Σήμερα, η επιδίωξη του ανθρώπου να γίνει νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση είναι αυτό που επιδιώκει προτού αποκτήσει την κανονική ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη, και είναι ο στόχος που επιζητά προτού αιχμαλωτιστεί ο Σατανάς. Στην ουσία, η επιδίωξη του ανθρώπου να καταστεί νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση ή να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον Θεό, σημαίνει την απόδρασή του από την επιρροή του Σατανά: Η επιδίωξη του ανθρώπου είναι να καταστεί νικητής, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η απόδρασή του από την επιρροή του Σατανά. Μόνον με την απόδραση από την επιρροή του Σατανά δύναται ο άνθρωπος να διάγει την κανονική ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη, μια ζωή λατρείας προς τον Θεό. Σήμερα, η επιδίωξη του ανθρώπου να γίνει νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση έρχεται πρώτη, πριν από την απόκτηση της κανονικής ανθρώπινης ζωής πάνω στη γη. Η επιδίωξη αυτή αποσκοπεί κυρίως στην κάθαρσή του και στο να κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά και στο να λατρέψει τον Δημιουργό. Εάν ο άνθρωπος διάγει την κανονική ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη, μια ζωή χωρίς κακουχίες ή θλίψη, τότε δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την επιδίωξη να γίνει νικητής. Το να «γίνει νικητής» και να «οδηγηθεί στην τελείωση» είναι οι στόχοι που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο να επιδιώξει, και, διά της επιδίωξης αυτής, τον ωθεί να κάνει την αλήθεια πράξη και να βιώσει μια ζωή με νόημα. Ο στόχος είναι να καταστήσει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο και να τον κερδίσει, κι η επιδίωξη να γίνει νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση αποτελεί απλώς το μέσον. Εάν, στο μέλλον, ο άνθρωπος εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό, δεν πρόκειται να γίνει καμία αναφορά σε νικητές και τελειωθέντες· θα υπάρχουν μονάχα δημιουργημένα όντα, που το καθένα θα εκτελεί το δικό του καθήκον. Σήμερα, ο άνθρωπος αναγκάζεται να επιδιώκει αυτά τα πράγματα για να καθορίσει απλώς ένα πεδίο δράσης για τον ίδιο, ούτως ώστε η επιδίωξή του να μπορεί να είναι πιο στοχευμένη και πρακτική. Διαφορετικά, ο άνθρωπος θα ζούσε εν μέσω αόριστης ασάφειας και θα επιδίωκε την είσοδο στην αιώνια ζωή και, αν συνέβαινε τούτο, δεν θα ήταν ο άνθρωπος ακόμη πιο θλιβερός; Μια τέτοια επιδίωξη, χωρίς στόχους ή αρχές —δεν αποτελεί αυτοεξαπάτηση; Τελικά, η συγκεκριμένη επιδίωξη θα απέβαινε, φυσικά, άκαρπη· στο τέλος, ο άνθρωπος θα εξακολουθούσε να ζει κάτω από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και θα ήταν ανίκανος να απομακρυνθεί από αυτήν. Γιατί να θέσει εαυτόν σε μια τέτοια άσκοπη επιδίωξη; Όταν ο άνθρωπος εισέλθει στον αιώνιο προορισμό, θα λατρεύει τον Δημιουργό· και ακριβώς επειδή έχει κερδίσει τη σωτηρία και έχει εισέλθει στην αιωνιότητα, δεν πρόκειται να επιδιώκει κανέναν στόχο, αλλά ούτε και θα χρειάζεται να ανησυχεί μήπως τον πολιορκεί ο Σατανάς. Κατά τη συγκεκριμένη στιγμή, ο άνθρωπος θα γνωρίζει τη θέση του και θα εκτελεί το καθήκον του και, ακόμη και χωρίς παίδευση ή κρίση, το κάθε άτομο θα εκτελεί το καθήκον του. Εκείνη την εποχή, ο άνθρωπος θα αποτελεί δημιούργημα και ως προς την ταυτότητα, αλλά και ως προς την κατάσταση. Πλέον δεν θα υφίσταται ο διαχωρισμός σπουδαίου-ταπεινού· το κάθε άτομο θα επιτελεί απλώς μια διαφορετική λειτουργία. Ωστόσο, ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να ζει σε έναν προορισμό που είναι εύτακτος και κατάλληλος για το ανθρώπινο γένος· θα εκτελεί το καθήκον του προς χάριν της λατρείας προς τον Δημιουργό, και αυτή είναι η ανθρωπότητα που θα γίνει η ανθρωπότητα της αιωνιότητας. Κατά τη συγκεκριμένη εποχή, ο άνθρωπος θα έχει αποκτήσει μια ζωή φωτισμένη από τον Θεό, μια ζωή υπό τη φροντίδα και την προστασία Του, μια ζωή μαζί με τον Θεό. Το ανθρώπινο γένος θα διάγει μια κανονική ζωή πάνω στη γη, και όλοι οι άνθρωποι θα εισέλθουν στον σωστό δρόμο. Το σχέδιο διαχείρισης των 6.000 χρόνων θα έχει επιτύχει την απόλυτη συντριβή του Σατανά, που σημαίνει ότι ο Θεός θα έχει ανακτήσει την αρχική εικόνα του ανθρώπου μετά τη δημιουργία του και, ως εκ τούτου, θα έχει εκπληρωθεί η αρχική πρόθεση του Θεού. Στην αρχή, προτού η ανθρωπότητα διαφθαρεί από τον Σατανά, διήγε μια κανονική ζωή πάνω στη γη. Αργότερα, μετά τη διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά, ο άνθρωπος έχασε την εν λόγω κανονική ζωή, κι έτσι άρχισε το έργο της διαχείρισης του Θεού, καθώς κι η μάχη με τον Σατανά για την ανάκτηση της κανονικής ζωής του ανθρώπου. Μόνον μετά το πέρας του 6.000 ετών έργου της διαχείρισης του Θεού, θα ξεκινήσει και επισήμως η ζωή ολόκληρου του ανθρώπινου γένους πάνω στη γη· μόνον τότε θα αποκτήσει ο άνθρωπος μια θαυμαστή ζωή κι ο Θεός θα ανακτήσει τον σκοπό που είχε όταν πρωτοδημιούργησε τον άνθρωπο, καθώς και την αρχική ομοίωση του ανθρώπου. Κι έτσι, όταν ο άνθρωπος αποκτήσει την κανονική ζωή της ανθρωπότητας πάνω στη γη, δεν θα επιδιώκει να γίνει νικητής ή να οδηγηθεί στην τελείωση, διότι θα είναι πλέον άγιος. Οι «νικητές» και η «τελείωση» για τα οποία μιλούν οι άνθρωποι είναι οι στόχοι που δόθηκαν στον άνθρωπο προς επιδίωξη κατά τη διάρκεια της μάχης μεταξύ Θεού και Σατανά, και υφίστανται μόνον επειδή αυτός διεφθάρη. Ο Σατανάς θα συντριβεί, ακριβώς επειδή δίνεται σε εσένα ένας στόχος και η ώθηση να τον κυνηγήσεις. Η απαίτηση να καταστείς νικητής ή να οδηγηθείς στην τελείωση ή να χρησιμοποιηθείς επιτάσσει να γίνεις μάρτυρας προκειμένου να εξευτελιστεί ο Σατανάς. Στο τέλος, ο άνθρωπος θα διάγει την κανονική ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη, και θα είναι άγιος· όταν συμβεί αυτό, οι άνθρωποι θα επιζητούν ακόμα να καταστούν νικητές; Δεν είναι όλοι τους όντα της πλάσης; Όταν γίνεται λόγος στο να είναι κανείς νικητής και κάποιος που οδηγήθηκε στην τελείωση, αυτά τα λόγια απευθύνονται στον Σατανά και στη ρυπαρότητα του ανθρώπου. Ο όρος «νικητής» δεν αποτελεί αναφορά στη νίκη επί του Σατανά και επί των εχθρικών δυνάμεων; Όταν λες ότι έχεις οδηγηθεί στην τελείωση, ποιο σημείο μέσα σου έχει οδηγηθεί στην τελείωση; Δεν ισχύει ότι απέκδυσες εαυτόν από τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις σου, έτσι ώστε να δύνασαι να επιτύχεις υπέρτατη αγάπη για τον Θεό; Τέτοια λόγια προφέρονται μόνον σε σχέση με τη ρυπαρότητα μέσα στον άνθρωπο και τον Σατανά· ποτέ σε σχέση με τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό