I

Έχουν περάσει αρκετές χιλιάδες χρόνια,

και η ανθρωπότητα ακόμα χαίρεται το φως και τον αέρα που τους δόθηκε από τον Θεό.

Η ανθρωπότητα συνεχίζει να αναπνέει από την ανάσα του ίδιου του Θεού,

η ανθρωπότητα συνεχίζει να χαίρεται τα λουλούδια, τα πουλιά, τα ψάρια και τα έντομα

που δημιούργησε ο Θεός

και χαίρεται όλα τα πράγματα που της παρέχει ο Θεός.

Η μέρα και η νύχτα συνεχίζουν να αντικαθιστούν η μία την άλλη.

Οι τέσσερεις εποχές εναλλάσσονται ως συνήθως.

Οι χήνες που πετούν στον ουρανό μεταναστεύουν τον χειμώνα

και πάλι επιστρέφουν την επόμενη άνοιξη.

Τα ψάρια στο νερό δεν φεύγουν ποτέ από τα ποτάμια και τις λίμνες —από το σπίτι τους.

II

Τα τζιτζίκια στη γη τραγουδούν με την ψυχή τους το καλοκαίρι,

οι γρύλοι στο χορτάρι σιγομουρμουρίζουν απαλά παρέα με τον άνεμο το φθινόπωρο,

οι χήνες μαζεύονται σε κοπάδια ενώ οι αετοί παραμένουν μοναχικοί.

Οι αγέλες των λιονταριών συντηρούνται με το κυνήγι.

Τα ελάφια δεν μπορούν να αποχωριστούν το γρασίδι και τα λουλούδια…

Κάθε είδος ζωντανού οργανισμού ανάμεσα σ' όλα τα πράγματα

αναχωρεί και επιστρέφει, και πάλι αναχωρεί

και ένα εκατομμύριο αλλαγές συντελούνται στο δευτερόλεπτο

—αλλά εκείνο που δεν αλλάζει είναι τα ένστικτά τους και οι νόμοι της επιβίωσης.

Όλα ζουν με τη μέριμνα και τη θρέψη του Θεού

και κανένας δεν μπορεί ν' αλλάξει τα ένστικτά τους

και ούτε κανείς μπορεί να τους χαλάσει τους νόμους της επιβίωσης.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 2: "Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό", Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