I

Πολλοί από όσους ακολουθούν τον Θεό ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κερδίσουν ευλογίες ή θα αποτρέψουν τη συμφορά. Μόλις γίνεται μνεία για το έργο και τη διαχείριση του Θεού, σιωπούν και χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Νομίζουν ότι η κατανόηση τέτοιων ανιαρών ζητημάτων δεν θα βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί ούτε θα προσφέρει κάποιο όφελος. Κατά συνέπεια, μολονότι έχουν ακούσει πληροφορίες για τη διαχείριση του Θεού, την προσεγγίζουν με έλλειψη σοβαρότητας. Δεν τη βλέπουν ως κάτι πολύτιμο που πρέπει να αποδεχθούν ούτε, βέβαια, την κατανοούν ως μέρος της ζωής τους. Ο σκοπός με τον οποίο αυτού του είδους οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό είναι πολύ απλός· το κάνουν για έναν και μόνο στόχο: να λαμβάνουν ευλογίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπαίνουν στον κόπο να προσέξουν οτιδήποτε άλλο που δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτόν τον στόχο.

II

Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι μόνο μια σχέση απροκάλυπτης ιδιοτέλειας. Είναι σχέση μεταξύ κάποιου που δέχεται και κάποιου που παραχωρεί ευλογίες. Είναι η σχέση μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη. Ο εργαζόμενος δουλεύει σκληρά μόνο για να λαμβάνει τις ανταμοιβές που παρέχει ο εργοδότης. Δεν υπάρχει συγγενική στοργή σε μια τέτοια σχέση που βασίζεται στο συμφέρον, μόνο συναλλαγή. Δεν αγαπάει ούτε αγαπιέται κανείς, υπάρχει μόνο φιλανθρωπία και έλεος. Δεν υπάρχει κατανόηση, μόνο αβοήθητη καταπιεσμένη αγανάκτηση και εξαπάτηση. Δεν υπάρχει οικειότητα, μόνο ένα αγεφύρωτο χάσμα. Τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, ποιος μπορεί να αναστρέψει μια τέτοια πορεία; Και πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να καταλάβουν πραγματικά πόσο κρίσιμη έχει γίνει αυτή η σχέση; Όταν οι άνθρωποι πλέουν στην αγαλλίαση του να ευλογούνται, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο ντροπιαστική και άσχημη είναι μια τέτοια σχέση με τον Θεό.

Από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού