Για να μετρηθεί το κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να υπακούν τον Θεό, το βασικότερο που πρέπει να εξεταστεί είναι το αν επιθυμούν τίποτε ακραίο από τον Θεό, και το κατά πόσο έχουν απώτερα κίνητρα ή όχι. Αν οι άνθρωποι έχουν πάντα απαιτήσεις από τον Θεό, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι υπάκουοι σ’ Αυτόν. Ό,τι κι αν σου συμβεί, αν δεν μπορείς να το δεχθείς από τον Θεό, δεν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, πάντα μιλάς βάσει της υποκειμενικής σου λογικής, πάντα νιώθεις πως μόνο εσύ έχεις δίκιο και είσαι, μάλιστα, ικανός να αμφισβητείς τον Θεό, τότε θα έχεις μπελάδες. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι πιο αλαζονικοί και οι πιο επαναστατικοί απέναντι στον Θεό. Οι άνθρωποι που έχουν πάντα απαιτήσεις από τον Θεό δεν μπορούν ποτέ να Τον υπακούσουν αληθινά. Αν απαιτείς πράγματα από τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι κάνεις κάποια συμφωνία με τον Θεό, ότι επιλέγεις τις δικές σου σκέψεις και ενεργείς σύμφωνα με τις σκέψεις αυτές. Έτσι, προδίδεις τον Θεό και δεν διαθέτεις υπακοή. Το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό είναι παράλογο· αν στ’ αλήθεια πιστεύεις πως Αυτός είναι Θεός, τότε δεν θα τολμήσεις να απαιτήσεις πράγματα απ’ Αυτόν ούτε θα έχεις τα προσόντα να απαιτήσεις πράγματα απ’ Αυτόν, είτε αυτά είναι λογικά είτε όχι. Αν διαθέτεις αληθινή πίστη, και πιστεύεις πως είναι Θεός, τότε δεν θα έχεις καμία επιλογή παρά να Τον λατρεύεις και να Τον υπακούς. Οι άνθρωποι, σήμερα, όχι μόνο έχουν επιλογή, αλλά απαιτούν μάλιστα ο Θεός να ενεργεί σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις. Επιλέγουν τις δικές τους σκέψεις και ζητούν ο Θεός να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτές, και δεν απαιτούν από τον ίδιο τον εαυτό τους να ενεργεί σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Επομένως, δεν υπάρχει πραγματική πίστη στον άνθρωπο, δεν υπάρχει ουσιαστική πίστη και δεν μπορούν ποτέ να λάβουν τον αίνο του Θεού. Όταν θα είσαι σε θέση να έχεις λιγότερες απαιτήσεις από τον Θεό, η αληθινή πίστη και η υπακοή σου θα αναπτυχθούν, και η αίσθηση της λογικής σου θα γίνει, επίσης, σχετικά κανονική. Πολύ συχνά, όσο περισσότερο κλίνουν οι άνθρωποι προς τη λογική και όσο περισσότερες αιτιολογίες προβάλλουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να τους αντιμετωπίσεις. Όχι μόνο έχουν πολλές απαιτήσεις, μα αν τους δώσεις θάρρος, θα το εκμεταλλευτούν ζητώντας περισσότερα. Μόλις ικανοποιηθούν σε ένα θέμα, αρχίζουν να προβάλλουν απαιτήσεις σε ένα άλλο· πρέπει να ικανοποιηθούν στα πάντα και αν δεν γίνει αυτό, αρχίζουν να παραπονιούνται και να απελπίζονται. Αργότερα αισθάνονται υποχρεωμένοι και μετανιωμένοι, κλαίνε με μαύρο δάκρυ και θέλουν να πεθάνουν. Ποια η χρησιμότητα αυτού; Μπορεί αυτό να λύσει το πρόβλημα; Κι έτσι, πριν συμβεί κάτι, πρέπει να ανατμήσεις τη φύση σου —τι πράγματα βρίσκονται μέσα σ’ αυτήν, τι σου αρέσει και τι επιθυμείς να επιτύχεις με τις απαιτήσεις σου. Κάποιοι άνθρωποι, πιστεύοντας ότι κατέχουν κάποιο επίπεδο και χαρίσματα, θέλουν πάντα να είναι επικεφαλής και να ανέρχονται πάνω από τους άλλους, κι έτσι απαιτούν να τους χρησιμοποιήσει ο Θεός. Και αν ο Θεός δεν τους χρησιμοποιήσει, λένε: «Θεέ μου, γιατί δεν με ευνοείς; Χρησιμοποίησέ με καλώς, εγγυώμαι ότι θα δαπανήσω εαυτόν για Σένα». Είναι σωστά αυτού του είδους τα κίνητρα; Είναι καλό να δαπανά κανείς για τον Θεό, μα η προθυμία τους να δαπανήσουν για τον Θεό έρχεται δεύτερη· στην καρδιά τους, αυτό στο οποίο αρέσκονται είναι η κοινωνική θέση —σε αυτό επικεντρώνονται. Αν είσαι πραγματικά σε θέση να υπακούς, τότε θα Τον ακολουθείς με την καρδιά και τον νου, ανεξάρτητα από το αν Εκείνος σε χρησιμοποιεί ή όχι και θα μπορείς να δαπανάς για Εκείνον ανεξάρτητα από το αν έχεις κάποια κοινωνική θέση ή όχι. Μόνο τότε θα διαθέτεις σύνεση, και θα είσαι άνθρωπος που υπακούει τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό