τους πως πιστεύουν στον Θεό), είναι ψωνισμένοι και καυχιούνται παντού για την ομορφιά και τη γοητεία τους, ενώ ρίχνουν στα κρυφά τις ακαθαρσίες του σώματός τους στον άνθρωπο. Επιπλέον, είναι υπέρμετρα ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, θαρρείς και μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα ζευγάρι φτερά στα χρώματα του ουράνιου τόξου για να κρύψουν τις ακαθαρσίες τους, και με αυτόν τον τρόπο καταπιέζουν την ύπαρξη του αληθινού Θεού (αυτό αναφέρεται σε αυτά που συμβαίνουν στο παρασκήνιο στον θρησκευτικό κόσμο). Πώς θα γνώριζε ο άνθρωπος ότι, όσο μαγευτικά όμορφα κι αν είναι τα φτερά μιας μύγας, η ίδια η μύγα δεν είναι, εν τέλει, τίποτε άλλο παρά ένα μικροσκοπικό πλάσμα, με μια κοιλιά γεμάτη βρομιά κι ένα σώμα γεμάτο μικρόβια; Στηριζόμενοι στους χοίρους και τους σκύλους που έχουν ως γονείς, κυκλοφορούν ανεξέλεγκτοι σε όλον τον τόπο (αυτό αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο οι θρησκευτικοί λειτουργοί που διώκουν τον Θεό στηρίζονται στην ισχυρή στήριξη της κυβέρνησης του έθνους για να επαναστατήσουν ενάντια στον αληθινό Θεό και την αλήθεια), με ασυγκράτητη αγριότητα. Είναι θαρρείς και τα φαντάσματα των ιουδαίων Φαρισαίων έχουν επιστρέψει μαζί με τον Θεό στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πίσω στην παλιά τους φωλιά. Έχουν εξαπολύσει άλλον ένα γύρο διώξεων, συνεχίζοντας το έργο τους που ξεκίνησε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια. Είναι βέβαιο πως, στο τέλος, αυτή η ομάδα έκφυλων θα χαθεί στη γη! Απ’ ό,τι φαίνεται, μετά από αρκετές χιλιετίες, τα ακάθαρτα πνεύματα έχουν γίνει ακόμη πιο πανούργα και ύπουλα. Σκέφτονται συνεχώς τρόπους να υπονομεύσουν στα κρυφά το έργο του Θεού. Με πάμπολλα κόλπα και τεχνάσματα, επιθυμούν να αναπαραστήσουν στην πατρίδα τους την τραγωδία που εκτυλίχθηκε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, προκαλώντας τον Θεό τόσο πολύ, που φτάνει σχεδόν στο σημείο να φωνάξει. Μετά βίας μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό Του και να μην επιστρέψει στον τρίτο ουρανό για να τους εξοντώσει. Για να αγαπήσει ο άνθρωπος τον Θεό, πρέπει να κατανοήσει το θέλημά Του, να γνωρίσει τις χαρές και τις λύπες Του και να καταλάβει τι αποστρέφεται. Αυτό θα ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο την είσοδο του ανθρώπου. Όσο πιο γρήγορα γίνεται η είσοδος του ανθρώπου, τόσο πιο σύντομα ικανοποιείται το θέλημα του Θεού, τόσο πιο καθαρά διακρίνει ο άνθρωπος τον βασιλιά των διαβόλων και τόσο περισσότερο πλησιάζει τον Θεό, έτσι ώστε η επιθυμία Του να μπορέσει να εκπληρωθεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (7)

Δείτε περισσότερα

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Κοινοποίηση

Άκυρο

Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω Messenger