I

Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία, η οποία δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου ούτε μεταβάλλεται από αλλαγές της γεωγραφικής θέσης. Η έμφυτη διάθεσή Του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, δεν αλλάζει η ουσία Του ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που εκπέμπει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, δεν αλλάζει η αρχή πίσω από τον θυμό Του ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι από τη διάθεσή Του προκύπτουν διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του προσβάλλει τη διάθεσή Του.

II

Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον ανταγωνίζεται και βάζει σε πειρασμό τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος ανταγωνίζεται τον Θεό, όταν ο άνθρωπος βάζει συνεχώς σε πειρασμό την οργή του Θεού, τότε ακριβώς είναι που δρα ανεξέλεγκτη η αμαρτία —σε τέτοιες στιγμές, η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού αποτελεί σύμβολο του ότι όλες οι μοχθηρές δυνάμεις θα πάψουν να υπάρχουν, σύμβολο του ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού και της οργής Του.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 2: "Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό", Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