I

Θεέ μου, όταν μου φέρεσαι ευγενικά, χαίρομαι και αισθάνομαι παρηγοριά·

όταν με παιδεύεις, αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη παρηγοριά και χαρά.

Αν και είμαι αδύναμος και υπομένω μια ανείπωτη δυστυχία,

αν και υπάρχουν δάκρυα και θλίψη,

ξέρεις ότι αυτή η θλίψη οφείλεται στην επαναστατικότητά μου

και στην αδυναμία μου.

Κλαίω γιατί δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις προθέσεις Σου,

αισθάνομαι θλίψη και μεταμέλεια, επειδή δεν είμαι επαρκής για τις απαιτήσεις Σου,

αλλά είμαι πρόθυμος να επιτύχω αυτό το βασίλειο,

είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι μπορώ για να Σε ικανοποιήσω.

II

Η παίδευσή Σου μου έδωσε προστασία

και μου έδωσε την καλύτερη σωτηρία.

Η κρίση Σου επισκιάζει την ανοχή και την υπομονή Σου.

Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου,

δεν θα απολάμβανα το έλεος και την τρυφερότητά Σου.

Σήμερα, βλέπω ακόμα περισσότερο ότι η αγάπη Σου έχει υπερβεί τους ουρανούς

και ξεχωρίζει πάνω απ' όλα.

Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο έλεος και τρυφερότητα·

είναι κάτι παραπάνω, είναι παίδευση και κρίση.

Η παίδευση και η κρίση Σου μου έδωσαν τόσο πολλά.

Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου,

κανένα άτομο δεν θα εξαγνιζόταν

και κανένα άτομο δεν θα μπορούσε να βιώσει την αγάπη του Δημιουργού.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 1: "Η εμφάνιση και το έργο του Θεού", Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση