Εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του·

εφόσον έρχεται στη σάρκα,

τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει.

Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος

και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί

και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί.

Ανεξάρτητα από το πώς εκτελεί το έργο Του,

δε θα ενεργούσε με τρόπο που δείχνει παρακοή στον Θεό.

Ό,τι κι αν ζητά από τον άνθρωπο,

καμία απαίτηση δεν ξεπερνά αυτό που είναι επιτεύξιμο από τον άνθρωπο.

Το μόνο που κάνει είναι να κάνει το θέλημα του Θεού

και το κάνει για χάρη της δικής Του διαχείρισης.

Η θεϊκή φύση του Χριστού είναι ανώτερη από κάθε άνθρωπο,

επομένως Αυτός είναι η ανώτερη εξουσία όλων των δημιουργημένων όντων.

Η εξουσία αυτή είναι η θεϊκή Του φύση,

δηλαδή η διάθεση και το Είναι του Θεού του ίδιου,

κάτι που καθορίζει την ταυτότητά Του.

Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονική είναι η ανθρώπινη φύση Του,

είναι αδιαμφισβήτητο πως έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου·

ανεξάρτητα από την οπτική από την οποία μιλάει

και από το πώς υπακούει στο θέλημα του Θεού,

δεν μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι ο Θεός ο ίδιος

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»