I

Στον δρόμο της πίστης στον Θεό, πολλοί άνθρωποι μπορούν να μιλάνε για πολλή γνώση, αλλά τη στιγμή του θανάτου τους, τα μάτια τους βουρκώνουν και μισούν τον εαυτό τους που ξόδεψαν μια ολόκληρη ζωή κι έζησαν ως τα βαθιά γεράματα για το τίποτα. Απλώς κατανοούν δόγματα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό· απλώς τρέχουν πέρα δώθε επιφανειακά, πολυάσχολοι σαν μέλισσες, και μόνο μόλις βρεθούν στο χείλος του θανάτου, κατανοούν τελικά ότι τους λείπει η πραγματική μαρτυρία, ότι δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό. Και δεν είναι άραγε, τότε, πολύ αργά; Γιατί να μην αδράξεις τη μέρα και να επιδιώξεις την αλήθεια που αγαπάς; Γιατί να περιμένεις μέχρι αύριο; Αν, στη ζωή σου, δεν υποφέρεις για την αλήθεια ούτε επιζητείς να την κερδίσεις, μήπως αυτό σημαίνει ότι επιθυμείς να νιώσεις μεταμέλεια την ώρα του θανάτου σου; Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί να πιστεύεις στον Θεό;

II

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά θέματα στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τον Θεό αν αφιερώσουν έστω και την ελάχιστη προσπάθεια. Μόνο επειδή το μυαλό των ανθρώπων είναι συνέχεια θολωμένο, δεν μπορούν εκείνοι να πράττουν για χάρη του Θεού και συνεχώς τρέχουν για χάρη της σάρκας, χωρίς να καταφέρνουν τίποτα στο τέλος. Γι' αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι πλήττονται συνεχώς από προβλήματα και δυσκολίες. Αυτά δεν είναι άραγε τα βασανιστήρια του Σατανά; Αυτή δεν είναι άραγε η διαφθορά της σάρκας; Δεν θα πρέπει να προσπαθείς να ξεγελάς τον Θεό με λόγια του αέρα. Αντίθετα, πρέπει να προβαίνεις σε απτές πράξεις. Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου —τι νόημα θα είχε αυτό; Τι μπορείς να κερδίσεις αν ζεις για χάρη της σάρκας σου και μοχθείς για το κέρδος και τη φήμη;

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 1: "Η εμφάνιση και το έργο του Θεού", Οφείλεις να ζεις για την αλήθεια αφού πιστεύεις στον Θεό