Μέρος τρίτο

Πώς ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου και το πρότυπο με το οποίο καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου

Προτού φτάσεις σε κάποια από τις απόψεις σου ή σε ένα από τα συμπεράσματά σου, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τη στάση του Θεού απέναντί σου, τι σκέφτεται ο Θεός, και στη συνέχεια να αποφασίσεις για το αν η σκέψη σου είναι σωστή ή όχι. Ο Θεός δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ μονάδες χρόνου, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου, ούτε και έχει χρησιμοποιήσει ποτέ την ποσότητα των δεινών που υπέστη κάποιος, για να καθορίσει το αποτέλεσμά του. Τότε τι χρησιμοποιεί ο Θεός ως πρότυπο για τον καθορισμό του αποτελέσματος του ανθρώπου; Προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ατόμου, κάνει χρήση χρονικών μονάδων —τούτο συμβαδίζει περισσότερο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Και υπάρχουν και εκείνα τα άτομα που βλέπετε συχνά, εκείνοι που, κάποια στιγμή, αφιέρωσαν πολλά, δαπάνησαν πολλά, πλήρωσαν πολλά, υπέφεραν πολλά. Αυτοί είναι αυτοί που, κατά την άποψή σας, μπορούν να σωθούν από τον Θεό. Όλα αυτά που δείχνουν οι εν λόγω άνθρωποι, όλα όσα βιώνουν, αποτελούν ακριβώς την αντίληψη της ανθρωπότητας για το πρότυπο με το οποίο ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από ό,τι πιστεύετε, δεν θα αναφέρω ένα προς ένα τα παραδείγματα αυτά. Εν ολίγοις, εφόσον δεν αποτελεί πρότυπο της ίδιας της σκέψης του Θεού, τότε προέρχεται από τη φαντασία του ανθρώπου και είναι όλο προσωπική του αντίληψη. Ποια είναι η συνέπεια της τυφλής επιμονής στην ατομική σου αντίληψη και φαντασία; Προφανώς, η συνέπεια δεν μπορεί να είναι άλλη από την απόρριψή σου από τον Θεό. Τούτο οφείλεται στο ότι συνεχώς κομπάζεις για τα προσόντα σου ενώπιον του Θεού, Τον ανταγωνίζεσαι και διαφωνείς μαζί Του, και δεν προσπαθείς να κατανοήσεις πραγματικά τη σκέψη Του, ούτε προσπαθείς να κατανοήσεις τις προθέσεις και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Συνεχίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποδίδεις ύψιστες τιμές στον εαυτό σου, όχι στον Θεό. Πιστεύεις στον εαυτό σου· όχι στον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει αυτόν τον άνθρωπο, και δεν πρόκειται να σώσει αυτόν τον άνθρωπο. Εάν μπορείς να αφήσεις την άποψη αυτή, και στη συνέχεια να διορθώσεις τις λανθασμένες απόψεις του παρελθόντος· αν μπορείς να προχωράς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· αν, από εδώ και στο εξής, αρχίσεις να πράττεις τον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού· αν καταφέρεις να τιμάς τον Θεό ως τον σπουδαιότερο από όλα τα πράγματα· μη χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου ιδιοτροπίες, απόψεις ή πεποιθήσεις για να ορίσεις τον εαυτό σου ή τον Θεό. Και αντ’ αυτού, αναζητάς τις προθέσεις του Θεού από κάθε άποψη, επιτυγχάνεις συνειδητοποίηση και κατανόηση της στάσης του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα και χρησιμοποιείς το πρότυπο του Θεού για να Τον ικανοποιήσεις —θα ήταν υπέροχο! Διότι σημαίνει ότι πρόκειται να ξεκινήσεις να βαδίζεις στον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Αφού ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι, τις ιδέες και τις απόψεις τους, ως πρότυπο για να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου, τότε τι πρότυπο χρησιμοποιεί; Ο Θεός χρησιμοποιεί δοκιμασίες, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Υπάρχουν δύο πρότυπα για τη χρήση δοκιμασιών για τον προσδιορισμό του αποτελέσματος του ανθρώπου: Το πρώτο είναι ο αριθμός των δοκιμασιών στις οποίες υποβάλλονται οι άνθρωποι, και το δεύτερο είναι το αποτέλεσμα των ανθρώπων στις εν λόγω δοκιμασίες. Οι δύο αυτοί δείκτες καθορίζουν το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Τώρα θα επεξεργαστούμε τα δύο αυτά πρότυπα.

Πρώτα απ’ όλα, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια δοκιμασία από τον Θεό (σημείωση: Είναι πιθανό ότι στα μάτια σου η δοκιμασία αυτή να φαίνεται μικρή και ανάξια λόγου), ο Θεός θα σου δώσει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι τούτο είναι το χέρι του Θεού πάνω σου, και ότι ο Θεός έχει οργανώσει την περίσταση αυτή για εσένα. Όταν το ανάστημά σου είναι ανώριμο, ο Θεός θα οργανώσει δοκιμασίες, προκειμένου να σε δοκιμάσει. Οι δοκιμασίες αυτές θα αντιστοιχούν στο ανάστημα σου, σε αυτό που είσαι ικανός να κατανοήσεις, και σε αυτό που είσαι ικανός να αντέξεις. Ποιο μέρος σου να δοκιμάσεις; Δοκίμασε τη στάση σου απέναντι στον Θεό. Είναι τόσο σημαντική η στάση αυτή; Φυσικά και είναι! Ιδιαιτέρως σημαντική, μάλιστα! Επειδή η συγκεκριμένη στάση του ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα που θέλει ο Θεός, είναι και το πιο σημαντικό πράγμα σε ό,τι Τον αφορά. Διαφορετικά, ο Θεός δεν θα σπαταλούσε τις προσπάθειές Του στους ανθρώπους, ασχολούμενος με τέτοια έργα. Μέσω των δοκιμασιών αυτών, ο Θεός επιθυμεί να δει τη στάση σου απέναντί Του· θέλει να δει αν και κατά πόσο βρίσκεσαι στον σωστό μονοπάτι· και επιθυμεί να δει αν και κατά πόσο σέβεσαι τον Θεό και αποφεύγεις το κακό. Επομένως, ανεξάρτητα από το αν καταλαβαίνεις πολύ ή λίγο την αλήθεια τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα έρθεις και πάλι αντιμέτωπος με τη δοκιμασία του Θεού, και ανάλογα με οποιαδήποτε αύξηση του ποσοστού της αλήθειας που κατανοείς, ο Θεός θα συνεχίσει να οργανώνει αντίστοιχες δοκιμασίες για εσένα. Όταν βρίσκεσαι εκ νέου αντιμέτωπος με μια δοκιμασία, ο Θεός θέλει να δει αν και κατά πόσο η άποψη, οι ιδέες και η στάση σου προς τον Θεό υπέστησαν, εν τω μεταξύ, κάποια εξέλιξη. Κάποιοι λένε: «Γιατί ο Θεός θέλει πάντα να βλέπει τη στάση των ανθρώπων; Δεν έχει δει ο Θεός πώς κάνουν την αλήθεια πράξη; Γιατί εξακολουθεί να θέλει να δει τη στάση των ανθρώπων;» Τούτο αποτελεί μέγιστη ανοησία! Από τη στιγμή που ο Θεός προχωρά κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε και οι προθέσεις Του πρέπει να βρίσκονται εκεί. Ο Θεός πάντα παρατηρεί τους ανθρώπους από κοντά, παρακολουθώντας κάθε λέξη και πράξη τους, κάθε ενέργεια και κίνησή τους, ακόμα και κάθε σκέψη και ιδέα τους. Όλα όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους: οι καλές τους πράξεις, τα λάθη, οι παραβάσεις τους, ακόμα και οι εξεγέρσεις και οι προδοσίες τους —ο Θεός τα καταγράφει όλα ως αποδεικτικά στοιχεία για τον καθορισμό του αποτελέσματός τους. Καθώς το έργο του Θεού χτίζεται βήμα-βήμα, εσύ ακούς ολοένα και περισσότερη αλήθεια, λαμβάνεις ολοένα και περισσότερα θετικά πράγματα και θετικές πληροφορίες, καθώς και την πραγματικότητα της αλήθειας. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, οι απαιτήσεις του Θεού από εσένα θα αυξηθούν και εκείνες. Την ίδια στιγμή, ο Θεός θα οργανώσει σκληρότερες δοκιμασίες για εσένα. Στόχος του είναι να εξετάσει εάν και κατά πόσο η στάση σου προς τον Θεό έχει, εν τω μεταξύ, καταστεί ωριμότερη. Φυσικά, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, η άποψη που ο Θεός απαιτεί από εσένα, συμβαδίζει με την κατανόησή σου για την πραγματικότητα της αλήθειας.

Καθώς το ανάστημά σου βαθμιαία θα καθίσταται υψηλότερο, το πρότυπο που ο Θεός απαιτεί από εσένα, θα αυξηθεί και αυτό σταδιακά. Όταν είσαι ανώριμος, ο Θεός σου δίνει πολύ χαμηλό πρότυπο· όταν το ανάστημά σου καταστεί λίγο υψηλότερο, το πρότυπο που θα σου δώσει ο Θεός, θα είναι και αυτό λίγο πιο υψηλό. Ποια θα είναι, όμως, η συμπεριφορά του Θεού, αφού θα έχεις κατανοήσει ολόκληρη την αλήθεια; Ο Θεός θα σου δώσει να αντιμετωπίσεις ακόμη πιο σοβαρές δοκιμασίες. Μεταξύ των δοκιμασιών αυτών, εκείνο που ο Θεός θέλει να αποκτήσει, αυτό που θέλει να δει, είναι η βαθύτερη γνώση σου για τον Θεό και ο αληθινός σεβασμός σου. Τη δεδομένη στιγμή, οι απαιτήσεις του Θεού από εσένα θα είναι υψηλότερες και «στριφνότερες» από ό,τι όταν το ανάστημά σου ήταν πιο ανώριμο (σημείωση: Οι άνθρωποι το θεωρούν σκληρό, στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός το θεωρεί λογικό). Όταν ο Θεός δίνει στους ανθρώπους δοκιμασίες, τι είδους πραγματικότητα θέλει ο Θεός να δημιουργήσει; Ο Θεός ζητά συνεχώς από τους ανθρώπους να Του δώσουν την καρδιά τους. Μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Πώς γίνεται να δώσει κάποιος την καρδιά του; Εκτελώ το καθήκον μου, εγκατέλειψα το σπίτι και τον βιοπορισμό μου, δαπάνησα για τον Θεό. Δεν είναι αυτά όλα παραδείγματα του ότι δίνω την καρδιά μου στον Θεό; Πώς αλλιώς θα μπορούσα να δώσω την καρδιά μου στον Θεό; Θα μπορούσε να είναι ότι αυτά δεν είναι παραδείγματα για να δώσω την καρδιά μου στον Θεό; Τι ακριβώς απαιτεί ο Θεός;» Η απαίτησή Του είναι πολύ απλή. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν ήδη δώσει την καρδιά τους στον Θεό, σε διάφορους βαθμούς και σε διάφορα στάδια των δοκιμασιών τους. Αλλά η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων δεν δίνει ποτέ την καρδιά της στον Θεό. Όταν ο Θεός σου δίνει μια δοκιμασία, βλέπει κατά πόσο η καρδιά σου είναι με τον Θεό, με τη σάρκα ή με τον Σατανά. Όταν ο Θεός σού δίνει μια δοκιμασία, βλέπει εάν και κατά πόσο βρίσκεσαι απέναντί Του ή εάν καταλαμβάνεις μια θέση συμβατή με Αυτόν, και βλέπει αν η καρδιά σου βρίσκεται στην ίδια πλευρά με Εκείνον. Όταν είσαι ανώριμος και αντιμετωπίζεις δοκιμασίες, η αυτοπεποίθησή σου είναι πολύ χαμηλή, και δεν γνωρίζεις τι ακριβώς πρέπει να κάνεις, για να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού, επειδή διαθέτεις περιορισμένη κατανόηση της αλήθειας. Παρ’ όλα αυτά, εσύ μπορείς ακόμα να προσεύχεσαι πραγματικά και ειλικρινά στον Θεό, να είσαι πρόθυμος να Του δώσεις την καρδιά σου, να Τον καταστήσεις ηγεμόνα σου και να είσαι πρόθυμος να Του προσφέρεις τα πράγματα, που πιστεύεις ότι είναι τα πλέον πολύτιμα για εσένα. Αυτό σημαίνει να έχεις δώσει κιόλας την καρδιά σου στον Θεό. Καθώς θα ακούς ολοένα και περισσότερα κηρύγματα, και θα κατανοείς ολοένα και περισσότερη αλήθεια, το ανάστημά σου θα ωριμάζει και αυτό σταδιακά. Το πρότυπο που ο Θεός απαιτεί από εσένα τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι το ίδιο με αυτό, τον καιρό που ήσουν ανώριμος· απαιτεί υψηλότερο πρότυπο από εκείνο. Όταν η καρδιά του ανθρώπου δίνεται σταδιακά στον Θεό, πλησιάζει όλο και πιο κοντά στον Θεό· όταν ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να πλησιάσει τον Θεό, η καρδιά του Τον σέβεται ολοένα και περισσότερο. Ο Θεός θέλει το είδος αυτό της καρδιάς.

Όταν ο Θεός θέλει να αποκτήσει την καρδιά κάποιου, θα του δώσει πολλές δοκιμασίες. Κατά τη διάρκεια των εν λόγω δοκιμασιών, αν ο Θεός δεν αποκτήσει την καρδιά αυτού του προσώπου, ούτε και διακρίνει αν αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια στάση —δηλαδή, δεν βλέπει ότι αυτός ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πράγματα ή συμπεριφέρεται με τρόπο που να σέβεται τον Θεό, ούτε και βλέπει από το πρόσωπο αυτό κάποια στάση και αποφασιστικότητα που αποφεύγει το κακό. Αν είναι έτσι, τότε έπειτα από πολυάριθμες δοκιμασίες, η υπομονή του Θεού προς αυτό το άτομο θα αποσυρθεί, και Εκείνος δεν πρόκειται να ανεχθεί πλέον το συγκεκριμένο άτομο. Δεν θα του δώσει πλέον άλλες δοκιμασίες, και δεν θα εργαστεί πλέον πάνω του. Τι σημαίνει αυτό για το αποτέλεσμα του εν λόγω ανθρώπου; Σημαίνει ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα. Είναι πιθανόν, αυτό το άτομο να μην έχει διαπράξει κάποιο κακό. Είναι επίσης πιθανό να μην έχει κάνει τίποτα που να διακόπτει ή να διαταράζει. Είναι ακόμα πιθανό να μην έχει αντισταθεί ανοιχτά στον Θεό. Ωστόσο, η καρδιά του ατόμου αυτού είναι κρυμμένη από τον Θεό. Ποτέ δεν είχε ξεκάθαρη στάση και άποψη προς τον Θεό, και ο Θεός δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα αν η καρδιά του έχει δοθεί σε Αυτόν, ούτε μπορεί να δει ξεκάθαρα αν ο άνθρωπος αυτός αναζητά τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Ο Θεός δεν έχει πλέον υπομονή για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, δεν πρόκειται να πληρώσει πλέον κανένα τίμημα, δεν θα εκτείνει πλέον έλεος, και δεν θα εργαστεί πλέον πάνω σε αυτούς. Η ζωή της πίστης του εν λόγω ανθρώπου στον Θεό έχει ήδη τελειώσει. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε, σε καμία από τις πολλές δοκιμασίες που έδωσε στο πρόσωπο αυτό. Έτσι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, μέσα στους οποίους δεν είδα ποτέ τη διαφώτιση και φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Πώς είναι δυνατόν να το δούμε αυτό; Αυτού του είδους ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει εδώ και πολλά χρόνια στον Θεό και, επιφανειακά, να έχει υπάρξει πολύ δραστήριος. Έχει διαβάσει πολλά βιβλία, χειρίστηκε πολλές υποθέσεις, γέμισε πάνω από 10 σημειωματάρια με σημειώσεις, και κατέστη αυθεντία σε πολλά δόγματα και κανόνες. Ωστόσο, ο άνθρωπος αυτός ποτέ δεν έχει ορατή ανάπτυξη και άποψη απέναντι στον Θεό, ούτε και ξεκάθαρη στάση. Δηλαδή, δεν μπορείς να δεις την καρδιά αυτού του ατόμου. Η καρδιά του είναι πάντοτε τυλιγμένη, σφραγισμένη —είναι σφραγισμένη απέναντι στον Θεό, οπότε ο Θεός δεν έχει δει την αληθινή καρδιά αυτού του ατόμου, δεν έχει δει τον αληθινό σεβασμό του προς τον Θεό και, ακόμη περισσότερο, δεν έχει δει τον άνθρωπο αυτόν να βαδίζει στον δρόμο Του. Εάν ο Θεός δεν έχει κερδίσει, ως τώρα, τον άνθρωπο αυτόν, μπορεί να τον κερδίσει στο μέλλον; Όχι! Ο Θεός θα συνεχίσει να πιέζει για πράγματα που δεν μπορούν να αποκτηθούν; Όχι! Ποια είναι, λοιπόν, η παρούσα στάση του Θεού προς αυτούς τους ανθρώπους; (Τους απορρίπτει, ούτε καν τους λαμβάνει υπ’ όψιν.) Δεν τους λαμβάνει υπ’ όψιν! Ο Θεός δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τον άνθρωπο αυτόν· τον απορρίπτει. Απομνημονεύσατε τα λόγια αυτά πολύ γρήγορα και με μεγάλη ακρίβεια. Φαίνεται ότι κατανοήσατε όσα ακούσατε!

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, όταν αρχίζουν να ακολουθούν τον Θεό, είναι ανώριμοι και αδαείς· δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού· ούτε γνωρίζουν τι σημαίνει πίστη στον Θεό, υιοθετώντας, έτσι, έναν ανθρώπινο και λανθασμένο τρόπο πίστης στον Θεό, ακολουθίας του Θεού. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με κάποια δοκιμασία, δεν έχει επίγνωση του γεγονότος, και είναι μουδιασμένος στην καθοδήγηση και τη διαφώτιση από τον Θεό. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει να δώσει την καρδιά του στον Θεό, και τι σημαίνει να παραμείνει σταθερός κατά τη διάρκεια μιας δοκιμασίας. Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο αυτόν ένα περιορισμένο χρονικό περιθώριο και, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, του επιτρέπει να κατανοήσει τι σημαίνει δοκιμασία από τον Θεό, και τις προθέσεις Του. Μετά, ο εν λόγω άνθρωπος πρέπει να παρουσιάσει την άποψή του. Όσον αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται στο συγκεκριμένο στάδιο, ο Θεός περιμένει. Όσον αφορά εκείνους τους ανθρώπους που διαθέτουν κάποιες απόψεις κι όμως, εξακολουθούν να αμφιταλαντεύονται, που θέλουν να δώσουν την καρδιά τους στον Θεό, αλλά δεν έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα να το πράξουν, που, ενώ έχουν κάνει ορισμένες βασικές αλήθειες πράξη, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποια σοβαρή δοκιμασία, την αποφεύγουν και θέλουν να εγκαταλείψουν —ποια είναι, άραγε, η στάση του Θεού απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους; Ο Θεός έχει ακόμα λίγες προσδοκίες απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τη στάση και τις επιδόσεις τους. Πώς αντιδρά ο Θεός αν οι άνθρωποι δεν είναι αρκετά ενεργητικοί, ώστε να σημειώσουν πρόοδο; Τα παρατά. Τούτο οφείλεται στο ότι, προτού σε εγκαταλείψει ο Θεός, έχεις ήδη εγκαταλείψει τον εαυτό σου. Οπότε, δεν μπορείς να κατηγορείς τον Θεό που πράττει το ίδιο, έτσι δεν είναι; Είναι δίκαιο αυτό; (Ναι.)

Μια πρακτική ερώτηση φέρνει τους ανθρώπους σε τρομερή αμηχανία

Υπάρχει ένας άλλος τύπος ανθρώπου, που έχει το πιο τραγικό αποτέλεσμα από όλους. Δεν θέλω να αναφέρομαι καθόλου σε αυτούς. Το τραγικό δεν είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δέχεται την τιμωρία του Θεού, ή ότι οι απαιτήσεις του Θεού στο πρόσωπό του είναι σκληρές, με τραγικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, είναι τραγικό επειδή το επιφέρει ο ίδιος στον εαυτό του, όπως λέγεται συχνά: Σκάβει τον ίδιο του τον λάκκο. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Το άτομο αυτό δεν βαδίζει στο σωστό μονοπάτι, και το αποτέλεσμά του αποκαλύπτεται εκ των προτέρων. Ο Θεός βλέπει τον εν λόγω άνθρωπο ως τον ύψιστο στόχο της απέχθειάς Του. Όπως το θέτουν οι άνθρωποι, αυτοί είναι οι πιο τραγικοί από όλους. Ο άνθρωπος αυτός είναι πολύ ενθουσιασμένος όταν ξεκινά να ακολουθεί τον Θεό· πληρώνει πολλά τιμήματα· έχει καλή άποψη ως προς τις προοπτικές του έργου του Θεού· φαντάζεται κάθε είδους πράγματα για το μέλλον του· έχει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στον Θεό, πιστεύοντας ότι ο Θεός μπορεί να καταστήσει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο, και να του φέρει έναν λαμπρό προορισμό. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού και για κάποιον, άγνωστο λόγο, ο άνθρωπος αυτός δραπετεύει. Τι σημαίνει «ο άνθρωπος αυτός δραπετεύει»; Σημαίνει ότι εξαφανίζεται χωρίς να πει τίποτε, αθόρυβα. Φεύγει χωρίς λέξη. Παρόλο που το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου ισχυρίζεται ότι πιστεύει στον Θεό, ποτέ δεν ρίζωσε στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Έτσι, ανεξάρτητα από το για πόσον καιρό πίστευε, εξακολουθεί να μπορεί να απομακρυνθεί από τον Θεό. Μερικοί άνθρωποι φεύγουν για να δημιουργήσουν επιχειρήσεις, κάποιοι φεύγουν για να ζήσουν τη ζωή τους, ορισμένοι, για να γίνουν πλούσιοι, μερικοί, για να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά… Μεταξύ εκείνων που φεύγουν, υπάρχουν κάποιοι που παθαίνουν κρίση συνείδησης και θέλουν να γυρίσουν πίσω, και άλλοι που περνούν πολύ άσχημα, που περιφέρονται στον κόσμο χρόνια ολόκληρα. Οι περιφερόμενοι αυτοί έχουν υποστεί πολλά δεινά, και πιστεύουν ότι η ύπαρξη στον κόσμο είναι υπερβολικά οδυνηρή, και ότι δεν μπορούν να είναι χωριστά από τον Θεό. Θέλουν να επιστρέψουν στο σπίτι του Θεού για να λάβουν παρηγοριά, ειρήνη, χαρά και συνεχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, προκειμένου να ξεφύγουν από την καταστροφή ή να σωθούν και να αποκτήσουν έναν όμορφο προορισμό. Τούτο οφείλεται στο ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη, ότι η χάρις του Θεού είναι ανεξάντλητη και ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλήρως. Πιστεύουν ότι, ανεξάρτητα από το τι έχει κάνει κάποιος, ο Θεός πρέπει να τον συγχωρήσει και να είναι ανεκτικός με το παρελθόν του. Αυτοί οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν να γυρίσουν πίσω και να κάνουν το καθήκον τους. Υπάρχουν εκείνοι που φτάνουν ακόμα και να δωρίσουν κάποια από τα υπάρχοντά τους στην εκκλησία, ελπίζοντας ότι αυτός είναι ο δρόμος για την επιστροφή τους στον οίκο του Θεού. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο; Πώς πρέπει ο Θεός να καθορίσει το αποτέλεσμά τους; Μη διστάζετε, μιλήστε. (Σκέφτηκα ότι ο Θεός μπορεί να δεχόταν τον άνθρωπο αυτόν, αλλά έπειτα από αυτό που άκουσα μόλις τώρα, ίσως και να μην τον δεχτεί ξανά.) Βάσει ποιας λογικής; (Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έρχεται ενώπιον του Θεού, ώστε το αποτέλεσμά του να μην είναι ο θάνατος. Δε βγαίνει μπροστά από πραγματική ειλικρίνεια. Αντίθετα, εξαιτίας της γνώσης ότι το έργο του Θεού σύντομα θα τελειώσει, πέφτουν στην ψευδαίσθηση της λήψης ευλογιών.) Λέτε ότι, επειδή ο άνθρωπος αυτός δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, ο Θεός δεν μπορεί να τον δεχτεί; Αυτό λέτε; (Ναι.) (Απ’ ό,τι κατάλαβα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι καιροσκόπος και δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό.) Δεν έχει φτάσει να πιστεύει στον Θεό· είναι καιροσκόπος. Πολύ σωστά! Όλοι μισούν αυτούς τους καιροσκόπους. Πάνε όπου φυσάει ο άνεμος, και δεν ενοχλούνται να κάνουν το οτιδήποτε, εκτός κι αν πρόκειται να βγάλουν κάτι από αυτό. Φυσικά, είναι αξιοκαταφρόνητοι! Υπάρχει κάποιος άλλος, αδελφός ή αδελφή που να έχει άποψη; (Ο Θεός δεν πρόκειται να τους δεχτεί ξανά, επειδή το έργο του Θεού πρόκειται να ολοκληρωθεί, και τώρα είναι η ώρα που ορίζονται τα αποτελέσματα των ανθρώπων. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή είναι που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θέλουν να επιστρέψουν. Όχι επειδή θέλουν πραγματικά να επιδιώξουν την αλήθεια· θέλουν να επιστρέψουν, επειδή βλέπουν τις κατερχόμενες καταστροφές, ή επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες. Αν είχαν πραγματικά μια καρδιά που επιδίωκε την αλήθεια, ποτέ δε θα το είχαν σκάσει στα μισά της διαδρομής.) Υπάρχουν άλλες απόψεις; (Δεν πρόκειται να γίνουν δεκτοί. Ο Θεός πραγματικά τους έδωσε ευκαιρίες, αλλά η στάση τους απέναντί Του ήταν να μην Τον λαμβάνουν υπ’ όψιν. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ανθρώπου αυτού, ακόμα κι αν μετανοεί πραγματικά, ο Θεός δεν πρόκειται να τον δεχτεί. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός του έχει κιόλας δώσει πάρα πολλές ευκαιρίες, αλλά εκείνος επέδειξε ήδη τη στάση του: Ήθελε να εγκαταλείψει τον Θεό. Επομένως, όταν επιστρέψει τώρα, ο Θεός δεν πρόκειται να τον δεχτεί.) (Δέχομαι επίσης ότι ο Θεός δεν πρόκειται να δεχτεί αυτόν τον άνθρωπο, διότι, όταν κάποιος έχει δει την αληθινή οδό, έχει βιώσει το έργο του Θεού για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, και εξακολουθεί να μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο, να επιστρέψει στην αγκαλιά του Σατανά, τότε αυτή αποτελεί μεγάλη προδοσία προς τον Θεό. Παρά το γεγονός ότι η ουσία του Θεού είναι έλεος και αγάπη, εξαρτάται από τον άνθρωπο, στον οποίο απευθύνεται. Αν ο άνθρωπος αυτός έρθει ενώπιον του Θεού γυρεύοντας παρηγοριά, αναζητώντας κάτι για να εναποθέσει πάνω την ελπίδα του, τότε ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου απλά δεν είναι ο τύπος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, και ούτε και το έλεος του Θεού απέναντί του πηγαίνει πιο μακριά.) Αφού η ουσία του Θεού είναι έλεος, γιατί δεν δίνει στον άνθρωπο αυτό λίγο περισσότερο έλεος; Ναι, αλλά με το λίγο έλεος, δεν έχουν ακόμα μια ευκαιρία; Πριν, λέγαμε συχνά: Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια. Αν από εκατό πρόβατα χάσει το ένα, ο Θεός θα αφήσει τα ενενήντα εννέα και θα ψάξει για το αγνοούμενο. Σήμερα, ως προς τον συγκεκριμένο άνθρωπο, εάν είναι προς χάριν της αληθινής πίστης του στον Θεό, δεν πρέπει ο Θεός να τον δεχτεί και να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία; Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολη ερώτηση· είναι πολύ απλή! Εάν καταλαβαίνετε αληθινά τον Θεό και έχετε πραγματική κατανόηση Αυτού, τότε δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις· ούτε και πολλές εικασίες —σωστά; Οι απαντήσεις σας βρίσκονται στον σωστό δρόμο, αλλά υπάρχει ακόμα κάποια απόσταση μεταξύ αυτών και της στάσης του Θεού.

Τώρα μόλις, μερικοί από εσάς ήταν σίγουροι ότι ο Θεός δεν μπορούσε να δεχτεί αυτόν τον τύπο ανθρώπου. Άλλοι δεν ήταν πολύ ξεκάθαροι, πιστεύοντας ότι ο Θεός μπορεί να τον δεχόταν ή και να μην τον δεχόταν —η στάση αυτή είναι η πλέον μετριοπαθής· και στη συνέχεια υπήρχαν εκείνοι, η άποψη των οποίων ήταν πως ελπίζουν να δεχτεί ο Θεός τον συγκεκριμένο άνθρωπο —τούτη είναι η διφορούμενη στάση. Εκείνοι με την κατηγορηματική στάση πιστεύουν ότι ο Θεός εργάστηκε ως τώρα και το έργο Του έχει ολοκληρωθεί, οπότε δεν υπάρχει λόγος να είναι ανεκτικός προς τους ανθρώπους αυτούς, και δεν πρόκειται να τους δεχτεί ξανά. Οι μετριοπαθείς άνθρωποι πιστεύουν ότι τα ζητήματα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα με τις περιστάσεις τους: Εάν η καρδιά του ανθρώπου αυτού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Θεό, και εξακολουθεί να είναι άνθρωπος που πραγματικά πιστεύει στον Θεό και επιδιώκει την αλήθεια, τότε ο Θεός δεν πρέπει να θυμηθεί τις προηγούμενες αδυναμίες και τα λάθη του· πρέπει να τον συγχωρήσει, να του δώσει άλλη μια ευκαιρία, να του επιτρέψει να γυρίσει στον οίκο