225 Για τι είναι όλες οι προθέσεις του ανθρώπου;
I Καλοσύνη δείχνουν οι άνθρωποι κι είν’ εγωιστές πηγαίνοντας άπιστα παιδιά, συγγενείς στην εκκλησία. Λένε μόνο γι’ αγάπη, ασχέτως αν πιστεύουνε ή αν αυτό είναι θέλημα Θεού. Κάποιοι φέρνουν συζύγους και γονείς μπρος στον Θεό. Ασχέτως αν το Άγιο Πνεύμα συμφωνεί ή αν το Άγιο Πνεύμα το έργο Του επιτελεί, τυφλά «υιοθετούν ταλαντούχους» για τον Θεό. Τι είδους προθέσεις έχουν οι άνθρωποι στ’ αλήθεια; Μήπως δεν είναι για τις δικές τους επιθυμίες; Είναι, μήπως, για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Ή για του καθήκοντος την εκπλήρωση; II Ο ζήλος του ανθρώπου, οι προθέσεις του, είν’ απ’ τον Σατανά, του Αγίου Πνεύματος το έργο να περατώσουν δεν μπορούν. Ανεξάρτητα τι άνθρωπος είναι κανείς, πρέπει να ‘χει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πώς μπορεί ο άνθρωπος τον άνθρωπο να ολοκληρώσει; Γιατί οι σύζυγοι μεταξύ τους να αγαπιούνται; Γιατί τα παιδιά προς τους γονείς πειθήνια να είναι; Και γιατί οι γονείς τα παιδιά τους να φροντίζουν; Τι είδους προθέσεις έχουν οι άνθρωποι στ’ αλήθεια; Μήπως δεν είναι για τις δικές τους επιθυμίες; Είναι, μήπως, για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Ή για του καθήκοντος την εκπλήρωση; III Τι ωφελεί η καλοσύνη σου σ' όσους δεν πιστεύουν; Ακόμη κι αν τον Θεό πασχίζουν ν’ ακολουθούν, να σωθούν δεν μπορούν, όπως πιστεύει κανείς. Όσοι δέχονται τη σωτηρία, εύκολα δεν αποκτούνται. Τι είδους προθέσεις έχουν οι άνθρωποι στ’ αλήθεια; Μήπως δεν είναι για τις δικές τους επιθυμίες; Είναι, μήπως, για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Ή για του καθήκοντος την εκπλήρωση; από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»