Εκείνο που πρέπει να επιτύχει κάθε άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό είναι να κατανοήσει τον σκοπό του έργου του Θεού, την επίδραση που μπορεί να έχει στον άνθρωπο, και το θέλημα του Θεού απέναντι στον άνθρωπο. Τώρα εκείνο που όλοι οι άνθρωποι στερούνται είναι η γνώση του έργου του Θεού. Ο άνθρωπος ούτε αντιλαμβάνεται, ούτε κατανοεί ακριβώς τι συνιστούν οι πράξεις του Θεού στους ανθρώπους, όλο το έργο του Θεού, και το θέλημα του Θεού από καταβολής κόσμου. Αυτή η αδυναμία δεν είναι κάτι που απλώς παρατηρείται στον θρησκευτικό κόσμο, αλλά επιπλέον σε όλους τους πιστούς του Θεού. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα που αληθινά θα δεις και θα αντιληφθείς τη σοφία του Θεού˙ όταν θα δεις όλες τις πράξεις του Θεού και θα αναγνωρίσεις τι είναι ο Θεός και τι έχει˙ όταν θα δεις την αφθονία Του, τη σοφία Του, το θαύμα Του, και όλο το έργο Του για τον άνθρωπο, τότε είναι που θα έχεις επιτύχει τη σωστή πίστη στον Θεό. Όταν λέμε ότι ο Θεός τα περικλείει όλα και είναι σε μεγάλη αφθονία, τι εννοούμε λέγοντας ότι τα περικλείει όλα; Και τι σημαίνει αφθονία; Αν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, τότε δεν μπορείς να θεωρηθείς ένας πιστός του Θεού. Γιατί λέγω ότι οι άνθρωποι στον θρησκευτικό κόσμο που δεν πιστεύουν στον Θεό και κάνουν διαβολικές πράξεις είναι όμοιοι με τον διάβολο; Όταν λέω ότι κάνουν διαβολικές πράξεις, είναι γιατί δεν κατανοούν το θέλημα του Θεού και δεν αντιλαμβάνονται τη σοφία Του. Σε καμία περίπτωση ο Θεός δεν τους αποκαλύπτει τις πράξεις Του. Είναι τυφλοί άνθρωποι, που δεν βλέπουν τα έργα του Θεού. Είναι εκείνοι που ο Θεός έχει εγκαταλείψει και δεν απολαμβάνουν καθόλου τη φροντίδα και την προστασία του Θεού, πόσο μάλλον το έργο του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που είναι χωρίς το έργο του Θεού είναι διαβολικοί και βρίσκονται σε αντίθεση με τον Θεό. Εκείνοι που λέγω ότι βρίσκονται σε αντίθεση με τον Θεό είναι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό, αυτοί που αναγνωρίζουν τον Θεό με ανούσιες λέξεις χωρίς να Τον γνωρίζουν, αυτοί που ακολουθούν τον Θεό αλλά παρόλα αυτά δεν Τον υπακούν, και αυτοί που απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού αλλά δεν μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για Εκείνον. Ο άνθρωπος αν δεν κατανοήσει το σκοπό του έργου του Θεού και το έργο του Θεού για τον άνθρωπο, δεν θα είναι σε συμφωνία με την καρδιά του Θεού, και δεν θα μπορεί να καταθέσει μαρτυρία στον Θεό. Η αιτία που ο άνθρωπος αντιμάχεται τον Θεό πηγάζει αφενός μεν από τη φαυλότητα του ανθρώπου, και αφετέρου από την άγνοια για τον Θεό και από την έλλειψη κατανόησης των αρχών που διέπουν το έργο του Θεού και το θέλημά Του για τον άνθρωπο. Αυτά τα δύο θέματα συγχωνεύονται σε μια ιστορία αντίστασης του ανθρώπου στον Θεό. Οι πρωτάρηδες στην πίστη αντιτίθενται στον Θεό γιατί κάτι τέτοιες αντιθέσεις είναι στη φύση τους, ενώ η αντίθεση απέναντι στον Θεό ανθρώπων που έχουν υπάρξει πιστοί για πολλά χρόνια είναι αποτέλεσμα της άγνοιάς τους για τον Θεό, και της διεφθαρμένης διάθεσης τους. Την εποχή που ο Θεός δεν είχε ακόμα ενσαρκωθεί, το κριτήριο για το αν κάποιος αντιτίθετο στον Θεό ήταν αν ακολουθούσε τους νόμους που όριζε ο Θεός στον ουρανό. Για παράδειγμα, κατά την Εποχή των Νόμων, όποιος δεν ακολουθούσε τους νόμους του Ιεχωβά ήταν αντίθετος με τον Θεό. Όποιος έκλεβε τις προσφορές προς τον Ιεχωβά, και όποιος ήταν εχθρός με τους εκλεκτούς του Ιεχωβά ήταν εχθρός του Θεού και έπρεπε να θανατωθεί με λιθοβολισμό. Όποιος δεν σεβόταν τη μητέρα του και τον πατέρα του, και όποιος χτυπούσε ή έβριζε κάποιον, θεωρείτο ότι δεν υπάκουε στους νόμους. Και όλοι όσοι δεν υπάκουαν στους νόμους του Ιεχωβά ήταν ενάντια σ’ Εκείνον. Αυτό δεν ίσχυε πια κατά την Εποχή της Χάριτος, όπου τότε όποιος ήταν ενάντια στον Ιησού ήταν και ενάντια στον Θεό, και όποιος δεν ακολουθούσε τους λόγους του Χριστού ήταν εναντίον του Θεού. Εκείνη την εποχή, ο όρος αντίθεση προς τον Θεό έγινε πιο σαφής και πιο πραγματικός. Την εποχή που ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, το κριτήριο για το αν ο άνθρωπος ήταν αντίθετος