του Θεού και να λάβει τη σωτηρία του Θεού. Ωστόσο, εάν ο άνθρωπος αυτός το σκάσει για άλλη μια φορά, τότε ο Θεός δεν μπορεί πλέον να θέλει το συγκεκριμένο άτομο, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι του φέρεται άδικα. Υπάρχει ακόμα μια ομάδα, που ελπίζει ότι ο Θεός μπορεί να δεχτεί τον άνθρωπο αυτόν. Η συγκεκριμένη ομάδα δεν γνωρίζει ξεκάθαρα αν ο Θεός θα τον δεχτεί ή όχι. Αν πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να τον δεχτεί, αλλά ο Θεός δεν το πράττει, τότε φαίνεται ότι δεν συμβαδίζουν απόλυτα με την άποψη του Θεού. Εάν πιστεύουν ότι ο Θεός δεν πρέπει να τον δεχτεί, και ο Θεός λέει ότι η αγάπη Του προς τον άνθρωπο είναι απέραντη και ότι είναι πρόθυμος να δώσει στον άνθρωπο αυτόν ακόμα μια ευκαιρία, τότε τούτο δεν αποτελεί παράδειγμα ξεγυμνώματος ανθρώπινης άγνοιας; Σε κάθε περίπτωση, όλοι έχετε τις δικές σας απόψεις. Οι απόψεις αυτές αποτελούν γνώση στη δική σας σκέψη· είναι επίσης αντανάκλαση του βάθους της κατανόησής σας ως προς την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού. Τα λέω καλά, έτσι δεν είναι; Είναι θαυμάσιο το ότι έχετε απόψεις σχετικά με αυτό το θέμα! Αλλά, για το αν και κατά πόσο οι απόψεις σας είναι σωστές, υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες. Δεν νοιώθετε όλοι μια μικρή ανησυχία; «Ποιο είναι, λοιπόν, το σωστό; Δεν μπορώ να δω ξεκάθαρα, ούτε και γνωρίζω με ακρίβεια τι σκέφτεται ο Θεός. Ο Θεός δεν μου έχει πει τίποτα. Πώς μπορώ να μάθω τι σκέφτεται ο Θεός; Η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο είναι η αγάπη. Σύμφωνα με την προηγούμενη στάση του Θεού, πρέπει κανονικά να δεχτεί αυτόν τον άνθρωπο. Δεν έχω, όμως, ξεκάθαρη εικόνα για την παρούσα στάση του Θεού —μπορώ μόνο να πω ότι ίσως δεχτεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο, ίσως, πάλι, όχι». Γελοίο, δεν είναι; Σας έχω αφήσει άναυδους. Αν δεν έχετε την αρμόζουσα άποψη πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, τότε τι θα κάνετε όταν η εκκλησία σας βρεθεί πραγματικά αντιμέτωπη με το είδος αυτό του ανθρώπου; Εάν δεν το αντιμετωπίσετε σωστά, ίσως προσβάλλετε τον Θεό. Δεν είναι επικίνδυνο θέμα;

Γιατί θέλω να ρωτήσω για τις απόψεις σας πάνω σε αυτό που συζητούσα μόλις; Θέλω να εξετάσω τις απόψεις σας, να ελέγξω πόση γνώση του Θεού έχετε, ποια είναι η κατανόησή σας ως προς τις προθέσεις και τη στάση του Θεού. Ποια είναι η απάντηση; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στις απόψεις σας. Μερικοί από εσάς είναι πολύ συντηρητικοί και κάποιοι χρησιμοποιείτε τη φαντασία σας, προκειμένου να μαντέψετε. Τι σημαίνει «μαντεύω»; Σημαίνει ότι δεν έχετε ιδέα πώς σκέφτεται ο Θεός, οπότε σκαρφίζεστε αβάσιμες ιδέες για το ότι ο Θεός πρέπει να σκέφτεται με το τάδε ή τον δείνα τρόπο. Δεν γνωρίζετε πραγματικά αν η εικασία σας είναι σωστή ή λανθασμένη, οπότε και εκφράζετε μια διφορούμενη άποψη. Ερχόμενοι αντιμέτωποι με το γεγονός αυτό, τι παρατηρείτε; Όταν ακολουθούν τον Θεό, οι άνθρωποι σπανίως προσέχουν τις προθέσεις του Θεού, και σπανίως λαμβάνουν υπ’ όψιν τις σκέψεις και τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Δεν κατανοείτε τις σκέψεις του Θεού, έτσι, όταν σας κάνουν ερωτήσεις που αφορούν τις προθέσεις του Θεού, τη διάθεσή Του, πέφτετε σε σύγχυση· είστε βαθιά αβέβαιοι, και καταλήγετε είτε να μαντεύετε είτε να παίζετε με τις πιθανότητες. Τι αποδεικνύει η στάση αυτή; Αποδεικνύει το εξής γεγονός: Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, Τον θεωρούν ως κενό αέρα, ως ασαφή. Γιατί το θέτω έτσι; Διότι κάθε φορά που έρχεστε αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, δεν γνωρίζετε τις προθέσεις του Θεού. Και γιατί δεν τις γνωρίζετε; Δεν είναι ότι απλώς δεν τις γνωρίζετε τούτη τη στιγμή. Μάλλον, δεν γνωρίζετε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στο εν λόγω ζήτημα από άκρη σε άκρη. Στις στιγμές εκείνες που δεν μπορείς να δεις και δεν γνωρίζεις τη στάση του Θεού, το έχεις ξανασκεφτεί; Την αναζήτησες; Την επικοινώνησες; Όχι! Τούτο επιβεβαιώνει ένα γεγονός: Ο Θεός της πίστης σου και ο αληθινός Θεός δεν είναι συνδεδεμένοι. Εσύ, που πιστεύεις στον Θεό, αναλογίζεσαι μόνο τη δική σου βούληση, καθώς και τη βούληση του ηγέτη σου και εξετάζεις μόνο την επιφανειακή και δογματική έννοια του λόγου του Θεού, αλλά δεν προσπαθείς πραγματικά καθόλου να γνωρίσεις και να αναζητήσεις το θέλημα του Θεού. Έτσι δεν είναι; Η ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος είναι τρομερή! Με το πέρασμα των ετών, είδα πάμπολλους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό. Ποια μορφή προσλαμβάνει η πίστη αυτή; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό σαν να ήταν κενός αέρας. