Το έργο στο μυαλό του ανθρώπου μπορεί πολύ εύκολα να το επιτύχει ο άνθρωπος. Οι πάστορες και οι επικεφαλής στον θρησκευτικό κόσμο, για παράδειγμα, βασίζονται στα χαρίσματα και τη θέση τους για να κάνουν το έργο τους. Οι άνθρωποι που τους ακολουθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μολυνθούν από τα χαρίσματά τους και θα επηρεαστούν από το είναι κάποιων. Επικεντρώνονται στα χαρίσματα, στις ικανότητες και στη γνώση των ανθρώπων και δίνουν προσοχή σε υπερφυσικά πράγματα και σε πολλά βαθιά, μη ρεαλιστικά δόγματα (βέβαια, αυτά τα βαθιά δόγματα είναι ανέφικτα). Δεν επικεντρώνονται στις αλλαγές στις διαθέσεις των ανθρώπων, αλλά στην εκπαίδευση των ανθρώπων για να κηρύττουν και να εργάζονται, βελτιώνοντας τη γνώση των ανθρώπων και τα άφθονα θρησκευτικά δόγματά τους. Δεν επικεντρώνονται στο πόσο μεταβάλλεται η διάθεση των ανθρώπων ούτε στο πόσα πράγματα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι από την αλήθεια. Δεν ασχολούνται με την ουσία των ανθρώπων, πολύ λιγότερο δε, προσπαθούν να γνωρίσουν τις κανονικές και μη καταστάσεις του ανθρώπου. Δεν αντικρούουν τις αντιλήψεις των ανθρώπων, ούτε τις αποκαλύπτουν, πολύ λιγότερο δε, κλαδεύουν τους ανθρώπους για τις ελλείψεις ή τις διαφθορές τους. Οι περισσότεροι που τους ακολουθούν υπηρετούν με τα χαρίσματά τους, και το μόνο που μεταδίδουν είναι θρησκευτικές αντιλήψεις και θεολογικές θεωρίες, οι οποίες είναι εκτός πραγματικότητας και εντελώς ανίκανες να προσδώσουν ζωή στους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, η ουσία του έργου τους είναι η καλλιέργεια του ταλέντου, η μετατροπή ενός ατόμου που δεν έχει τίποτα σε έναν ταλαντούχο απόφοιτο ιερατικής σχολής, ο οποίος αργότερα θα συνεχίζει να εργάζεται και να ηγείται. Μπορείς να διακρίνεις κάποιον νόμο στα έξι χιλιάδες χρόνια ύπαρξης του έργου του Θεού; Υπάρχουν πολλοί κανόνες και περιορισμοί στο έργο που κάνει ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ δογματικός. Συνεπώς, αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι κάποια γνώση και συνειδητοποιήσεις που βρίσκονται μέσα στο εύρος της εμπειρίας του. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκφράσει κάτι διαφορετικό από αυτό. Οι εμπειρίες ή οι γνώσεις του ανθρώπου δεν προκύπτουν από τα έμφυτα χαρίσματα ή το ένστικτό του· αναδύονται λόγω της καθοδήγησης και της άμεσης ποίμανσης του Θεού. Ο άνθρωπος έχει μόνο την ικανότητα να δεχθεί αυτήν την ποίμανση, αλλά όχι να εκφράσει άμεσα τι είναι η θεϊκή φύση. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι η πηγή· μπορεί να είναι μόνο ένα δοχείο που δέχεται νερό από την πηγή. Αυτό είναι το ανθρώπινο ένστικτο, η ικανότητα που θα πρέπει να έχει κανείς ως άνθρωπος. Αν κάποιος χάσει την ικανότητα που του επιτρέπει να δέχεται τον λόγο του Θεού και χάσει το ανθρώπινο ένστικτο, αυτός χάνει επίσης αυτό που είναι το πιο πολύτιμο, καθώς και το καθήκον του δημιουργημένου ανθρώπου. Αν κάποιος δεν έχει γνώση ή εμπειρία του λόγου του Θεού ή του έργου Του, ο άνθρωπος αυτός χάνει το καθήκον του, το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί ως δημιουργημένο ον και χάνει την αξιοπρέπεια ενός δημιουργημένου όντος. Το ένστικτο του Θεού είναι αυτό που θα εκφράσει τι είναι η θεϊκή φύση, είτε εκφράζεται στη σάρκα είτε απευθείας από το Πνεύμα· αυτή είναι η διακονία του Θεού. Ο άνθρωπος εκφράζει τη δική του εμπειρία ή γνώση (δηλαδή εκφράζει αυτό που είναι) κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού ή αργότερα· αυτό είναι το ένστικτο και το καθήκον του ανθρώπου, και είναι αυτό που θα πρέπει να επιτύχει ο άνθρωπος. Αν και η έκφραση του ανθρώπου είναι πολύ κατώτερη από αυτή που εκφράζει ο Θεός και παρόλο που η έκφραση του ανθρώπου δεσμεύεται από πολλούς κανόνες, ο άνθρωπος πρέπει να εκπληρώσει το καθήκον του και θα πρέπει να εκπληρώνει και να κάνει ό,τι πρέπει να κάνει. Ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι ανθρώπινα εφικτό για να εκπληρώσει το καθήκον του και δεν θα πρέπει να έχει ούτε καν την παραμικρή επιφύλαξη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου