Η μοναδική στάση που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό του είναι στάση υπακοής, υπακοής άνευ όρων. Πρόκειται για κάτι που ορισμένοι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν ίσως να αποδεχθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό και οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν αυτό περιγράφει την κατάστασή σου, τότε απέχεις πολύ από το να είσαι σε θέση να υπακούς τον Θεό. Ενώ ο λόγος του Θεού φροντίζει και ποτίζει τον άνθρωπο, ο τελευταίος προετοιμάζεται στην πραγματικότητα για ένα και μόνο πράγμα. Να μπορέσει τελικά να επιτύχει άνευ όρων, απόλυτη υποταγή στον Θεό και τότε, εσύ, το δημιούργημα αυτό, θα πληροίς πλέον τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Μερικές φορές, ο Θεός εσκεμμένα κάνει πράγματα τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις δικές σου αντιλήψεις, τα οποία αντιβαίνουν στα θέλω σου ή φαίνονται μάλιστα να αντιβαίνουν σε αρχές ή σε ανθρώπινα συναισθήματα, στην ανθρώπινη φύση ή σε αισθήματα, καθιστώντας σε ανίκανο να τα αποδεχθείς και να τα κατανοήσεις. Από όποια οπτική και να το κοιτάζεις, δεν φαίνεται σωστό· απλώς δεν μπορείς να το αποδεχθείς και αισθάνεσαι ότι αυτό που Εκείνος έχει κάνει είναι απλά και μόνο παράλογο. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός του Θεού στο να κάνει αυτά τα πράγματα; Nα σε δοκιμάσει. Δεν χρειάζεται να συζητάς τα πώς και τα γιατί έχει κάνει ο Θεός όσα έχει κάνει· το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να διατηρείς την πίστη σου ότι Εκείνος είναι η αλήθεια και να αναγνωρίζεις πως Εκείνος είναι ο Δημιουργός σου, ο Θεός σου. Αυτό είναι υψηλότερο από όλη την αλήθεια, από όλη την εγκόσμια σοφία, από τη λεγόμενη ηθική, δεοντολογία, γνώση και παιδεία του ανθρώπου, από τη φιλοσοφία ή την παραδοσιακή κουλτούρα, είναι ακόμα υψηλότερο και από τη στοργή, τη συντροφικότητα ή την αποκαλούμενη αγάπη μεταξύ των ανθρώπων· είναι υψηλότερο από οτιδήποτε άλλο ανεξαιρέτως. Εάν δεν μπορείς να το κατανοήσεις αυτό, τότε, αργά ή γρήγορα, όταν κάτι σου συμβεί, είναι πιθανόν να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να παραστρατήσεις, προτού τελικά μετανοήσεις και αναγνωρίσεις πόσο αξιαγάπητος είναι ο Θεός και τη σημασία του έργου που Εκείνος εκτελεί πάνω σου· ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί εξαιτίας αυτού να παραπατήσεις και να πέσεις. … Ανεξάρτητα από το διάστημα κατά το οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό, από το πόσο μακριά έχει ταξιδέψει, από το πόσο έργο έχει κάνει και πόσα καθήκοντα έχει εκτελέσει, όλη αυτή η περίοδος τον προετοίμαζε για ένα και μόνο πράγμα: να μπορέσεις τελικά να επιτύχεις άνευ όρων, απόλυτη υποταγή στον Θεό. Τι σημαίνει, λοιπόν, «άνευ όρων»; Σημαίνει να αγνοείς τις προσωπικές σου δικαιολογίες, τον αντικειμενικό τρόπο σκέψης σου και να μην διαπληκτίζεσαι για το οτιδήποτε: Είσαι ένα δημιουργημένο ον και δεν είσαι άξιος. Όταν διαπληκτίζεσαι με τον Θεό, βρίσκεσαι στη λάθος θέση· όταν προσπαθείς να δικαιολογηθείς στον Θεό, βρίσκεσαι για ακόμη μία φορά στη λάθος θέση· όταν διαφωνείς με τον Θεό, όταν θες να ρωτήσεις το γιατί, να ανακαλύψεις τι πραγματικά συμβαίνει, εάν δεν μπορείς να υπακούσεις χωρίς πρώτα να κατανοήσεις και θα υποταχθείς μόνο όταν όλα γίνουν ξεκάθαρα σε σένα, τότε βρίσκεσαι και πάλι στη λάθος θέση. Όταν η θέση στην οποία βρίσκεσαι είναι λάθος, η υπακοή σου στον Θεό είναι απόλυτη; Συμπεριφέρεσαι στον Θεό όπως θα πρέπει να Του συμπεριφέρεται κανείς; Τον λατρεύεις ως τον Κύριο όλης της δημιουργίας; Όχι, δεν το κάνεις, και σε αυτήν την περίπτωση ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει. Ποια πράγματα μπορούν να σου επιτρέψουν να επιτύχεις απόλυτη, άνευ όρων υπακοή στον Θεό; Πώς μπορείς να το βιώσεις αυτό; Από τη μία, απαιτείται μέρος της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Από την άλλη, καθώς εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου, πρέπει κάθε πτυχή της αλήθειας ανεξαιρέτως να γίνεται κατανοητή, ώστε να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού. Μερικές φορές, το επίπεδο του ανθρώπου είναι ελλιπές και ο άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη ή την ενέργεια να κατανοήσει όλες τις αλήθειες. Υπάρχει, ωστόσο, κάτι: Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σου παρουσιάζονται και έχει διευθετήσει ο Θεός, πρέπει να διατηρείς πάντα στάση υπακοής και να μην ρωτάς το γιατί. Εάν ακόμα και αυτή η στάση είναι πέρα από τις δυνάμεις σου και είσαι ικανός να φτάσεις μέχρι και στο σημείο να φυλάγεσαι από τον Θεό, σκέψου λίγο για τον Θεό, ή αλλιώς σκέψου το εξής: «Πρέπει να σκεφτώ αν αυτό που κάνει ο Θεός είναι πράγματι δίκαιο. Λένε πως ο Θεός είναι αγάπη, για να δούμε, λοιπόν, αν υπάρχει αγάπη σε όσα κάνει με μένα κι αν αυτό είναι πράγματι αγάπη», εάν εξετάζεις πάντοτε αν όσα κάνει ο Θεός συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου, κοιτάζοντας αν όσα κάνει Εκείνος είναι αυτά που σου αρέσουν, ή ακόμη αν συμμορφώνονται με όσα πιστεύεις πως είναι αλήθεια, τότε η θέση σου είναι λανθασμένη και αυτό θα σου δημιουργήσει προβλήματα και πιθανόν να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο