I

Με βλέμμα όλο λαχτάρα, καλείς επειγόντως.

Αντικρίζοντας την άσπλαχνη ανθρωπότητα, εκφράζεις τα εγκάρδια λόγια Σου.

Για τη μία και μοναδική επιθυμία Σου, υπομένεις επαίσχυντη αδικία,

αποπνέοντας τόση επίπονη φροντίδα και προσδοκία.

Χωρίς ποτέ να εκφράζεις υπερβολικές απαιτήσεις, δίνεις τα πάντα με χαρά.

Σύντροφος στις ταλαιπωρίες απ' το πρωί μέχρι το βράδυ,

υπομένεις επαίσχυντη καταδίωξη ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί Σου στην ομορφιά, πανσέβαστε και πανάγιε αγαπημένε.

Το μεγάλο καινοτόμο εγχείρημά Σου θα υμνείται εις τους αιώνας των αιώνων.

II

Έπεσα στην αμαρτία, μα υψώνομαι μες στο φως.

Πόσο Σ' ευγνωμονώ που μ' εξυψώνεις τόσο πολύ.

Αφού υποφέρει ο ενσαρκωμένος Θεός,

πόσο περισσότερο πρέπει να υποφέρω εγώ, ένας διεφθαρμένος άνθρωπος!

Αν παραδοθώ στις σκοτεινές επιρροές, πώς να δω τον Θεό;

Όποτε θυμάμαι τα λόγια Σου, γεμίζω με λαχτάρα για Εσένα.

Όποτε βλέπω το πρόσωπό Σου, γεμίζω με ενοχές και σεβασμό.

Πώς να αντέξω να Σ' εγκαταλείψω, αναζητώντας τη δήθεν ελευθερία;

Προτιμώ να υπομείνω κάθε είδους βάσανο

προκειμένου να ξεπληρώσω την πληγωμένη Σου καρδιά.

Σαν ξανανθίσουν τα λουλούδια, θ' ακούσω τα καλά Σου νέα.

Από το "Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια"