Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αγαπούν τον Θεό και ικανοποιούν τον Θεό αγγίζοντας το Πνεύμα του Θεού με την καρδιά τους, επιτυγχάνοντας, έτσι, την ικανοποίησή Του, και χρησιμοποιώντας την καρδιά τους για να έρχονται σε επαφή με τα λόγια του Θεού, κι έτσι να συγκινούνται από το Πνεύμα του Θεού. Εάν επιθυμείς να πετύχεις μια κανονική πνευματική ζωή και να δημιουργήσεις μια κανονική σχέση με τον Θεό, πρέπει πρώτα να δώσεις την καρδιά σου σε Αυτόν. Μόνο αφότου έχεις γαληνέψει την καρδιά σου ενώπιόν Του και έχεις δώσει ολόκληρη την καρδιά σου σε Αυτόν, θα είσαι σταδιακά σε θέση να αναπτύξεις μια κανονική πνευματική ζωή. Εάν οι άνθρωποι, ενόσω πιστεύουν στον Θεό, δεν Του δίνουν την καρδιά τους, και αν η καρδιά τους δεν είναι μέσα Του και δεν αντιμετωπίζουν το φορτίο Του ως δικό τους, τότε το μόνο που κάνουν είναι να εξαπατούν τον Θεό, κάτι που συνιστά κλασικό τρόπο συμπεριφοράς των θρησκευόμενων ανθρώπων, και δεν μπορούν να λάβουν τον έπαινο του Θεού. Ο Θεός δεν μπορεί να κερδίσει τίποτα από ένα τέτοιο άτομο· ένας τέτοιου είδους άνθρωπος μπορεί να χρησιμεύσει μόνο ως αντιθετικό στοιχείο στο έργο του Θεού, σαν ένα διακοσμητικό στον οίκο του Θεού, κάτι περιττό και άχρηστο. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί αυτό το είδος ανθρώπου. Ένα τέτοιο άτομο, όχι μόνο δεν παρέχει τη δυνατότητα στο Άγιο Πνεύμα να εργαστεί μέσα του, αλλά, πολύ περισσότερο, δεν αξίζει να τελειωθεί. Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι στην πραγματικότητα «νεκροζώντανος». Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα που να μπορεί να χρησιμοποιήσει το Άγιο Πνεύμα, αλλά όλοι τους, αντιθέτως, έχουν καταληφθεί και διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Ο Θεός θα απομακρύνει αυτούς τους ανθρώπους. Επί του παρόντος, κατά την αξιοποίηση των ανθρώπων, το Άγιο Πνεύμα δεν χρησιμοποιεί μόνο εκείνα τα μέρη τους που είναι επιθυμητά προκειμένου να επιτύχει πράγματα, αλλά οδηγεί, επίσης, στην τελείωση και αλλάζει τα ανεπιθύμητα μέρη τους. Εάν η καρδιά σου μπορεί να δοθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και να παραμείνει γαλήνια μπροστά Του, τότε θα έχεις την ευκαιρία και τα προσόντα να αξιοποιηθείς από το Άγιο Πνεύμα, να λάβεις τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και, ακόμη περισσότερο, θα έχεις την ευκαιρία το Άγιο Πνεύμα να διορθώσει τις ατέλειές σου. Όταν δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, από τη θετική πλευρά, μπορείς να επιτύχεις βαθύτερη είσοδο και ένα υψηλότερο επίπεδο διορατικότητας· από την αρνητική πλευρά, θα κατανοήσεις καλύτερα τα ελαττώματα και τις ατέλειές σου, θα είσαι πιο πρόθυμος να επιζητήσεις την ικανοποίηση του θελήματος του Θεού και δεν θα είσαι παθητικός, αλλά θα εισέλθεις ενεργά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα γίνεις σωστός άνθρωπος. Με την προϋπόθεση ότι η καρδιά σου είναι σε θέση να παραμένει ήρεμη ενώπιον του Θεού, το βασικό για το αν θα λάβεις ή όχι τον έπαινο του Αγίου Πνεύματος και για το αν θα ευαρεστήσεις ή όχι τον Θεό, είναι το κατά πόσο μπορείς να εισέλθεις ενεργά. Όταν το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει και χρησιμοποιεί ένα άτομο, ποτέ δεν το κάνει αρνητικό, αλλά πάντα το κάνει να προοδεύει ενεργά. Παρόλο που αυτό το άτομο έχει αδυναμίες, μπορεί να αποφεύγει να βασίζει τον τρόπο ζωής του σε αυτές τις αδυναμίες. Μπορεί να αποφεύγει να καθυστερεί την ανάπτυξη στη ζωή του και να συνεχίζει να επιζητά την ικανοποίηση του θελήματος του Θεού. Αυτό αποτελεί προδιαγραφή. Εάν μπορείς να το επιτύχεις αυτό, αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχεις αποκτήσει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Εάν ένα άτομο είναι πάντα αρνητικό και αν, αφότου μάλιστα λάβει διαφώτιση και γνωρίσει τελικά τον εαυτό του, παραμένει αρνητικό και παθητικό και ανίκανο να ορθώσει ανάστημα και να ενεργήσει σε σύμπνοια με τον Θεό, τότε αυτός ο τύπος ατόμου λαμβάνει μόνο τη χάρη του Θεού, αλλά το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μαζί του. Όταν ένα άτομο είναι αρνητικό, αυτό σημαίνει ότι η καρδιά του δεν έχει στραφεί στον Θεό και το πνεύμα του δεν έχει συγκινηθεί από το Πνεύμα του Θεού. Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.

Μπορεί να διαπιστωθεί από την εμπειρία ότι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα είναι να γαληνεύει κανείς την καρδιά του ενώπιον του Θεού. Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά την πνευματική ζωή των ανθρώπων και την ανάπτυξη στη ζωή τους. Μόνο εάν η καρδιά σου βρίσκεται σε ειρήνη ενώπιον του Θεού, η επιδίωξη της αλήθειας και των αλλαγών στη διάθεσή σου θα καρποφορήσει. Επειδή έρχεσαι ενώπιον του Θεού κουβαλώντας ένα φορτίο και επειδή διαρκώς αισθάνεσαι ότι έχεις πάρα πολλές ελλείψεις, ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες που πρέπει να γνωρίσεις, πολλή πραγματικότητα που πρέπει να ζήσεις, και ότι θα πρέπει να μεριμνάς για το θέλημα του Θεού με κάθε τρόπο —αυτά τα πράγματα είναι πάντα στο μυαλό σου. Είναι σαν να σε πιέζουν με τέτοια δύναμη, ώστε να μην μπορείς να αναπνεύσεις, κι έτσι αισθάνεσαι βαριά την καρδιά σου (παρόλο που δεν είσαι σε αρνητική κατάσταση). Μόνο τέτοιοι άνθρωποι έχουν τα προσόντα να δεχθούν τη διαφώτιση των λόγων του Θεού και να συγκινηθούν από το Πνεύμα του Θεού. Εξαιτίας του φορτίου τους, επειδή είναι βαριά η καρδιά τους και, μπορεί να ειπωθεί, εξαιτίας του τιμήματος που έχουν πληρώσει και των βασάνων που έχουν υποφέρει ενώπιον του Θεού, λαμβάνουν τη διαφώτιση και τη φώτισή Του. Διότι ο Θεός δεν επιφυλάσσει σε κανέναν ειδική μεταχείριση. Είναι πάντα δίκαιος στο πώς συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, αλλά ούτε και προσφέρει στους ανθρώπους αυθαίρετα ή άνευ όρων. Αυτή είναι μία πτυχή της δίκαιης διάθεσής Του. Στην πραγματική ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη φτάσει σ’ αυτήν τη σφαίρα. Αν μη τι άλλο, η καρδιά τους δεν έχει ακόμη στραφεί εξ ολοκλήρου προς τον Θεό, και έτσι δεν έχει υπάρξει ακόμα μεγάλη αλλαγή στη διάθεση της ζωής τους. Αυτό συμβαίνει επειδή ζουν μόνο μέσα στη χάρη του Θεού και δεν έχουν ακόμη αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τα κριτήρια τα οποία πρέπει να πληρούν οι άνθρωποι ούτως ώστε να αξιοποιούνται από τον Θεό είναι τα εξής: Η καρδιά τους στρέφεται προς τον Θεό, επωμίζονται το φορτίο των λόγων του Θεού, η καρδιά τους είναι γεμάτη λαχτάρα και έχουν αποφασίσει να αναζητήσουν την αλήθεια. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και συχνά αποκτούν διαφώτιση και φώτιση. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιεί ο Θεός εμφανίζονται εξωτερικά να είναι παράλογοι και να μην έχουν κανονικές σχέσεις με τους άλλους, αν και μιλάνε με ευγένεια, δεν μιλάνε απρόσεκτα και μπορούν πάντα να κρατούν την καρδιά τους γαλήνια ενώπιον του Θεού. Ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου είναι επαρκές για να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα. Αυτός ο «παράλογος» άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός, μοιάζει να μην έχει κανονικές σχέσεις με τους άλλους και δεν δίνει τη δέουσα προσοχή στην εξωτερική έκφραση της αγάπης ή της άσκησης, αλλά όταν επικοινωνεί πνευματικά θέματα, είναι σε θέση να ανοίγει την καρδιά του και να παρέχει ανιδιοτελώς στους άλλους τη φώτιση και τη διαφώτιση που έχει αποκτήσει από την πραγματική εμπειρία του ενώπιον του Θεού. Έτσι εκφράζει την αγάπη του για τον Θεό και ικανοποιεί το θέλημα του Θεού. Όταν όλοι οι άλλοι τον συκοφαντούν και τον γελοιοποιούν, είναι σε θέση να αποφεύγει να ελέγχεται από έξωθεν ανθρώπους, ζητήματα ή πράγματα, και μπορεί να παραμένει γαλήνιος ενώπιον του Θεού. Ένα τέτοιο πρόσωπο φαίνεται να έχει τη δική του μοναδική διορατικότητα. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι, η καρδιά του δεν εγκαταλείπει ποτέ τον Θεό. Όταν οι άλλοι κουβεντιάζουν χαρούμενα και καλαμπουρίζουν, η καρδιά του παραμένει ενώπιον του Θεού, αναλογίζεται τον λόγο του Θεού ή απευθύνει σιωπηλά προσευχή στον Θεό μέσα στην καρδιά του, αναζητώντας τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν δίνει σημασία στη διατήρηση κανονικών σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους. Ένα τέτοιο πρόσωπο φαίνεται να μην έχει φιλοσοφία για τη ζωή. Από έξω, αυτό το πρόσωπο είναι ζωντανό, αξιολάτρευτο και αθώο, αλλά κατέχει και μια αίσθηση ηρεμίας. Αυτή είναι η ομοιότητα του είδους του ατόμου που χρησιμοποιεί ο Θεός. Πράγματα όπως η φιλοσοφία για τη ζωή ή η «κοινή λογική» απλώς δεν λειτουργούν σε αυτόν τον τύπο ανθρώπου· αυτός ο τύπος ανθρώπου έχει αφιερώσει ολόκληρη την καρδιά του στον λόγο του Θεού, και φαίνεται να έχει μόνο τον Θεό στην καρδιά του. Αυτός είναι ο τύπος του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός αναφέρεται ως άνθρωπο «χωρίς λογική», και είναι ακριβώς ο τύπος ανθρώπου που χρησιμοποιεί ο Θεός. Το χαρακτηριστικό ενός ατόμου που χρησιμοποιείται από τον Θεό είναι: Ανεξαρτήτως χρόνου και τόπου, η καρδιά του είναι πάντα ενώπιον του Θεού και, ανεξάρτητα από το πόσο ανήθικοι είναι οι άλλοι, πόσο παραδίδονται στη λαγνεία και στη σάρκα τους, η καρδιά του παραμένει διαρκώς με τον Θεό και ο ίδιος δεν ακολουθεί το πλήθος. Μόνο αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι κατάλληλος για χρήση από τον Θεό και μόνο αυτός ο τύπος ανθρώπου οδηγείται στην τελείωση από το Άγιο Πνεύμα. Εάν δεν είσαι σε θέση να επιτύχεις αυτά τα πράγματα, τότε δεν έχεις τα προσόντα να αποκτηθείς από τον Θεό και να τελειωθείς από το Άγιο Πνεύμα.