με τον Θεό ήταν βασισμένο στο αν ο άνθρωπος λάτρευε και θαύμαζε τον αόρατο Θεό στον ουρανό. Ο όρος αντίθεση προς τον Θεό την εποχή εκείνη δεν ήταν τόσο πραγματικός, γιατί ο άνθρωπος τότε δεν ήταν ικανός ούτε να δει τον Θεό ούτε να γνωρίζει την εικόνα του Θεού ή το πώς Εκείνος εργαζόταν και μιλούσε. Ο άνθρωπος δεν είχε αντίληψη του Θεού και πίστευε στον Θεό με ασάφεια, καθώς Εκείνος δεν είχε παρουσιαστεί στον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν, όπως και να πίστευαν οι άνθρωποι στον Θεό με τη φαντασία τους, ο Θεός δεν τιμωρούσε τον άνθρωπο ούτε του ζητούσε πολλά, καθώς ο άνθρωπος δεν μπορούσε καθόλου να δει τον Θεό. Όταν ο Θεός ενσαρκώνεται και θα έρθει στη γη, να εργασθεί ανάμεσα στους ανθρώπους, όλοι θα δουν τον Θεό και θα ακούσουν τον λόγο Του, και όλοι θα δουν τις πράξεις του ενσαρκωμένου Θεού. Εκείνη την ώρα όλες οι αντιλήψεις του ανθρώπου θα διαλυθούν και δεν θα μείνει τίποτε παρά μόνο αφρός. Όσο για εκείνους που βλέπουν την ενσάρκωση του Θεού, όλοι όσοι έχουν υπακοή στις καρδιές τους δεν θα καταδικαστούν, ενώ εκείνοι που από σκοπού είναι ενάντια σ’ Εκείνον θα πρέπει να θεωρηθούν αντίπαλοι του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αντίχριστοι και είναι εχθροί που εκούσια στέκονται εναντίον του Θεού. Εκείνοι που έχουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό αλλά ευχαρίστως υπακούν δεν θα καταδικαστούν. Ο Θεός καταδικάζει τον άνθρωπο για τις προθέσεις του και τις πράξεις του και ποτέ για τις σκέψεις του και τις ιδέες του. Εάν ο άνθρωπος καταδικαζόταν με τέτοια κριτήρια, τότε κανένας δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τα οργισμένα χέρια του Θεού. Εκείνοι που εκούσια εναντιώνονται στον ενσαρκωμένο Θεό θα καταδικαστούν για την ανυπακοή τους. Η εκούσια εναντίωση τους στον Θεό πηγάζει από τις αντιλήψεις που έχουν αυτοί για Εκείνον, και έχουν σαν αποτέλεσμα την διατάραξη του έργου του Θεού. Αυτού του είδους οι άνθρωποι εν γνώσει τους αντιστέκονται και καταστρέφουν το έργο του Θεού. Όχι μόνο έχουν αντιλήψεις για τον Θεό, αλλά πράττουν και εκείνο που ενοχλεί το έργο Του, και αυτός είναι ο λόγος όπου τέτοιου είδους άνθρωποι θα πρέπει να καταδικαστούν. Εκείνοι που δεν έχουν την πρόθεση να ενοχλήσουν το έργο του Θεού με τις πράξεις τους δεν θα καταδικαστούν ως αμαρτωλοί, διότι θεωρείται ότι είναι σε θέση να υπακούσουν με τη θέληση τους και να μην δημιουργήσουν αναστάτωση και ενόχληση. Αυτοί δεν θα πρέπει να καταδικαστούν. Εντούτοις, εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει για πολλά χρόνια τα έργα του Θεού και συνεχίζουν να διατηρούν τις αντιλήψεις τους για τον Θεό και παραμένουν ανίκανοι να γνωρίσουν το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, και παρόλα τα πολλά χρόνια εμπειρίας συνεχίζουν να διατηρούν πολλές αντιλήψεις για τον Θεό και δεν είναι ακόμα σε θέση να γνωρίσουν τον Θεό, τότε ακόμα και αν δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα με τόσες πολλές αντιλήψεις για τον Θεό μέσα στην καρδιά τους, και ακόμα και αν αυτές οι αντιλήψεις δεν είναι εμφανείς, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πουθενά χρήσιμοι στο έργο του Θεού. Δεν έχουν την ικανότητα να κηρύξουν τον λόγο του Θεού ή να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί για τίποτα και είναι ηλίθιοι. Επειδή δεν γνωρίζουν τον Θεό και δεν είναι σε θέση να αποτινάξουν τις αντιλήψεις τους για τον Θεό, είναι καταδικασμένοι. Αυτό μπορεί να ειπωθεί ως εξής: Δεν είναι ασύνηθες οι πρωτάρηδες της πίστης να έχουν αντιλήψεις για τον Θεό ή να μη γνωρίζουν τίποτε για Εκείνον, δεν είναι όμως φυσιολογικό εκείνοι που για πολλά χρόνια ήταν πιστοί και γνωρίζουν καλά το έργο του Θεού να διατηρούν τέτοιες αντιλήψεις, και ακόμα περισσότερο τέτοιοι άνθρωποι να μη γνωρίζουν τον Θεό. Το αποτέλεσμα αυτής της ανωμαλίας είναι αυτοί οι άνθρωποι να καταδικαστούν. Τέτοιοι ανώμαλοι άνθρωποι δεν είναι ικανοί για τίποτα. Είναι εκείνοι που αντιτίθενται στον Θεό περισσότερο και που έχουν ματαίως απολαύσει τη χάρη του Θεού. Όλοι αυτοί στο τέλος θα πρέπει να εξαλειφθούν!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που εναντιώνονται στον Θεό