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία απάντηση σε ερωτήσεις για την ύπαρξη του Θεού, επειδή δεν μπορούν να αισθάνονται ή να αναγνωρίζουν την παρουσία ή την απουσία του Θεού, πόσο μάλλον να τις βλέπουν ή να τις κατανοούν ξεκάθαρα. Υποσυνείδητα, οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι άνθρωπος. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ούτε ο Θεός είναι ικανός να πράξει όσα είναι ανίκανοι να πράξουν οι ίδιοι, και ότι πρέπει να σκέφτεται όπως σκέφτονται αυτοί. Ο ορισμός του ανθρώπου αυτού για τον Θεό είναι «ένα αόρατο και μη απτό άτομο». Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανθρώπων, που πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι μαριονέτα. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν έχει συναισθήματα, ότι είναι άγαλμα. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, ο Θεός δεν έχει στάση, ούτε άποψη, ούτε ιδέες· βρίσκεται στο έλεος του ανθρώπου. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτό που θέλουν να πιστέψουν. Αν Τον κάνουν μέγα, είναι μέγας· αν Τον κάνουν μικρό, είναι μικρός. Όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν και χρειάζονται το έλεος του Θεού, την ανεκτικότητα, την αγάπη Του, τότε ο Θεός πρέπει να εκτείνει το έλεός Του. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι «κατασκευάζουν» έναν Θεό στο μυαλό τους, και κάνουν τον Θεό αυτόν να εκπληρώνει τις απαιτήσεις τους και να ικανοποιεί όλες τους τις επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πού ή πότε, ανεξάρτητα από το τι κάνει το άτομο αυτό, εκείνοι θα υιοθετήσουν το εν λόγω καπρίτσιο στη μεταχείριση του Θεού και στην πίστη τους σε Αυτόν. Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να τους σώσει, αφού πρώτα έχουν επιδεινώσει τη διάθεσή Του. Τούτο συμβαίνει, επειδή πιστεύουν ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη, η διάθεση του Θεού, δίκαιη και ότι, ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι υβρίζουν τον Θεό, Εκείνος δεν πρόκειται να θυμάται τίποτε από αυτά. Δεδομένου ότι τα λάθη, τα παραπτώματα και η ανυπακοή του ανθρώπου αποτελούν στιγμιαία έκφραση της διάθεσης του συγκεκριμένου ατόμου, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους ευκαιρίες, και είναι ανεκτικός και υπομονετικός μαζί τους. Ο Θεός θα εξακολουθήσει να τους αγαπά όπως και πριν. Έτσι, η ελπίδα σωτηρίας τους είναι ακόμα μεγάλη. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, εφόσον δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε ο Θεός τηρεί αρνητική στάση απέναντί του. Τούτο συμβαίνει, επειδή ενώ πιστεύεις στον Θεό, και ίσως φυλάς σαν θησαυρό το βιβλίο του λόγου Του, το μελετάς κάθε μέρα, διαβάζοντάς το καθημερινά, εντούτοις βάζεις κατά μέρος τον αληθινό Θεό, Τον θεωρείς κενό αέρα και άνθρωπο και, ορισμένοι από εσάς τον θεωρούν απλά μαριονέτα. Γιατί το θέτω κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή από την πλευρά που το βλέπω Εγώ, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεστε αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα ή συναντάτε κάποια περίσταση, όσα υπάρχουν στο υποσυνείδητό σας, όσα αναπτύσσονται μέσα εκεί —κανένα τους δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με τον λόγο του Θεού ούτε αναζητά την αλήθεια. Εσύ γνωρίζεις μόνο όσα σκέφτεσαι εσύ ο ίδιος, τις δικές σου απόψεις και, στη συνέχεια, οι δικές σου ιδέες και απόψεις επιβάλλονται διά της βίας στον Θεό. Καθίστανται θεϊκές απόψεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται ως πρότυπα που πρέπει να τηρούνται αδιαλείπτως. Με την πάροδο του χρόνου, και προχωρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, απομακρύνεσαι ολοένα και περισσότερο από τον Θεό.