Εάν θέλεις να έχεις μια κανονική σχέση με τον Θεό, τότε η καρδιά σου πρέπει να στραφεί στον Θεό. Έχοντας αυτό ως βάση, θα έχεις μια κανονική σχέση και με τους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχεις κανονική σχέση με τον Θεό, τότε ανεξάρτητα από το τι κάνεις για να διατηρήσεις τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά εργάζεσαι ή πόση ενέργεια καταβάλλεις, όλα θα σχετίζονται απλώς με μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή. Διατηρείς τη θέση σου μεταξύ των ανθρώπων μέσα από μια ανθρώπινη προοπτική και μια ανθρώπινη φιλοσοφία, έτσι ώστε να σε επαινούν οι άνθρωποι, αλλά δεν ακολουθείς τον λόγο του Θεού για να δημιουργήσεις κανονικές σχέσεις με τους ανθρώπους. Εάν δεν εστιάζεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, αλλά διατηρείς μια κανονική σχέση με τον Θεό, αν είσαι πρόθυμος να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό και να μάθεις να Τον υπακούς, τότε, φυσικά, οι σχέσεις σου με όλους τους ανθρώπους θα γίνουν κανονικές. Με αυτόν τον τρόπο, οι σχέσεις αυτές δεν εδραιώνονται στη σάρκα, αλλά πάνω στην αγάπη του Θεού. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου σαρκικές αλληλεπιδράσεις, αλλά στο πνεύμα υπάρχει συναναστροφή, αμοιβαία αγάπη, αμοιβαία παρηγοριά και φροντίδα του ενός για τον άλλο. Όλα αυτά γίνονται βάσει μιας καρδιάς που ικανοποιεί τον Θεό. Αυτές οι σχέσεις δεν διατηρούνται στηριζόμενες σε μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή, αλλά διαμορφώνονται πολύ φυσικά κουβαλώντας ένα φορτίο για τον Θεό. Δεν απαιτούν ανθρωπογενή προσπάθεια. Πρέπει μόνο να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές του λόγου του Θεού. Είσαι πρόθυμος να μεριμνάς για το θέλημα του Θεού; Είσαι πρόθυμος να είσαι άνθρωπος «χωρίς λογική» ενώπιον του Θεού; Είσαι πρόθυμος να δώσεις εξ ολοκλήρου την καρδιά σου στον Θεό και να ξεχάσεις τη θέση σου ανάμεσα στους ανθρώπους; Από όλους τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις επαφή, με ποιους έχεις τις καλύτερες σχέσεις; Με ποιους έχεις τις χειρότερες σχέσεις; Είναι κανονικές οι σχέσεις σου με τους ανθρώπους; Αντιμετωπίζεις όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο; Οι σχέσεις σου με τους άλλους συντηρούνται σύμφωνα με τη φιλοσοφία σου για τη ζωή ή οικοδομούνται πάνω στην αγάπη του Θεού; Όταν κάποιος δεν δίνει την καρδιά του στον Θεό, τότε το πνεύμα του αμβλύνεται, γίνεται απαθές και ασυνείδητο. Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος δεν θα καταλάβει ποτέ τα λόγια του Θεού και δεν θα έχει ποτέ κανονική σχέση με τον Θεό· η διάθεση αυτού του είδους ανθρώπου δεν θα αλλάξει ποτέ. Η αλλαγή της διάθεσης κάποιου είναι η διαδικασία του να δώσει κάποιος την καρδιά του εξ ολοκλήρου στον Θεό και να λάβει διαφώτιση και φώτιση από τα λόγια του Θεού. Το έργο του Θεού μπορεί να επιτρέψει σε κάποιον να εισέλθει ενεργά, καθώς και να του επιτρέψει να απαλλαγεί από τις αρνητικές πτυχές του αφού αποκτήσει γνώσεις σχετικά με αυτές. Όταν φτάσεις στο σημείο να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό, τότε θα είσαι σε θέση να αντιληφθείς κάθε ανεπαίσθητη κίνηση μέσα στο πνεύμα σου και θα γνωρίζεις κάθε διαφώτιση και φώτιση που λαμβάνεις από τον Θεό. Κράτα το αυτό, και θα εισέλθεις σταδιακά στο μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωση από το Άγιο Πνεύμα. Όσο πιο γαλήνια μπορεί να είναι η καρδιά σου ενώπιον του Θεού, τόσο πιο ευαίσθητο και ντελικάτο θα είναι το πνεύμα σου και τόσο περισσότερο θα είναι σε θέση να αντιληφθεί πώς συγκινείται από το Άγιο Πνεύμα, και κατόπιν η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο κανονική. Μια κανονική σχέση μεταξύ των ανθρώπων δημιουργείται όταν δίνουν την καρδιά τους στον Θεό, και όχι μέσω ανθρώπινης προσπάθειας. Χωρίς τον Θεό στην καρδιά τους, οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι απλώς σχέσεις της σάρκας. Δεν είναι κανονικές, αλλά αντιθέτως, υποκύπτουν στη λαγνεία. Είναι σχέσεις τις οποίες ο Θεός απεχθάνεται, τις οποίες αποστρέφεται. Εάν λες ότι το πνεύμα σου έχει συγκινηθεί, αλλά διαρκώς θέλεις να συναναστρέφεσαι ανθρώπους τους οποίους συμπαθείς, τους οποίους εκτιμάς, ενώ εάν υπάρχει κάποιος άλλος που αναζητά, αλλά δεν τον συμπαθείς, και μάλιστα είσαι προκατειλημμένος εναντίον του και δεν είσαι διατεθειμένος να συζητήσεις με αυτόν, αυτό είναι επιπλέον απόδειξη ότι είσαι υποχείριο των συναισθημάτων σου και δεν έχεις σε καμία περίπτωση κανονική σχέση με τον Θεό. Προσπαθείς να εξαπατήσεις τον Θεό και να συγκαλύψεις τη δική σου ασχήμια. Ακόμα κι αν μπορείς να μοιραστείς κάτι που έχεις κατανοήσει, αλλά έχεις λανθασμένες προθέσεις, τότε ό,τι κάνεις είναι καλό μόνο σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα. Ο Θεός δεν θα σε επαινέσει —ενεργείς σύμφωνα με τη σάρκα, όχι σύμφωνα με το φορτίο του Θεού. Αν είσαι σε θέση να γαληνέψεις την καρδιά σου μπροστά στον Θεό και να έχεις κανονικές αλληλεπιδράσεις με όλους όσοι αγαπούν τον Θεό, μόνο τότε είσαι κατάλληλος προς χρήση από τον Θεό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πώς συσχετίζεσαι με τους άλλους, δεν θα το κάνεις σύμφωνα με μια φιλοσοφία για τη ζωή, αλλά ενώπιον του Θεού, ζώντας με τρόπο τέτοιον που θα μεριμνάς για το φορτίο Του. Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσά σας; Είναι οι σχέσεις σου με τους άλλους πραγματικά κανονικές; Σε τι βάση οικοδομούνται; Πόσες φιλοσοφίες για τη ζωή υπάρχουν μέσα σου; Έχουν αποβληθεί; Εάν η καρδιά σου δεν μπορεί να στραφεί εξ ολοκλήρου στον Θεό, τότε δεν είσαι του Θεού —προέρχεσαι από τον Σατανά και τελικά θα επιστραφείς στον Σατανά. Δεν είσαι άξιος να ανήκεις στον λαό του Θεού. Όλα αυτά πρέπει να τα αναλογιστείς προσεκτικά.